Tropiciel

Ciekawa, pełna rubasznego humoru opowieść o niezwykłej trójce. Zaczyna się w miarę pogodnie a potem jest coraz ciemniej. Wykorzystano (zaznaczając zmrużeniem oka) niektóre standardy bajkopisarstwa.

Ciekawa, pełna rubasznego humoru opowieść o niezwykłej trójce. Zaczyna się w miarę pogodnie a potem jest coraz ciemniej. Wykorzystano (zaznaczając zmrużeniem oka) niektóre standardy bajkopisarstwa.

Fantasy pełne utartych schematów, ale mimo to sprawiające sporo przyjemności. Trójka głównych bohaterów - Sodi, Yasa i Lokal, wynagradzają dość przewidywalną historię.
Niestety, nie wynagradzają papierowych postaci na drugim planie. Oprócz radosnej trójki, przewija się cała masa bohaterów, którym Autorka powieści poświęciła za mało czasu. Stało im się coś złego - no trudno. Stało się coś dobrego - no ok, ale nie przejmowałem się ich losem wcale.
Mimo to, spędziłem miło czas i na pewno nadrobię kolejne części.

Fantasy pełne utartych schematów, ale mimo to sprawiające sporo przyjemności. Trójka głównych bohaterów - Sodi, Yasa i Lokal, wynagradzają dość przewidywalną historię.
Niestety, nie wynagradzają papierowych postaci na drugim planie. Oprócz radosnej trójki, przewija się cała masa bohaterów, którym Autorka powieści poświęciła za mało czasu. Stało im się coś złego - no trudno....

Okropnie męczący płascy bohaterowie z motywacją wibratora. Nie sięgnę po następne części.

Okropnie męczący płascy bohaterowie z motywacją wibratora. Nie sięgnę po następne części.

Znane baśnie, bajki i legendy przedstawione w trochę krzywym zwierciadle. Opowiadania są dość krótkie i proste. Nie wynika z nich żaden morał a w większości przypadków punkt kulminacyjny rozwiązany jest ot tak (ktoś się teleportuje, ktoś rzuca jakieś przepotężne zaklęcie, ktoś używa jakiegoś tajemniczego artefaktu albo swojej ukrytej mocy - w skrócie deus ex machina). W tym wszystkim błyszczy główny bohater, grubiański, chamski, marudny złośliwy wszetecznik. Jednak ma w sobie jakieś ciepło i prostotę, a skupiony wokół niego humor potrafi na prawdę bawić. Nie polecam młodszym czytelnikom ponieważ książka zawiera bardzo dużo wulgaryzmów, scen seksu i a większość żartów ma podtekst seksualny.

Znane baśnie, bajki i legendy przedstawione w trochę krzywym zwierciadle. Opowiadania są dość krótkie i proste. Nie wynika z nich żaden morał a w większości przypadków punkt kulminacyjny rozwiązany jest ot tak (ktoś się teleportuje, ktoś rzuca jakieś przepotężne zaklęcie, ktoś używa jakiegoś tajemniczego artefaktu albo swojej ukrytej mocy - w skrócie deus ex machina). W tym...

"Tropiciel" jest typową książka rozrywkową, fantastyką ale taką zdecydowanie na poprawę humoru🙂🙃

Co dostajemy w książce: -śmieszne dialogi,
-nietypowe nawiązania do dobrze nam znanych baśni,
-"chędorzenie" bohaterów, czytaj seks 🤭(chociaż jak dla mnie troszkę za dużo tego).

Książka całkowicie i wyłącznie dla dorosłego czytelnika🙂

Naprawdę lekka książka, którą trzeba traktować z przymróżeniem oka🙂

"Tropiciel" jest typową książka rozrywkową, fantastyką ale taką zdecydowanie na poprawę humoru🙂🙃

Co dostajemy w książce: -śmieszne dialogi,
-nietypowe nawiązania do dobrze nam znanych baśni,
-"chędorzenie" bohaterów, czytaj seks 🤭(chociaż jak dla mnie troszkę za dużo tego).

Książka całkowicie i wyłącznie dla dorosłego czytelnika🙂

Naprawdę lekka książka, którą trzeba...

W wyniku wydarzeń z poprzedniego tomu Sodi trafia na służbę do królowej doliny Serbithów. Razem z Yasą wykonują jej polecenia, od czasu do czasu zajmując się też prywatą. Podczas jednej z przygód Yasa bierze pod opiekę dziewczynę krzywdzoną w oberży - Likal. Okazuje się jednak, że nie jest to taka zwykła dziewczyna...
Książka jest przyjemna, dobrze się ją czyta, choć bywają też mniej zabawne momenty. Niestety (dla mnie) dużo jest tam chędożenia i powłóczystych spojrzeń (w różnych kierunkach). Nie przeszkadza to jednak w odbiorze książki, która mi sprawiła dużo radości.

W wyniku wydarzeń z poprzedniego tomu Sodi trafia na służbę do królowej doliny Serbithów. Razem z Yasą wykonują jej polecenia, od czasu do czasu zajmując się też prywatą. Podczas jednej z przygód Yasa bierze pod opiekę dziewczynę krzywdzoną w oberży - Likal. Okazuje się jednak, że nie jest to taka zwykła dziewczyna...
Książka jest przyjemna, dobrze się ją czyta, choć bywają...

Może to mocno stereotypowe myślenie, ale w życiu bym nie podejrzewała o napisanie tej książki kobiety....
Z opisu książki wynika, że to powieść, a są to w zasadzie osobne opowiadania, owszem następujące po sobie na linii czasu. Jednak każdy rozdział to inna historia, która często jest urwana jak dla mnie w połowie, bez żadnej puenty czy konkretnego wyjaśnienia.
Postacie też raczej takie nijakie i mało się o nich dowiadujemy. Praktycznie często nie wiadomo jakie są ich motywacje, dlaczego robią co robią, bo nie znamy ich historii, pochodzenia, źródła mocy, itp. Słabo opisany świat, w którym żyją bohaterowie książki. Dodatkowo dochodzi dość wulgarny język głównego bohatera, który wcale książki nie wzbogaca ani nie ulepsza.
Podsumowując do przeczytania, ale chyba już nie wrócę do tego uniwersum.

Może to mocno stereotypowe myślenie, ale w życiu bym nie podejrzewała o napisanie tej książki kobiety....
Z opisu książki wynika, że to powieść, a są to w zasadzie osobne opowiadania, owszem następujące po sobie na linii czasu. Jednak każdy rozdział to inna historia, która często jest urwana jak dla mnie w połowie, bez żadnej puenty czy konkretnego wyjaśnienia.
Postacie...

Tropiciel Małgorzaty Lisińskiej rozrósł się do kilku tomów, co było do przewidzenia. Napisana przyzwoicie historia zaprezentowała mnóstwo wątków, które należałoby w przyszłości rozwinąć. Pomijając trudne do usprawiedliwienia nagromadzenie elementów kopulacyjnych (w tym kazirodczych) i wulgarny język głównego bohatera, historia Sodiego Yudherthardere jest solidnym, przygodowym fantasy. Warto ją przeczytać choćby z tego powodu, że kolejne części cyklu są podobno dużo lepsze.

Cała recenzja: https://www.polskafantastyka.pl/malgorzata-lisinska-tropiciel/

Tropiciel Małgorzaty Lisińskiej rozrósł się do kilku tomów, co było do przewidzenia. Napisana przyzwoicie historia zaprezentowała mnóstwo wątków, które należałoby w przyszłości rozwinąć. Pomijając trudne do usprawiedliwienia nagromadzenie elementów kopulacyjnych (w tym kazirodczych) i wulgarny język głównego bohatera, historia Sodiego Yudherthardere jest solidnym,...

Mam bardzo duży problem z tą pozycją. Z jednej strony bardzo lekki język, dużo 'chędożenia" (co wpierw wydawało mi się aż dziwne, że opisuje to kobieta ale jak popatrzyłem na inne pozycję autorki to zrozumiałem ;). Książka poprowadzona w sposób taki, że czytając ma się w głowie "znam ten motyw" ale poprowadzony w sposób nieoczywisty co dla mnie jest na plus.
Jednak z drugiej strony brakuje mi tu głębi, książka jest bardzo płaska a nawet przegadana i bardzo uproszczona. Czyta się bardzo szybko i lekko ale trochę nudno.
Postacie również są dosyć płaskie i mam mieszane uczucia czy między nimi jest prawdziwa przyjaźń czy raczej wielki czarownik i przyboczny który myśli, że jest kimś ważnym a tak naprawdę gdyby krasnoluda nie było to czarownik sam by sobie dał radę.
I właśnie opis tej realizacji i wyjaśnienie czy raczej brak pochodzenia czy tego dlaczego są tym kim są główni bohaterowie sprawia, że odbiór książki jest dla mnie taki 5,5-6. Jeśli ktoś lubi tematy fantasy, baśni i prosty ale cięty język oraz nie ma nic ciekawego do poczytania to polecam.

Mam bardzo duży problem z tą pozycją. Z jednej strony bardzo lekki język, dużo 'chędożenia" (co wpierw wydawało mi się aż dziwne, że opisuje to kobieta ale jak popatrzyłem na inne pozycję autorki to zrozumiałem ;). Książka poprowadzona w sposób taki, że czytając ma się w głowie "znam ten motyw" ale poprowadzony w sposób nieoczywisty co dla mnie jest na plus.
Jednak z...

Chociaż początkowo książka nie wciągnęła mnie tak jakbym sobie tego zamarzyła, z czasem jednak zaprzyjaźniłam się z bohaterami.
Jak napisał inny czytelnik - są to znane baśnie w krzywym zwierciadle!
Lekka formuła opowiadań i język trafiły w mój gust i aktualnie jestem w trakcie czytania trzeciej części serii. Tam fabuła mocno się rozwija, ale historia nie traci na lekkości, co uważam za ogromny plus.
Postać krasnoluda Sodiego to zdecydowanie największy atut, uważam, że dzięki niemu historia ma „pazur” i poczucie humoru :)
PS.: Zdecydowanie duże ilości chędożenia i siarczystych przekleństw, ale jakoś tak mi się to wpasowało w całość :D

Chociaż początkowo książka nie wciągnęła mnie tak jakbym sobie tego zamarzyła, z czasem jednak zaprzyjaźniłam się z bohaterami.
Jak napisał inny czytelnik - są to znane baśnie w krzywym zwierciadle!
Lekka formuła opowiadań i język trafiły w mój gust i aktualnie jestem w trakcie czytania trzeciej części serii. Tam fabuła mocno się rozwija, ale historia nie traci na lekkości,...