Upadku serii kontynuacja. Z dziesięciu opowiadań dobre tak naprawdę jest jedno, i to wcale nie Drzewińskiego, który zamieścił tu aż osiem tekstów. Reszta - poza może jeszcze jednym - jest słaba albo wręcz bardzo słaba, a do tego dwa opowiadania są ewidentnie pozbawione fantastyki, co je z miejsca dyskwalifikuje. W końcu Stało Się Jutro nie było pierwszą lepszą serią literacką, a cyklem antologii i zbiorów opowiadań gromadzących mimo wszystko prozę mającą związek z fantastyką.

Ten dobry tekst to "Wyprawa" Mirosława P. Jabłońskiego, o eksploracji prowadzonej w pozornie zwykłym mieszkalnym pokoju, który tak naprawdę nie ma ścian i ciągnie się w nieznane głębiny czasu. Drugie przyzwoite opowiadanie to "Ku północy" Andrzeja Drzewińskiego, odmalowujące dzieje ekspedycji mieszkańca pewnego miasta, które zdaje się być jedynym na świecie. W lekturze przeszkadzają jednak rozmaite poboczne opisy i wątki, sztucznie rozdymające objętość tekstu. Nieźle się też czyta tytułowego "Posłańca" Drzewińskiego, osadzonego w realiach starożytnego Rzymu, ale jego finał - wbrew nadziejom autora - da się swobodnie wytłumaczyć bez sięgania po nadprzyrodzone teorie. Podobnie jest zresztą z "Rybakiem" Jabłońskiego, operującym nietuzinkowymi pojęciami, trochę na siłę próbującymi wepchnąć opowieść w rejony fantastyki.

Pozostałe teksty Drzewińskiego rozczarowują z różnych przyczyn. "Prawda o przyjacielu", rozgrywająca się w bazie księżycowej, odpycha koślawą psychologią postaci. "Słoneczniki" może by się sprawdziły jako short, bo jako dziewięciostronicowa historia o skarbie z dawnych wieków są po prostu przegadane i napchane zbędnymi dodatkami. "Głupi ma zawsze szczęście" i "Do jednorazowego użycia" miały chyba być przewrotnymi krotochwilami, ale pomysły, na których zostały oparte, są na tyle karkołomne i zarazem dziurawe, że podczas lektury co najwyżej ręce opadają. Najgorzej wypadają zaś pozbawione grama sensu "Siła przyzwyczajenia" (skazańca nie zabijają kule, bo... no bo tak sobie wymyślił) i "Jaskinia" (eksploracja tajemniczej jaskini kończy się konkluzją, że jaskinia jest tajemnicza).

Szczerze powiedziawszy obiecywałem sobie znacznie więcej po obu autorach, należących już do nowej fali polskich pisarzy SF...

Upadku serii kontynuacja. Z dziesięciu opowiadań dobre tak naprawdę jest jedno, i to wcale nie Drzewińskiego, który zamieścił tu aż osiem tekstów. Reszta - poza może jeszcze jednym - jest słaba albo wręcz bardzo słaba, a do tego dwa opowiadania są ewidentnie pozbawione fantastyki, co je z miejsca dyskwalifikuje. W końcu Stało Się Jutro nie było pierwszą lepszą serią...

Zbiór krótkich (najdłuższe ma 14 stron) opowiadanek. Intrygujących, ciekawych, utrzymanych w klimacie grozy i tajemnicy, zarazem dość różnorodnych w tematyce. Mi się najbardziej spodobały: "Jaskinia", "Ku północy", "Wyprawa" (genialny pomysł!) i "Prawda o przyjacielu", chociaż każde lepiej lub gorzej daje radę.

Jest to moje pierwsze spotkanie z tą serią, ale było ono na tyle dobre, że z pewnością po kolejne książki "Stało się jutro" również sięgnę!

Zbiór krótkich (najdłuższe ma 14 stron) opowiadanek. Intrygujących, ciekawych, utrzymanych w klimacie grozy i tajemnicy, zarazem dość różnorodnych w tematyce. Mi się najbardziej spodobały: "Jaskinia", "Ku północy", "Wyprawa" (genialny pomysł!) i "Prawda o przyjacielu", chociaż każde lepiej lub gorzej daje radę.

Jest to moje pierwsze spotkanie z tą serią, ale było ono na...

Cieniutka książeczka, prawie broszurka- akurat na godzinkę czytania.
W środku całkiem dobre opowiadania sf dwóch autorów- bardziej podobały mi się te autorstwa Andrzeja Drzewińskiego, ale to rzecz gustu.

Cieniutka książeczka, prawie broszurka- akurat na godzinkę czytania.
W środku całkiem dobre opowiadania sf dwóch autorów- bardziej podobały mi się te autorstwa Andrzeja Drzewińskiego, ale to rzecz gustu.