Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Supercepcja" to opowieść o trójce dzieci, które mają niezwykle wyczulone zmysły. Julka - dotyk, Klara -słuch, a Tymon - smak. Dzieci poznają się przez przypadek, gdy mamy dziewcząt spotykają się w galerii handlowej, a później postanawiają zaprosić też mamę Tymona. Kobiety poznały się 11 lat wcześniej na zajęciach szkoły rodzenia i dopiero po latach ponownie się zobaczyły. Oczywiście okazuje się, że jedna z nich ma problemy i to ich dzieci wpadają na pomysł, jak je rozwiązać. Bohaterowie proszą o pomoc, ale gdy nie przynosi to oczekiwanych skutków, próbują własnych sił. Co oczywiście okazuje się dość niebezpieczne.
Mimo "dziwnego" początku, c do którego nie byłam przekonana, stwierdzam, że książka jest naprawdę fajna - ciekawa, dobrze napisana i wciągająca. Wysłuchałam audiobooka nagranego we współpracy z woblinkiem i uroku dodają jeszcze dźwięki (muzyka, efekty dźwiękowe). Pod koniec nawet autorka uchyla rąbka tajemnicy, czemu dzieci mają swoje niezwykłe zdolności, co zachęca do poznania kolejnych części. Bohaterowie są ciekawi i prawdziwi - żadne z nich nie jest kryształowe, każde ma "swoje za uszami", ale właśnie dzięki temu łatwo jest ich polubić i im kibicować.

"Supercepcja" to opowieść o trójce dzieci, które mają niezwykle wyczulone zmysły. Julka - dotyk, Klara -słuch, a Tymon - smak. Dzieci poznają się przez przypadek, gdy mamy dziewcząt spotykają się w galerii handlowej, a później postanawiają zaprosić też mamę Tymona. Kobiety poznał...

Rozwiń

Zwiń

Dziewczyna zwana Warkocz ma zwyczajne i proste życie - pracuje jako pomywaczka i codziennie szuka okazji i pomysłów, by smacznie wykarmić biedną rodzinę. Pewnego dnia jej ukochany, syn lorda opuszcza Wyspę i już nie wraca. Okazuje się, że został porwany przez Czarodziejkę, a lord znalazł sobie nowego dziedzica i nie przejął się stratą syna.
Przejęła się za to Warkocz. Mimo trudności postanawia wyruszyć na poszukiwania ukochanego Charliego. Nielegalnie opuszcza Wyspę i w wyniku pewnych wypadków ląduje na statku piratów. Chce z niego uciec, ale postanawia zostać i pomóc załodze z ich problemami, trochę mając nadzieję, że oni też pomogą jej.
Ciekawym elementem świata jest struktura morza. Morza złożone są z zarodników (wyobrażam je sobie jako małe kryształki) spadających z księżyców. Każdy kolor zarodników ma inne właściwości, ale wszystkie uaktywniają się po kontakcie z wodą. Oczywiście potrafi to być dość niebezpieczne, więc nietrudno się domyślić, że Warkocz będzie musiała obcować z zarodnikami, żeby dopełnić swojej misji.
Średnio podobała mi się narracja prowadzona z perspektywy czasu przez jednego z wydawałoby się pobocznych bohaterów. Narracja była trochę baśniowa, a trochę nie. Było to dla mnie dziwne i nie do końca pasowały mi niektóre elementy.
Historia sama w sobie była dość ciekawa, ale spotkanie z Czarodziejką mnie rozczarowało.
Po tej powieści raczej nie zostanę fanką Sandersona, ale też nie zniechęcam się zupełnie i myślę, że kiedyś jeszcze spróbuję coś jego przeczytać.

Dziewczyna zwana Warkocz ma zwyczajne i proste życie - pracuje jako pomywaczka i codziennie szuka okazji i pomysłów, by smacznie wykarmić biedną rodzinę. Pewnego dnia jej ukochany, syn lorda opuszcza Wyspę i już nie wraca. Okazuje się, że został porwany przez Czarodziejkę, a lord znalazł s...

Rozwiń

Zwiń

Zbiór opowiadań wydanych przed stworzeniem Świata Dysku, choć już widać pewne elementy, które później zostały rozwinięte. Większość opowiadań jest ciekawa i pełna przewrotnego, ironicznego, inteligentnego humoru, z którego znany jest Pratchett. Czytało się bardzo przyjemnie, choć zdaję sobie sprawę, że w dużej mierze może to być zasługa sentymentu do autora.
Książka na pewno do polecenia dla fanów. Dla tych co nie znają Pratchetta - jest to mnie fantastyczna wersja jego opowieści, która może pozwolić łagodnie wdrożyć się w jego świat i styl.

Zbiór opowiadań wydanych przed stworzeniem Świata Dysku, choć już widać pewne elementy, które później zostały rozwinięte. Większość opowiadań jest ciekawa i pełna przewrotnego, ironicznego, inteligentnego humoru, z którego znany jest Pratchett. Czytało się bardzo przyjemnie, choć zdaję sob...

Rozwiń

Zwiń

Ewa Tyszowska jest szesnastolatką wychowywaną w międzywojennej Warszawie przez ojca (lekarza chorób zakaźnych) i ciocię (właściwie gosposię). Nie przelewa im się, ale bardzo dbają o siebie nawzajem. Ojciec Ewci dostaje propozycję wyjazdu do Chin i badania tam cholery, a córka bardzo dojrzale każe mu jechać i zostaje w Warszawie pod opieką sąsiadki, pani Szubartowej. A to dopiero początek przygód, bo Ewa nie umie usiedzieć spokojnie. Bardzo szybko przenosi się do Zawickich - przeuroczej pani, którą Tyszowski niegdyś wyleczył i jej niezwykłego syna malarza. Ewa i Jerzy szybko się dogadują i w atmosferze przekomarzanek pomagają sobie wzajemnie.
To niezwykle ciepła i pełna humoru powieść. Przy niektórych dialogach Ewci i Jerzego nie mogłam się powstrzymać od śmiechu, tak były urocze. Książka pokazuje, że nie trzeba być dorosłym i poważnym, by mieć złote serce i pomagać ludziom. Uczy też, że nie należy oceniać po okładce. Mam wrażenie, że szaleństw było w niej mało, ale uważam, że była naprawdę świetna. Potrzebujemy takich pisarzy jak Makuszyński, żeby osłodzić sobie trochę rzeczywistość. Dodatkowym atutem był lektor audiobooka - Wojciech Malajkat, którego interpretacja pozwoliła zapaść się w świat międzywojennej Warszawy.

Ewa Tyszowska jest szesnastolatką wychowywaną w międzywojennej Warszawie przez ojca (lekarza chorób zakaźnych) i ciocię (właściwie gosposię). Nie przelewa im się, ale bardzo dbają o siebie nawzajem. Ojciec Ewci dostaje propozycję wyjazdu do Chin i badania tam cholery, a córka bardzo dojrza...

Rozwiń

Zwiń

To baśniowa opowieść, w której najmłodsza z trzech księżniczek musi zabić księcia. Tak, wszystko się zgadza ;) Królestwa Portowe leży między dwoma potężnymi państwami i jedyną jego szansą na przetrwanie jest wydanie księżniczki za mąż za księcia Królestwa Północnego. Najstarsza z sióstr umiera niedługo po ślubie, więc średnia księżniczka zostaje drugą żoną księcia. Najmłodsza zostaje wysłana do klasztoru, żeby przypadkiem jej ewentualne dziecko nie pokrzyżowało planów politycznych. Kania po paru latach zachodzi w ciążę, jednak nie jest szczęśliwa z mężem. Po latach zwierza się młodszej siostrze, że mąż jest wobec niej okrutny i Marra postanawia uratować siostrę. Nie może tak po prostu pozbyć się księcia, bo chroni go potężne błogosławieństwo matki chrzestnej. Ucieka się więc do metod magicznych i prosi o pomoc pożegnuchę, która zleca jej niewykonalne zadania, zanim zgodzi się pomóc.
To rzeczywiście w pewnych aspektach brzmi jak typowa baśń. W innych jednak powieść jest czymś zupełnie od baśni różnym. Bardzo podoba mi się idea pożegnuchy (i w ogóle samo słowo), zaciekawił mnie płaszcz z pokrzyw i kościany pies, ale... właściwie nie miały one większego znaczenia dla fabuły, co zaniżyło moją ocenę, bo uważam to za zmarnowany potencjał. Główna bohaterka Marra ma trzydzieści lat, ale bardzo łatwo jest o tym zapomnieć, bo zachowuje się jak nastolatka. Jest to prawdopodobne psychologicznie, ale jakoś tak dziwnie się czyta.
Ogólnie książka jest ciekawa, nie brakuje w niej akcji i ciekawych wątków. Jest interesującym spojrzeniem na baśniowość. Dla mnie brakuje jednak "tego czegoś", bo powieść poza tym ma właściwie wszystko, żeby urzekać a nie robi tego.

To baśniowa opowieść, w której najmłodsza z trzech księżniczek musi zabić księcia. Tak, wszystko się zgadza ;) Królestwa Portowe leży między dwoma potężnymi państwami i jedyną jego szansą na przetrwanie jest wydanie księżniczki za mąż za księcia Królestwa Północnego. Najstarsza z sióstr um...

Rozwiń

Zwiń

Po wyjściu z więzienia i uniewinnieniu Blix uczęszcza do psychologa i nie wyjawia mu, że wypełnia jego rady - adoptował psa. Wciąż przyjaźni się też z Emmą, która bardzo wspiera go w terapii i opiece nad nowym przyjacielem. W czasie jednej z wizyt z Emmą kontaktuje się nastolatka, której ojczym został aresztowany. Dziewczyna jest przekonana o jego niewinności i prosi Emmę o pomoc, bo wszyscy inni jej odmówili. Była dziennikarka zgadza się i angażuje w prywatne śledztwo. W tym samym czasie Blix otrzymuje anonimowy telefon z informacjami na temat zaginionej dwa lata temu kobiety. Rozmówca przyznaje się do zbrodni i sugeruje, że było ich więcej i tylko Blix może je zrozumieć. Były śledczy kontaktuje się z policją, jednak sprawa wyraźnie ma jakiś związek też z jego prywatnym życiem i przeszłością.
Z jednej strony kolejne dwutorowe śledztwo jest ok - taki już styl tej serii. Ale z drugiej czegoś mi brakowało, miałam tylko moment, kiedy się przejęłam fabułą i to trzęsłam się o psa... Książka była ciekawa i dobrze napisana, więc fanom serii na pewno się spodoba.

Po wyjściu z więzienia i uniewinnieniu Blix uczęszcza do psychologa i nie wyjawia mu, że wypełnia jego rady - adoptował psa. Wciąż przyjaźni się też z Emmą, która bardzo wspiera go w terapii i opiece nad nowym przyjacielem. W czasie jednej z wizyt z Emmą kontaktuje się nastolatka, której o...

Rozwiń

Zwiń

Winnifreda i Mallory zostali wspólnikami i założyli wspólną agencję detektywistyczną, której maskotkami zostali Felina i lustro Barwinek. W Halloween do Winnifredy przyjeżdża bratanek, ale kobieta w pracy jest bardzo osłabiona. Szybko okazuje się, że została ukąszona przez bratanka ukąszonego przez wampira. Mallory postanawia odnaleźć winowajcę i naprawić szkody. Nie jest to jednak takie łatwe, a z każdą chwilą sprawy komplikują się coraz bardziej. W toku śledztwa detektyw poznaje małego wampira Kijaszka i pisarza twardych kryminałów Łuskowatego Jima Chandlera, którzy bardzo starają się mu pomóc. Mimo lęku przed jednym z najpotężniejszych wampirów. Strachu z kolei nie odczuwa Felina. Ona właściwie czuje tylko głód. Z taką kompanią Mallory wyrusza w nocny Manhattan, by odnaleźć odpowiedzialnego za atak na Ruperta wampira.
Przyznaję, że im dłużej czytałam, tym bardziej mnie to bawiło. Dialogi są prześmieszne, mimo powtarzalności. Książkę czyta się bardzo szybko i lekko. Z czystym sumieniem mogę ją polecić fanom nietypowych powieści detektywistycznych z nutką absurdu.

Winnifreda i Mallory zostali wspólnikami i założyli wspólną agencję detektywistyczną, której maskotkami zostali Felina i lustro Barwinek. W Halloween do Winnifredy przyjeżdża bratanek, ale kobieta w pracy jest bardzo osłabiona. Szybko okazuje się, że została ukąszona przez bratanka ukąszon...

Rozwiń

Zwiń

Jest początek września, a mieszkańcy kamienicy odkrywają, że nie widzieli detektywa od lipca. Zastanawiają się, co mogło się z nim stać, w międzyczasie rozwiązując niewielkie zagadki lub przypominając sobie, jak robił to detektyw.
W tym zbiorze tytułowego bohatera właściwie nie ma. Z jednej strony zagadki mogą być ciekawe (i wreszcie mamy wersję z rozwiązaniami, gdzie możemy sprawdzić, czy dobrze myślimy), z drugiej córka była bardzo zawiedziona, że ostatnia zagadka jest już ostatnia i stanowczo dopomina się kolejnej części przygód ulubionego detektywa. Styl Grzegorza Kasdepke dalej nam bardzo pasuje i z przyjemnością czytamy jego książki.

Jest początek września, a mieszkańcy kamienicy odkrywają, że nie widzieli detektywa od lipca. Zastanawiają się, co mogło się z nim stać, w międzyczasie rozwiązując niewielkie zagadki lub przypominając sobie, jak robił to detektyw.
W tym zbiorze tytułowego bohatera właściwie nie ma. Z jedne...

Rozwiń

Zwiń