Muszę przyznać że ostatnia część bardziej mi się spodobała od poprzednich ,fajne podsumowanie wszystkiego co się działo ,choć trochę jestem zawiedziony zakończeniem część z tego co się będzie działo można domyśleć się już wcześniej. Pomimo wątków które mi się nie spodobały śmiało mogę wystawić ocenę na dobrą siódemkę.

Muszę przyznać że ostatnia część bardziej mi się spodobała od poprzednich ,fajne podsumowanie wszystkiego co się działo ,choć trochę jestem zawiedziony zakończeniem część z tego co się będzie działo można domyśleć się już wcześniej. Pomimo wątków które mi się nie spodobały śmiało mogę wystawić ocenę na dobrą siódemkę.

Dobrnąłem. Ten tom był esencją tego co najgorsze w tej serii. Totalny brak logiki i fart kosmiczny bohatera. Ogólnie ja nie wiem o czym była ta seria, bo w pierwszym tomie zaczynamy od zagadki w postaci śmierci pewnych ludzi i tropienia firmy/ludzi stojących za tym. W drugim tomie wiemy niby kto, wiemy co (w tym Ol'g która pozabijała gości z pierwszego tomu ale widać nikomu nie przeszkadza to że była tą morderczą machiną kek). Saszka miota się jak menel na delirce. Schemat - mam pomysł, nie wypala, dostaje wciry, uciekam przewija się z 30 razy przez ten tom. Motyw z Kulasem totalne 0 zaskoczenie, szkoda tylko, że to było tak słabo zbudowane - cała nienawiść jego do Saszki pojawiła się nagle w 3 tomie, a wcześniej funfle co sobie z dziubków pili. Kudowiec też kosmiczny fart za fartem - już ma ginąć a tu wpada Mykoła/pies/Szyłka... Finał powieści to krem de la krem był tak głupi i przegięty, że aż jęknąłem i musiałem pochodzić po pokoju z nadmiaru cringu. Generalnie świat świetny, postać ujdzie, inni bohaterowie dobrze napisani, ale główny motyw i poboczne to po prostu tragedia. Brak logiki i klejenia się motywów przekracza wszelką miarę, a dokańczanie wątków, na zasadzie - nagłej ucieczki postaci czy rezygnacji bo tak słabizna. Na koniec jeszcze Saszka brał na klatę odpowiedzialność za wszystkich i wszystko, a co wyszło? no kutwa nic XD Zwiał i zapomniał nagle o całym interesie. Swoich chłopaków potrzebuje tylko by dorwać protagonistę, którego dopiero poznaliśmy na sam koniec - nie znając nawet jego żadnych motywów dlaczego i po co to robił i dlaczego chciał upolować głównego bohatera. nie nie nie i jeszcze raz nie - pomimo tego, że czyta się dobrze to niestety jest to mocny średniak. Autor nie przemyślał za dobrze rozwiązań wątków i mam wrażenie, że końcówkę klecił na pałę byleby domknąć serię - tak wygląda ten tom.

Dobrnąłem. Ten tom był esencją tego co najgorsze w tej serii. Totalny brak logiki i fart kosmiczny bohatera. Ogólnie ja nie wiem o czym była ta seria, bo w pierwszym tomie zaczynamy od zagadki w postaci śmierci pewnych ludzi i tropienia firmy/ludzi stojących za tym. W drugim tomie wiemy niby kto, wiemy co (w tym Ol'g która pozabijała gości z pierwszego tomu ale widać nikomu...

Z kryminału w poprzednich częściach przeszło do kompletnej rozpierduchy. Fabuła czasem aż za szybko gna, sporo niespodziewanych (wręcz nielogicznych) zwrotów akcji, ale w zasadzie to sprawia, że człowiek coraz bardziej wsiąka.

Z kryminału w poprzednich częściach przeszło do kompletnej rozpierduchy. Fabuła czasem aż za szybko gna, sporo niespodziewanych (wręcz nielogicznych) zwrotów akcji, ale w zasadzie to sprawia, że człowiek coraz bardziej wsiąka.

Zwieńczenia historii Chudego.... ehh szkoda, że to się tak szybko skończyło. Cóż to była za świetna przygoda - jak zwykle pełna akcji i humoru.
Zasłużone 10 na 10.
Teraz tylko czekać na książkę o Mykole!

Zwieńczenia historii Chudego.... ehh szkoda, że to się tak szybko skończyło. Cóż to była za świetna przygoda - jak zwykle pełna akcji i humoru.
Zasłużone 10 na 10.
Teraz tylko czekać na książkę o Mykole!

Spoczko, bardziej szalone niż poprzednie ;)

Spoczko, bardziej szalone niż poprzednie ;)

„Niezrównany smak, wspaniała konsystencja! Smak niczym z dzieciństwa – Mięsna Dolina to gwarancja jakości! Sto procent soi w mięsie!”

Hi, hi-hi…

W drugim i trzecim tomie głównym bohaterem, a także narratorem, niezmiennie pozostaje Khudovec Aleksandr Wasilicz vel. Chudy vel. Saszka, czyli stuprocentowy "Człowiek Czynu". Najpierw działa, a myśli dopiero wtedy, gdy to pierwsze wywołuje niezbyt przyjemne konsekwencje.

Bez zmian pozostaje miejsce akcji – wciąż zgłębiamy zakamarki NeoSybirska, a fabuła jest bezpośrednim następstwem wydarzeń z tomu pierwszego.

Chudy z czasem do perfekcji doprowadza umiejętność generowania sobie wrogów, czego skutkiem są ciągłe zasadzki, strzelaniny, pościgi, a także nowe szwy i opatrunki na ciele Saszki, których ilość zdaje się rosnąć wykładniczo w stosunku do wzrostu liczby wkurzonych ludzi. Jak na ponad czterdziestoletniego mężczyznę, który co najmniej kilka razy powinien zginąć, do samego końca trzyma się wprost fenomenalnie – wiem, syntadrenalina robi swoje. Jego głupota miejscami irytowała, ale pęd akcji nie pozwalał zbyt mocno skupiać się na tych momentach.

Chudy to bandyta, dupek i samolubny drań – nie był, nie jest i nie będzie: milutkim, kulturalnym, uczynnym i szarmanckim dżentelmenem, ale kto powiedział, że każdy główny bohater musi być pozytywny?

Zakończenie całego cyklu jest dokładnie takie, jakiego oczekiwałam, więc mimo tego, że dość łatwe do przewidzenia, było dla mnie satysfakcjonujące.

„To naprawdę nie powinno było się zdarzyć.
W głowie huczało mi właśnie to jedno zdanie z dawno temu, jeszcze w dzieciństwie słuchanej zagranicznej audioksiążki.
Zupełnie nie pamiętałem, o co chodziło, jaka była fabuła ani nic. Wiem tylko, że główny bohater był jakąś straszną pierdołą i cały czas przewracał się o własne nogi, a uważał się za nie wiadomo jakiego twardziela. I coś spieprzył, po czym właśnie tak sobie pomyślał: to naprawdę nie powinno było się zdarzyć.
Ja też w tej chwili, uciekając przez kręte zaułki ku wejściu do metra, myślałem dokładnie tak, dokładnie to.
Przecież plan był taki piękny, tak epicko oczywisty!”.

Rzecz jasna cykl ten nie jest pozbawiony głębi – autor podrzuca kilka poważniejszych tematów do samodzielnego rozważenia, ale "mięchem" jest tu zdecydowanie brutalna i krwawa akcja.

Jeśli szukacie szybkiej akcji, doprawionej odrobiną humoru i nie przeszkadza wam mocno dosadny język, to „SybirPunk” może być dla Was przyjemną rozrywką.

Mykoła i pies… Mykoła to zdecydowanie mój ulubiony bohater – sorry Chudy 🤷‍♀️. Bardzo chętnie przeczytałabym o nim więcej. Panie Autorze może coś ten teges? 😊

Czy mi się podobało? Tak. „SybirPunk” jako urlopowa rozrywka sprawił się bardzo dobrze.

Po więcej recenzji zapraszam na: https://m.facebook.com/people/Czytelnicza-Norka/100093693897871/

„Niezrównany smak, wspaniała konsystencja! Smak niczym z dzieciństwa – Mięsna Dolina to gwarancja jakości! Sto procent soi w mięsie!”

Hi, hi-hi…

W drugim i trzecim tomie głównym bohaterem, a także narratorem, niezmiennie pozostaje Khudovec Aleksandr Wasilicz vel. Chudy vel. Saszka, czyli stuprocentowy "Człowiek Czynu". Najpierw działa, a myśli dopiero wtedy, gdy to...

Zdecydowane przegięcie. Saszka, niczym rasowy brnie naprzód, i myśl o sobie. Albo i nie. Zdecydowanie przekombinowana część, przegięcie ze "szczęściem", czy przypadkowym zbiegiem okoliczności. Profanacja części.

Zdecydowane przegięcie. Saszka, niczym rasowy brnie naprzód, i myśl o sobie. Albo i nie. Zdecydowanie przekombinowana część, przegięcie ze "szczęściem", czy przypadkowym zbiegiem okoliczności. Profanacja części.

Nic się nie zmieniło w porównaniu z poprzednimi tomami. Akcja nadal jest wyjątkowo dynamiczna. Wręcz wyrywa z butów. A wiele spraw odbywa się bez informowania czytelnika o szczegółach - niech sam się biedzi, na jaki, wyjątkowo kreatywny, dodajmy, pomysł, wpadł tym razem główny bohater. Jeżeli nie uda się odgadnąć - nie przejmujcie się. W końcu autor wam wytłumaczy. I choć wydaje się to niemożliwe, będzie to całkiem sensowne wyjaśnienie. Żart? Też się nie zmienił. Ot, choćby takie zdanie - “Idziesz sobie spokojnie ulicą, a tu nagle ktoś podbiega i znienacka kopie cię w dupę. Obracasz się - a to samo życie”. Aż szkoda, że to już ostatni tom. A może autor coś jeszcze wymyśli. Liczę na jego kreatywność. 

Nic się nie zmieniło w porównaniu z poprzednimi tomami. Akcja nadal jest wyjątkowo dynamiczna. Wręcz wyrywa z butów. A wiele spraw odbywa się bez informowania czytelnika o szczegółach - niech sam się biedzi, na jaki, wyjątkowo kreatywny, dodajmy, pomysł, wpadł tym razem główny bohater. Jeżeli nie uda się odgadnąć - nie przejmujcie się. W końcu autor wam wytłumaczy. I choć...

Akcja gna na łeb na szyje. Lubię tak. Gdy akcja, przygody bohaterów płynie wartko i nie ma zbędnych dłużyzn . Nie szukałam w tej serii przemyśleń na temat doczesności, chociaż te pojawiają się jakby mimochodem :) Co dziwne nie razi mnie dosadność i miejscami zamierzona realność świata postapo. Bez zbędnej zwłoki sięgam po kolejne przygody Komornika, bo co tu ukrywać wsiąkłam w Gołkowskiego na amen :)

Akcja gna na łeb na szyje. Lubię tak. Gdy akcja, przygody bohaterów płynie wartko i nie ma zbędnych dłużyzn . Nie szukałam w tej serii przemyśleń na temat doczesności, chociaż te pojawiają się jakby mimochodem :) Co dziwne nie razi mnie dosadność i miejscami zamierzona realność świata postapo. Bez zbędnej zwłoki sięgam po kolejne przygody Komornika, bo co tu ukrywać...

Ta książka to definicja tego na co mówi się "zabili go i uciekł". Już w poprzednim tomie było dużo odrealnionej akcji, zbiegów okoliczności i szczęścia głównego bohatera, ale tutaj to już poszło w przesadę. Taki fajny świat i główny bohater zasługują na lepsze zamknięcie tej historii.

Ta książka to definicja tego na co mówi się "zabili go i uciekł". Już w poprzednim tomie było dużo odrealnionej akcji, zbiegów okoliczności i szczęścia głównego bohatera, ale tutaj to już poszło w przesadę. Taki fajny świat i główny bohater zasługują na lepsze zamknięcie tej historii.