"Szafirowa szwaczka" to druga książka po "Rubinowym księciu", która zabiera nas na Żywą Ziemię, aby wraz z Czerwoną Salamandrą, Ollinem i Avalonem przeżywać kolejne przygody.

Narracja jest bardzo lekka, przyjemna oraz pełna dowcipnych wstawek, które jak dla mnie wpasowują się tutaj dużo płynniej i lepiej niż w poprzedniej części.

"Szafirową szwaczkę" czytało mi się bardzo przyjemnie.

"Szafirowa szwaczka" to druga książka po "Rubinowym księciu", która zabiera nas na Żywą Ziemię, aby wraz z Czerwoną Salamandrą, Ollinem i Avalonem przeżywać kolejne przygody.

Narracja jest bardzo lekka, przyjemna oraz pełna dowcipnych wstawek, które jak dla mnie wpasowują się tutaj dużo płynniej i lepiej niż w poprzedniej części.

"Szafirową szwaczkę" czytało mi się...

Gdy jakaś historia mnie zainteresuje to naprawdę cierpliwie czekam ,ale przy Rubinowym Księciu przyznam ,że straciłam już nadzieję 🙈😅a jednak doczekałam się wydania kontynuacji i to najpiękniejszego jakie tylko można było wymarzyć 💪🔥teraz też już wiem przez kogo musiałam tyle czekać 🙈😂i wcale nie mam na myśli autorki 😂 Dodam też ,że Szafirową Szwaczka została pozbawiona niedostatków pierwszej części ,bo dzięki streszczeniu i dodatkom o świecie przedstawionym poczucie czytelniczego zagubienia już mi nie groziło 💪a pojawiła się jeszcze nowa ,interesująca bohaterka 😁

Świat po przewrocie Tweardego się zmienił ,ale bynajmniej nie na lepsze ,a trójka przyjaciół : pewna siebie , ruda złodziejka ,kochliwy heterochrom i pechowy dowódca straży -stara się jakoś żyć i pozbierać po wcześniejszych wydarzeniach ,a wtedy właśnie na scenę wkracza prosto z morskich odmętów nowa bohaterka -Sharin( tutaj na moim fanarcie) W tej dziewczynie nie ma nic zwyczajnego i tylko słynna Czerwona Sslamandra może jej pomóc. Sharin sprawi ,ze jedno złamane serce nareszcie odżyje na nowo . Dodajecie do tego jeszcze smoki 😅i mamy bardzo ciekawą opowieść 😁
Ten tom spodobał mi się jeszcze bardziej niż pierwszy ,było ciekawiej ,nie brakowało zwrotów akcji ,a i styl narracji stał się jeszcze lżejszy😄na szczęście bohaterowie nic nie stracili ze swoich osobowości ,a ponowne ich spotkanie było prawdziwą przyjemnością 💙😄aż szkoda było kończyć 😁a tutaj niespodzianka 😱autorka zostawiła sobie furtkę do kontynuacji 😅😂chyba 🤔😂
Moja ocena Szafirowej Szwaczki to 9/10 🔥🔥🔥💙💙💙

Gdy jakaś historia mnie zainteresuje to naprawdę cierpliwie czekam ,ale przy Rubinowym Księciu przyznam ,że straciłam już nadzieję 🙈😅a jednak doczekałam się wydania kontynuacji i to najpiękniejszego jakie tylko można było wymarzyć 💪🔥teraz też już wiem przez kogo musiałam tyle czekać 🙈😂i wcale nie mam na myśli autorki 😂 Dodam też ,że Szafirową Szwaczka została pozbawiona...

[współpraca recenzencka]
Po przejęciu władzy przez Tweardego, całe imperium piszczy z bólu. Nowy tyran nie dba o swój lud zupełnie tak jak poprzedni władca. W pełni zajmuje go poszukiwanie Szafirowej Szwaczki, dzięki której będzie mógł zdobyć władzę. Avalon za wszelką cenę stara się wyzwolić Lucyfere i oddać jej władzę. Tylko bogini może opanować ten chaos. Tymczasem Salamandra robi wszystko, by w końcu upolować smoka i wyzwolić Remarco z Kopalni Złudzeń. Rycerz Popiołu ma jednak inny plan. Sytuację dodatkowo podgrzewa fakt, że smoki zbierają się nad Diamentowym Wzgórzem, a Szafirowa Szwaczka – wbrew planom wszystkich wokół – ma już swój cel, czyli pożegnanie się z życiem.

Jest to 2 tom „Rubinowego Księcia” od premiery którego minęło bardzo dużo czasu i autorka w pełni to rozumie. Dzięki temu przed główną historią dostałam przypomnienie, co wydarzyło się w poprzednim tomie, a oprócz tego mapkę i ogólną charakterystykę świata. Szkoda, że jest to zabieg tak rzadko stosowany, bo moim zdaniem jest on fenomenalny. Na pewno tak samo fenomenalny, jak humor autorki. Serio, dawno się tak nie uśmiałam, jak podczas czytania szwaczki. Szczególnie w przypisach można odnaleźć dużo żartów, ale tez lekkich szpilek w stronę bohaterów i schematów w fantastyce i nie tylko. Jest to coś, Cop moim zdaniem wyróżnia tę serię od innych. Cudownie było wrócić do Salamandy, która urzekła mnie w 1 tomie. Tutaj również skradła moje serduszko swoim ciętym językiem i charyzmą. I wszystko byłoby naprawdę dobrze, gdyby nie chaotyczność. W książce dzieje się wiele. Czytelnik może w niej odnaleźć zarówno sceny akcji i dramaturgii, jak i komediowe. Krótko mówiąc dzieje się wiele i moim zdaniem w pewnym momencie było tego trochę za dużo. Gubiłam się w perypetiach bohaterów i sceneriach. Z jednej strony bogini Lucyfere, z drugiej szwaczka o wielkiej mocy, nie mogąca odnaleźć swojego miejsca w świecie, a jeszcze z innej smoki, aby smaczku dodała jeszcze Salamandra, marząca o własnym okręcie.

„Szafirowa Szwaczka” to dobra kontynuacja „Rubinowego Księcia”, która uzupełnia i poszerza świat wykreowany przez autorkę i utrzymuje niezastąpiony klimat. Jednak przeskakiwanie po scenach tworzy pewien chaos, który może pasuje do fabuły, ale utrudniał mi czytanie. Mimo wszystko jest to moim zdaniem naprawdę udany powrót serii.

[współpraca recenzencka]
Po przejęciu władzy przez Tweardego, całe imperium piszczy z bólu. Nowy tyran nie dba o swój lud zupełnie tak jak poprzedni władca. W pełni zajmuje go poszukiwanie Szafirowej Szwaczki, dzięki której będzie mógł zdobyć władzę. Avalon za wszelką cenę stara się wyzwolić Lucyfere i oddać jej władzę. Tylko bogini może opanować ten chaos. Tymczasem...

Rubinowy Książe był super, ale Szwaczka jeszcze bardziej podkręca tempo i jest świetna. Po tym epilogu MUSI BYĆ CZĘŚĆ 3!!!

Rubinowy Książe był super, ale Szwaczka jeszcze bardziej podkręca tempo i jest świetna. Po tym epilogu MUSI BYĆ CZĘŚĆ 3!!!