Świetna, lekka książka. Dużo akcji i dobrego humoru.

Świetna, lekka książka. Dużo akcji i dobrego humoru.

„Pierwsza jako druga”
Nie ma to jak pomieszać kolejność i zacząć od części drugiej, by po niej przeczytać część pierwszą. Czy tylko ja tak potrafię ?
Do sedna… Początek „Stalowego Szczura” to pełnokrwista „fantastyka awanturnicza”. Taki scenariusz „Piratów z Karaibów” w przyszłości. No może bardziej przypomina te lepsze powieści Alistaira MacLeana. Mamy w niej wszystko, co do dobrej zabawy jest potrzebne. Superbohater o dość przyjemnej i dowcipnej aparycji. Oczywiście jest niezniszczalny, albo ma +1000 do szczęścia. Nawet zastrzelony, sam kombinuje leczenie i wstaje na nogi. Dzisiejszy NFZ byłby dumny z chłopaka. Zawsze ma przy sobie potrzebny gadżet, jakieś granacik, ampułkę z gazem usypiającym i inne bajery. Najbardziej śmieszne jest to, że w kluczowym momencie zapomina tego całego arsenału… ale na tym polega urok tego typu powieści. Akcja jest cały czas i nie zwalnia bez potrzeby. Dialogi wartkie i nawet bawią. No i nie trzeba wysilać umysłu, tylko trzeba dać się ponieść fabule.
Tam, gdzie wydaje nam się naiwna przymykamy oko…
I mamy przyjemnie spędzony czas. Wydanie stare w miękkiej oprawie, klejone. Przy każdym otwarciu trzeszczało i bałem się, że całość się rozpadnie. Urok dawnych książek.
Polecam każdemu- dobra niezobowiązująca rozrywka. I nie trzeba kochać fantastyki !

„Pierwsza jako druga”
Nie ma to jak pomieszać kolejność i zacząć od części drugiej, by po niej przeczytać część pierwszą. Czy tylko ja tak potrafię ?
Do sedna… Początek „Stalowego Szczura” to pełnokrwista „fantastyka awanturnicza”. Taki scenariusz „Piratów z Karaibów” w przyszłości. No może bardziej przypomina te lepsze powieści Alistaira MacLeana. Mamy w niej wszystko, co...

Seria o Billu podoba mi się bardzo; sięgnąłem więc po Szczura. Pierwszy tom daje nadzieję, że dalej będzie lepiej - bo koncepcja pojemna, a części kilkanaście, choć sam ten tom nie porwał mnie. Czyta się szybko, ale bez emocji.

Seria o Billu podoba mi się bardzo; sięgnąłem więc po Szczura. Pierwszy tom daje nadzieję, że dalej będzie lepiej - bo koncepcja pojemna, a części kilkanaście, choć sam ten tom nie porwał mnie. Czyta się szybko, ale bez emocji.

Przyjemna, nieco pokręcona, ale w pozytywnym sensie. Absurd w stylu fryzjera damskiego od Mendozy. Nie jestem miłośnikiem gatunku, ale czytało się nieźle.

Przyjemna, nieco pokręcona, ale w pozytywnym sensie. Absurd w stylu fryzjera damskiego od Mendozy. Nie jestem miłośnikiem gatunku, ale czytało się nieźle.

Z sentymentu. Kupiony niegdyś za grosze gdzieś na nadmorskim bazarku, przeczytany w pół dnia na plaży w wieku 12 lat? No nic, mam dobre wspomnienia z tą książką. Czytałem też kilka kontynuacji ale nawet nie pamiętam ich tytułów.

Z sentymentu. Kupiony niegdyś za grosze gdzieś na nadmorskim bazarku, przeczytany w pół dnia na plaży w wieku 12 lat? No nic, mam dobre wspomnienia z tą książką. Czytałem też kilka kontynuacji ale nawet nie pamiętam ich tytułów.

Stare, ale jare. Można spróbować.

Stare, ale jare. Można spróbować.

Kto nie poznał przygód śliskiego Jamesa Bolivara diGriza, najlepszego złodzieja świata, na którego czycha korpus specjalny łapiący takich superprzestępców jak on, ten ominął spory kawał dobrej, awanturniczej fantastyki naukowej. Nie jest to proza wymagająca, filozofująca czy eksplorująca głębokie zagadnienia. To przede wszystkim szybka i dowcipna rozrywka, smaczna i wciągająca.

Kto nie poznał przygód śliskiego Jamesa Bolivara diGriza, najlepszego złodzieja świata, na którego czycha korpus specjalny łapiący takich superprzestępców jak on, ten ominął spory kawał dobrej, awanturniczej fantastyki naukowej. Nie jest to proza wymagająca, filozofująca czy eksplorująca głębokie zagadnienia. To przede wszystkim szybka i dowcipna rozrywka, smaczna i wciągająca.