Podobnie jak "Białe zeszyty" jest to książka do której na pewno będę wracać. Ma ona cudowną moc wyciszania, "zatrzymania w byciu", daje mnóstwo siły, cała jest pozytywną energią. To afirmacja życia w czystej postaci.
Jak strasznie się cieszę, że dane mi było trafić na książki p.Soni Raduńskiej! W świecie pełnym pośpiechu, gonitwy za pieniądzem, dobrami materialnymi, wiecznym porównywaniem się z innymi, w dobie facebooka, instagrama i innych profili społecznościowych umiejętność dostrzegania rzeczy najprostszych (ale wcale nie banalnych) wydaje się wręcz niedorzeczna. Czasami tak właśnie się czułam - jak relikt zeszłej epoki- kiedy największą przyjemność sprawiało mi bycie sam na sam, z dobrą książką, na tarasie wśród kwiatów. Kiedy obserwowałam chmury i zachwycona wołałam męża - popatrz jakie piękne! (reakcja męża - ale że co?) Kiedy w czasie spaceru zamiast analizować i obmyślać plany na kolejne dni ja wypatrywałam ptaków i cieszyłam się każdym napotkanym kwiatkiem... Okazuje się, że to wielka i cenna umiejętność:)
Zapiski autorki są przepełnione szczerością, ale oprócz bardzo osobistych przemyśleń znajdziemy tam również mnóstwo odniesień do wartościowych pozycji literackich, filmów i artykułów.
Całość jest piękna, wysmakowana, melancholijna a jednocześnie energetyzująca.
Byłoby cudownie móc przyjaźnić się z p.Sonią, ale póki co muszą wystarczyć mi jej książki:)

Podobnie jak "Białe zeszyty" jest to książka do której na pewno będę wracać. Ma ona cudowną moc wyciszania, "zatrzymania w byciu", daje mnóstwo siły, cała jest pozytywną energią. To afirmacja życia w czystej postaci.
Jak strasznie się cieszę, że dane mi było trafić na książki p.Soni Raduńskiej! W świecie pełnym pośpiechu, gonitwy za pieniądzem, dobrami materialnymi,...

Jakiś czas temu przeczytałam '' Białe zeszyty '' , zostawiły we mnie pewien chaos . Razem z autorką raz za razem przekonywałam serce do racji rozumu , a potem na odwrót . Ciągła walka , ciągłe działanie . W tej książce , która jest ciągiem dalszym '' Białych zeszytów '' , w końcu wyhamowałam , odpoczęłam , zapatrywałam i zasłuchiwałam się w świat i w siebie . '' Kartki z białego zeszytu '' to wyciszenie , zatrzymanie . Dzieci dorosłe , zajęte swoim życiem , swoimi problemami , są ale na '' odległość '' kartek pocztowych i telefonów . Sonia mieszka z poważną kotką , rozbrykanym kociakiem i leciwym psem przyjacielem i jak sama mówi i ze sobą . To naprawdę widać w jej pisaniu że ona ze sobą jest , w łączności i zgodzie . A to nie łatwe w naszym zabieganym świecie . Ćwiczy jogę , pracuje , czyta , słucha dobrej muzyki . Zastanawia się ile trzeba mieć odwagi w sobie , tak po prostu w codziennym życiu , by zareagować na przemoc słyszaną zza ściany , albo aby w żebraczce zobaczyć człowieka . Autorka prócz swojego oglądu świata , pokazuje go czytelnikowi za pomocą słów innych mądrych ludzi . Nie jestem znawcą poezji , ale wiersz autorstwa Pani Krystyny Starczewskiej , przywołany przez Panią Raduńską w swojej książce , po prostu mnie zachwycił tak bardzo że aż go tutaj przytoczę w całości.

'' Wyzwanie ''

''Zrywaj zastygłe maski z pustki własnej twarzy
Zdzieraj je ,jedną po drugiej
Jak bandaże wrośnięte w ropiejącą ranę

Nie myśl, nie lituj się nad sobą
Nie wahaj się ani przez chwilę, wyrzucaj je bez żalu
Na wielki śmietnisko pozorów
Więc najpierw tę , którą przyprawiło ci
Twoje różowe dzieciństwo - słoneczną maskę niewinności

Potem tę , którą dostałeś
Dla otarcia łez , po bólu pierwszych zranień
Budzącą współczucie rzewną maskę pokrzywdzenia

Potem tę , którą wkładasz uroczyście
Gdy chcesz przejść czysty wśród brudnego tłumu
Surową maskę moralnej słuszności

Potem tę , którą nosisz tylko od święta
W chwilach gdy dotyka cię Palec losu
Dramatyczną maskę rozpaczy

I tę powabną maskę wiecznej młodości
Którą przechowujesz mimo mijających lat

I heroiczną maskę buntu i łagodną maskę rezygnacji
I ujmującą maskę życzliwości i tę skromnie obłudną
Maskę talentów i wykształcenia

Zrywaj bezlitośnie ze swojej twarzy
Przyschłe maski pozoru a więc i te które
Przywłaszczyłeś sobie ze świętych obcowania
Maskę dobroci i Wybaczenia

Aż odsłoni się niema pustka twojej twarzy
Gładkim lustrem cichego jeziora
Odbijając biel obłoków
I błękit nieba

I dopiero wtedy - być może
Zatrzymany na mgnienie
Cień przelatującej ważki
Powie ci - Kim jesteś ''

Dziękuję Pani Soniu za przytoczony wiersz i za mądrość Pani uspokojoną...

Jakiś czas temu przeczytałam '' Białe zeszyty '' , zostawiły we mnie pewien chaos . Razem z autorką raz za razem przekonywałam serce do racji rozumu , a potem na odwrót . Ciągła walka , ciągłe działanie . W tej książce , która jest ciągiem dalszym '' Białych zeszytów '' , w końcu wyhamowałam , odpoczęłam , zapatrywałam i zasłuchiwałam się w świat i w siebie . '' Kartki z...

"Kartki" stanowią doskonały impuls do tego, by w dojrzały sposób nauczyć się być samej ze sobą. Raduńska nie zaprzecza, że jest samotna - mąż zmarł kilka lat wcześniej, partner odszedł, dorosłe już dzieci wyprowadziły się z domu - ale nie daje się tej samotności połknąć. Nie ustaje w pracy nad sobą, szuka inspiracji w książkach i filmach, otacza się dobrymi ludźmi. Pokazuje, jak zaprzyjaźnić się ze sobą. Przypuszczam, że wiele młodych kobiet nie ma obok siebie mądrej, dojrzałej kobiety, która będzie im pomocą na życiowej, krętej drodze. Czemu więc nie poszukać trochę dalej...chociażby w literaturze?

"Kartki" stanowią doskonały impuls do tego, by w dojrzały sposób nauczyć się być samej ze sobą. Raduńska nie zaprzecza, że jest samotna - mąż zmarł kilka lat wcześniej, partner odszedł, dorosłe już dzieci wyprowadziły się z domu - ale nie daje się tej samotności połknąć. Nie ustaje w pracy nad sobą, szuka inspiracji w książkach i filmach, otacza się dobrymi ludźmi....

Kiedy zaczynałam czytać Białe zeszyty , myślałam, że daleko mi do rozważań dojrzałej kobiety z dwójką dzieci, jednak wczułam się emocjonalnie w treść książki i odnalazłam w niej siebie. Po dwóch latach sięgnęłam po kartki... i znowuż to samo uczucie, ale w międzyczasie moje życie totalnie się odmieniło, wiem już jak to jest być matką i coraz więcej rozumiem, tym samym wiem co czuła autorka siedząc nad zeszytami. Raduńska pisze w sposób niezwykle przystępny, można by powiedzieć prosty, ale bardzo trafiający w sedno. Uwielbiam luźne zapiski, sama posiadam takie zeszyty, forma bardzo do mnie trafia. Może jeszcze jedno mnie z panią Sonią łączy - ten sam rodzaj wrażliwości.

Kiedy zaczynałam czytać Białe zeszyty , myślałam, że daleko mi do rozważań dojrzałej kobiety z dwójką dzieci, jednak wczułam się emocjonalnie w treść książki i odnalazłam w niej siebie. Po dwóch latach sięgnęłam po kartki... i znowuż to samo uczucie, ale w międzyczasie moje życie totalnie się odmieniło, wiem już jak to jest być matką i coraz więcej rozumiem, tym samym wiem...

z tyłu książki napisane jest : "wsłuchuje sie w mądrość Kapuścińskiego , Mertona, Dalajlamy " chwytając ją mialam nadzieje na wiecej życiowych informacji i mądrości. jest tylko 1 cytat Dalajlamy. dlatego uwazam , ze ta ksiazka nie jest powalająca. fakt ze zawiera w sobie duzo cudownych drobiazgów na które niektorzy ludzie nie zwracaja uwagi, tak jak np radosc z wiatru , deszczu, promieni słońca. ja ciesze sie takim rzeczami wiec miło mi czytac o tym jak ktos również czerpie z nich przyjemnośc.

z tyłu książki napisane jest : "wsłuchuje sie w mądrość Kapuścińskiego , Mertona, Dalajlamy " chwytając ją mialam nadzieje na wiecej życiowych informacji i mądrości. jest tylko 1 cytat Dalajlamy. dlatego uwazam , ze ta ksiazka nie jest powalająca. fakt ze zawiera w sobie duzo cudownych drobiazgów na które niektorzy ludzie nie zwracaja uwagi, tak jak np radosc z wiatru ,...

Bardzo lubię sposób pisania Soni,język,określenia,opisywanie emocji,sposób formułowania myśli,notowania ulotnych wrażeń.To zapiski o dużej wadze emocji,nastrojowe .bardzo prywatne,wręcz intymne chwilami,a jednocześnie bardzo ciepłe,z dużą dawką pozytywnej energii.Niezwykle wnikliwe obserwacje sytuacji życiowych.A niektóre sądy, opinie,"ulubienia"i zwyczaje jakby moje własne...

Bardzo lubię sposób pisania Soni,język,określenia,opisywanie emocji,sposób formułowania myśli,notowania ulotnych wrażeń.To zapiski o dużej wadze emocji,nastrojowe .bardzo prywatne,wręcz intymne chwilami,a jednocześnie bardzo ciepłe,z dużą dawką pozytywnej energii.Niezwykle wnikliwe obserwacje sytuacji życiowych.A niektóre sądy, opinie,"ulubienia"i zwyczaje jakby moje...

Pamiętnik pisany spokojnie, mądrze i bez wysiłku przez mądrą kobietę, która nie straciła kontaktu ze sobą - małą dziewczynką.
Znalazłam tę książkę i czytając ją na plaży znalazłam w niej swojskie ukojenie, kilka chwil na nienachalną refleksję.
Przyjemna lektura.

Pamiętnik pisany spokojnie, mądrze i bez wysiłku przez mądrą kobietę, która nie straciła kontaktu ze sobą - małą dziewczynką.
Znalazłam tę książkę i czytając ją na plaży znalazłam w niej swojskie ukojenie, kilka chwil na nienachalną refleksję.
Przyjemna lektura.

Była to pierwsza książka Sonii Raduńskiej po którą sięgnęłam i według mnie najlepsza. Spokojnie mijające dni pełne mądrych przemyśleń, nawiązań do literatury, prasy, filmu. Z książki płynie niezwykła dawka dobrych emocji. Białe zeszyty natomiast czyli pierwsza część tej serii była dla mnie dziennikiem zbyt intymnym, skupionym rozdrapywaniu ran po rozstaniu.

Była to pierwsza książka Sonii Raduńskiej po którą sięgnęłam i według mnie najlepsza. Spokojnie mijające dni pełne mądrych przemyśleń, nawiązań do literatury, prasy, filmu. Z książki płynie niezwykła dawka dobrych emocji. Białe zeszyty natomiast czyli pierwsza część tej serii była dla mnie dziennikiem zbyt intymnym, skupionym rozdrapywaniu ran po rozstaniu.

ta książka to przede wszystkim zbiór cytatów. Ciepła, prosta i nieskomplikowana.

ta książka to przede wszystkim zbiór cytatów. Ciepła, prosta i nieskomplikowana.

czułam się towarzyszką w każdym dniu, czasem zazdrościłam, czasem współczułam, czasem po prostu byłam przy...

czułam się towarzyszką w każdym dniu, czasem zazdrościłam, czasem współczułam, czasem po prostu byłam przy...