na początku mi się podobało, ale im dalej, tym bardziej się nudziłam. gdy skończyła się akcja związana z rekrutacją, ta książka straciła wszystko co ją wyróżniało. no i było dość poważnie, a ja oczekiwałam silly little romansu. ale w porównaniu do the love hypothesis nastąpił chyba jakiś postęp, bo bohaterowie nie zachowują się już jak gimnazjaliści, więc w chwili zamroczenia umysłu / słabości pewnie sięgnę po kolejną książkę pani hazelwood

plot summary: ona nie potrzebuje chopa tylko terapii, ale to ameryka i tam wszystko jest zj3bane, więc nie ma ubezpieczenia zdrowotnego

na początku mi się podobało, ale im dalej, tym bardziej się nudziłam. gdy skończyła się akcja związana z rekrutacją, ta książka straciła wszystko co ją wyróżniało. no i było dość poważnie, a ja oczekiwałam silly little romansu. ale w porównaniu do the love hypothesis nastąpił chyba jakiś postęp, bo bohaterowie nie zachowują się już jak gimnazjaliści, więc w chwili...

To jest najlepsza ksiażka Ali Hazelwood! i zdecydowanie wskakuje na top 3 ulubionych ksiazek tego roku!
Ksiażka jest świetna - idealna równowaga pomiedzy powaznymi STEM-owi tematami i feminizmem a romansem,komedią i smutem, który po prostu jest
*muah*
(tutaj wyobraxcie sobie dźwięk cmokania) palce lizać!
Elsie z początu jest taką postacią, że troche się jej współczuje ale przechodzi taki piekny character develpment, ze z przyjemnością obserwowałam jak zaczyna walczyć o siebie. W ogóle w tej ksiazc Ali jest coś innego niż w poprzednich - chyba to przez to, ze dostajemy wiecej backgroundu głównych postaci - przez to mozemy się bardziej wczuć i nie jest to tylko focus na rozwoju romantycznej relacji glówncyh postaci. Jak Smith jest moim nowym ulubionym chłopakiem ksiązkowym - jest chodzaca zielona flaga ( of course, sa rzeczy który moge podwazac ale all in all kocham go!).
Co ważne, znowu w ksiazce Ali mamy reprezentacje aro/ace chociaz mam watpliwośc czy to dobrze, że znów ta postac jest przedstawiona jakby nie lubiła seksu bo nie ma z nim doswiadczenia - myslę, ze aro/ace ma taie spectrum, ze można by sie pokusić o inne ywjasnienia i tyle.
Przez całą ksiażkę czułam cudowne napiecei i trudno było i zrobic sobie przerwę. Jak dl amnie idealne połaczenie slow burn, enemies to lovers i rom-com :)

To jest najlepsza ksiażka Ali Hazelwood! i zdecydowanie wskakuje na top 3 ulubionych ksiazek tego roku!
Ksiażka jest świetna - idealna równowaga pomiedzy powaznymi STEM-owi tematami i feminizmem a romansem,komedią i smutem, który po prostu jest
*muah*
(tutaj wyobraxcie sobie dźwięk cmokania) palce lizać!
Elsie z początu jest taką postacią, że troche się jej współczuje ale...

Nic mnie w tej książce nie zachwyciło, ale też nie miało co mnie odrzucić. Wszyscy wiemy jak kończy się książka jeszcze zanim zaczniemy ją czytać - jednym słowem dobry przerywnik, żeby się odmóżdżyć i przez chwilę nie myśleć.

Nic mnie w tej książce nie zachwyciło, ale też nie miało co mnie odrzucić. Wszyscy wiemy jak kończy się książka jeszcze zanim zaczniemy ją czytać - jednym słowem dobry przerywnik, żeby się odmóżdżyć i przez chwilę nie myśleć.

Zaskakująco mało romansu, trochę komedii pomyłek, zdecydowanie dużo pokręconej polityki uniwersyteckiej. Ciekawa odmiana

Zaskakująco mało romansu, trochę komedii pomyłek, zdecydowanie dużo pokręconej polityki uniwersyteckiej. Ciekawa odmiana

Pióro Ali Hazelwood jest inne, specyficzne, ale i pełne humoru, zawiłych niezrozumiałych treści z fizyki, ale właśnie za to ją pokochałam.

Ubawiłam się po pachy. Kiedy było śmiesznie to się śmiałam, kiedy było smutno to płakałam.

Jestem naprawdę oczarowana tą książką i jestem przekonana, że na pewno sięgnę po więcej książek autorstwa Ali.

Pióro Ali Hazelwood jest inne, specyficzne, ale i pełne humoru, zawiłych niezrozumiałych treści z fizyki, ale właśnie za to ją pokochałam.

Ubawiłam się po pachy. Kiedy było śmiesznie to się śmiałam, kiedy było smutno to płakałam.

Jestem naprawdę oczarowana tą książką i jestem przekonana, że na pewno sięgnę po więcej książek autorstwa Ali.

📖🐲
Według mnie przyjemna, wciągająca i idealnie przełamująca zastój czytelniczy. Na szczęście "The Love Hypothesis" czytałam już dawno, więc jeżeli nawet są pewne podobieństwa w treści, to mnie to nie przeszkadzało. Natomiast opisy scen erotycznych nie podobały mi się tak samo, jak i w tamtej książce, ale najwyraźniej po prostu autorka tak ma. Trudno, na szczęście nie ma ich dużo.

📖🐲
Według mnie przyjemna, wciągająca i idealnie przełamująca zastój czytelniczy. Na szczęście "The Love Hypothesis" czytałam już dawno, więc jeżeli nawet są pewne podobieństwa w treści, to mnie to nie przeszkadzało. Natomiast opisy scen erotycznych nie podobały mi się tak samo, jak i w tamtej książce, ale najwyraźniej po prostu autorka tak ma. Trudno, na szczęście nie ma...

7.5/10 ⭐

Szczerze mówiąc, podoba mi się, że Ali Hazelwood tworzy książki "na jedno kopyto", bo dokładnie takie mi się podobają. Osoby znudzone mogą przerzucić się na innych autorów, a zabawnych romansów o kobietach naukowcach jest jak na mój gust za mało.

Wspólnymi mianownikami trzech książek autorki, które na razie czytałam są:

🧪 Główne bohaterki są młodymi naukowczyniami. Mieliśmy już biologię, chemię, teraz fizykę (czekam na matematykę!) Sama autorka jest profesorem neurobiologii, więc z jednej strony ogromny szacun, z drugiej to jakaś autentyczność. Bohaterki zmagają się z seksizmem i akademicką polityką. Oprócz tego satysfakcjonujące dla mnie są naukowe wzmianki, które akurat rozumiem 😊

⚔️ Enemies to lovers - normalnie nie lubię tego motywu, ale w tej książce powód "wrogości" był naprawdę ciekawy (a nie, że on na mnie źle spojrzał")

🌶️ Jest spicy, ale na szczęście nie przez całą książkę i nie jest bardzo wulgarnie, tylko ze smakiem. Ja bym może to trochę skróciła albo zmniejszyła liczbę scen, ale wiem, że niektórzy właśnie tego oczekują 😅

🤯 Zwrot akcji - zawsze pod koniec jest coś z wątku pobocznego, co nas jeszcze zaskakuje 😁 Akurat w tej książce się go domyśliłam 😅

🧔 Główna męska postać jest w sumie ideałem, co sprawia, że już trochę przewracam oczami. Ale rozumiem, że czytając romanse, może tego się oczekuje.

📖 Czyta się bardzo przyjemnie, często jest zabawnie i jest to świetna rozrywka!

Co podobało mi się szczególnie konkretnie w "Love Theoretically"?
• Mieliśmy mniej lub bardziej subtelne wzmianki o poprzednich książkach autorki.
• Pojawiła się postać aroace
• Główna bohaterka ma cukrzycę - zawsze dostarcza to jakiejś dodatkowej wiedzy
• Maile od studentów były fajnym dodatkiem, może i trochę przesadzone, ale myślę, że nie są bardzo odległe od rzeczywistości 😂

Sam wątek romantyczny był trochę zbyt mało angażujący jak na mój gust. Bardziej podobały mi się inne wątki.

7.5/10 ⭐

Szczerze mówiąc, podoba mi się, że Ali Hazelwood tworzy książki "na jedno kopyto", bo dokładnie takie mi się podobają. Osoby znudzone mogą przerzucić się na innych autorów, a zabawnych romansów o kobietach naukowcach jest jak na mój gust za mało.

Wspólnymi mianownikami trzech książek autorki, które na razie czytałam są:

🧪 Główne bohaterki są młodymi...

Autorka ewidentnie chce się rozprawić, że wszystkimi problemami akademickiego świata. Mamy faceta, który zakochał się od pierwszego wejrzenia w dziewczynie swojego brata. Bohaterka zaprzeczenie asertywności zgadzająca się na wszystko by nikogo nie urazić, dla której miłość okazuje się lepsza niż terapia. No ale bardziej mnie wciągnęło niż Love on the brain choć większość dialogów dotyczących fizyki kompletnie nie rozumiałam.

Autorka ewidentnie chce się rozprawić, że wszystkimi problemami akademickiego świata. Mamy faceta, który zakochał się od pierwszego wejrzenia w dziewczynie swojego brata. Bohaterka zaprzeczenie asertywności zgadzająca się na wszystko by nikogo nie urazić, dla której miłość okazuje się lepsza niż terapia. No ale bardziej mnie wciągnęło niż Love on the brain choć większość...

“𝒀𝒐𝒖 𝒄𝒐𝒖𝒍𝒅 𝒃𝒆 𝒎𝒚 𝒆𝒏𝒕𝒊𝒓𝒆 𝒘𝒐𝒓𝒍𝒅,” 𝒉𝒆 𝒘𝒉𝒊𝒔𝒑𝒆𝒓𝒔 𝒊𝒏 𝒎𝒚 𝒆𝒂𝒓 𝒃𝒆𝒇𝒐𝒓𝒆 𝒎𝒐𝒗𝒊𝒏𝒈 𝒕𝒐 𝒎𝒚 𝒄𝒐𝒍𝒍𝒂𝒓𝒃𝒐𝒏𝒆. “𝑰𝒇 𝒚𝒐𝒖 𝒍𝒆𝒕 𝒎𝒆.”

💛 Już na samym wstępie muszę powiedzieć, że mam mieszane uczucia co do tej książki. 'Love, Theoretically' było moim pierwszym zetknięciem się z piórem Hazelwood i nie mam do niego większych zastrzeżeń, oprócz tego, że momentami dana sytuacja zamiast być śmieszną staje się crindżowa🤡 Żadna to dla mnie przyjemność🙈

💛 Najlepiej czytało mi się fabułę do sceny kończącej proces rekrutacji Elsie. Miałam nadzieję, że cała książka będzie rozgrywać tylko w tym czasie, ponieważ wtedy akcja była bardzo dynamiczna i cały czas coś się działo. Wszystko mi się zgadzało: drugie 'życie' bohaterki, szalona współlokatorka wraz z Jeżbietą Bennet, absolutna miłość do sera oraz fascynacja 'Zmierzchem' - choć nie zgadzam się z jej teorią, że Bella była ogarnięta🫠 C'mon! Ona do najbardziej bystrych nie należała. Jednak nawet nie wiecie, jaka byłam podekscytowana, gdy mój losowy wybór zakładki Edzia 'itsaskinofakillerbella' Cullena miał swoje połączenie z fabułą🤭

💛 Niestety, później już zaczęły mnie irytować takie małe szczególiki jak nagminne powtarzanie o błękitnej plamce na tęczówce Jacka czy TYM artykule🤷🏻‍♀️ Za którymś razem już myślałam, że wyjdę z siebie i stanę obok.

💛 Na mój osobisty plus zasługuje fakt, że #szałuniesień wchodzi do akcji dość późno. Jak na mój gust mogło go nawet nie być, ale w końcu dowiedziałam się, po co na okładce jest oznaczenie 18+😬

💛 Ogólnie, było całkiem nieźle, dopóki przestało tak być🤣

“𝒀𝒐𝒖 𝒄𝒐𝒖𝒍𝒅 𝒃𝒆 𝒎𝒚 𝒆𝒏𝒕𝒊𝒓𝒆 𝒘𝒐𝒓𝒍𝒅,” 𝒉𝒆 𝒘𝒉𝒊𝒔𝒑𝒆𝒓𝒔 𝒊𝒏 𝒎𝒚 𝒆𝒂𝒓 𝒃𝒆𝒇𝒐𝒓𝒆 𝒎𝒐𝒗𝒊𝒏𝒈 𝒕𝒐 𝒎𝒚 𝒄𝒐𝒍𝒍𝒂𝒓𝒃𝒐𝒏𝒆. “𝑰𝒇 𝒚𝒐𝒖 𝒍𝒆𝒕 𝒎𝒆.”

💛 Już na samym wstępie muszę powiedzieć, że mam mieszane uczucia co do tej książki. 'Love, Theoretically' było moim pierwszym zetknięciem się z piórem Hazelwood i nie mam do niego większych zastrzeżeń, oprócz tego, że momentami dana sytuacja zamiast być śmieszną staje się...

Z każdą kolejną książką Ali, twierdzę, że to moja ulubiona jej książka. Tym razem nie było inaczej. Już sama autorka zaznacza, że w "Love, theoretically upchnęła mnóstwo akademickich historii o wiele więcej niż w poprzednich swoich powieściach. A to jest ogromna zaleta.

A romans? Oczywiście na najwyższym poziomie. Niby od nienawiści do miłości, ale to bzdura. Bo ta relacja jest pełna takiego uroczego przekomarzania się, że się rozpływałam. Może troszkę za szybko on się w niej zakochał, ale kto mu się dziwi? Ja nie!

Z każdą kolejną książką Ali, twierdzę, że to moja ulubiona jej książka. Tym razem nie było inaczej. Już sama autorka zaznacza, że w "Love, theoretically upchnęła mnóstwo akademickich historii o wiele więcej niż w poprzednich swoich powieściach. A to jest ogromna zaleta.

A romans? Oczywiście na najwyższym poziomie. Niby od nienawiści do miłości, ale to bzdura. Bo ta relacja...