Beata Worobiec

[współpraca recenzencka] Po przejęciu władzy przez Tweardego, całe imperium piszczy z bólu. Nowy tyran nie dba o swój lud zupełnie tak jak poprzedni władca. W pełni zajmuje go poszukiwanie Szafirowej Szwaczki, dzięki której będzie mógł zdobyć władzę. Avalon za wszelką cenę stara się wyzwolić Lucyfere i oddać jej władzę. Tylko bogini może opanować ten chaos. Tymczasem Salamandra robi wszystko, by w końcu upolować smoka i wyzwolić Remarco z Kopalni Złudzeń. Rycerz Popiołu ma jednak inny plan. Sytuację dodatkowo podgrzewa fakt, że smoki zbierają się nad Diamentowym Wzgórzem, a Szafirowa Szwaczka – wbrew planom wszystkich wokół – ma już swój cel, czyli pożegnanie się z życiem. Jest to 2 tom „Rubinowego Księcia” od premiery którego minęło bardzo dużo czasu i autorka w pełni to rozumie. Dzięki temu przed główną historią dostałam przypomnienie, co wydarzyło się w poprzednim tomie, a oprócz tego mapkę i ogólną charakterystykę świata. Szkoda, że jest to zabieg tak rzadko stosowany, bo moim zdaniem jest on fenomenalny. Na pewno tak samo fenomenalny, jak humor autorki. Serio, dawno się tak nie uśmiałam, jak podczas czytania szwaczki. Szczególnie w przypisach można odnaleźć dużo żartów, ale tez lekkich szpilek w stronę bohaterów i schematów w fantastyce i nie tylko. Jest to coś, Cop moim zdaniem wyróżnia tę serię od innych. Cudownie było wrócić do Salamandy, która urzekła mnie w 1 tomie. Tutaj również skradła moje serduszko swoim ciętym językiem i charyzmą. I wszystko byłoby naprawdę dobrze, gdyby nie chaotyczność. W książce dzieje się wiele. Czytelnik może w niej odnaleźć zarówno sceny akcji i dramaturgii, jak i komediowe. Krótko mówiąc dzieje się wiele i moim zdaniem w pewnym momencie było tego trochę za dużo. Gubiłam się w perypetiach bohaterów i sceneriach. Z jednej strony bogini Lucyfere, z drugiej szwaczka o wielkiej mocy, nie mogąca odnaleźć swojego miejsca w świecie, a jeszcze z innej smoki, aby smaczku dodała jeszcze Salamandra, marząca o własnym okręcie. „Szafirowa Szwaczka” to dobra kontynuacja „Rubinowego Księcia”, która uzupełnia i poszerza świat wykreowany przez autorkę i utrzymuje niezastąpiony klimat. Jednak przeskakiwanie po scenach tworzy pewien chaos, który może pasuje do fabuły, ale utrudniał mi czytanie. Mimo wszystko jest to moim zdaniem naprawdę udany powrót serii.