Nie wiem, kto wymyślił opis, to nie jest żadna powieść drogi - bohater głównie siedzi nad retrospekcjami. Fakt, pod koniec rusza się trochę. Znakomite postapo.

Nie wiem, kto wymyślił opis, to nie jest żadna powieść drogi - bohater głównie siedzi nad retrospekcjami. Fakt, pod koniec rusza się trochę. Znakomite postapo.

Dotarłem do 140 strony i powiedziałem "Wysiadam".
Wolę książki, gdzie jest fabuła, wyraziste postacie i akcja. Tutaj nic się nie dzieje. Nie wiadomo o co chodzi, aczkolwiek wyczuwa się tutaj poważną metaforykę. Czyta się szybko, ale niestety nie jest to książka ciekawa. Przynajmniej dla mnie.

Dotarłem do 140 strony i powiedziałem "Wysiadam".
Wolę książki, gdzie jest fabuła, wyraziste postacie i akcja. Tutaj nic się nie dzieje. Nie wiadomo o co chodzi, aczkolwiek wyczuwa się tutaj poważną metaforykę. Czyta się szybko, ale niestety nie jest to książka ciekawa. Przynajmniej dla mnie.

Do zapoznania się z cyklem MaddAddam autorstwa Margaret Atwood skłoniło mnie kilka czynników, w tym oczywiście moja skłonność do literatury podejmującej tematykę dystopijną, to również fakt, że seria nominowana była do Nagród Man Booker Prize oraz Orange Prize, a co za tym idzie, ten cykl musiał być po prostu dobry. Niestety, jak dotąd moje pierwsze spotkanie z Oryks i Derkacz, otwierającymi trylogię, nie wzbudziło we mnie długo oczekiwanego entuzjazmu. Co prawda, były momenty, że tom mnie całkowicie porwał, jednak były to absolutne wyjątki względem całej reszty, która pod względem całościowym, dość średnio przypadła mi do gustu.

Całość recenzji dostępna na blogu: :)
https://shiracoffeebook.blogspot.com/2022/08/oryks-i-derkacz-margaret-atwood.html

Do zapoznania się z cyklem MaddAddam autorstwa Margaret Atwood skłoniło mnie kilka czynników, w tym oczywiście moja skłonność do literatury podejmującej tematykę dystopijną, to również fakt, że seria nominowana była do Nagród Man Booker Prize oraz Orange Prize, a co za tym idzie, ten cykl musiał być po prostu dobry. Niestety, jak dotąd moje pierwsze spotkanie z Oryks i...

Miejscamie lekko rozciągnięta, jednak ostatecznie niesamowicie dobra! Dająca do myślenia, bardzo prawdopodobna. Na pewno będę kontynuować czytanie serii. Polecam!

Miejscamie lekko rozciągnięta, jednak ostatecznie niesamowicie dobra! Dająca do myślenia, bardzo prawdopodobna. Na pewno będę kontynuować czytanie serii. Polecam!

Niby dobra, ale nie ma flow między nami. Oczywiście sięgnę po "Podręczną", ale "Onyks i Derkacz" jako pierwsza przeczytana z dorobku Atwood mnie nie zachwyciła.

Niby dobra, ale nie ma flow między nami. Oczywiście sięgnę po "Podręczną", ale "Onyks i Derkacz" jako pierwsza przeczytana z dorobku Atwood mnie nie zachwyciła.

Tak jak obiecałam po Podręcznej, dałam sobie szansę na kolejne spotkanie z Margaret Atwood.
Nie jest źle, ale fajerwerków nie ma.
Zwyczajnie nam nie po drodze.
Bardziej mnie irytuje styl niż zachwyca pomysł.
A może właśnie taki był zamysł.
Może to o to chodzi.
Może za duży mam mętlik w głowie, a może po lekturze Harari pomysł wydaje się zby banalny.
Sprawdźcie sami.

https://www.instagram.com/p/CI-nLkXBC5y/?utm_source=ig_web_copy_link

Tak jak obiecałam po Podręcznej, dałam sobie szansę na kolejne spotkanie z Margaret Atwood.
Nie jest źle, ale fajerwerków nie ma.
Zwyczajnie nam nie po drodze.
Bardziej mnie irytuje styl niż zachwyca pomysł.
A może właśnie taki był zamysł.
Może to o to chodzi.
Może za duży mam mętlik w głowie, a może po lekturze Harari pomysł wydaje się zby banalny.
Sprawdźcie...

Nie znam kolejnych części cyklu, lecz ta pierwsza to mistrzostwo gatunku. Czy to nie było proroctwo ??

Nie znam kolejnych części cyklu, lecz ta pierwsza to mistrzostwo gatunku. Czy to nie było proroctwo ??

Atwood w doskonałej formie.

Niepokojąca, ale hipnotyzująca opowieść.

Kurczakiści rządzą!

Atwood w doskonałej formie.

Niepokojąca, ale hipnotyzująca opowieść.

Kurczakiści rządzą!

Ostatnie zdanie recenzji " Kto przeczyta książkę inaczej spojrzy na świat" brzmi jak obiecanki cacanki, chwytliwe hasło reklamowe, a jednak właśnie po zakończeniu lektury ono wydało mi się bardzo trafne, jak samospełniająca się przepowiednia. Jeżeli taki był zamysł autorki to osiągnęła cel, książka pomimo braku naukowej fantastyki i ekologicznej gadki o wymierających lub już wymarłych gatunkach, zarzucającego nas masą szczegółów, nikomu nie potrzebnych i na dobrą sprawę pesymistycznie zniechęcających, jednak pozorna obojętność potrafi uświadamiać czytelnika i to ekologicznie. Nie jest to porywająca lektura, którą czyta się w celu oderwania od rzeczywistości, powiedziałabym że wprost przeciwnie - książka urzeczywistnia wszystko o czym chcemy zapomnieć i nie myśleć, bo jest za trudne lub za smutne m.in. głodujące dzieci, wykorzystywane dzieci, skutki konsumpcjonizmu. Autorka jednak robi to w sposób delikatny i nie narzucając się czytelnikowi, wciągając go w historię Yeti'iego, biednego futurystycznego Robinsona Crusoe. To dobra pora by wspomnieć, że historia dzieje się w 2 płaszczyznach - przyszłość i przeszłość - tak je nazwałam, jak ktoś nie przepada za powieściami postapokaliptycznymi to lepiej nie sięgać. Jest to całkiem ciekawa i na pewno inna niż wszystkie wizja przyszłości, bardzo niepokojąca i może przez to z całą pewnością dokończę trylogię, nieeeee . Jednak dokończę ją bo uwielbiam humor autorki, niebanalny mało powiedziane.

Ostatnie zdanie recenzji " Kto przeczyta książkę inaczej spojrzy na świat" brzmi jak obiecanki cacanki, chwytliwe hasło reklamowe, a jednak właśnie po zakończeniu lektury ono wydało mi się bardzo trafne, jak samospełniająca się przepowiednia. Jeżeli taki był zamysł autorki to osiągnęła cel, książka pomimo braku naukowej fantastyki i ekologicznej gadki o wymierających lub...

Nie jestem zachwycona, ale sięgnę po kolejną część.

Nie jestem zachwycona, ale sięgnę po kolejną część.