Za lekturę zabrałem się już po ogłoszeniu zwycięzców. I jest to kolejny rok, gdzie po przeczytaniu zwycięskiego opowiadania zastanawiam się "dlaczego?". Szaławiła jest fajnym opowiadaniem, bardzo dobrym w swojej specyficznej kategorii. Czytało mi się przyjemnie - sentyment do Lichotki jest duży i fajnie jeszcze raz zanurzyć się w tym specyficznym świecie.
Ale od zwycięscy konkursu im. Zajdla wymagam czegoś więcej, od fajnej, rozrywkowej, humorystycznej historyjki. No po prostu nie mogę się przestawić, że to plebiscyt popularności, często wręcz komercyjnych bestsellerowych autorów, a nie koniecznie najbardziej wartościowych, dających do myślenia, eksplorujących nowe tereny opowiadań.
Które z nominowanych opowiadań moim zdaniem zasługiwały na walkę o laur?

Magdalena Kuncenty "#Eudojmonia". Z wszystkich opowiadań to jest najbliższe pełnej definicji fantastyki socjologicznej. Przyszłość, wirtualna rzeczywistość, awatary ważniejsze niż nasz fizyczny byt. I urzędowo narzucona definicja szczęścia. A co jeśli masz inną? Lekarz, terapia i równanie do szeregu? Czy można się wylogować z tego systemu? Momentami chaotyczne, trudne ze względu na styl, miałem wrażenie, że jeszcze nad warsztatem autorka musi popracować, ale daje do nadzieje, że kolejne będą lepsze. Zacytuje tutaj Slavoja Zizeka: “Happiness was never important. The problem is that we don't know what we really want. What makes us happy is not to get what we want. But to dream about it. Happiness is for opportunists. So I think that the only life of deep satisfaction is a life of eternal struggle, especially struggle with oneself. If you want to remain happy, just remain stupid. Authentic masters are never happy; happiness is a category of slaves.”

Drugim wartym, według mnie, uwagi opowiadaniem jest "Diabolus ex Machina" Dawida Cieśli. Coś dla fanów "Ghost in the shell", "Blade runner", ale tym razem w klimatach steampunk. Ducha Pana Twardowskiego też łatwo odnaleść w tym opowiadaniu. Zakląć duszę człowieka w maszynie różnicowej. Uciec przed diabłęm i odpowiedzialnością. Zyskać nieśmiertelność. Jakim kosztem?. A jak dotarłem do końca opowiadania, to z głowy nie mogłem się pozbyć kawałka Metallica "One".

Leszek Bigos "Ecce Homo" Jezus zostaje uniewinniony przez Piłata. Pomyślmy jakie to może mieć konsekwencje? Uda się oszukać przeznaczenie? Kto na tym najbardziej zyska? Fajne. Ponieważ te opowiadanie też daje sporo do myślenia, postawiłbym je wyżej niż "Szaławiłę".
I ostatnie, Przemysław Zańko "Chwała". Alternatywna wizja wojny trojańskiej. Achilles jako rodzaj pancerza wspomaganego? Chimery wozami bojowymi? Wieszczki konstruują machiny wojenne a nie przepowiadają przyszłości? Ciekawe. Ale w sumie również rozrywkowe opowiadania jak "Szaławiła".

Za lekturę zabrałem się już po ogłoszeniu zwycięzców. I jest to kolejny rok, gdzie po przeczytaniu zwycięskiego opowiadania zastanawiam się "dlaczego?". Szaławiła jest fajnym opowiadaniem, bardzo dobrym w swojej specyficznej kategorii. Czytało mi się przyjemnie - sentyment do Lichotki jest duży i fajnie jeszcze raz zanurzyć się w tym specyficznym świecie.
Ale od zwycięscy...

Cała opinia tu: http://glodnawyobraznia.blogspot.com/2018/07/o-nominowanych-do-zajdla-za-2017-rok.html


Diabły, ludzie i ich wynalazki

W "Ecce homo" Leszek Bigos porusza popularny w literaturze motyw skazania Chrystusa na ukrzyżowanie przez Piłata, a gwoli ścisłości tym razem jego ułaskawienia. Pisarz ma tu zaiste intrygujący pomysł na konsekwencje tego wydarzenia i zarazem mocna pointę, moim zdaniem zasługujące na tegoroczną nagrodę.
(...)
"Eudajmonia" Magdaleny Kucenty przykuła moją uwagę od pierwszego zdania: Dziś szczęście było żółte. Głównym celem mieszkańców Noviportu jest bowiem osiągnięcie co najmniej 60% szczęścia, a pomagają im w tym rozliczne programy, światy wirtualne, cyberny, awatary i głosowania, np. jak dziś ozdobić główny plac. Protagonistka ma z tym jednak pewne kłopoty, nie tylko ze względu na traumatyczne przeżycia z dzieciństwa, ale i z powodu innego podejścia do definicji szczęścia niż wszyscy. Mimo pewnego chaosu (jak przypuszczam w dużej mierze celowego) w tworzeniu dość złożonego świata przedstawionego, jest to utwór, który daje najwięcej do myślenia i jestem przekonana, że zawalczy o statuetkę za 2017 rok.

Cała opinia tu: http://glodnawyobraznia.blogspot.com/2018/07/o-nominowanych-do-zajdla-za-2017-rok.html


Diabły, ludzie i ich wynalazki

W "Ecce homo" Leszek Bigos porusza popularny w literaturze motyw skazania Chrystusa na ukrzyżowanie przez Piłata, a gwoli ścisłości tym razem jego ułaskawienia. Pisarz ma tu zaiste intrygujący pomysł na konsekwencje tego wydarzenia i...

Jeśli to są najlepsze opowiadania polskiej fantastyki 2017 roku - biada nam.

Jeśli to są najlepsze opowiadania polskiej fantastyki 2017 roku - biada nam.