Tragedia, przy żadnej książce się tak nie męczyłem. Przeczytanie zawarte zostało w dwóch podejściach i zajęło ponad 4 miesiące. Ponownie, tak jak w przypadku pierwszego tomu, Anderson nie jest kompletnie złym pisarzem, natomiast niektóre jego pomysły i przedstawienie postaci są po prostu tragiczne. Znajdą się dobre momenty, które, wraz z moim byciem nerdem, utrzymywały mnie przy tej książce, ale ukończenie jej zawdzięczam głównie silnej woli. Szczytem głupoty okazał się ratunek dzieci Solo przez menela-króla. Jedyna książka, której strony pomijałem bez czytania. Nabawiłem się po jej ukończeniu nowej fobii pt. co zgotuje mi Kevin J. Anderson w finałowym tomie.

Tragedia, przy żadnej książce się tak nie męczyłem. Przeczytanie zawarte zostało w dwóch podejściach i zajęło ponad 4 miesiące. Ponownie, tak jak w przypadku pierwszego tomu, Anderson nie jest kompletnie złym pisarzem, natomiast niektóre jego pomysły i przedstawienie postaci są po prostu tragiczne. Znajdą się dobre momenty, które, wraz z moim byciem nerdem, utrzymywały mnie...

Bardzo przeciętna książka.
Moje główne zastrzeżenie jest takie, że wszystko dzieje się dużo za szybko. Uczniowie przychodzą do akademii i już praktycznie są na tyle dobrze wyszkoleni, że wszystko potrafią sami zrobić. Gantoris po kilku dniach jest w stanie pokonać luka w walce na miecze, Kyp po kilku dniach potrafi wyciągnąć statek kosmiczny z oddalonego o setki tysięcy kilometrów jądra planety. Może się czepiam, bo faktycznego upływu czasu nie ma tu podanego, ale bardzo mnie to bolało.
Co do pozostałych wątków: historia admirał Daali nabrała trochę kolorów, główne co ją wyróżnia to to, że przez poprzednie kilka lat siedziała odcięta od źródeł informacji, co powoduje, że jej metody są przestarzałe. Dzięki temu może otrzymać potężny cios od republiki. Miło jest zobaczyć w świecie SW przeciwnika, który nie jest geniuszem.
Bitwa o Kalamar i cały fragment z tym związany jest bardzo ciekawy i przyjemny. Bardzo fajnie czytało się też o przygodach bliźniąt, co było lekkim, komediowym przerywnikiem.
Poza tym jest cienko, nauki Luke'a są koszmarnie mistyczno-religijne, Exar Kun jest zdecydowanie zbyt potężny, Kyp również, Gantoris i większość uczniów są pozbawieni tożsamości (połowa nawet nie otrzymuje imion),Terpfen jest sztywny jakby kij połknął i absolutnie mnie nie interesuje, że sterowało nim imperium. Bohaterowie leżą na całej linii. Jedynie Lando i Han starają się jakoś wszystko unieść, ale idzie im przeciętnie.
Nie polecam tej książki. Czytać tylko, jeżeli ktoś czyta całą trylogię, choć moim zdaniem cała seria mogłaby zamknąć się w jednej powiedzmy czterystu stronicowej książce. Aha i wątek miłosny między Wedgem i doktor Xux jest koszmarnym niewypałem. Po prostu nie.

Bardzo przeciętna książka.
Moje główne zastrzeżenie jest takie, że wszystko dzieje się dużo za szybko. Uczniowie przychodzą do akademii i już praktycznie są na tyle dobrze wyszkoleni, że wszystko potrafią sami zrobić. Gantoris po kilku dniach jest w stanie pokonać luka w walce na miecze, Kyp po kilku dniach potrafi wyciągnąć statek kosmiczny z oddalonego o setki tysięcy...

Strasznie słaba historyjka w świecie star wars.

Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019. Przeczytałem jakieś chore ilości książek z serii Star Wars...

Strasznie słaba historyjka w świecie star wars.

Przeczytałem trochę książek w młodości :) . To książka z mojej półki "różności", wrzucam tu te setki książek które przeczytałem w życiu w latach 2000-2019. Przeczytałem jakieś chore ilości książek z serii Star Wars...

Pierwszy tom trylogii Andersona, nie będę ukrywał, lubię i cenię, biorąc oczywiście poprawkę na to, że była to książka napisana wyłącznie dla fanów. Znalazłem w nim i przygodę, i kilka ciekawych reinterpretacji znanym fanom motywów, niezłe tempo oraz Moc. W przypadku "Ucznia Ciemnej Strony" niestety nie mogę udawać już, że to po prostu tylko i wyłącznie literatura dla fanów popularnej marki, napisana najwyżej średnio, potrafią lekko zanudzić, wybitnie będąca przejściowym tomem. Drugi tom trylogii to ogrom zmarnowanych, rzuconych bezwładnie pomysłów, które rozwiązują się tak szybko, jak się zawiązały, zostawiając niedosyt.

Powrót Sokoła do Lando po trzymającym w napięciu rewanżu w Sabbaca może wnieść wiele i dla samego Lando, jak i dla Hana - okazuje się być tylko powtarzanym gagiem, a kultowy statek przeskakuje z rąk do rąk. Jaina i Jacen zagubieni w dolnych rejonach Coruscant, na łasce zdziczałych urzędników imperialnych, którzy nie wiedzą nawet o upadku imperium - nie tylko lekki recykling z Laboratorium Otchłani, ale motyw nic nie wnoszący do całość książki. Osłabienie na drodze intryg rozsądnego, łagodnego skrzydła w rządzie Nowej Republiki - o ile sposób otrucia Mon Mothmy wyszedł zręcznie, to Admirał Ackbar zawsze dla mnie będzie ciepłą, krystaliczną kluchą, a czytanie jego rozterek wymuszoną narracją koniecznością.

Najlepiej wypada, choć zdecydowanie nierewelacyjnie, Akademia Luka Skywalkera. Sam Luke traci urok z pierwszego tomu, ale mamy i nagłą śmierć Gantorisa, i Exara Kuna, ducha Sitha, który przynajmniej jest zagrożeniem. Admirał Daala to terrorystka, używająca partyzanckich, desperackich metod. Zero kompetencji, zero środków, zero pomysłów na bycie wrogiem Nowej Republiki. To postać, która gdy staje naprzeciw osoby znającą jej taktykę, potrafi jedynie sromotnie przegrać i wpaść na desperacki pomysł samobójczego ataku.

Entuzjazm lekko opada, ale z pewnością sięgnę po trzeci tom.

Pierwszy tom trylogii Andersona, nie będę ukrywał, lubię i cenię, biorąc oczywiście poprawkę na to, że była to książka napisana wyłącznie dla fanów. Znalazłem w nim i przygodę, i kilka ciekawych reinterpretacji znanym fanom motywów, niezłe tempo oraz Moc. W przypadku "Ucznia Ciemnej Strony" niestety nie mogę udawać już, że to po prostu tylko i wyłącznie literatura dla fanów...

Kolejny tom taki sam jak poprzednie, ale jeżeli ktoś się bierze za cokolwiek z Expanded Universe to całkowicie wie czego się spodziewać.
Są ulubione postacie, pojawia się kilka nowych, są przygody, jest Moc i jest wszystko to za co lubimy Gwiezdne Wojny.
May the Force...

Kolejny tom taki sam jak poprzednie, ale jeżeli ktoś się bierze za cokolwiek z Expanded Universe to całkowicie wie czego się spodziewać.
Są ulubione postacie, pojawia się kilka nowych, są przygody, jest Moc i jest wszystko to za co lubimy Gwiezdne Wojny.
May the Force...

Książkę "Uczeń Ciemnej Strony" czytało mi się lepiej od pierwszego tomu "Trylogii Akademii Jedi". Tutaj fabuła była bardziej wciągająca. Dowiadujemy się, że w budynku Akademii znajduje się duch Sitha, który staje się poważnym zagrożeniem dla uczniów.

Książkę "Uczeń Ciemnej Strony" czytało mi się lepiej od pierwszego tomu "Trylogii Akademii Jedi". Tutaj fabuła była bardziej wciągająca. Dowiadujemy się, że w budynku Akademii znajduje się duch Sitha, który staje się poważnym zagrożeniem dla uczniów.

Tom drugi łączy kilka wątków, których głównym celem jest wyścig. I tak Daala prześciga się z NR o to, kto dokona pierwszego decydującego uderzenia, Luke ściga się z czasem z tajemniczym bytem, który chce zawładnąć umysłami jego uczniów, a Leia i Han szukają antidotum na tajemniczą chorobę Mon Mothmy.

Akcja przyśpiesza do granic możliwości, przez co czyta się ją szybko, ale nie mogę tego określić jako plus. Zdecydowanie jakość opisanych historii jest gorsza niż poprzednio, a do średniej EU jest dość daleko. Niestety.

Tom drugi łączy kilka wątków, których głównym celem jest wyścig. I tak Daala prześciga się z NR o to, kto dokona pierwszego decydującego uderzenia, Luke ściga się z czasem z tajemniczym bytem, który chce zawładnąć umysłami jego uczniów, a Leia i Han szukają antidotum na tajemniczą chorobę Mon Mothmy.

Akcja przyśpiesza do granic możliwości, przez co czyta się ją szybko, ale...

Gwiezdne wojny w wydaniu książkowym, książka świetna szkoda tylko, że to nie jest początek serii, ale jej środek.

Gwiezdne wojny w wydaniu książkowym, książka świetna szkoda tylko, że to nie jest początek serii, ale jej środek.

Hmm, no po prostu dalsza część trylogii o akademii. Przyjemna, ale tyłka nie urywa. Jak ktoś lubi to uniwersum, to będzie zadowolony.

Hmm, no po prostu dalsza część trylogii o akademii. Przyjemna, ale tyłka nie urywa. Jak ktoś lubi to uniwersum, to będzie zadowolony.

Pierwszy tom mnie zachwycił, po latach udało mi się kupić na Allegro tom II i... Ciężko było przez to przejść. Sporo bzdur, które drażniły niemiłosiernie. Niedługo zabieram się za tom III i nie powiem, trochę się obawiam :D
5/10

Pierwszy tom mnie zachwycił, po latach udało mi się kupić na Allegro tom II i... Ciężko było przez to przejść. Sporo bzdur, które drażniły niemiłosiernie. Niedługo zabieram się za tom III i nie powiem, trochę się obawiam :D
5/10