Pilipiuk w formie. Pięć opowiadań, niespełna czterysta stron, Paweł Skórzewski i Robert Storm. Wszystko zwięzłe, radujące poczuciem przygody i świetnie spięte ze sobą. Pilipiuk po prostu umie pisać i tyle.

Zbiór nie jest długi, ale każde opowiadanie jest kompletne i dobrze przemyślane. Od tytułowej “Czarnej Góry” zabierającej nas na Sybir, gdzie mamy okazję zobaczyć młodego Skórzewskiego po “Jesienny Sztorm” świetnie spinający opowiadanie “Decha” z Robertem Stormem w roli głównej, a także “Duchy Poveglii” wydane w zbiorze “Przyjaciel człowieka” na początku zeszłego roku. Fantastyczne jest to, że powiązanie jest nienachalne, jeśli nie jesteśmy na szukanie smaczków - da się przegapić.

Chociaż tytułowe opowiadanie ma bardzo przyjemny klimat i stanowi mocne otwarcie to najbardziej do gustu przypadły mi “Decha” i “Dwie czaszki” - podążanie za Robertem Stormem ma w sobie coś z ekscytacji jaką czuło się czytając Pana Samochodzika za dzieciaka. Nie jestem historykiem i na dodatek moja wiedza obejmuje raczej okres od starożytności do jakiegoś szesnastego/siedemnastego wieku, ale sposób w jaki Pilipiuk pisze sprawia, że człowiek nie wątpi w rzetelnośc informacji i ufa w podawane fakty. Gdyby się uprzeć - można by pogrzebać, sprawdzić ile w tym wszystkim twardej prawdy, a ile fikcji czy domysłów, ale szczerze mówiąc? Nie chcę. Nie chcę sobie odebrać tego poczucia niewinnego zapału poszukiwacza skarbów, specyficznego powrotu do dziecięcych marzeń o byciu archeologiem. Jednocześnie - w myśl zasady, że literatura powinna bawić i uczyć, dzięki “Dwóm czaszkom” miałem okazję dowiedzieć się tego i owego o plemieniu Natangów czy Jaćwieży, co po krótkiej kwerendzie na pewno wzbogaciło mój zasób nietypowych ciekawostek. Człowiek to się jednak uczy cały czas.

Od całego zbioru najbardziej odstaje “Grom”, który przenosi nas do Warszawy w roku 1927, gdzie atmosfera jest niezwykle wręcz napięta, a historia pokazuje jak odpowiedni człowiek może przypadkowo znaleźć się w odpowiednim miejscu i zmienić koleje losu. Spotkamy tu i Piłsudzkiego i zwykłych warszawiaków, martwiąc się zarówno bezrobociem spoglądając przez ramię Henryka jak i losem całej Polski przysłuchując się rozmowom Piłsudzkiego z doradcami. Samo opowiadanie jest ciekawe i wydaje się dobrze oddawać klimat tamtych czasów, ale (o ile czegoś nie przegapiłem, a jest to możliwe) nie łączy się z resztą historii w zbiorze.

Przy tak krótkim zbiorze nie ma co się rozwodzić nad treścią - nie będę Wam psuł radości z czytania. Pilipiuk jest po prostu dobrym pisarzem, prowadzi swoje historie z wyczuciem, sprawnie manipulując napięciem i tempem akcji. Dialogi wypadają naturalnie i rzeczowo, postacie są przyjemne i z niejednym z bohaterów chciałoby się usiąść przy herbacie/kawie/kieliszku. Jeśli jest jedna rzecz, do której mógłbym się przyczepić to spora zbieżność w stylu wypowiedzi postaci - bohaterowie różnią się od siebie, ale sposób w jaki prowadzone są dialogi często odznacza się pewną inteligencką manierą. Mi to osobiście nie przeszkadza i nie kłuje to też w oczy podczas czytania, ale patrząc na zbiór jako całość da się to jednak zauważyć.

“Czarna Góra” jest świetna. Chociaż nie brakuje tutaj napięcia i poczucia niebezpieczeństwa (ciężko czuć się bezpiecznie z SS-manami z “Jesiennego sztormu”) to całość utrzymana jest w klimacie przygody. Pilipiuk potrafi zarazić nas gorączką poszukiwania dawno zaginionych skarbów i chociaż nie chodzi tutaj o złoto i kosztowności (albo może właśnie dlatego) - łatwo złapać bakcyla i ekscytować się szansą na odnalezienie dawno zapomnianych przedmiotów. Elementy fantastyczne są tu raczej drobniutkim dodatkiem niż regułą, ale wprowadzane są z doskonałym wyczuciem. Kawał dobrej literatury - gorąco polecam.

https://www.facebook.com/gniazdoszeptunow

/#Akeien

Pilipiuk w formie. Pięć opowiadań, niespełna czterysta stron, Paweł Skórzewski i Robert Storm. Wszystko zwięzłe, radujące poczuciem przygody i świetnie spięte ze sobą. Pilipiuk po prostu umie pisać i tyle.

Zbiór nie jest długi, ale każde opowiadanie jest kompletne i dobrze przemyślane. Od tytułowej “Czarnej Góry” zabierającej nas na Sybir, gdzie mamy okazję zobaczyć...