Kolejny tom „Przeklętych”, w którym okazuje się, że królewski tron we Francji to jakby „komórka do wynajęcia”, w dodatku na bardzo szybko kręcącej się karuzeli. Co prawda z ust największej hrabiowskiej zołzy padają słowa, że jeden król na rok to dość, jednak okoliczności kuszą, żeby nieco zmodyfikować kolejkę do francuskiej korony. Zanim na tronie siądzie Filip V Wysoki, możni tego świata modyfikują prawa tak, żeby uniemożliwić kobietom dziedziczenie tego najwyższego zaszczytu. Wszak królewskie „lilie nie mogą prząść”, berła nie powinna dźwigać słaba niestabilna psychicznie niewiasta, która wciąż jest albo w miesięcznej słabości albo w ciąży. Co prawda przykład Hrabiny Mahaut pokazuje, że białogłowa jednak potrafi trząść królestwem a i charakter ma nieustająco stabilny (hrabina akurat - niezmiennie podły, jak taka wielka, tłusta i groźna Alexis albo cioteczka Jilly).
Chrześcijański świat w końcu oddycha z ulgą – w wyniku hojnego potrząsania kiesą i mnóstwa dyplomatycznych, mniej lub bardziej delikatnych zabiegów, w wyniku których grono kardynałów po prostu dosłownie „zamurowało”, wreszcie wybrano Papieża. I dziwnym trafem jest to duchowny bardzo sprzyjający hrabiemu Poitiers. W każdym razie wybór „na umierającego” okazał się jedynym skutecznym wybrnięciem z pata, w jaki popadło Konklawe.
No i w końcu okazuje się, że romans uroczego Guccia to nie żadne ubarwienie historycznych zdarzeń ale niezwykle ważna dla dalszej historii okoliczność. Dla Lombarda i jego ukochanej nie znajdzie się już ni krztyna szczęścia – cóż jednak robić, kiedy parę rozdziela nie tylko niechęć rodziny ale – dosłownie – całe Królestwo! Biedna, biedna Maria i nieszczęsne dzieciątko!
To pędzimy po ciąg dalszy tego Diabelskiego Młyna!

Kolejny tom „Przeklętych”, w którym okazuje się, że królewski tron we Francji to jakby „komórka do wynajęcia”, w dodatku na bardzo szybko kręcącej się karuzeli. Co prawda z ust największej hrabiowskiej zołzy padają słowa, że jeden król na rok to dość, jednak okoliczności kuszą, żeby nieco zmodyfikować kolejkę do francuskiej korony. Zanim na tronie siądzie Filip V Wysoki,...

Kolejny tom znów mnie oczarował... intryga goni intrygę, władza, miłość i pech niektórych bohaterów. Chylę czoła ! Polecam do jesiennych deszczowych wieczorów.

Kolejny tom znów mnie oczarował... intryga goni intrygę, władza, miłość i pech niektórych bohaterów. Chylę czoła ! Polecam do jesiennych deszczowych wieczorów.

Bezduszność, chciwość i okrucieństwo z jednej strony, a z drugiej lojalność, miłość i poświęcenie własnego szczęścia wyższym celom. Z każdym tomem cieszę się bardziej że nie urodziłam się w średniowiecznej Francji!

Bezduszność, chciwość i okrucieństwo z jednej strony, a z drugiej lojalność, miłość i poświęcenie własnego szczęścia wyższym celom. Z każdym tomem cieszę się bardziej że nie urodziłam się w średniowiecznej Francji!

Jak do tej pory najlepsza część cyklu "Królowie przeklęci".
W powieściach Maurice Druon'a nie należy zbyt sympatyzować z którymkolwiek z bohaterów. Każdy może na następnej stronie dokonać czynu tak haniebnego, że z ulubieńca szybko zaczniemy życzyć sobie aby to jego trup ozdobił kolejne strony. Autor umie tak poprowadzić historię że wszystko jest logicznym następstwem wcześniejszych wydarzeń i w pewnym sensie mamy świadomość że niektóre postacie zostały zapędzone w kozi róg, co i tak nie poprawia naszej opinii o nich samych.
Podsumowując, jedna z najlepszych powieści historycznych, której fabuła w całości opiera się na dobrze prowadzonych intrygach i równie dobrze nakreślonych postaciach. Polecam koniecznie.

Jak do tej pory najlepsza część cyklu "Królowie przeklęci".
W powieściach Maurice Druon'a nie należy zbyt sympatyzować z którymkolwiek z bohaterów. Każdy może na następnej stronie dokonać czynu tak haniebnego, że z ulubieńca szybko zaczniemy życzyć sobie aby to jego trup ozdobił kolejne strony. Autor umie tak poprowadzić historię że wszystko jest logicznym następstwem...

Jestem zauroczona tym cyklem.

Jestem zauroczona tym cyklem.

Ilość intryg, akcji, zamachów w tym tomie powala. Czasami miałem wrażenie, że jest ich aż za dużo, jednak z czasem przestało mi to przeszkadzać i zacząłem cieszyć się lekturą.

Ilość intryg, akcji, zamachów w tym tomie powala. Czasami miałem wrażenie, że jest ich aż za dużo, jednak z czasem przestało mi to przeszkadzać i zacząłem cieszyć się lekturą.

Narracja, która czasem wygląda na połączenie książki obyczajowej z pracą historyczną. Warte podkreślenia jest tytaniczna praca na źródłach, którą wykonał autor. Opisy nie są rozwlekane, więc książkę czyta się szybko, zresztą nie ma ona zbyt wielu stron (w porównaniu do dzisiejszych powieści). Zostawia to miejsce na własną wyobraźnię, interpretację i dopowiedzenia. Cieszę się, że jest tu tak wiele jednej z moich ulubionych postaci - Filipa de Poitiers oraz nowego papieża. Wątek, który jednak najbardziej mnie męczy to druonowa wersja Romea i Julii, czyli Guccio i Maria. Nie wiem, jak można lubić tę parę. Zawirowania prawne, polityczne, konsekwencje działań, groźby, morderstwa i prawdziwe postaci ożywające na kartach tej powieści sprawiają, że nabiera ona niesamowitej wartości i już dziś jest bez wątpienia klasyką.

Narracja, która czasem wygląda na połączenie książki obyczajowej z pracą historyczną. Warte podkreślenia jest tytaniczna praca na źródłach, którą wykonał autor. Opisy nie są rozwlekane, więc książkę czyta się szybko, zresztą nie ma ona zbyt wielu stron (w porównaniu do dzisiejszych powieści). Zostawia to miejsce na własną wyobraźnię, interpretację i dopowiedzenia. Cieszę...

Swoją opinię dałem przy pierwszym tomie cyklu https://lubimyczytac.pl/ksiazka/74203/krol-z-zelaza/opinia/55463543#opinia5...

Swoją opinię dałem przy pierwszym tomie cyklu https://lubimyczytac.pl/ksiazka/74203/krol-z-zelaza/opinia/55463543#opinia5...

Kiedy w grę wchodzi najwyższa władza, nie ma żadnej świętości. Prawo można zmienić, krewnego zawsze da się przekupić albo wprost wyeliminować. Te zasady panują zarówno w królewskim pałacu w Paryżu, jak i na papieskim konklawe. Smutna, choć jak bardzo aktualna prawda o motywach ludzkich działań wyziera z niemal każdej karty tej książki. Jak cała seria - lektura obowiązkowa dla każdego miłośnika powieści historycznej.

Kiedy w grę wchodzi najwyższa władza, nie ma żadnej świętości. Prawo można zmienić, krewnego zawsze da się przekupić albo wprost wyeliminować. Te zasady panują zarówno w królewskim pałacu w Paryżu, jak i na papieskim konklawe. Smutna, choć jak bardzo aktualna prawda o motywach ludzkich działań wyziera z niemal każdej karty tej książki. Jak cała seria - lektura obowiązkowa...

Świetna, jak i poprzednie części.
Polecam

Świetna, jak i poprzednie części.
Polecam