Nie mogę odmówić Baudelaire'owi pióra. Odmalowywane słowami obrazy C. Guys'a są bardzo sugestywne i plastyczne, lekko formują się w wyobraźni i zaczynają działać niezależnie od tego co opisują (oficerowie w swoich mundurach jak kształtem przypominający żuki - już to chyba gdzieś słyszałem, a jednak tu też mi się spodobało). Esej jest sprawnie napisany i przyjemnie się go czyta. Tylko z moimi osobistymi poglądami jakoś nie leżała ta pochwała żołnierskiego ducha (i związana z tym aprobata dla militaryzmu, której się w związku z tym doszukuję w wypowiedziach Baudelaire'a) czy sprowadzenie wszystkich kobiet do jakiegoś rodzaju zwierzęcia kokietującego mężczyzn i mogącego co najwyżej stanowić natchnienie dla poetów.
Co za tym idzie, o ile bardzo lubię jego poezję i podziwiam talent, to nie wiem czy będę szukać więcej esejów Baudelaire'a.

Nie mogę odmówić Baudelaire'owi pióra. Odmalowywane słowami obrazy C. Guys'a są bardzo sugestywne i plastyczne, lekko formują się w wyobraźni i zaczynają działać niezależnie od tego co opisują (oficerowie w swoich mundurach jak kształtem przypominający żuki - już to chyba gdzieś słyszałem, a jednak tu też mi się spodobało). Esej jest sprawnie napisany i przyjemnie się go...

Kto nie ma cierpliwości, żeby dotrzeć do "Rozmaitości estetycznych" lub przebrnąć przez skądinąd obszerny tom, temu polecam creme de la creme tego zbioru: "Malarza życia nowoczesnego".
Teoretycznie jest to krytyczny esej poświęcony Constantinowi Guysowi, którego, jak się wydaje, Baudelaire wysoko cenił jako bystrego obserwatora i sprawnego rysownika. Praktycznie jednak malarstwo Guysa stanowi punkt wyjścia do opisu i analizy postaci, które portretował malarz w swoich szkicach i ilustracjach: bogatych i biednych, światowców i dandysów, żołnierzy i kobiet z półświatka i "nowoczesnego" świata, jaki zaludniał ten barwny tłum, z jego wojnami, z jego świętami i uroczystościami, z jego ruchem ulicznym.
Trochę esteta, trochę krytyk, trochę dekadent, trochę flaneur i - przede wszystkim - trochę poeta, Baudelaire pięknie i ciekawie pisze nie tylko o malarstwie: pisze o swoich współczesnych.

Kto nie ma cierpliwości, żeby dotrzeć do "Rozmaitości estetycznych" lub przebrnąć przez skądinąd obszerny tom, temu polecam creme de la creme tego zbioru: "Malarza życia nowoczesnego".
Teoretycznie jest to krytyczny esej poświęcony Constantinowi Guysowi, którego, jak się wydaje, Baudelaire wysoko cenił jako bystrego obserwatora i sprawnego rysownika. Praktycznie jednak...

Szczególnie ciekawy jest fragment o kobiecie i pochwale makijażu.

Szczególnie ciekawy jest fragment o kobiecie i pochwale makijażu.

Warto ten esej przeczytać, aby zobaczyć trafność niektórych spostrzeżeń Baudelaire'a na temat społeczeństwa i sztuki.

Warto ten esej przeczytać, aby zobaczyć trafność niektórych spostrzeżeń Baudelaire'a na temat społeczeństwa i sztuki.