Hannibal Smoke

Książki, nie ocenia się po obwolucie, ale nie sposób wspomnieć, że projektantem okładki „Tusculum”, jest Hannibal Smoke. Trzymając w dłoniach tę publikację, autor pozwala nam pobudzić wyobraźnię, by następnie zabrać nas w zaskakującą i pełną zwrotów akcji drogę dziennikarskiego śledztwa. 36-letni detektyw wizjoner Hannibal, mający bzika na punkcie antyku, prowadzi dochodzenie w dwóch równoległych światach, których kanwą jest starożytność. Czytając z ogromnym skupieniem, znalazłam się w malowniczym i surowym świecicie Sudetów. Wśród społeczności Amicich, którzy w swoim raju nie są do końca bezpieczni i szczęśliwi. Wśród Vigiles, strażników broczącego miecza, którzy poszukiwali czegoś co od wieków należy do zakonu. Manuskrypt drogi, czysta herezja. Czyż bez wyrzeczeń nie szukamy drogi do lepszego świata, dostatku…, drogi na skróty? „Ludzie niczego nie robią dla innych, w każdej sekundzie myślą tylko o sobie.” Często staję przed bramą Tusculum; na szczycie góry. Jednak nie muszę jej przekraczać, aby w zaciszu i bez skrępowania oddawać się bezpiecznym rozmyślaniom, spoglądając na to co zostało w dole, gdyż „Wszystko co posiadam, noszę z sobą.” Autor płynnie przenosi nas w czasie i przestrzeni, umieszcza wiele pytań i zagadek, na które odbiorca stawia szereg odpowiedzi. Nie pozwala się nudzić, zaciekawia czytelnika kolejno odkrywając karty historii. „Trudno pokochać nieznane. Łatwiej się go bać lub je podziwiać”. Cytat ten szczególnie odzwierciedla, dlaczego warto zaczerpnąć wiedzę z tej książki. Pokochałam to nieznane, teraz podziwiam i czekam na kolejne perełki Hannibala Smoke, gdyż one wzbogacają mój umysł.