Wygodnie i szybko się to czyta. Oglądamy wczesnośredniowieczną Skandynawię. Polityka, pieniądze, miłość, wojna, historia. Tworzy się Szwecja. Wspólnota, kraj, a nasz Arn w środku tego rozdziału. Co z tego wyjdzie.. przeczytajcie. A przeczytać warto bo jest tutaj zastosowana skrótowa narracja dialogów. Trochę to niecodzienne jak na powieść historyczną, i nawet nieco ja zubaża, ale przyśpiesza akcję.

Wygodnie i szybko się to czyta. Oglądamy wczesnośredniowieczną Skandynawię. Polityka, pieniądze, miłość, wojna, historia. Tworzy się Szwecja. Wspólnota, kraj, a nasz Arn w środku tego rozdziału. Co z tego wyjdzie.. przeczytajcie. A przeczytać warto bo jest tutaj zastosowana skrótowa narracja dialogów. Trochę to niecodzienne jak na powieść historyczną, i nawet nieco ja...

Wciągająca historia początków królestwa Szwecji.NIczym nasza Cherezińska

Wciągająca historia początków królestwa Szwecji.NIczym nasza Cherezińska

Nazwanie tej trylogii "Krzyżowcy" jest bardzo mylące i miało zapewne wpływ na moje rozczarowanie tą serią. Dobrnęłam jednak do końca - za dodatkowy, czwarty tom nie zamierzam się już zabierać. W pierwszej części, zatytułowanej "Droga do Jerozolimy", o samej Jerozolimie nic nie było. Ot, dorastanie w szwedzkim klasztorze jednego młodego Folkunga, który pod koniec długiej książki dowiaduje się, że będzie musiał zostać templariuszem. Lekturę przemęczyłam, ale sięgnęłam po tom drugi, który faktycznie był o krucjatach, choć rozdziały te przeplatały się z dużo nudniejszymi, opowiadającymi o życiu w szwedzkim klasztorze. Ale to byłby koniec tematu krucjat. "Królestwo na końcu drogi" to znów średniowieczna Szwecja i tu nic o krzyżowcach nie ma, poza tym, że czasem się wspomni, że ten Arn to był kiedyś templariuszem. Dla mnie kompletnie mija się z celem nazwanie całej trylogii "Krzyżowcy", jeśli o wyprawach krzyżowych opowiada zaledwie połowa drugiego tomu, a cała reszta to średniowieczna Szwecja. No ale wiadomo, biznes jest biznes - ilu czytelników przyciągnęłaby Szwecja z XII wieku, a ilu wojny krzyżowe...?
"Królestwo na końcu drogi" nie jest tak dobre jak część druga, choć zdecydowanie przebija część pierwszą. Im dalej się czyta, tym jest lepiej. Pierwsza połowa jest nieco rozwleczona, bo mamy tu spotkanie po latach głównego bohatera z ukochaną, plany małżeńskie, bardzo szczegółowe opisy lokalnych tradycji. Potem jednak wchodzi polityka szwedzka, skandynawska "gra o tron" pomiędzy Swerkerydami i Erykidami i to się już naprawdę dobrze czytało, nawet pomimo drobnych nieścisłości historycznych. W efekcie Guillou zachęcił mnie do bardziej szczegółowego odkrywania tej części szwedzkiej historii, ale wątpię, bym kiedykolwiek jeszcze sięgnęła po jego twórczość... :)

Nazwanie tej trylogii "Krzyżowcy" jest bardzo mylące i miało zapewne wpływ na moje rozczarowanie tą serią. Dobrnęłam jednak do końca - za dodatkowy, czwarty tom nie zamierzam się już zabierać. W pierwszej części, zatytułowanej "Droga do Jerozolimy", o samej Jerozolimie nic nie było. Ot, dorastanie w szwedzkim klasztorze jednego młodego Folkunga, który pod koniec długiej...

Ta bardzo ciekawa średniowieczna saga kojarzy mi się z cyklem Petera Berlinga „Dzieci Graala”. Kolejna część na bardzo wysokim poziomie jak poprzednie.
Templariusze – mój „konik”.
Plusy:
- powrót rycerza Arna po dwudziestu latach do ojczyzny;
- połączenie dwojga zakochanych Cecylii i Arna po odbyciu pokuty;
- próba wprowadzenia nowych możliwości handlu i rzemiosła w kraju poprzez sprowadzenie fachowców z krajów muzułmańskich;
- dużo opisów obrzędów i tradycji w Skandynawii w tamtych czasach;
- miłość, przyjaźń, honor, szacunek, poświęcenie - to wartości ważne w życiu;
- poruszenie problemu tolerancji religijnej;
- pokazanie trudności i problemów z przekonaniem ludzi do nowości i zmian w życiu;
- uzmysłowienie, że każdy powinien ponosić odpowiedzialność za swoje czyny;
- intrygująca powieść historyczna z okresu wypraw krzyżowych;
- bardzo dobra znajomość tematu przez autora.
Minus - trochę za wiele wątków obyczajowych i politycznych.
Ogółem książka bardzo dobra.
Polecam cały cykl.

Ta bardzo ciekawa średniowieczna saga kojarzy mi się z cyklem Petera Berlinga „Dzieci Graala”. Kolejna część na bardzo wysokim poziomie jak poprzednie.
Templariusze – mój „konik”.
Plusy:
- powrót rycerza Arna po dwudziestu latach do ojczyzny;
- połączenie dwojga zakochanych Cecylii i Arna po odbyciu pokuty;
- próba wprowadzenia nowych możliwości handlu i rzemiosła w kraju...

Jest rok 1192; rycerz Arn de Gothia po dwudziestu latach służby w zakonie templariuszy w Ziemi Świętej powraca do ojczyzny. Wraz z nim, do nieznanego sobie kraju, podróżują wszelkiej maści rzemieślnicy i handlarze, zarówno muzułmanie jak i chrześcijanie. Mają oni - zgodnie z planami Arna - pomóc w stworzeniu zjednoczonego i silnego państwa szwedzkiego.

Po ślubie Arna z Cecylią, co dzieje się nijako wbrew woli jego stryja, królewskiego yarla - Birgera Brosy, małżonkowie osiadają w Forskil, jednej z rodowych posiadłości Folkungów. Arn rozpoczyna realizację swoich planów od rozbudowy i wzmocnienia dworów rodzinnych, szkolenia i przyuczania do rycerskiego rzemiosła młodych swego rodu, wyrabiania nowoczesnej broni, nauki jazdy konnej i tajników walki. Wierzy, że zdobyta wiedza i umiejętności pozwolą obronić się Folkungom przed ewentualnymi zawieruchami wojennymi.
Śmierć króla Knuta Erikssona powoduje, że na tronie zasiada wychowany w Danii Sverker Karlsson, potomek poprzedniego władcy. Walka o władzę staje się nieunikniona.

Książka napisana z rozmachem i ogromną znajomością tematu, wciąga od pierwszych stron, wspaniale pokazuje skandynawską historię tworzenia się państwowości, walki o władzę. Ale mamy tu też zwykłe codzienne życie, miłość, przyjaźń, poświęcenie i oddanie, szacunek dla ludzkiej pracy i wiary, tradycyjne obrzędy i zwyczaje poprzedzające śluby, koronacje czy bitwy.

Jest rok 1192; rycerz Arn de Gothia po dwudziestu latach służby w zakonie templariuszy w Ziemi Świętej powraca do ojczyzny. Wraz z nim, do nieznanego sobie kraju, podróżują wszelkiej maści rzemieślnicy i handlarze, zarówno muzułmanie jak i chrześcijanie. Mają oni - zgodnie z planami Arna - pomóc w stworzeniu zjednoczonego i silnego państwa szwedzkiego.

Po ślubie Arna z...

Dziwna książka Z jednej strony trzeba docenić kunszt operowania słowem, pracę wykonaną by ją napisać z drugiej fabuła jest strasznie naiwna tzn bohater przywozi ze sobą kilka wozów złota kilkunastu fachowców i po prostu wydaje wydaje co ma arabscy uczeni wymyślają co się da i tak lecą kolejne strony podczas czytania. Nie ma tu zwrotów akcji dramatyzmu, napięcia jak np w sadze cornwella o przygodach utrechda z babenberga (chyba tak się powinno pisać)

Dziwna książka Z jednej strony trzeba docenić kunszt operowania słowem, pracę wykonaną by ją napisać z drugiej fabuła jest strasznie naiwna tzn bohater przywozi ze sobą kilka wozów złota kilkunastu fachowców i po prostu wydaje wydaje co ma arabscy uczeni wymyślają co się da i tak lecą kolejne strony podczas czytania. Nie ma tu zwrotów akcji dramatyzmu, napięcia jak np w...

„Królestwo na końcu drogi” to tom dorównujący poprzednim. Akcja znowu przenosi się do Szwecji, a autor umiejętnie pokazuje trudne początki tego państwa. Narracja prowadzona jest tak barwnie i umiejętnie, przy tym tak ciekawie, że gdybym mogła przyznałabym Janowi Guillou wszystkie możliwe nagrody z literackim Noblem na czele. Bardzo polecam wszystkim, których interesuje średniowieczna tematyka, a znacznie ma też piękno języka.

„Królestwo na końcu drogi” to tom dorównujący poprzednim. Akcja znowu przenosi się do Szwecji, a autor umiejętnie pokazuje trudne początki tego państwa. Narracja prowadzona jest tak barwnie i umiejętnie, przy tym tak ciekawie, że gdybym mogła przyznałabym Janowi Guillou wszystkie możliwe nagrody z literackim Noblem na czele. Bardzo polecam wszystkim, których interesuje...

Trzeci tom opowieści o Arnie i jego bliskich skupia się przede wszystkim na wątkach obyczajowych. Mamy tu bardzo dużo opisów codziennych obowiązków, obrzędów i tradycji ojczystych stron rycerza.
Oczywiście są też wątki miłosne, które ubarwiają akcję, ale nie wysuwają się na plan pierwszy.

Ważną rolę pełnią fragmenty o militarnym charakterze. To nie tylko bitwy, potyczki i pojedynki, ale także złożona, dojrzała polityka Arna, która w przyszłości - za życia jego wnuka - doprowadzi do powstania kraju zwanego Szwecją.

Podobnie jak w poprzednich tomach, autor porusza tu kwestie religijne, zwłaszcza problem tolerancji i odpowiedzialności za swoje czyny, co w kontekście średniowiecza wydaje się być bardzo nowatorskie i na pewno ma ponadczasowy charakter.
Zakończenie, w którym mowa o mechanizmach władzy i jej związkach z religią powinien wziąć sobie do serca każdy współczesny polityk. Te fragmenty dają wiele do myślenia i niemal każą się przy nich zatrzymać.

Cała trylogia napisana jest na bardzo wysokim poziomie - i merytorycznym, i stylistycznym, i językowym. Szkoda tylko, że edytorska szata pozostawia sporo do życzenia - liczne literówki nieraz mnie irytowały, ale to już kamyczek do ogródka wydawcy, a nie autora.

Polecam wszystkim, którzy cenią powieści historyczne z wyższej półki.

Trzeci tom opowieści o Arnie i jego bliskich skupia się przede wszystkim na wątkach obyczajowych. Mamy tu bardzo dużo opisów codziennych obowiązków, obrzędów i tradycji ojczystych stron rycerza.
Oczywiście są też wątki miłosne, które ubarwiają akcję, ale nie wysuwają się na plan pierwszy.

Ważną rolę pełnią fragmenty o militarnym charakterze. To nie tylko bitwy, potyczki...

Trzeci powrót do "Krzyżowców" i kolejne bardzo dobre odczucia.

Trzeci powrót do "Krzyżowców" i kolejne bardzo dobre odczucia.

Arn po raz trzeci.
Po ponad 20latach Arn powraca do Domu. Nie tylko ojczyzny, ale także i do Arnäs, do brata Eskila, ojca Magnusa i macochy. Wydawałoby się, że na tym powieść powinna się skończyć. W końcu pierwsza część nosi tytuł "Krzyżowcy". Jednak się nie kończy, gdyż nie jest to historia walki Zakonu Templariuszy w Ziemi Świętej, ale przede wszystkim jest to historia dwojga kochanków, Arna i Cecylii.
Powróciwszy do Skandynawii, Arn zastaje zmiany. Nie tak duże, na jakie by wskazywał okres 20lat, ale wystarczająco duże, na które "normalny" człowiek potrzebowałby trochę czasu. Zamiast tego nasz bohater zaczyna od... pracy. Będąc na wschodzie, poznając obce kultury zobaczył jak daleko za światem jest Gocja. Mając ze sobą cudzoziemców na okres 5lat pokusił się o zbudowanie takiej potęgi, jaka na północy nie była znana.
Zaczyna się czas wielkich zmian, ale także niepokoju. Król i jarl, Birger Brosa, chcą, żeby Arn złamał swe przysięgi dla ratowania pokoju. Jednak (chyba jedyna para wierząca w miłość) Cecylia i Arn zostają małżeństwem, co jednak nie prowadzi do wojny, gdyż dzięki małżeństwu Magnusa z panną Swerkerów pokój jest zachowany. Forsvik, posiadłość Cecylii, rozrasta się i kwitnie tam handel...
Długo mógłbym streszczać książkę. Jednak ciężko wybrać to, co najważniejsze i najprzyjemniejsze, mimo że książka zawiera nie więcej niż 500stron. Po dwóch tomach zdążyłem już przywyknąć do tego, że przez książkę nie przebrnę jak przez takiego Dana Browna, więc dość powolne tempo moich Skandynawskich eskapad mnie nie zaskoczyło, a historia, pomimo braku Templariuszy i Joannitów, nadal pasjonuje (chyba, że ktoś nie lubi czytać o tworzeniu "potęgi"). Mnie przekonuje w całości i dlatego moja ocena jest wyższa niż poprzednich części. Trochę się zastanawiam, co może być dalej, ale... Nie będę zdradzał szczegółów moich "rozmyślań".

Arn po raz trzeci.
Po ponad 20latach Arn powraca do Domu. Nie tylko ojczyzny, ale także i do Arnäs, do brata Eskila, ojca Magnusa i macochy. Wydawałoby się, że na tym powieść powinna się skończyć. W końcu pierwsza część nosi tytuł "Krzyżowcy". Jednak się nie kończy, gdyż nie jest to historia walki Zakonu Templariuszy w Ziemi Świętej, ale przede wszystkim jest to historia...