"Niecierpliwe" to jedna z tych książek, po które pewnie sama bym nigdy nie sięgnęła (albo nawet i nigdy o niej nie usłyszała),gdyby nie wybór tej lektury w Klubie Książkowym. Amal to kameruńska pisarka, która nie miała łatwego życia i zapewne ślady jej doświadczeń możemy znaleźć i w "Niecierpliwych". Książka opowiada o losach trzech kobiet należących do dużej muzułmańskiej rodziny w Kamerunie - każda z trzech części powieści to opowieść o jednej z nich. Najpierw zatem poznajemy nastoletnią Ramlę, której zaręczyny z ukochanym zostają zerwane, gdy rodzina znajduje dla niej bogatszego i starszego kandydata na męża. Dla dziewczyny, z której zdaniem nikt się nie liczy, to utrata nie tylko rozwijającego się uczucia, ale też jakiejkolwiek szansy na dalszą edukację. W drugim rozdziale poznajemy losy Hindou, przyrodniej siostry Ramli, którą rodzina wydaje za kuzyna, licząc, że będzie miała ona na niego pozytywny wpływ. Mężczyzna pije, pali, zdecydowanie nie żyje w zgodzie z islamem, a ślub nie tylko nie zmienia jego zachowania, co dodaje do listy kolejny grzech: przemoc wobec żony. Ostatnią bohaterką jest Safira, pierwsza żona męża Ramli, która nie może pogodzić się z pojawieniem się w rodzinie rywalki.
Książka Amal to opowieść o kobietach, które nie potrafią pogodzić się z tym, jak patriarchat i niewłaściwie interpretowana religia wpływają na ich życie. Słyszą nieustannie słowo "munyal" oznaczające cierpliwość, której im już jednak zabrakło. Mnie osobiście najbardziej poruszyła opowieść Safiry, bo o ile o przemocy czy przymusowych małżeństwach w różnych kulturach czytałam już sporo, to perspektywa kobiety, której mąż bierze sobie kolejną żonę, była dla mnie nowością i ciekawostką. Trochę zajęło mi przekonanie się do stylu autorki, który jest bardzo prosty - czasem aż za prosty na tak ważkie tematy, ale przecież całą historię poznajemy z perspektywy bohaterek. Jako czytelniczka nie mogę przecież oczekiwać, by nastoletnia, niezbyt wykształcona dziewczyna z Kamerunu była narratorką posługującą się literackim językiem. I trzeba Amal przyznać, że "Niecierpliwe" czyta się bardzo szybko - trochę ponad dwie godziny i lektura skończona. Nie powiem, żeby książka ta mnie szczególnie zachwyciła, ale wciągnęłam się w lekturę, czytało mi się dobrze, miałam okazję dowiedzieć się czegoś więcej o muzułmańskim społeczeństwie w Kamerunie i losie kobiet w tym kraju. Warto sięgnąć po lekturę.

"Niecierpliwe" to jedna z tych książek, po które pewnie sama bym nigdy nie sięgnęła (albo nawet i nigdy o niej nie usłyszała),gdyby nie wybór tej lektury w Klubie Książkowym. Amal to kameruńska pisarka, która nie miała łatwego życia i zapewne ślady jej doświadczeń możemy znaleźć i w "Niecierpliwych". Książka opowiada o losach trzech kobiet należących do dużej muzułmańskiej...

Książka "Niecierpliwe" otrzymana w prezencie od Wydawnictwa NOWE od dawna cierpliwie czekała na mnie na półce.

"Co cię nie zabije to cię wzmocni".
"Munyial. Cierpliwosci dziewczęta".

Sama napisałam książkę z perspektywy ofiary. Powinnam "być twarda". Odporna na takie książki.
A przynajmniej udawać, że jestem. Nie chwalić się słabością. Tego oczekuje się od kobiet - nie tylko w Kamerunie. I nie tylko od kobiet.

A ja bałam się czytać. Wyrzut sumienia ostatecznie przywołał mnie z półki, a wtedy już nie mogłam się od niego oderwać.

"Kobieta musi być posłuszna mężowi".
"Dzieci i ryby nie mają głosu".

"Jeśli mąż się rozgniewa na żonę - to znaczy, że ona go rozgniewała".
"Szanuj ojca swego i matkę swoją".

"Mąż ma prawo bic żonę gdy jest nieposłuszna".
"Rózeczką Duch Święty dzieci bic radzi..."

"Cierpliwosci! Munyial dziewczęta! Znoście wszelkie przykrości. Nagrodą za cierpliwość jest raj".
"...Różdżka do nieba dzieci prowadzi".

Kobiety - bohaterki "Niecierpliwych" nie są pełnoprawnymi ludźmi.
W naszej kulturze pełnoprawnymi ludźmi nie są dzieci.

"Wszystkiemu winne 'bezstresowe' wychowanie".
"Tak się kończy, gdy córki zbyt długo chodzą do szkoły".

"Mężom wolno karać i bic nieposluszne żony. Tylko nie w twarz!"
"Jakie to piękne!" (Papież Franciszek).


Jednak znalazłam jeszcze jedna różnicę.
Nie znam się na religioznawstwie, ani na zwyczajach w Kamerunie, ale "niecierpliwe" bohaterki powieści były bite przez mężczyzn batem po plecach.

Dzieci w kulturze europejskiej i zachodniej są zwyczajowo bite po pośladkach.
Te dzieci mogą być również nastoletnie.
Dotyk nazywany "klapsem" trafia w okolice stricte intymne. I to jest nazywane wychowaniem, "prawem boskim". Jest "wspominane z estymą".

A jeśli jakaś nastolatka ośmieli się poczuć molestowana tym dotykiem - zostaje odesłana by poszła "się leczyć".

Kobiet w Kamerunie nikt nie broni.
Dzieci i nastolatki są w zachodnim świecie bronione - ale na zasadach dorosłych. Same nie mają głosu, "nie są kompetentne".

Ostatnio często słyszymy, że każda religia to zło, ale ja się z tym nie zgadzam.
To nie religia jest niemoralna. To my - ludzie - czesto tacy jesteśmy. Nierzadko zostajemy w to wkręceni - jak Hindi i jak Safira.

A odnośnie kontrowersyjnych tekstów w świętych księgach... Oddaję głos religioznawcom.

Książka "Niecierpliwe" otrzymana w prezencie od Wydawnictwa NOWE od dawna cierpliwie czekała na mnie na półce.

"Co cię nie zabije to cię wzmocni".
"Munyial. Cierpliwosci dziewczęta".

Sama napisałam książkę z perspektywy ofiary. Powinnam "być twarda". Odporna na takie książki.
A przynajmniej udawać, że jestem. Nie chwalić się słabością. Tego oczekuje się od kobiet - nie...

Pieśń uciszonych

Djaïli Amadou Amal oddała głos kobietom, którym został on odebrany. Trzy historie, które łączy jedno – pozbawienie podstawowego prawa do decydowaniu o sobie. Czy możliwe jest przetrwanie w takiej rzeczywistości? Już pierwsze strony "Niecierpliwych" mogą wywołać w wielu czytelnikach (a zwłaszcza czytelniczkach) dyskomfort. Pouczenie jakie otrzymują bohaterki powieści przed zawarciem małżeństwa automatycznie wywołuje sprzeciw, bo kto chciałby wyzbyć się własnej osobowości i całkowicie poddać mężowi?

Kobiety opisane przez Amal są w mniejszym lub większym stopniu traktowane jak przedmioty, którymi rozporządzają mężczyźni – ojcowie, bracia, wujowie i w końcu mężowie. Jeśli żona jest bita – to jej wina. Jeśli mąż ją zdradza – to jej wina. Jeśli mąż wpada w nałogi – to również wina jego żony. Bohaterki "Niecierpliwych" to kobiety pozbawione głosu, możliwości samostanowienia, a nawet prawa do obrony. Kobiety, które robią wszystko, by przetrwać. Amal przedstawia z jaką rzeczywistością wiąże się wielożeństwo i co oznacza ono zarówno dla pierwszej żony, jak i każdej kolejnej.

Tematyka podjęta w "Niecierpliwych" jest ważna i aktualna. W zachodnim świecie łatwo zapomnieć, że wciąż są miejsca, w których kobiety są traktowane na równi z towarem. W powieści przydałoby się jednak posłowie, w którym Amal wyjaśniłaby, jakie miejsce opisuje i dlaczego sytuacja wygląda tam tak a nie inaczej. Brak wyjaśnienia sprawia, że czytelnicy wychowani w innej kulturze, niż ta opisana w powieści, mogą utożsamić sytuację bohaterek z islamem, co – jak mi się wydaje – byłoby bardzo krzywdzącym uogólnieniem, ponieważ złe traktowanie kobiet nie wynika z religii a z jej wypaczenia.

Pieśń uciszonych

Djaïli Amadou Amal oddała głos kobietom, którym został on odebrany. Trzy historie, które łączy jedno – pozbawienie podstawowego prawa do decydowaniu o sobie. Czy możliwe jest przetrwanie w takiej rzeczywistości? Już pierwsze strony "Niecierpliwych" mogą wywołać w wielu czytelnikach (a zwłaszcza czytelniczkach) dyskomfort. Pouczenie jakie otrzymują...

„Cierpliwość wypala kamień”…

O kobietach w islamie napisano już wiele książek. Można by rzecz, że Djaili Amadou Amal nie odkrywa niczego nowego. Może i nie odkrywa, ale każde kolejne spojrzenie zwrócone na problem dyskryminacji kobiet, to następna cegiełka w budowaniu świadomości o ich krzywdzie.

Tą opartą na prawdziwych historiach powieścią Amal przełamuje tabu związane z sytuacją społeczną muzułmańskich kobiet z Sahelu. Autorka, walcząca o prawa i edukację kobiet, opisała historie trzech, powiązanych ze sobą dziewczyn. Hindou i Ramla – przyrodnie siostry i Safira – pierwsza żona mężczyzny, którego ma poślubić Ramla. Wbrew woli uwikłane w aranżowane małżeństwa, bite, poniżane, gwałcone, upokarzane. Niekochane. Niecierpliwe. Niezgadzające się ze swoim losem, pragnące wyswobodzenia się, zmiany. Niepoddające się wmawianemu im od dzieciństwa przekonaniu, że „Kobieta rodzi się przede wszystkim jako żona i matka”, i że „To normalne, że mężczyzna karze, obraża albo odsyła swoje żony”. Historie tych kobiet ukazane są na tle obyczajowości i kultury obowiązującej wśród ludu Fulanów, gdzie miejsce i rola społeczna kobiety zostały określone dawno temu i trwają niezmiennie aż po dziś dzień, sprowadzając kobiety do ich jedynego przeznaczenia: całkowitej uległości, posłuszeństwa i podporządkowania się mężowi. Stania się niewidzialnymi, ale zawsze gotowymi.

„Niecierpliwe” to wyrazisty obraz krzywd, jakich na co dzień doświadczają kobiety z Sahelu. Historie pełne bólu, naznaczone przemocą, brakiem wsparcia i niezawinionego cierpienia. Przejmujące, chwytające za serce, zmuszające do duchowego solidaryzowania się z gnębionymi kobietami.

„Cierpliwość to drzewo, którego korzeń jest gorzki, ale owoce słodkie” – nie zgadzam się z tym zdaniem, jednak po przeczytaniu „Niecierpliwych” jeszcze bardziej cieszę się, że jestem Europejką…

„Cierpliwość wypala kamień”…

O kobietach w islamie napisano już wiele książek. Można by rzecz, że Djaili Amadou Amal nie odkrywa niczego nowego. Może i nie odkrywa, ale każde kolejne spojrzenie zwrócone na problem dyskryminacji kobiet, to następna cegiełka w budowaniu świadomości o ich krzywdzie.

Tą opartą na prawdziwych historiach powieścią Amal przełamuje tabu związane...

Munyal ! Cierpliwość !

Słowo, którego nigdy wcześniej nie słyszałam, a jest ono przewodnikiem w małżeństwie i życiu kobiet, prawdziwą wartością religii i obyczajów Fulanów, zamieszkujących Sahel i wyznających islam.

Autorka jako 17-latka została zmuszona do małżeństwa z dużo starszym od siebie mężczyzną, a w kolejnym małżeństwie doświadczyła przemocy. Udało się jej uciec i razem z córkami rozpocząć nowe życie.
W książce zatem możemy dopatrzeć się wątków autobiograficznych, w których z wielką odwagą opowiada o losach kobiet z Sahelu.

"Raj kobiety znajduje się u stóp małżonka"

Pięknie brzmią te słowa, ale jakże nie są adekwatne do tego co przechodzą kobiety z ludu Fullanów.
Wiedziały o tym trzy bohaterki z książki "Niecierpliwe"

Ramla, młodziutka wykształcona, piękna dziewczyna mająca marzenia, zakochana w Aminou, snująca plany na przyszłość, dopóki stryj wraz z jej ojcem nie zaplanowali jej życia u boku bogatego, 50-letniego Issy.
Nie pomogły błagania Ramli. Duma i interesy ojca były na pierwszym miejscu. Poszanowanie dla tradycji ważniejsze jest niż szczęście córki, nieważne ile cierpienia spowodują jego decyzje.

Hindou, młodsza, przyrodnia siostra Ramli. Wydana za mąż w tym samym dniu co Ramla, z kuzyna Moubaraka.
Moubarak to alkoholik, narkoman, gwałciciel, obibok i damski bokser.
Mężczyzna twierdzi, że w Koranie jest napisane, że można ukarać i zbić żonę jeśli jest nieposłuszna. Niestety to nieposłuszeństwo często jest błędnie interpretowane, oczywiście na korzyść małżonka.

Safira to trzecia postać. To pierwsza żona Alhadjiego Issy, która traci grunt pod nogami, gdy jej stary już małżonek bierze Ramlę za żonę. Na jej barkach spoczywa wychowanie, udzielanie rad i pokazanie jak funkcjonuje gospodarstwo domowe nowej żonie swojego męża.
Safira boi się utraty miłości męża ,szacunku w oczach innych. Czuje się opuszczona, zaniedbana, upokorzona.
Miała być przyjaciółką dla Ramli, tymczasem dla niej przyjaźń nie istnieje. Podejmuje kroki, żeby pozbyć się Ramli.

Trzy różne historie zainspirowane prawdziwymi wydarzeniami.
Smutne, momentami tragiczne, ukazują całą prawdę o braku szacunku do kobiet, traktowaniu ich przedmiotowo, bo przecież munyal nakazuje im cierpliwość, posłuszeństwo. Muszą podeptać własne marzenia, miłość, by lepiej wywiązywać się z obowiązków wobec swoich mężów.

Mimo, że często słyszałam, czytałam o trudnej sytuacji kobiet w islamie, to książka ta jeszcze bardziej ukazała mi i uświadomiła jak wielki jest to problem i to w XXI wieku.
Takie książki są potrzebne, aby przełamywać tabu i mówić o tym co tak naprawdę dzieje się w aranżowanych, poligamicznych małżeństwach.

Munyal ! Cierpliwość !

Słowo, którego nigdy wcześniej nie słyszałam, a jest ono przewodnikiem w małżeństwie i życiu kobiet, prawdziwą wartością religii i obyczajów Fulanów, zamieszkujących Sahel i wyznających islam.

Autorka jako 17-latka została zmuszona do małżeństwa z dużo starszym od siebie mężczyzną, a w kolejnym małżeństwie doświadczyła przemocy. Udało się jej...

Krótka, treściwa, ważna i poruszająca książka. Historie trzech kobiet osadzone w konkretnym miejscu, kulturze, religii pokazują sytuację kobiet, które są traktowane przedmiotowo. Stosowana jest wobec nich przemoc, nie mają możności stanowienia o sobie, nie są szanowane i nie mają wsparcia. I choć wydawać by się mogło, że ich oprawcami są mężczyźni, mnie bardziej przeraża to, jak traktują je inne kobiety. Matki, siostry i wszystkie inne. Zamiast darzyć się wsparciem, opieką, być solidarnymi wobec siebie, okazuje się, że największym wrogiem kobiet są inne kobiety. I niby powieść dzieje się w Kamerunie, autorka zwraca uwagę na problem tamtejszych kobiet, trudno oprzeć się wrażeniu, że w nieco zmienionej formie, ale jednak na europejskim gruncie też łatwo znaleźć analogicznie dziejące się sytuacje. Wiem, że chodzi tu o zwrócenie uwagi na konkretną kulturę, ale obawiam się, że takie sytuacje mogą być uniwersalne. Ważny to głos w literaturze. Opowieść jest prosto, ale dobrze napisana, jest bardzo esencjonalna i wprost. Historie Ramli, Hindou i Safiry chwytają za serce, przerażają i dają sporo do myślenia. Nie rozumiem tamtej kultury, przenigdy nie chciałabym się tam znaleźć i skóra mi cierpnie jak o tym czytam. i jestem świadoma, że nie można odwracać głowy i udawać, że się nie wie. Może dzięki takim lekturom będziemy też zauważać to, co dzieje się na naszym podwórku i trochę bardziej się uwrażliwimy na krzywdę wokół nas.

Krótka, treściwa, ważna i poruszająca książka. Historie trzech kobiet osadzone w konkretnym miejscu, kulturze, religii pokazują sytuację kobiet, które są traktowane przedmiotowo. Stosowana jest wobec nich przemoc, nie mają możności stanowienia o sobie, nie są szanowane i nie mają wsparcia. I choć wydawać by się mogło, że ich oprawcami są mężczyźni, mnie bardziej przeraża...

Jednym tchem, w ciągu kilku godzin przeczytałam tą wspaniałą powieść nie o trzech a o tysiącach kobiet żyjących w kulturze, w której mężczyźni mają władzę absolutną.
Niezwykle poruszające historie.

Jednym tchem, w ciągu kilku godzin przeczytałam tą wspaniałą powieść nie o trzech a o tysiącach kobiet żyjących w kulturze, w której mężczyźni mają władzę absolutną.
Niezwykle poruszające historie.

"To, że ojciec wybiera córce męża, jest na porządku dziennym. Tak się to odbyło w przypadku moich sześciu starszych sióstr, kuzynek, matki, a nawet jej samej. Ja niczym się od nich nie różnię! Powinnam chodzić z dumnie podniesioną głową jak wszystkie inne przede mną."

Ja p***. To mi się cisnęło na usta przez całą książkę. Ja rozumiem, że taka religia, że Allah, że to u nich normalne....ale bicie kobiet?

"Stryj został moim teściem. Ja zaś musiałam starannie go unikać, zdejmować buty ,zanim przeszłam obok niego, spuszczać wzrok i dygac na powitanie. "
_________

Nigdy nie zrozumiem tamtego prawa i ich religii. I nigdy nie zrozumiem dobrowolnego przejścia na tamte zasady...

Książka to historia trzech kobiet z różnego punktu widzenia. Pełna bólu, zawiści, nieposzanowania... Te kobiety mimo że, bardzo chciałyby zawalczyć o siebie, to nie mogą ...

"To, że ojciec wybiera córce męża, jest na porządku dziennym. Tak się to odbyło w przypadku moich sześciu starszych sióstr, kuzynek, matki, a nawet jej samej. Ja niczym się od nich nie różnię! Powinnam chodzić z dumnie podniesioną głową jak wszystkie inne przede mną."

Ja p***. To mi się cisnęło na usta przez całą książkę. Ja rozumiem, że taka religia, że Allah, że to u...

https://czytomania.wordpress.com/2022/10/16/niecierpliwe/

"Niecierpliwe" to historia o kobietach, które przestały być cierpliwe! Wielokrotnie próbują się wyłamać z tego "więzienia", bo chcą być traktowane z należytym szacunkiem. Chcą zacząć decydować o sobie i móc w końcu powiedzieć NIE!

Jest to historia trzech kobiet powiązanych ze sobą. Na wstępie mamy do czynienia z młodziutką Ramlą, która została oderwana od ukochanego i musi wyjść za wybranka jej ojca. Hindou, siostra Ramly, zostaje wydana w objęcia brutalnego kuzyna oraz Safari, której mąż ma poślubić Ramlę. Te trzy kobiety, są od siebie daleko a jednocześnie tak blisko....

Podczas czytania wielokrotnie niedowierzałam, że te historie nadal mają miejsce, że to się ciągle dzieje. Nie są to wątki historyczne, a prawdziwe wydarzenia przepełnione bólem realnych kobiet. Djaili Amadou Amal, jest autorką przełamującą tabu. Ona odważyła się pokazać prawdziwe życie, dużo osób zastanawia się czy w książce nie pojawiają się wątki autobiograficzne autorki.

https://czytomania.wordpress.com/2022/10/16/niecierpliwe/

https://czytomania.wordpress.com/2022/10/16/niecierpliwe/

"Niecierpliwe" to historia o kobietach, które przestały być cierpliwe! Wielokrotnie próbują się wyłamać z tego "więzienia", bo chcą być traktowane z należytym szacunkiem. Chcą zacząć decydować o sobie i móc w końcu powiedzieć NIE!

Jest to historia trzech kobiet powiązanych ze sobą. Na wstępie mamy do czynienia z...

„Im większe serce, tym większa jest cierpliwość”
Niecierpliwe … Spokojne … Oddane bezgranicznie … Posłuszne … Upokarzane …
Djaïli Amadou Amal przedstawiła niesamowite historie trzech kobiet, których losy są ze sobą powiązane. Ta opowieść to fikcja literacka, ale wiele w niej jest prawdy, biorąc pod uwagę życiorys autorki. Zapewne przemyciła w niej skrawki swojego trudnego życia, pokazała to, co odczuwała sama, od wewnątrz, co ją męczyło i utrudniało normalne życie. Wie, jak to jest żyć z mężczyzną, którego się nie kocha, którego jej wybrali inni.
Młoda Ramla zostaje przeznaczona starszemu od siebie mężczyźnie i pozbawiona złudzeń, że będzie mogła rozpocząć życie u boku ukochanego, którego siłą rzeczy musiała pozostawić. Hindou, jej siostra, zostaje wydana za brutalnego kuzyna, który codziennie się awanturuje i bije swoją żonę. Natomiast Safira, najstarsza z nich, przeżywa męki, gdy mąż, po dwudziestu latach małżeństwa, sprowadza sobie drugą, młodą żonę. Kobieta za wszelką cenę pragnie się jej pozbyć. Jaki będzie finał walki każdej z kobiet nie tylko z despotycznym mężem, ale i współżoną? Czy te kobiety, odważne i wartościowe, będą miały na tyle siły i odwagi, aby się wyzwolić z pęt zniewolenia i codziennej przemocy? Czy w ogóle możliwe jest, aby odejść od męża?
„Cierpliwości, Safiro! Cierpliwość to drzewo, którego korzeń jest gorzki, ale owoce bardzo słodkie”.
Autorka – na podstawie tych trzech historii - pokazała bardzo smutny i przerażający obraz życia kobiet w innej kulturze. Życie kobiet w Afryce to pasmo męki, nieszczęść i upokorzeń. Przemoc fizyczna i psychiczna to coś normalnego i codziennego. Kobiety są pozbawione wszelkich praw i przywilejów. Mają służyć panu, czyli swojemu mężowi, zaspokajać jego wyuzdane potrzeby seksualne, zajmować się domem i liczną gromadką dzieci. Słowem, mają być matkami, żonami i kochankami, gotowymi na każde skinienie pana i władcy. Małżeństwa w tej kulturze to nierówne związki poligamiczne, pozbawione miłości i ciepła, pełne pogardy i strachu, niemocy kobiet, które nie mogą mieć swojego zdania, a na pewno nie mogą go publicznie wyrażać.
„To prawda, co mówią, że miłość jest tak długa jak droga bez końca, tak głęboka jak studnia, tak parząca jak ogień, tak bolesna jak dźgnięcie włócznią? To musi być to!”
Lektura skłania do refleksji i przemyśleń. Dlaczego tak w dzisiejszych czasach jeszcze jest na świecie? Tłumaczenie tradycją i inną kulturą do mnie nie dociera. A gdzie jest miejsce w tej inności dla kobiety? Dlaczego jest traktowana przedmiotowo? Kto mężczyznom w ogóle dał takie prawo i przyzwolenie? Ale obraz jest troszeczkę pocieszający, kobiety znają swoją wartość i powoli zaczynają walczyć o swoje prawa, prawo do edukacji i wykształcenia, do decydowania o sobie, do życia zgodnie z własną wolą. To proces trudny, ale możliwy do realizacji.
Opowieści są trudne i bolesne, obok nich nie można przejść obojętnie. O sytuacji kobiet w innej kulturze trzeba mówić głośno, nie można zbywać tego stanu milczeniem, nie można akceptować takich zachowań i dawać na nie ciche przyzwolenie.
Ten bardzo wyrazisty reportaż zostanie w nas na zawsze. Tego się nie da zapomnieć. Ale mając świeżo przed oczami obraz tych nękanych kobiet należy się cieszyć z tego, że u nas nie ma przyzwolenia na takie upokarzanie i traktowanie kobiet.
Polecam, znakomita, poruszająca i przenikliwa! Odważna i prawdziwa!

„Im większe serce, tym większa jest cierpliwość”
Niecierpliwe … Spokojne … Oddane bezgranicznie … Posłuszne … Upokarzane …
Djaïli Amadou Amal przedstawiła niesamowite historie trzech kobiet, których losy są ze sobą powiązane. Ta opowieść to fikcja literacka, ale wiele w niej jest prawdy, biorąc pod uwagę życiorys autorki. Zapewne przemyciła w niej skrawki swojego trudnego...