Bardzo dobra książka. Czytając ją miałem wrażenie, że czytam pracę któregoś z anglosaskich historyków. Bardzo podobna w kompozycji jest Europa Walczy Normana
Daviesa. Andrzej Chwalba podszedł do tematu bardzo podobnie. Najpierw w sposób syntetyczny przedstawił działania militarne, a na kolejnych stronach szeroki kontekst, społeczny, polityczny i gospodarczy. Polecam

Bardzo dobra książka. Czytając ją miałem wrażenie, że czytam pracę któregoś z anglosaskich historyków. Bardzo podobna w kompozycji jest Europa Walczy Normana
Daviesa. Andrzej Chwalba podszedł do tematu bardzo podobnie. Najpierw w sposób syntetyczny przedstawił działania militarne, a na kolejnych stronach szeroki kontekst, społeczny, polityczny i gospodarczy. Polecam

Nieustannie miałam wrażenie, że siedzę w zapełnionym książkami gabinecie pana Profesora w miękkim zielonym fotelu i popijając ciepłą herbatkę słucham gawędy o mrocznych czasach, gdy biały człowiek Europy uznający swoją nację za najwyższą stracił rozum.
Niesamowita pozycja o trudnej historii świata.

Nieustannie miałam wrażenie, że siedzę w zapełnionym książkami gabinecie pana Profesora w miękkim zielonym fotelu i popijając ciepłą herbatkę słucham gawędy o mrocznych czasach, gdy biały człowiek Europy uznający swoją nację za najwyższą stracił rozum.
Niesamowita pozycja o trudnej historii świata.

Po przeczytaniu takich książek jak Jedwabne Szlaki, Ludowa Historia Polski, Powstanie i upadek III Rzeszy czy Wiedeń 1913, w tej książce zabrakło mi rozmachu rezonującego ze skalą tytułowego wydarzenia. Samobójstwo Europy zaczyna się w mocny sposób, jednak gdzieś od 2/5 rozpoczynają się opisy elementów wojny rozpisane temat po temacie (bitwy morskie – cały temat, dobroczynność – cały temat, głód i choroby, etc.),które są bardzo "statystyczne" w odbiorze. Rozumiem intencję – w prosty sposób układają duże ilości wiedzy, ale niestety nużą. W związku z tym na koniec miałem poczucie, że mocny tytuł Samobójstwo Europy zostaje niedowieziony.

Myślę, że zdecydował o tym brak cytatów z okresu, żywych osób i ich wypowiedzi. To wszystko jest w pierwszych 2/5 książki i książkach które wymieniłem jako benchmarki na początku, ale potem już tego brakuje.

Po przeczytaniu takich książek jak Jedwabne Szlaki, Ludowa Historia Polski, Powstanie i upadek III Rzeszy czy Wiedeń 1913, w tej książce zabrakło mi rozmachu rezonującego ze skalą tytułowego wydarzenia. Samobójstwo Europy zaczyna się w mocny sposób, jednak gdzieś od 2/5 rozpoczynają się opisy elementów wojny rozpisane temat po temacie (bitwy morskie – cały temat,...

Kompendium wiedzy o Wielkiej Wojnie

Kompendium wiedzy o Wielkiej Wojnie

To rzadkość by ktoś opisywał historię w sposób tak syntetyczny bez zasypywania czytelnika nic nie znaczącymi szczególikami.

To rzadkość by ktoś opisywał historię w sposób tak syntetyczny bez zasypywania czytelnika nic nie znaczącymi szczególikami.

Chyba mam słabość do książek historycznych, toteż moja ocena nie mogła być tutaj niska.
Książka Andrzeja Chwalby z powodzeniem wprowadziła mnie w jeden z największych i najbardziej przerażających konfliktów wojennych na skalę światową. Autor z drobiazgową pieczołowitością opisuje nastroje przedwojennej Europy, jej sytuację polityczną oraz główne punkty zapalne, które doprowadziły do wybuchu tej strasznej wojny. Jak strasznej ? No właśnie, jej ogrom bólu, cierpienia, heroizmu, niezłomności i poświęcenia żołnierzy na froncie podsumowuje ta znakomicie skonstruowana pozycja historyczna. Opisy wojennych batalii popartych statystycznymi liczbami wywołują uczucie grozy w równym stopniu co bohaterskość i odwaga żołnierzy poświęcających swoje życia często dla zyskania raptem kilku kilometrów ziemi. Obrazy codzienności w okopach, gdzie świstają kule, wybuchają bomby, czyhają choroby, towarzyszy głód i zaraza a nocami na pola walki wkraczają szczury, wprost przyprawiają o zawał i stanowią jakiś totalny surrealizm, który ciężko sobie wyobrazić w takich czasach, jakie do niedawna jeszcze nam towarzyszyły.
Oprócz frontowych poczynań najważniejszych bitew, książka materializuje także proces kształtowania się nowych państw oraz ładu światowego wynikłego między innymi z traktatowych postanowień powojennych. Jest tu sporo szczegółów, faktów, liczb, statystyk i fotografii. Obszerna relacja piekielnych lat 1914-1918, którą dobrze i zawzięcie się czyta.

Chyba mam słabość do książek historycznych, toteż moja ocena nie mogła być tutaj niska.
Książka Andrzeja Chwalby z powodzeniem wprowadziła mnie w jeden z największych i najbardziej przerażających konfliktów wojennych na skalę światową. Autor z drobiazgową pieczołowitością opisuje nastroje przedwojennej Europy, jej sytuację polityczną oraz główne punkty zapalne, które...

Jedna z najdłużej czytanych książek w życiu, bynajmniej nie ze względu na objętość. Po prostu po dobrym początku, w którym Chwalba płynnie i z lekkością opisuje meandry przedwojennej polityki europejskiej, niechybnie prowadzącej Stary Kontynent do katastrofy, jaką jest wybuch wojny światowej, sam opis działań zbrojnych to sucha faktografia zdominowana przez statystki. Co prawda krakowski historyk często wplata w swoją narrację fragmenty źródeł oraz mapy i zdjęcia, co należy do mocnych punktów książki, ale całościowo ze strony na stronę czytanie staje się coraz bardziej męczące, niczym okopowe życie bohaterów opowieści. Za dużo w niej informacji liczbowych, o potencjale militarnym państw, rannych i ofiarach wojny. Mam wrażenie, że styl Chwalby jest trochę "podręcznikowy", wszak przed stworzeniem "Samobójstwa Europy" badacz miał już na koncie napisane podręczniki akademickie do historii XIX wieku.
Praca ma charakter popularnonaukowy, gdyż bibliografia jest skromna, a przypisów źródłowych brak. Jednak mam wątpliwości, czy w tak surowy sposób pisane książki faktycznie popularyzują wiedzę historyczną, szczególnie o Wielkiej Wojnie, od zawsze będącej w cieniu swojej następczyni, II wojny światowej.

Jedna z najdłużej czytanych książek w życiu, bynajmniej nie ze względu na objętość. Po prostu po dobrym początku, w którym Chwalba płynnie i z lekkością opisuje meandry przedwojennej polityki europejskiej, niechybnie prowadzącej Stary Kontynent do katastrofy, jaką jest wybuch wojny światowej, sam opis działań zbrojnych to sucha faktografia zdominowana przez statystki. Co...

Przeczytana już jakiś czas temu, ale zapadło mi w pamięć, że było kilka gaf. O ile dobrze pamiętam Pan Chwalba napisał, że w Luxemburgu panował książe, a była to księżna Maria Adelajda. Nie sposób mi teraz wszystkiego przytaczać, ale o I wojnie są napewno lepsze ksiażki. Tragedii znowu też nie ma.

Przeczytana już jakiś czas temu, ale zapadło mi w pamięć, że było kilka gaf. O ile dobrze pamiętam Pan Chwalba napisał, że w Luxemburgu panował książe, a była to księżna Maria Adelajda. Nie sposób mi teraz wszystkiego przytaczać, ale o I wojnie są napewno lepsze ksiażki. Tragedii znowu też nie ma.

Bardzo dobra pozycja. W temacie pierwszej wojny światowej napisano lepsze rzeczy - moim subiektywnym zdaniem taką pozycją jest np. 1914 Hama, choć zapewne nie każdy się z tym zgodzi - jednak dzieło Chwalby jest więcej niż dobre. To bardzo dobry kompromis pomiędzy monografią celującą w określone obszary wiedzy a historią powszechną. Chwalba przekrojowo opisuje pierwszą wojnę światową nieźle radząc sobie z opisem samego konfliktu, umiejętnie unikając przynudzania w opisie działań zbrojnych (nie jest to łatwa sztuka, gdyż pierwsza wojna światowa miała problemy z dynamiką...) ale i poświęca wiele uwagi licznym quasi-monograficznym wątkom: przybliża uzbrojenie walczących stron, liczne kwestie społeczne (w tym np. kwestię kobiet) itd. Dodatkowo należy podkreślić, że autor nie wikła się w publicystyczną narrację, unika strzelania "ciekawostkami dla Kowalskiego", w zamian za to buduje obraz solidnej wiedzy i dobrego zrozumienia tematu.

W kwestii oceny: 7 czy 8, dyskusyjna sprawa, ale pozycja jest warta przeczytania. Zwłaszcza, że ten temat nie należy do mocno eksploatowanych w polskiej historiografii.

Bardzo dobra pozycja. W temacie pierwszej wojny światowej napisano lepsze rzeczy - moim subiektywnym zdaniem taką pozycją jest np. 1914 Hama, choć zapewne nie każdy się z tym zgodzi - jednak dzieło Chwalby jest więcej niż dobre. To bardzo dobry kompromis pomiędzy monografią celującą w określone obszary wiedzy a historią powszechną. Chwalba przekrojowo opisuje pierwszą wojnę...

W sierpniu 1914 Europa postradała zmysły. Książka prof. Andrzeja Chwalby ukazuje to wyraziście i przekonująco. Pomimo ogromu informacji i drastyczności tematu, czyta się świetnie, a po lekturze pozostaję w pamięci ogólny zarys całego koszmaru. Na lądzie, w powietrzu, na wodzie, zabijani od kul, gazów, ognia - latami, zmagający się wszyscy ze wszystkimi, jak pogrążeni w lunatycznym śnie, uwięzieni w koszmarze. I niczego nas to nie nauczyło. Nic się nie skończyło. Są tylko krótsze czy dłuższe chwile na oddech i udoskonalenie narzędzi do zabijania.

W sierpniu 1914 Europa postradała zmysły. Książka prof. Andrzeja Chwalby ukazuje to wyraziście i przekonująco. Pomimo ogromu informacji i drastyczności tematu, czyta się świetnie, a po lekturze pozostaję w pamięci ogólny zarys całego koszmaru. Na lądzie, w powietrzu, na wodzie, zabijani od kul, gazów, ognia - latami, zmagający się wszyscy ze wszystkimi, jak pogrążeni w...