Ogień krzyżowy

Spodziewałem się więcej akcji , książka znudziła mnie w połowie, ledwo dotrwałem do końca jednak nie jest to bardzo zła książka .

Spodziewałem się więcej akcji , książka znudziła mnie w połowie, ledwo dotrwałem do końca jednak nie jest to bardzo zła książka .

Co najmniej sześć ostatnich moich przeczytanych książek nie reprezentowało gatunku science fiction. Dla mnie to jest coś takiego jak dla pijaka sześć miesięcy abstynencji. Po książkę autorstwa Nancy Kress sięgnęłam więc pewną ręką, gdyż to nazwisko gwarantuje otrzymanie tego co tygrysy lubią najbardziej. Położyłam się, włączyłam czytnik i odpłyyynęłaaaam... w daleki kosmos, w odległy czas, po prostu w swój świat... "Ogień krzyżowy" jest to po prostu dobra, rzetelna powieść science fiction w stylu jaki lubię. Nie żadne tam czary z mleka wróżki i elfy tylko kosmos, przyszłość, szybkości przyświetlne, fizyka kwantowa a w środku tego wszystkiego ludzie tacy jakimi zawsze byli, są i będą. Z ich emocjami, przemyśleniami, marzeniami i niepewnościami. Inteligentnie napisana, ciekawie skomponowana i przyozdobiona wieloma ciekawymi spostrzeżeniami i przemyśleniami. Z wielkim żalem pożegnałam się z nią gdy skończyłam czytać i od razu postanowiłam zabrać się za jakąkolwiek książkę tej samej autorki. Najbliższa w czytniku była "Próba ognia". W pierwszej chwili myślałam, że śnię! Okazała się dalszym ciągiem poprzedniej historii, o którym nie miałam pojęcia! Kończę więc pisanie tej opinii bo gwiazdy wzywają! ;-)

Co najmniej sześć ostatnich moich przeczytanych książek nie reprezentowało gatunku science fiction. Dla mnie to jest coś takiego jak dla pijaka sześć miesięcy abstynencji. Po książkę autorstwa Nancy Kress sięgnęłam więc pewną ręką, gdyż to nazwisko gwarantuje otrzymanie tego co tygrysy lubią najbardziej. Położyłam się, włączyłam czytnik i odpłyyynęłaaaam... w daleki kosmos,...

Nic mi się nie spodobało w tej powieści: ani sama akcja, ani wątki kolonizacyjne, ani profile psychologiczne, ani sami obcy, choć może to przejaw jakiejś większej intrygi na jakże modnym poziomie DNA, ale ja bardzo dziękuję i nie polecam. A ciekawość to pierwszy stopień do piekła absurdu i nudy...

Nic mi się nie spodobało w tej powieści: ani sama akcja, ani wątki kolonizacyjne, ani profile psychologiczne, ani sami obcy, choć może to przejaw jakiejś większej intrygi na jakże modnym poziomie DNA, ale ja bardzo dziękuję i nie polecam. A ciekawość to pierwszy stopień do piekła absurdu i nudy...

Pierwszy raz sięgnąłem po dzieło Nancy Kress. skądinąd chwalony autor SF nie zawiódł mnie. Ogień krzyżowy to pozycja warta uwagi. W mojej nomenklaturze pozycja z rodzaju bliskiego czystej klasyce gatunku. Ale sam zamysł i jego przeprowadzenie a właściwie wprowadzenie czytelnika w temat, bardzo dobre. Z przyjemnością pochłonąłem tę książkę pod koniec myśląc już o jego kontynuacji Próba ognia).

Pierwszy raz sięgnąłem po dzieło Nancy Kress. skądinąd chwalony autor SF nie zawiódł mnie. Ogień krzyżowy to pozycja warta uwagi. W mojej nomenklaturze pozycja z rodzaju bliskiego czystej klasyce gatunku. Ale sam zamysł i jego przeprowadzenie a właściwie wprowadzenie czytelnika w temat, bardzo dobre. Z przyjemnością pochłonąłem tę książkę pod koniec myśląc już o jego...

Jak będzie wyglądało osadnictwo ludzkie w kosmosie? Jak daleko trzeba będzie podróżować, żeby znaleźć odpowiednią planetę? Jakie są szanse, że na nikogo się nie natkniemy?
Co jeśli nie tylko spotkamy jedną rasę, ale dwie? Co jeśli będą znacznie bardziej rozwinięte cywilizacyjnie i gatunkowo, a garstka ludzkich osadników znajdzie się pomiędzy nimi? Autorka zaprezentowała taką właśnie wizję, gdzie nie tylko nie ufają sobie, ale jeszcze bardziej nie ufają obcym. Naprawdę znaleźli się w ogniu krzyżowym.

Jak będzie wyglądało osadnictwo ludzkie w kosmosie? Jak daleko trzeba będzie podróżować, żeby znaleźć odpowiednią planetę? Jakie są szanse, że na nikogo się nie natkniemy?
Co jeśli nie tylko spotkamy jedną rasę, ale dwie? Co jeśli będą znacznie bardziej rozwinięte cywilizacyjnie i gatunkowo, a garstka ludzkich osadników znajdzie się pomiędzy nimi? Autorka zaprezentowała...

Słabo. Sięgnąłem po tę pozycję będąc solidnie już stęsknionym za jakimś nowym, przyzwoitym sf (ileż w końcu razy można czytać Hyperiona?). Nie ma co ukrywać, recenzje nie zachęcały, ale cenię autorkę za cykl Żebracy i naprawdę liczyłem na dobre sf. Dostałem niestety... syf? Może nie aż tak źle, ale ... słabo. Jakieś to wszystko dziurawe, powierzchowne, jakby szkic jedynie. Dałoby się zrozumieć i wybaczyć jako debiut, ale Nancy Kress? Mimo wszystko ciekaw byłem zakończenia, doczytałem i sięgnąłem po kolejną część.

Słabo. Sięgnąłem po tę pozycję będąc solidnie już stęsknionym za jakimś nowym, przyzwoitym sf (ileż w końcu razy można czytać Hyperiona?). Nie ma co ukrywać, recenzje nie zachęcały, ale cenię autorkę za cykl Żebracy i naprawdę liczyłem na dobre sf. Dostałem niestety... syf? Może nie aż tak źle, ale ... słabo. Jakieś to wszystko dziurawe, powierzchowne, jakby szkic jedynie....

Jeżeli szukasz wielkich bitew kosmicznych to nie tutaj, tu dostaniesz naprawdę dobrą fantastykę z podejściem bardziej od strony etycznej i śwatopoglądowej, stawiającą bohaterów przed trudnymi wyborami. Ale od początku na planecie Zielnik lądują koliniści z ziemi (mamy tu plemie Czejenów, nowych Kwakrów, Chińczyków, Arabów i kilka innych klik w tym zmmodyfikowanych żołnierzy) jako, że była to inicjatywa prywatna nie ma tam rządu tylko wszystko regulują umowy podpisane pomiędzy frakcjami. Po lądowaniu okazuje się, że planeta nie jest jednak niezamieszkała. Jest tam kilka osiedli istot nazwanych Zwierzakami, egzystujących na poziomie niewiele wyższym od naszego kamienia łupanego. Aby bardziej pogmatwać sytuację okazuje się, iż one również nie są tubylcami. Skąd się wzieli na planecie kto ich tam zostawił i w jakim celu. Jak kolonia zareaguje na pojawienie się następnych obcych? Dobrze przemyślana i napisana książka zmuszająca nas do zastanowienia czy życie kolonistów lub obcych postawilibyśmy ponad swoimi przekonaniami.

Jeżeli szukasz wielkich bitew kosmicznych to nie tutaj, tu dostaniesz naprawdę dobrą fantastykę z podejściem bardziej od strony etycznej i śwatopoglądowej, stawiającą bohaterów przed trudnymi wyborami. Ale od początku na planecie Zielnik lądują koliniści z ziemi (mamy tu plemie Czejenów, nowych Kwakrów, Chińczyków, Arabów i kilka innych klik w tym zmmodyfikowanych...

Dramat, książka zajęła mi cztery dni, kilkanaście razy chciałem odstawić na półkę. Chaotyczne napisana, mam nadzieję ze następny tom będzie lepszy

Dramat, książka zajęła mi cztery dni, kilkanaście razy chciałem odstawić na półkę. Chaotyczne napisana, mam nadzieję ze następny tom będzie lepszy

Duży plus za wykreowanie gatunku Badyli. Minus za trochę zbyt naiwny, moim zdaniem, opis kontaktu Ziemian z Obcymi - dogadywanie się na takim poziomie złożoności po zaledwie kilku/kilkunastu godzinach wzajemnego poznawania się, to jednak lekka przesada.
Warto przeczytać, bo w perspektywie jest druga część - zdradzę, że bardziej ognista i dramatyczna.

Duży plus za wykreowanie gatunku Badyli. Minus za trochę zbyt naiwny, moim zdaniem, opis kontaktu Ziemian z Obcymi - dogadywanie się na takim poziomie złożoności po zaledwie kilku/kilkunastu godzinach wzajemnego poznawania się, to jednak lekka przesada.
Warto przeczytać, bo w perspektywie jest druga część - zdradzę, że bardziej ognista i dramatyczna.

Pierwsza z dwóch części opowieści o trudnych początkach kolonistów z ziemi na obcej planecie. Czy ludzkość jest w stanie porozumieć się z inną inteligentną rasą. Jak może wyglądać pierwszy kontakt z istotami o niższym poziomie rozwoju? A co w przypadku kontaktu z cywilizacją o wyższym poziomie rozwoju? Czy poziom rozwoju cywilizacji należy mierzyć tylko zdobyczami technologii? A jeśli natkniemy się na dwie wzajemnie sobie wrogie cywilizacje? Jak postąpić? Kogo poprzeć? Jeśli jesteście ciekawi odpowiedzi na te pytania to warto sięgnąć po tę pozycje.

Pierwsza z dwóch części opowieści o trudnych początkach kolonistów z ziemi na obcej planecie. Czy ludzkość jest w stanie porozumieć się z inną inteligentną rasą. Jak może wyglądać pierwszy kontakt z istotami o niższym poziomie rozwoju? A co w przypadku kontaktu z cywilizacją o wyższym poziomie rozwoju? Czy poziom rozwoju cywilizacji należy mierzyć tylko zdobyczami...