Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Mam mieszane uczucia co do tej książki.
Z jednej strony, napisana lekko i przyjemnie; widać też, że autor ma wiedzę.
Pomysł żeby ukazać różne aspekty rzymskiego życia przez pryzmat wędrówki monety pozwala to zrobić bez sztuczności i możemy się dowiedzieć wielu ciekawostek. I nie skupiać się jedynie na "oficjalnej" historii.
Jednocześnie powiedziałbym, że książka jest zbyt powierzchowna, zbyt mało się dowiemy, zwłaszcza jeśli czytaliśmy wcześniej "Jeden dzień w starożytnym Rzymie" tego autora.
Tak naprawdę książce przydałby się mechanizm fiszek użyty przez Dawiesa w "Europie. Rozprawie historyka z historią" (Sam Dawies nazywał to kapsułkami.)
Pewne zalążki już widać, ale moim zdaniem za mało.

Mam mieszane uczucia co do tej książki.
Z jednej strony, napisana lekko i przyjemnie; widać też, że autor ma wiedzę.
Pomysł żeby ukazać różne aspekty rzymskiego życia przez pryzmat wędrówki monety pozwala to zrobić bez sztuczności i możemy się dowiedzieć wielu ciekawostek. I nie skupiać się jedynie na "oficjalnej" historii.
Jednocześnie powiedziałbym, że książka jest...

Gdy uczą nas historii, to zwykle jest mowa o wodzach, królach podbojach ...
Nie dowiemy się, jak ... podcierał się Babilończyk po defekacji.

Ta książka próbuje w prosty (może zbyt prosty) sposób odpowiedzieć na takie pytanie. Dowiemy się z niej jak wyglądały prozaiczne rzeczy starożytnego mieszkańca Wiecznego Miasta. Należy przy tym podziękować autorowi, że nie bał się pisać również o tych mniej oficjalnych aspektach życia.

Jedyne czego mógłbym sie przyczepić, to że ... za mało.

Gdy uczą nas historii, to zwykle jest mowa o wodzach, królach podbojach ...
Nie dowiemy się, jak ... podcierał się Babilończyk po defekacji.

Ta książka próbuje w prosty (może zbyt prosty) sposób odpowiedzieć na takie pytanie. Dowiemy się z niej jak wyglądały prozaiczne rzeczy starożytnego mieszkańca Wiecznego Miasta. Należy przy tym podziękować autorowi, że nie bał się...

Zaczyna się jako fajne czytadło obyczajowe. I tu autorka daje radę.
W którymś jednak momencie można odnieść wrażenie, że autorka stwierdziła, że książka jest zbyt sztampowa i zaczęła dokładać mafię, wywiad, Aston Martina (Jamesa Bonda nie dołożyła), przez co zacząłem to traktować jako bajeczkę. Szkoda, że nikt mnie nie uprzedził.

Zaczyna się jako fajne czytadło obyczajowe. I tu autorka daje radę.
W którymś jednak momencie można odnieść wrażenie, że autorka stwierdziła, że książka jest zbyt sztampowa i zaczęła dokładać mafię, wywiad, Aston Martina (Jamesa Bonda nie dołożyła), przez co zacząłem to traktować jako bajeczkę. Szkoda, że nikt mnie nie uprzedził.