Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ziemia i skrzydła to niepozbawiona wad próba przechylenia fantastycznego dyskursu w lewą stronę. Nieźle pomyślany świat oraz fabuła skupiona na socjologiczno-politycznych wątkach współistnienia smoków i ludzi sprawiają, że warto się nią zainteresować. Sporej grupie czytelników może jednak przeszkadzać rwane tempo akcji, regularne zarzucanie odbiorcy informacjami nieistotnymi dla fabuły i ciężkie do strawienia, stylizowane dialogi oraz język narracji. Z pewnością będę śledził rozwój tego uniwersum i mam nadzieję, że jego pierwszą odsłonę spotka porządna redakcja. Jest w niej bowiem kilka pomysłów, które po prostu na to zasługują.

Cała recenzja: https://www.polskafantastyka.pl/piotr-walkowski-ziemia-i-skrzydla/

Ziemia i skrzydła to niepozbawiona wad próba przechylenia fantastycznego dyskursu w lewą stronę. Nieźle pomyślany świat oraz fabuła skupiona na socjologiczno-politycznych wątkach współistnienia smoków i ludzi sprawiają, że warto się nią zainteresować. Sporej grupie czytelników może jednak przeszkadzać rwane tempo akcji, regularne zarzucanie odbiorcy informacjami...

Północna granica ma sporo mankamentów. Dziwaczne stanowisko autora względem kobiet, infodumping, dość często zachowujących się naiwnie bohaterów czy sprawiające wrażenie wymuszonych zwroty akcji. Wciąż jednak jest to dobrze skonstruowana, niebanalna jak na polskie realia militarna fantastyka. Fabuła pędzi do przodu bez większych dłużyzn, w tle rozwija się tajemnica z gatunku „świat nie jest tym, czym się wydaje”, a batalistyczne fragmenty wypadają dość wiarygodnie. Na pewno sprawdzę kolejne tomy i, kto wie, może Kres wyląduje na mojej półce obok Wegnera i Cooka?

Cała recenzja: https://www.polskafantastyka.pl/feliks-w-kres-polnocna-granica/

Północna granica ma sporo mankamentów. Dziwaczne stanowisko autora względem kobiet, infodumping, dość często zachowujących się naiwnie bohaterów czy sprawiające wrażenie wymuszonych zwroty akcji. Wciąż jednak jest to dobrze skonstruowana, niebanalna jak na polskie realia militarna fantastyka. Fabuła pędzi do przodu bez większych dłużyzn, w tle rozwija się tajemnica z...

Czarna bandera pokazuje, że można odtwarzać na potrzeby fantastyki realia historyczne, ale trzeba to jeszcze robić z głową. Czytając o rewolucji przemysłowej niekoniecznie potrzebuję rozbudowanych opisów brudu, w jakim żyli robotnicy. Przy opowieściach pirackich natomiast nie muszę non stop dostawać w twarz kolejnym „chędożeniem” albo homofobicznym ściekiem. Jak na Komudę, zaprezentowane w zbiorze opowiadania, choć schematyczne, napisane są jednak dość sprawnie. Gdyby nie wszechobecne wciskanie przez autora swojej prawicowej ideologii (stosunek do innych ras, kobiet i gejów), byłaby to całkiem przyjemna lektura.

Cała recenzja: https://www.polskafantastyka.pl/jacek-komuda-czarna-bandera/

Czarna bandera pokazuje, że można odtwarzać na potrzeby fantastyki realia historyczne, ale trzeba to jeszcze robić z głową. Czytając o rewolucji przemysłowej niekoniecznie potrzebuję rozbudowanych opisów brudu, w jakim żyli robotnicy. Przy opowieściach pirackich natomiast nie muszę non stop dostawać w twarz kolejnym „chędożeniem” albo homofobicznym ściekiem. Jak na Komudę,...