W mojej ocenie nieco gorsza część ze względu na zmianę sposobu opowiadania. Tym razem śledzimy dalsze losy nowego amerykańskiego społeczeństwa z perspektywy znanego z pierwszego tomu cyklu Dana Arlena (artysty "Śniącego na jawie", który choć pochodzi z Amatorów życia był wychowywany przez Bezsenną),Billa Washingona (leciwego Amatora życia, który pamięta jeszcze czasy sprzed podziałów) i Diany Covington (pochodzącej z klasy pracujących i ulepszonych genetycznie Wołów).

W mojej ocenie nieco gorsza część ze względu na zmianę sposobu opowiadania. Tym razem śledzimy dalsze losy nowego amerykańskiego społeczeństwa z perspektywy znanego z pierwszego tomu cyklu Dana Arlena (artysty "Śniącego na jawie", który choć pochodzi z Amatorów życia był wychowywany przez Bezsenną),Billa Washingona (leciwego Amatora życia, który pamięta jeszcze czasy...

Książkę czytałam z całkiem długą- 4 miesięczną- przerwą w okolicach 1/4 długości. Przed tą przerwą powieść mnie męczyła i nudziła, po niej- niesamowicie wciągnęła w swój świat, tak jak to miało miejsce w przypadku pierwszego tomu.

Nancy Kress tworzy, po raz kolejny, wizję wręcz porażającą, tak nietuzinkową, że aż ogłuszającą- tego zdecydowanie nie było. Tu nie znajdziemy utopii, dystopii, antyutopii. Tu zbudowany został świat tak inny od tego powszechnie znanego i jednocześni tak różny od zwykle w science fiction przedstawianych, że zupełnie nieklasyfikowalny w powszechnie przyjęte normy. Nasze umysły dziwią się, widząc taki twór. Autorka chadza własnymi ścieżkami, z historią Bezsennych robiąc różne, dziwne rzeczy. Gdzie można wpisać tą powieść? Są to jakieś wariacje na temat rozwoju społeczeństwa? Rozważanie nad ludzką naturą? Czy po prostu zupełna abstrakcja, którą ja próbuję nadinterpretować? Pewnie ilu czytelników, tyle wersji. "Żebracy nie mają wyboru" jest jednak trochę gorsze niż pierwszy tom. W nim można było znaleźć przede wszystkim dużo bardziej przykuwające uwagę postacie, bohaterów z charakterkiem- tutaj ten temperament został niemalże zupełnie stłumiony. Szkoda. Niezależnie od tego książka warta jest poświęconego jej czasu.

Polecam.

Książkę czytałam z całkiem długą- 4 miesięczną- przerwą w okolicach 1/4 długości. Przed tą przerwą powieść mnie męczyła i nudziła, po niej- niesamowicie wciągnęła w swój świat, tak jak to miało miejsce w przypadku pierwszego tomu.

Nancy Kress tworzy, po raz kolejny, wizję wręcz porażającą, tak nietuzinkową, że aż ogłuszającą- tego zdecydowanie nie było. Tu nie znajdziemy...

Jestem chyba w mniejszości, gdyż powieść "Żebracy nie mają wyboru" podobała mi się bardziej, niż jej poprzedniczka - "Hiszpańscy Żebracy".

Pierwsza część miała genialny koncept, ale wg mnie zbyt łatwo malowała świat w czarno-białych barwach. Bezsenni (a potem ich potomkowie, Superbystrzy),byli przedstawieni jako ci inteligentni, racjonalni, z wizją i ambicjami. Pomimo wprowadzenia do fabuły kilku liczących się w fabule Śpiących, reszta świata była dla Bezsennych tak naprawdę tłem.

"Żebracy nie mają wyboru" mają tę przewagę, że autorka starała się przedstawić różne punkty widzenia osób z obu stron "barykady" w wewnętrznych konfliktach Stanów Zjednoczonych. Mamy możliwość przyjrzenia się zarówno Amatorom Życia (niepracującej większości społeczeństwa, która za swój obowiązek uważa jedynie chodzenie na wybory),Wołom (wykształconej i pracującej kaście, która jednocześnie dzierży władzę) oraz Bezsennym i Superbystrym (którzy wydają się pozostałym tak naprawdę inną rasą człowieka, gdyż nawet ich sposób myślenia jest odmienny).

Pomimo wyraźnych podziałów społeczeństwa, pojedyncze osoby przekraczają granice swojej kasty. Amator Życia może mieć plany i ambicje; Wół może pokochać życie z dala od miejskiego zgiełku; Bezsenny też może się mylić. Nancy Kress zrobiła ogromny krok do przodu, jeśli chodzi o kreację postaci i uzasadnianie ich zachowań. Motywacje bohaterów nie są proste i oczywiste, a pod wpływem doświadczeń życiowych każda z postaci zmienia się, dojrzewa. Pod tym względem druga część wydaje mi się dużo dojrzalsza.

Kolejnym plusem jest tempo powieści. Pierwszy tom czasami zwalniał, czasami przyspieszał, ale ogólnie czytało mi się go raczej wolno, bez wypieków na twarzy. "Żebracy nie mają wyboru" pochłonęłam w parę godzin (w międzyczasie prawie przypaliłam obiad dla męża, tak byłam pochłonięta lekturą). Książkę czyta się niczym dobry thriller szpiegowski albo powieść sensacyjną. Jedynie zakończenie trochę spowolniło tempo, ale 90% książki przeczytałam na jednym wdechu :)

Jestem chyba w mniejszości, gdyż powieść "Żebracy nie mają wyboru" podobała mi się bardziej, niż jej poprzedniczka - "Hiszpańscy Żebracy".

Pierwsza część miała genialny koncept, ale wg mnie zbyt łatwo malowała świat w czarno-białych barwach. Bezsenni (a potem ich potomkowie, Superbystrzy),byli przedstawieni jako ci inteligentni, racjonalni, z wizją i ambicjami. Pomimo...

Czasami łatwiej o życiu pisać w konfencji Fantazy, po krytyce jego fenomenalnej książki "Cmętarz na Pradze". Jak to jest i dlaczego, że ludzie ciągle siebie dzielą na nadludzi i podludzi? Dlaczego jeżeli jest ktoś inny wywołuje to w nas agresję lub litość? Dlaczego gardzimy Innym gdyż tylko jest Inny? Nie staramy się go zrozumię, poznać, dać mu prawo do życia. Działa to w obie strony, ci co czują się słabsi w stronę tych co czują się silniejsi i na odwrót. Ci którzy się wyłamują traktowani są jak wariaci. Ciekawa książka opowiadająca i Sennych, Bezsennych i Superbesennych i jaki wpływ na życie mają modyfikacje genetyczne.

Czasami łatwiej o życiu pisać w konfencji Fantazy, po krytyce jego fenomenalnej książki "Cmętarz na Pradze". Jak to jest i dlaczego, że ludzie ciągle siebie dzielą na nadludzi i podludzi? Dlaczego jeżeli jest ktoś inny wywołuje to w nas agresję lub litość? Dlaczego gardzimy Innym gdyż tylko jest Inny? Nie staramy się go zrozumię, poznać, dać mu prawo do życia. Działa to w...

W drugim tomie cyklu "Bezsenni" zmienia się sposób prowadzenia narracji. Brakuje klasycznego narratora, a opowieść jest przedstawiana z poziomu pierwszej osoby, przez głównego bohatera. Co więcej owych bohaterów jest troje, a każdy z nich posiada innych pogląd na otaczającą go rzeczywistość. Po pierwsze mamy tu kobietę, należącą do klasy Wołów, czyli pracującej i rządzącej inteligencji. Dalej jest typowy, podstarzały Amator Życia oraz znany nam z tomu pierwszego, osoba o wyjątkowym talencie, Śniący na jawie, czyli Dan Arlen.

Okazuje się, że Superbystrzy żyją na osobiście stworzonej wyspie La Isla leżącej u wybrzeży Meksyku. Podstawą powieści jest filozoficzna dysputa dotycząca konsekwencji (zarówno biologicznych, jak i moralnych) wprowadzenia do obiegu pewnego specyfiku, zwanego Czyścicielem Komórek - regenerującego ciało danej osoby, jej komórki. W praktyce nie oznacza to jedynie odmłodzenia i pozbawienia się wszelakich chorób, ale totalnej zmiany, wręcz stworzenia odrębnego gatunku.

Losy całej trójki bohaterów się splatają, lecz nikt nie panuje nad otoczeniem. Ostatecznie ani Wół, ani Amator, tym bardziej znany artysta popkulturalny nie będą w stanie zapobiec żadnemu z wielkich wydarzeń, mogą tylko obserwować i starać się przeżyć. Książka niestety nie dorównuje części pierwszej, bywa przegadana, a autorka przez wprowadzenie tak bardzo różniących się istot nie daje sobie rady z utrzymaniem czytelnika w napięciu, nie potrafi też przekonać, że to, co pisze, jest możliwe. A jakie to science fiction, w którym czytelnik zaczyna się zastanawiać nad sensem? Wszak ów sens powinien być wytłumaczony klarownie i nie podlegać dyskusji...

W drugim tomie cyklu "Bezsenni" zmienia się sposób prowadzenia narracji. Brakuje klasycznego narratora, a opowieść jest przedstawiana z poziomu pierwszej osoby, przez głównego bohatera. Co więcej owych bohaterów jest troje, a każdy z nich posiada innych pogląd na otaczającą go rzeczywistość. Po pierwsze mamy tu kobietę, należącą do klasy Wołów, czyli pracującej i rządzącej...