Kiedy sięgałam po tę książkę, miałam nadzieję, że będzie naprawdę ciekawa, ostatecznie historia dwóch żon tego samego człowieka, który na dokładkę umiera śmiercią tragiczną, brzmi obiecująco. Okazało się jednak, że jest to podręcznik do psychologii, który ktoś próbował fabularyzować.

Z Rity, czyli pierwszej małżonki tytułowego Adama, autorka uczyniła kobietę wampira, kobietę, która pragnie, by inne kobiety ją kochały, ale nigdy tego nie doświadcza. Może mieć za to każdego mężczyznę i zdaje się, że może ich również karać, jak jej się tylko podoba. Rita wszędzie widzi wzorce i zachowania, jakich nie znosi, choć wewnętrznie jest rzekomo zagubiona.

Anna, czyli druga żona Adama, okazała się zaś typową zakrzyczaną jednostką, która nie ma własnego zdania. Jedynie czepia się innych, wierząc, że ci ją zaakceptują i dadzą jakieś szczęście. Nienawidzi własnej matki, idealizuje ojca, boi się konsekwencji własnych czynów. Nauczona tego, że ma nienawidzić Rity, dokładnie to robi. Choć nie wiadomo, po co właściwie.

To jeden wielki manifest źle pojętej kobiecości. I choć oczywiście, wiele jest osób, które mają takie czy inne problemy, aż trudno uwierzyć w to, że dosłownie wszyscy w otoczeniu bohaterek są beznadziejni. Nie ma tam chyba ani jednego dobrego bohatera, poza narratorką, która objawia się tam niespodziewanie w epilogu, niczym jakiś dobry duch czuwający nad Ritą i Anną.

Nie. Niestety w ogóle tej książki nie kupuję, nawet w najmniejszym stopniu.

Kiedy sięgałam po tę książkę, miałam nadzieję, że będzie naprawdę ciekawa, ostatecznie historia dwóch żon tego samego człowieka, który na dokładkę umiera śmiercią tragiczną, brzmi obiecująco. Okazało się jednak, że jest to podręcznik do psychologii, który ktoś próbował fabularyzować.

Z Rity, czyli pierwszej małżonki tytułowego Adama, autorka uczyniła kobietę wampira,...

Monika Rakusa w swojej książce zestawia postaci dwóch żon Adama – byłej i aktualnej. Pierwsza – Rita, osoba jakich mało. Kobieta dojrzała, pewna siebie, wie do czego dąży w życiu. Druga – Anna, postać cicha, spokojna, sprawiająca wrażenie jakby kompletnie brakowało jej chęci do życia. Po śmierci Adama dotyka je pewnego rodzaju pustka, choć obie odczuwają ją inaczej. Pod koniec książki Ricie i Annie udaje się przerwać ten krąg. Zaczynają ze sobą rozmawiać. Grzebiąc Adama, odnajdują siebie.
Książka jest dobrą, przenikliwą powieścią psychologiczną. Portrety postaci pisarka nakreśliła z wyjątkową precyzją. Czytelnik przenika do świata Rity i Anny. Książka jest również głosem w dyskusji o roli płci, potrzebie zdefiniowania siebie i o tym, jak na tę potrzebę wpływa relacja z mężczyzną.
Polecam.

Monika Rakusa w swojej książce zestawia postaci dwóch żon Adama – byłej i aktualnej. Pierwsza – Rita, osoba jakich mało. Kobieta dojrzała, pewna siebie, wie do czego dąży w życiu. Druga – Anna, postać cicha, spokojna, sprawiająca wrażenie jakby kompletnie brakowało jej chęci do życia. Po śmierci Adama dotyka je pewnego rodzaju pustka, choć obie odczuwają ją inaczej. Pod...

Dobrze się czytało, ale bez emocji. Taka powieść na wyciszenie.

Dobrze się czytało, ale bez emocji. Taka powieść na wyciszenie.

Ile z nich jest we mnie

Ile z nich jest we mnie

Zaskakująco dobrze się to czytało.
Obie żony Adama (każda ma do dyspozycji podobną liczbę stron, cóż za poprawność polityczna...) poruszają chyba wszystkie możliwe tematy - od różnych pomysłów na małżeństwo, przez wszystkie odcienie przyjaźni damsko-męskiej i damsko-damskiej, aż po antysemityzm, Holocaust i choroby psychiczne. Można się w tej książce przejrzeć jak w lustrze, spróbować dopasować się do którejś z bohaterek. Ja przede wszystkim z fascynacją obserwowałam paradę toksycznych matek, defilujących przed moimi oczami. Ku przestrodze. :)

Zaskakująco dobrze się to czytało.
Obie żony Adama (każda ma do dyspozycji podobną liczbę stron, cóż za poprawność polityczna...) poruszają chyba wszystkie możliwe tematy - od różnych pomysłów na małżeństwo, przez wszystkie odcienie przyjaźni damsko-męskiej i damsko-damskiej, aż po antysemityzm, Holocaust i choroby psychiczne. Można się w tej książce przejrzeć jak w...

Nudna książka i tyle.

Nudna książka i tyle.

Zaczyna się bardzo intrygująco. Niestety jest zupełnie odwrotnie niż u Hitchock'a - napięcie w miarę czytania słabnie. Książka ciekawa, aczkolwiek przepsychologizowana. Wiele fragmentów, jakby żywcem przepisanych z podręczników do psychologii.

Zaczyna się bardzo intrygująco. Niestety jest zupełnie odwrotnie niż u Hitchock'a - napięcie w miarę czytania słabnie. Książka ciekawa, aczkolwiek przepsychologizowana. Wiele fragmentów, jakby żywcem przepisanych z podręczników do psychologii.

Lekko feministyczna z zaskakującym rozwiązaniem.

Lekko feministyczna z zaskakującym rozwiązaniem.

Celna analiza kobiecego losu, emocji, doznań. Zakończenie rozczarowujące, ni przypiął ni przyłatał, jakby autorce zabrakło chęci pisania.

Celna analiza kobiecego losu, emocji, doznań. Zakończenie rozczarowujące, ni przypiął ni przyłatał, jakby autorce zabrakło chęci pisania.

Powieść z gatunku wyjątkowo nużących. Niestety, uczynienie z bohaterki specjalistki psychologa nie dodało powieści głębi psychologicznej. Odradzam.

Powieść z gatunku wyjątkowo nużących. Niestety, uczynienie z bohaterki specjalistki psychologa nie dodało powieści głębi psychologicznej. Odradzam.