Pierwsza styczność z Moorcockiem, dosyć specyficzna. Opis okładkowy zawiązania intrygi "wielka królowa jest także kobietą, poszukującą mężczyzny zdolnego dać jej szczęście", jest niczym innym jak eufemistycznym opisem zagramanicznej wersji poszukiwań orgazmu przez księżniczkę P. z "Księgi XIII Pana Tadeusza". Przyznam szczerze, że byłem tym faktem zdegustowany i przez co najmniej 200 stron z 500-stronicowej powieści zastanawiałem się, czy to jest jakiś chory żart pisarza, który z braku pomysłów wymyśla zboczone farmazony, zwłaszcza, że opis erotycznych poszukiwań (bądź co bądź) tytułowej protagonistki, to podróż przez wszelkie możliwe fetysze i skrzywienia seksualne (pedofilia to jedno z łagodniejszych). Dopiero około dwusetnej strony zawiązuje się jakaś intryga, która jednak totalnie nie wciąga, bo nie sposób przejmować się losami zboczonej protagonistki i równie zboczonego dworu królewskiego. Tutaj w ogóle wszelkie postaci zdawały się być wyzute z jakiejkolwiek moralności, taka cecha świata przedstawionego....
.... ale po raz kolejny sprawdziła się moja żelazna zasada, że staram się czytać do końca, boć dzieło całościowo jest ciężkostrawne moralnie, to w ramach konwencji świata przedstawionego wszelkie dewiacje znajdują swoje uzasadnienie w świetnym zakończeniu. Można by rzec, że ostatnie pięćdziesiąt stron winduje powieść z kategorii żenująca marność, do "to nawet było nieźle pomyślane". Warto było mimo wszystko przebrnąć przez całość, końcowa ekspiacja wyjaśnia wiele męczących moralność aspektów fabularnych.
Na plus także drugoplanowy wątek potężnego mocarstwa polskiego, ważnego gracza geopolitycznego rządzącego centralną Europą od Bałtyku po Morze Śródziemne.
Świat przedstawiony to miszmasz średniowiecznego fantasy, koncepcji wieloświatów i steampunku, bywały już lepsze kombinaty gatunkowe.
Chciałem dać ocenę 3/10, ale z uwagi na zakończenie i wątek polski, ocena zwyżkuje do 6/10.

Pierwsza styczność z Moorcockiem, dosyć specyficzna. Opis okładkowy zawiązania intrygi "wielka królowa jest także kobietą, poszukującą mężczyzny zdolnego dać jej szczęście", jest niczym innym jak eufemistycznym opisem zagramanicznej wersji poszukiwań orgazmu przez księżniczkę P. z "Księgi XIII Pana Tadeusza". Przyznam szczerze, że byłem tym faktem zdegustowany i przez co...

Książka jest typowym przykładem przerostu formy nad treścią. Autor lubuje się w wielokrotnie złożonych zdaniach, które nie wnoszą do treści do absolutnie nic, zwiększając jedynie objętość.

Sama fabuła mogłaby być nawet ciekawa, (dajmy zarys fabuły Weberowi czy Drakeowi jako pole do popisu),jednak autor zrobił z tego wulgarną i prostacką historyjkę zamaskowaną mnogością niepotrzebnego pseudoliterackiego wodolejstwa.

Autor trafia na półkę "Omijać szerokim łukiem".

Książka jest typowym przykładem przerostu formy nad treścią. Autor lubuje się w wielokrotnie złożonych zdaniach, które nie wnoszą do treści do absolutnie nic, zwiększając jedynie objętość.

Sama fabuła mogłaby być nawet ciekawa, (dajmy zarys fabuły Weberowi czy Drakeowi jako pole do popisu),jednak autor zrobił z tego wulgarną i prostacką historyjkę zamaskowaną mnogością...

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam