W dalszym ciągu dobra zabawa. Książko mniej więcej na równym poziomie co część pierwsza. Na potrzeby bardziej rozbudowanej fabuły zostaje wprowadzonych kilku bohaterów drugoplanowych.

W dalszym ciągu dobra zabawa. Książko mniej więcej na równym poziomie co część pierwsza. Na potrzeby bardziej rozbudowanej fabuły zostaje wprowadzonych kilku bohaterów drugoplanowych.

Minął już rok od wydarzeń na Wieży Koronnej, a Royce i Hadrian nadal współpracują i, co wydaje się być równie dziwne dla ich obu, zaprzyjaźnili się. Teraz wracają do Medfordu, by odwiedzić Gwen, ta jednak nie chce ich widzieć. Dochodzenie do tego, co jest przyczyną niechęci kobiety do nich odkrywa spisek, którego celem jest sam król.

Na „Róży i Cierniu” bawiłam się prawie równie dobrze co na „Wieży Koronnej”, choć nie mogłam nie zauważyć, że tutaj akcenty zostały rozłożone trochę inaczej, i właśnie to odebrało mi troszkę radości z czytania (ale niewiele). Przede wszystkim perspektywa Royce’a i Hadriana nie jest tak częsta jak w tomie poprzednim, a więcej czasu autor poświęcił innym, choć równie ważnym dla historii bohaterom. Mimo że brakowało mi trochę głównych bohaterów serii, to rozumiem wybór autora i nie mam go za złe, bo pozostałe perspektywy również były interesujące. Na dodatek znowu widać, zwłaszcza po ostatnim rozdziale, że Sullivan szykuje dla Hadriana i Royce’a o wiele większe zadania niż podrzędne kradzieże albo zlecenia, ale to jeszcze nie czas i na razie widzimy, jak buduje grunt. Wyobrażam też sobie, że fani podstawowego cyklu, czyli „Odkryć Riyirii” muszą świetnie bawić się na książkach go poprzedzających.

Nie jest to nie wiadomo jak odkrywcza seria, ale daje mi naprawdę wiele frajdy, a to dla mnie wystarczający powód, by ją kontynuować.

Minął już rok od wydarzeń na Wieży Koronnej, a Royce i Hadrian nadal współpracują i, co wydaje się być równie dziwne dla ich obu, zaprzyjaźnili się. Teraz wracają do Medfordu, by odwiedzić Gwen, ta jednak nie chce ich widzieć. Dochodzenie do tego, co jest przyczyną niechęci kobiety do nich odkrywa spisek, którego celem jest sam król.

Na „Róży i Cierniu” bawiłam się prawie...

Lepsza niż pierwsza część, w końcu zaczyna się coś dziać.

Lepsza niż pierwsza część, w końcu zaczyna się coś dziać.

Uwielbiam relacje Hadriana i Royca. Ta dwójka jak dla mnie ciągnie na swoich barkach tę serię.

Uwielbiam relacje Hadriana i Royca. Ta dwójka jak dla mnie ciągnie na swoich barkach tę serię.

Po poprzednim tomie spodziewałem się sporo, ale tego co dostałem? Tego się całkowicie nie spodziewałem. Mistrzostwo świata,cudnie się czyta, intrygi w tle,a tą dwójkę bohaterów traktujesz już jak najlepszych kumpli. Serdecznie polecam i lecę kolejny tom. Zawsze robie przerwy,ale nie tym razem....

Po poprzednim tomie spodziewałem się sporo, ale tego co dostałem? Tego się całkowicie nie spodziewałem. Mistrzostwo świata,cudnie się czyta, intrygi w tle,a tą dwójkę bohaterów traktujesz już jak najlepszych kumpli. Serdecznie polecam i lecę kolejny tom. Zawsze robie przerwy,ale nie tym razem....

Druga część trochę słabsza ale nadal czy ma w napięcie do samego końca.

Druga część trochę słabsza ale nadal czy ma w napięcie do samego końca.

Kolosalna zmiana na lepsze w stosunku do słabiej Wieży Koronnej. Tutaj historia (choć nadal często naiwna) to jest już znacznie bardziej złożona, wreszcie logiczna i co najważniejsze ciekawa. Sporo wątków synergicznie się tu przeplata i dopełnia. Fabuła ma charakter spiskowo łotrzykowski (wreszcie) i wije się naprawdę nieźle angażując czytelnika. Dzieje się tu bardzo dużo, a poszczególnym bohaterom chce się kibicować w ich zmaganiach.

Na pierwszym planie mamy tu oczywiście parę naszą bohaterów, ale już bez naciąganego wyjaśniania sensu ich relacji, a za to z większym skupieniem na ich samej badassowości. Wciąż jest tu też Gwen z poprzedniego tomu, będąca nadal z jakiegoś powodu niemal onirycznym, chodzącym ideałem ale no, może być. Natomiast towarzyszy im cała gama dużo ciekawszych postaci, których motywacje i cele naprawdę ciekawią, zwłaszcza w kontekście ewidentnie nadciągającej burzy. Tutejszy spisek, jego przebieg, skutki i otoczka skupiająca naszych głównych łotrów stanowią bardzo fajną, złożoną, a jednocześnie całkiem lekkostrawną układankę.

Co ciekawe książka okazał się też dość smutną. Zginęło kilka fajnych postaci i to takich którym szczerze kibicowałem. Ten dość gorzki posmak pod koniec naprawdę mnie zaskoczył bo spodziewałem się raczej lekkiego, śmieszkowego i pretekstowego łotrzykowania - tak sugerował to tom poprzedni.

Jest dużo lepiej. Okazuje się, że Sullivan jednak potrafi w ciekawsze historyjki, które mają sens. I czyta się to naprawdę fajnie. Jedyny problem to to że nadal nie lubię głównych bohaterów. Tak, są badassami. I tak, fajnie się wykłócają. Ale są nieco zbyt idealni w swoich kategoriach. No i nadal mordują bez powodu masy niewinnych ludzi (na tak bezprecedensową śmierć zasłużyła tutaj może jedna z ich ofiar). Ewidentnie jest to seria nie o parze złodziei/łotrzyków ale o parze morderców. O skrajnie ekscentrycznych podejściach ale jednak morderców, w których nie ma nic sympatycznego. Z jakiegoś powodu chciałbym teraz dostać powieść o jakimś innym bohaterze gdzie ta dwójka pełniłaby rolę villanów.

Tak czy owak były to mile spędzone trzy wieczory, a więc czytam dalej.

Kolosalna zmiana na lepsze w stosunku do słabiej Wieży Koronnej. Tutaj historia (choć nadal często naiwna) to jest już znacznie bardziej złożona, wreszcie logiczna i co najważniejsze ciekawa. Sporo wątków synergicznie się tu przeplata i dopełnia. Fabuła ma charakter spiskowo łotrzykowski (wreszcie) i wije się naprawdę nieźle angażując czytelnika. Dzieje się tu bardzo dużo,...

Nie do końca mogę się w to wgryźć i wciąż mam wrażenie, że te cztery tomy to jest za dużo i wszystkie te wydarzenia są niepotrzebnie przegadane. Choć dobrze się słuchało i parę razy uśmiechnęłam się, wyłapując takie smaczki dotyczące wydarzeń, które już znam, to jednak mam wrażenie, że jest bardzo mało konkretnej treści, a więcej takiego biadolenia o niczym.

Fajna zabawa, ale spodziewałam się chyba więcej i że będzie lepiej po tylu książkach. Nie wiem.

Nie do końca mogę się w to wgryźć i wciąż mam wrażenie, że te cztery tomy to jest za dużo i wszystkie te wydarzenia są niepotrzebnie przegadane. Choć dobrze się słuchało i parę razy uśmiechnęłam się, wyłapując takie smaczki dotyczące wydarzeń, które już znam, to jednak mam wrażenie, że jest bardzo mało konkretnej treści, a więcej takiego biadolenia o niczym.

Fajna zabawa,...

Trochę absurdalnych zachowań bohaterów (zwłaszcza Royca) ale poza tym jak to książki Sullivana, dobrze się czyta, humor jest, bohaterowie jak należy

Trochę absurdalnych zachowań bohaterów (zwłaszcza Royca) ale poza tym jak to książki Sullivana, dobrze się czyta, humor jest, bohaterowie jak należy

Przyjemna kontynuacja, momentami nieco naiwna, aczkolwiek z punktu widzenia zasad rządzących naszą rzeczywistością, a nie światem wykreowanym, w którym przecież nie wszystko musi działać tak samo. Niemniej, nieco niedosytu pozostawia skąpa warstwa fantastyczna, a brak fantastyki w fantastyce to jest jednak trochę wpadka. Dobra przygodówka, lekka rozrywka na parę wieczorów.

Przyjemna kontynuacja, momentami nieco naiwna, aczkolwiek z punktu widzenia zasad rządzących naszą rzeczywistością, a nie światem wykreowanym, w którym przecież nie wszystko musi działać tak samo. Niemniej, nieco niedosytu pozostawia skąpa warstwa fantastyczna, a brak fantastyki w fantastyce to jest jednak trochę wpadka. Dobra przygodówka, lekka rozrywka na parę wieczorów.