Z „Wieżą Jaskółki” miałam tak, że zaczęła mi się podobać, mniej więcej dopiero w połowie. Z początku czegoś mi tu brakowało i tak do końca nie wiem czego. Może ten rozjazd linii czasu mi nie przypasował, a może to, że Geralt został zepchnięty na dalszy plan, a za dużo było o Szczurach lub to, że w książce pojawiają się nowe postacie, opowiadające historię ze swojego punktu widzenia, które tak szczerze nic ciekawego nie wnoszą. I tu mi do głowy przychodzi tekst znanej piosenki: „Co wyliczę, to wyliczę, ale zawsze wtedy powiem, że..” najbardziej mi było brak tej zgranej wiedźmińskiej ekipy z chrztu ognia. Ta szczurza jakoś mi nie podeszła.

Poprzednia część naprawdę mi się mega podobała, ale wracając do „Wieży Jaskółki”, pocieszający jest fakt, że po pojawieniu się ponownie Yennefer i opuszczeniu przez Ciri azylu robi się na powrót ciekawie. Dopiero od tego momentu nie mogłam się oderwać od książki. Najlepszy był zaś finał. Końcowe wydarzenia były naszpikowane akcją. W końcu wróciła dawna werwa, energia i magia. Od razu lepiej się czytało. 

Mam nadzieję, że kolejna część będzie lepsza niż ta. Jestem ciekawa, co będzie działo się w Toussaint i w ogóle jak skończy się historia Geralta, Yennefer i Ciri. W końcu będzie to już ostatnia z części, nie licząc „Sezonu burz”.

Z „Wieżą Jaskółki” miałam tak, że zaczęła mi się podobać, mniej więcej dopiero w połowie. Z początku czegoś mi tu brakowało i tak do końca nie wiem czego. Może ten rozjazd linii czasu mi nie przypasował, a może to, że Geralt został zepchnięty na dalszy plan, a za dużo było o Szczurach lub to, że w książce pojawiają się nowe postacie, opowiadające historię ze swojego punktu...

Sapkowski i w tym tomie nie zawodzi.

Sapkowski i w tym tomie nie zawodzi.

Jak dla mnie ta część jest dosyć rozczarowywująca. Mało jest tu Yennefer, mało zgranej ekipy z poprzedniej części. Trochę się męczyłem czytając ten tom. Mam nadzieję, że będzie już tylko lepiej.

Jak dla mnie ta część jest dosyć rozczarowywująca. Mało jest tu Yennefer, mało zgranej ekipy z poprzedniej części. Trochę się męczyłem czytając ten tom. Mam nadzieję, że będzie już tylko lepiej.

Hej czytelnicy! Podobała wam się ekipa jaką zmontował Pan Andrzej w poprzednim tomie? Fajna była, oj fajna. Chcielibyście o nich poczytać więcej? No pewnie, że byście chcieli, ale nauczcie się, że życie nie da wam tego czego chcecie. Po niedzieli musi być poniedziałek. No i ta książka jest właśnie takim poniedziałkiem. Radość czytania na poziomie lektury szkolnej, a emocje jak podczas jej omawiania na lekcji.

Książka dużo nas może nauczyć, głównie w temacie, jak spieprzyć coś co działa. A, oto kilka rad:
1. Jak nie wiesz co zrobić z grupą osób, które mozolnie opisywałeś w poprzednim tomie, zabij je szybko, najlepiej na jednej stronie.
2. Jak zabiłeś jedną grupę osób, ale dalej masz drugą grupę, a nie chcesz kopiować punktu pierwszego, to niech lider zespołu powie "rozwiązuje drużynę".
3. Twój główny bohater wcale nie musi być w twojej książce, możesz go pominąć, napisz tylko, nie wiem, może napisz, że boli go kolano...
4. Jak twoja opowieść jest na góra 150 stron, ale wydawca potrzebuje 500, to wprowadź retrospekcje, opowiadaj niechronologicznie, wal w czytelników ekspozycją, albo opisz system ekonomiczny jakiegoś królestwa, które wyciągnąłeś z kapelusza.
5. Złota rada to - stwórz jedną, naprawdę dobrą scenę, najlepiej pod koniec, na osłodę.
5. Pamiętaj, nieważne jak słaba będzie to książka, jak stworzyłeś ikoniczną postać to i tak się sprzeda.

Hej czytelnicy! Podobała wam się ekipa jaką zmontował Pan Andrzej w poprzednim tomie? Fajna była, oj fajna. Chcielibyście o nich poczytać więcej? No pewnie, że byście chcieli, ale nauczcie się, że życie nie da wam tego czego chcecie. Po niedzieli musi być poniedziałek. No i ta książka jest właśnie takim poniedziałkiem. Radość czytania na poziomie lektury szkolnej, a emocje...

Po dość nieudanym, jak dla mnie "Chrzcie ognia", dostajemy w końcu książkę wypełnioną konkretami. Watek Geralt w końcu przestaje być wodą po kisielu, zamiast tego autor zaczyna, w końcu prowadzić jego historię ku końcowi. Moja faworytka tej historii - Yennefer - zaś chociaż dostaje stosunkowo mało czasu, jest on wykonany w sposób mistrzowski i mam nadzieję na więcej. Natomiast, jak nazwa książki wskazuje, Ciri jest tutaj od groma i w odróżnieniu do poprzedniej części, jej fabula w końcu wydaje się być po coś, nie mogę się doczekać finału jej historii. To wszystko oczywiście świetnie domykają wątki około polityczne. Jest to na ten moment dla mnie najlepsza część sagi.

Po dość nieudanym, jak dla mnie "Chrzcie ognia", dostajemy w końcu książkę wypełnioną konkretami. Watek Geralt w końcu przestaje być wodą po kisielu, zamiast tego autor zaczyna, w końcu prowadzić jego historię ku końcowi. Moja faworytka tej historii - Yennefer - zaś chociaż dostaje stosunkowo mało czasu, jest on wykonany w sposób mistrzowski i mam nadzieję na więcej....

Jak wspomniałem w recenzji "Chrztu Ognia", tamten tom skupia się na losach Geralta, a "Wieża Jaskółki" opowiada najwięcej o dalszych losach Ciri oraz Yennefer. W tej części znajdziemy też więcej wydarzeń o charakterze politycznym, niż w poprzednim tomie.
Sapkowski zastosował też tutaj inny sposób narracji i opowiadania historii. Dużo dowiadujemy się o wydarzeniach z opowieści i wspomnień, zarówno Ciri, jak i innych bohaterów. Trochę inaczej czyta się przez to tę książkę. Wydaje mi się, że straciła na tym płynność opowieści.
Ze względu na przedstawione wydarzenia, książka wydaje się być bardziej poważna. A niektóre sytuacje mogą być trudne dla osób bardziej wrażliwych, które czytają Sagę po raz pierwszy.
Nadal proza Sapkowskiego jest łatwa w odbiorze, ale ten zabieg ze wspomnieniami trochę zakłuca płynność, jak już wspomniałem powyżej.

Jak wspomniałem w recenzji "Chrztu Ognia", tamten tom skupia się na losach Geralta, a "Wieża Jaskółki" opowiada najwięcej o dalszych losach Ciri oraz Yennefer. W tej części znajdziemy też więcej wydarzeń o charakterze politycznym, niż w poprzednim tomie.
Sapkowski zastosował też tutaj inny sposób narracji i opowiadania historii. Dużo dowiadujemy się o wydarzeniach z...

Trochę słabsza od poprzedniej części, momentami gubiłam się przez ciągłe zmieniające się linie czasowe. Miałam wrażenie, że cała książka jest jedynie przydługim wyjaśnieniem co działo się z Ciri, którego było więcej niż faktycznych teraźniejszych wydarzeń. Ale jestem ciekawa jak saga się zakończy

Trochę słabsza od poprzedniej części, momentami gubiłam się przez ciągłe zmieniające się linie czasowe. Miałam wrażenie, że cała książka jest jedynie przydługim wyjaśnieniem co działo się z Ciri, którego było więcej niż faktycznych teraźniejszych wydarzeń. Ale jestem ciekawa jak saga się zakończy

Chyba najciekawsza częśc Wiedźmina pod kątem konstrukcyjnym. Sapkowski bawi się tutaj mocno z linią czasową oraz różnymi perspektywami, aczkolwiek wszystko jest podane bardzo logicznie i zrozumiale dla czytelnika. "Wieża Jaskółki" to chyba najbardziej brutalna z dotychczasowej Sagi - historia z rozlanej krwi i łamanych kości. Jedyne co mam do zarzucenia to wprowadzenie bardzo dużej ilości nowych postaci, w których można się trochę zagubić. Mimo to, coraz bardziej żałuję, że nieuchronnie zbliżam się do końcówki sagi...

Chyba najciekawsza częśc Wiedźmina pod kątem konstrukcyjnym. Sapkowski bawi się tutaj mocno z linią czasową oraz różnymi perspektywami, aczkolwiek wszystko jest podane bardzo logicznie i zrozumiale dla czytelnika. "Wieża Jaskółki" to chyba najbardziej brutalna z dotychczasowej Sagi - historia z rozlanej krwi i łamanych kości. Jedyne co mam do zarzucenia to wprowadzenie...

Nie wiem, czy coś z Pana Sapkowskiego uleciało, momentami oczywiście historia stała na wysokim poziomie, ale to były momenty, nie to, do czego nas przyzwyczaił Pan Andrzej. Może się nie zawiodłem, ale był to całkiem inny pomysł na opowieść, doceniam.

Nie wiem, czy coś z Pana Sapkowskiego uleciało, momentami oczywiście historia stała na wysokim poziomie, ale to były momenty, nie to, do czego nas przyzwyczaił Pan Andrzej. Może się nie zawiodłem, ale był to całkiem inny pomysł na opowieść, doceniam.

Ciężko było. Książka zdecydowanie słabsza od poprzednich części. Sapkowski uparł się na zabieg opowiadania historii z perspektywy różnych bohaterów, co zamiast wzbogacać akcję, generuje jedynie niepotrzebny chaos. Do tego budzące niesmak sceny erotyczne - jakby wtłaczane w kartki za wszelką cenę. O ile ma lepsze momenty, takie jak wątki polityczne czy sama wiedźmińska podróż to jednak w moim odczuciu - całość nie trzyma się kupy, a pisarstwo się nie broni. Powinno, bo Sapkowskiego stać na więcej.

Ciężko było. Książka zdecydowanie słabsza od poprzednich części. Sapkowski uparł się na zabieg opowiadania historii z perspektywy różnych bohaterów, co zamiast wzbogacać akcję, generuje jedynie niepotrzebny chaos. Do tego budzące niesmak sceny erotyczne - jakby wtłaczane w kartki za wszelką cenę. O ile ma lepsze momenty, takie jak wątki polityczne czy sama wiedźmińska...