Lisioł gejszą? Gejszą, nie gęsią!

Lisioł postanowił podjąć się nietypowego wyzwania i zostać gejszą! W tym celu zaczął zgłębiać książkę "Gejsza. Żywa tradycja" Kyoko Aihara w celu zostania najpiękniejszą z gejsz. Szybko dowiedział się, że to proste nie będzie. Po pierwsze, Lisioł jest nieco stary – ma tylko kilka wieków na lisim karku (znaczące kaszlnięcie) – po drugie, powinien wykazywać się taktem i znajomością sztuk pięknych. Cóż, Lisioł umie całkiem ładnie piszczeć do księżyca, słońca i do czego tam jeszcze będzie trzeba. Same plusy. Wyposażony w dobry nastrój, Lisioł rozpoczął swoją przygodę jako gejsza. Ubrał się w piękne kimono w lisy oczywiście, wymalował sobie pysk na biało, ułożył misterną fryzurę z powtykanymi szyszkami, po czym wsadził buty dla gejszy – bardzo wysokie buty na koturnach. Zrobił kilka kroków, starając się kołysać biodrami oraz nęcić ogonem, po czym się wyrąbał na chodnik jak lisi naleśnik. Makijaż od razu się rozmył, lisy pouciekały z kimona, nawet szyszki dały dyla, i tyle z lisiołkowania. Lisioł nawet nie zdążył zachwycić gości swoim talentem oratorskim pod tytułem: 100 sposobów na ukradzenie, przyprawienie i upieczenie nieswojej kury. Może następnym razem Lisiołowi uda się olśnić Kioto. Sama książka jest jednak warta takiej próby. Pięknie ilustrowana opowiada o wszystkich tajnikach bycia gejszą, od makijażu, przez stroje po życie codzienne, bo przecież gejszę również mają własne życie!

Lisioł gejszą? Gejszą, nie gęsią!

Lisioł postanowił podjąć się nietypowego wyzwania i zostać gejszą! W tym celu zaczął zgłębiać książkę "Gejsza. Żywa tradycja" Kyoko Aihara w celu zostania najpiękniejszą z gejsz. Szybko dowiedział się, że to proste nie będzie. Po pierwsze, Lisioł jest nieco stary – ma tylko kilka wieków na lisim karku (znaczące kaszlnięcie) – po drugie,...

Książka ta ma na celu pokazanie Czytelnikowi, kim tak naprawdę jest gejsza. Te legendarne kobiety orientu są kimś więcej niż ekskluzywnymi hostessami (a także- wbrew powszechnej opinii, gejsze nie sprzedają swoich ciał, choć mają tzw "opiekunów", którzy łożą na ich utrzymanie). W dzisiejszych czasach te wykształcone, zadbane kobiety, stanowią element kultury Japonii. Gejszami zostają kobiety które już jako małe dziewczynki uczą się tańca, gry na instrumentach, śpiewu, aktorstwa- w zależności od talentu w przyszłości będą to ich atuty. Warto bowiem wiedzieć, że pracą gejszy jest uprzyjemnianie czasu bogatym Japończykom. Gejsze przyrządzają herbatę i podają ją oraz sake, zabawiają konwersacją zmęczonych mężczyzn i dbają o ich dobry nastrój- jeżeli mężczyzna chce zostać panem (opiekunem) gejszy, o pozwolenie na to musi prosić właścicielkę okiya, z którego pochodzi kobieta. W książce "Gejsze. Żywa tradycja" Autor zabiera nas w podróż do dzielnicy gejsz w Kioto, w której można spotkać zarówno prawdziwe gejsze, jak i całą masę prostytutek stylizujących się tak, by wyglądać jak one- jednak zawód gejszy to o wiele więcej niż wygląd! Trzeba wyraźnie zaznaczyć, że takie kobiety nie są gejszami, wykorzystują jedynie sławę elity (gdyż gejsze są w Japonii kobietami szanowanymi, wręcz wyniesionymi na piedestał- choć być może nie jest to najlepsze określenie). Żeby dostać się do świata, gdzie czas stanął w miejscu, nie wystarczą same pieniądze- trzeba mieć odpowiednie kontakty, tak żeby ktoś z bywalców herbaciarni mógł wprowadzić nowego gościa (który jest dyskretnie sprawdzany- Autor książki dostał się do świata hanamachi mówiąc otwarcie, że chce napisać książkę o gejszach- a że Japończycy bardzo cenią sobie swoją tradycję...). Na pewno jednak musiał mieć osobę wprowadzającą- bez tego nie dostałby się do prawdziwego okiya.
Warto na koniec wspomnieć o walorach estetycznych książki. Książka ta ma format albumu- jest pięknie wydana, na kredowym papierze i w sztywnej okładce. Wewnątrz, oprócz wielu fotografii gejsz w różnych sytuacjach, w poszczególnych rozdziałach możemy poznać tajniki ich zawodu. Czym różni się maiko od geiko? Tego i mnóstwa innych japońskich słów nauczymy się z tej książki, a barwne przykłady sprawią, że nie zapomnimy wielu z nich. Poznamy także świat gejsz bliżej, niż dane by nam to było nawet będąc w Japonii. Polecam wszystkim zainteresowanym kulturą i dziedzictwem narodowym Japonii.

Książka ta ma na celu pokazanie Czytelnikowi, kim tak naprawdę jest gejsza. Te legendarne kobiety orientu są kimś więcej niż ekskluzywnymi hostessami (a także- wbrew powszechnej opinii, gejsze nie sprzedają swoich ciał, choć mają tzw "opiekunów", którzy łożą na ich utrzymanie). W dzisiejszych czasach te wykształcone, zadbane kobiety, stanowią element kultury Japonii....

Osobiście uważam, że ta bogato ilustrowana i (niestety!) cienka książka jest naprawdę dobrym kompendium wiedzy o gejszach. Oczywiście nie jest to praca naukowa odnośnie tamtego życia a raczej zbiór ciekawostek i ogólnych informacji dotyczących tej "kasty" społeczeństwa Japońskiego epoki Edo.
Sądzę, że osoby żywo zainteresowane tym tematem nie znajdą tu zbyt wiele dla siebie, ale już osoby zainteresowane ogólnie Japonią i wcześniej nie wchodzące głęboko w tematykę gejsz będą zaciekawione.
Dość dokładnie omówiony sposób uczesania, sypiania czy mieszkania gejsz przedstawiony w tej książce jest możliwy do odnalezienia w książkach japońskich autorów. Jeśli możemy dokładnie zrozumieć co chcieli nam przekazać szczególnym zwróceniem uwagi na dany kolor kimona, albo konkretną ozdobę do włosów czy choćby szukamy wyjaśnienia dlaczego czasem w książkach występuje postać starszego pana, któremu towarzyszy młoda gejsza ( o ile się nie mylę motyw taki pojawił się choćby w jednej z książek Jun'Ichiro Tanizakiego "Dziennik szalonego starca. Niektórzy wolą pokrzywy") mam wrażenie, że to co rysuje nam się w głowie podczas czytania ma o wiele pełniejszy wymiar.
Jeśli ktoś jest "zajawiony" japońską literaturą i chciałby zrozumieć ją jeszcze pełniej oraz ma możliwość przeczytania tej pozycji to szczerze polecam ;) zwłaszcza, że nie zajmie to sporo czasu.

Osobiście uważam, że ta bogato ilustrowana i (niestety!) cienka książka jest naprawdę dobrym kompendium wiedzy o gejszach. Oczywiście nie jest to praca naukowa odnośnie tamtego życia a raczej zbiór ciekawostek i ogólnych informacji dotyczących tej "kasty" społeczeństwa Japońskiego epoki Edo.
Sądzę, że osoby żywo zainteresowane tym tematem nie znajdą tu zbyt wiele dla...

Naprawdę wyjątkowa książka. Mimo niedużej ilości stron jest bogata w treść. (I to nie byle jaką!) Autorka bardzo dokładnie opisała drogę jaką musi przejść kandydatka na maiko i geiko. Pozycja z pewnością zaciekawi każdego. Książka jest kompedium wiedzy o tym, jak odróżnić maiko od geiko i nie tylko. Mamy wyczerpujące opisy ozdób do włosów, rodzaj kimon i materiałów. Dowiemy się również, jakie sztuki uprawiają gejsze, jak wygląda wizyta w ochaya w towarzystwie gejsz, oraz ogólnie jak toczy się życie w hanamachi. Dużym atutem albumu są liczne, piękne fotografie cieszące oko.

Naprawdę wyjątkowa książka. Mimo niedużej ilości stron jest bogata w treść. (I to nie byle jaką!) Autorka bardzo dokładnie opisała drogę jaką musi przejść kandydatka na maiko i geiko. Pozycja z pewnością zaciekawi każdego. Książka jest kompedium wiedzy o tym, jak odróżnić maiko od geiko i nie tylko. Mamy wyczerpujące opisy ozdób do włosów, rodzaj kimon i materiałów. Dowiemy...

Życzyłabym sobie czegoś bardziej wyczerpującego, ale za same zdjęcia warto mieć.

Życzyłabym sobie czegoś bardziej wyczerpującego, ale za same zdjęcia warto mieć.

Temat ciekawy. Jednak książka trochę męczyła. Trochę jakbym czytała Wikipedię.

Temat ciekawy. Jednak książka trochę męczyła. Trochę jakbym czytała Wikipedię.