SybirPunk Vol.2

Saszka ma szczęście w nieszczęściu, wpada w ogromnie tarapaty, ale zawsze jakoś jest w stanie z nich wybrnąć. Druga część Subirpunku wcale nie jest łaskawsza dla głównego bohatera. Akcja za akcją. Spiski, konflikty nielegalnie legalne przedsięwzięcia są główną osią fabuły tej książki. Brudny, duszny NeoSybirsk przytłacza i nawet bardziej niż w pierwszej części dopełnia akcję.

Podsumowując: Jack Reacher w NeoSybirsku.
Polecam.

Saszka ma szczęście w nieszczęściu, wpada w ogromnie tarapaty, ale zawsze jakoś jest w stanie z nich wybrnąć. Druga część Subirpunku wcale nie jest łaskawsza dla głównego bohatera. Akcja za akcją. Spiski, konflikty nielegalnie legalne przedsięwzięcia są główną osią fabuły tej książki. Brudny, duszny NeoSybirsk przytłacza i nawet bardziej niż w pierwszej części dopełnia...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Druga część ukazuje więcej postaci w mafijnym syntadrenalinowym światku. Jednakże większość tych postaci poznajemy powierzchownie i są one dość jednakowe. Oprócz głównych bohaterów oraz tych drugoplanowych nie łatwo było mi przypomnieć sobie niektóre imiona i w której części książki się one pojawiły. Trochę szkoda, że autor nie rozwinął wątku samego gangu Szyłki, Trzydziestegoczwartego, Kołowrota i gościa o ksywce Muromiec. Mieli reputację najlepiej uzbrojonego gangu a w książce jest o nich niewiele.

Koniec przewidywalny (Olga jako zmechanizowany zabójca) i trochę za łatwy (ostatnia walka w Baryszewie). Bardzo doceniam za to wątki humorystyczne w cyberpunkowym świecie. Pomimo ciągłych narzekań saszki i nieustannego zamykania biednego psa :), dobrze się bawiłem przy czytaniu. Książka na wyłączenie umysłu i miłe odsapnięcie po pracy.

Druga część ukazuje więcej postaci w mafijnym syntadrenalinowym światku. Jednakże większość tych postaci poznajemy powierzchownie i są one dość jednakowe. Oprócz głównych bohaterów oraz tych drugoplanowych nie łatwo było mi przypomnieć sobie niektóre imiona i w której części książki się one pojawiły. Trochę szkoda, że autor nie rozwinął wątku samego gangu Szyłki,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Po raz kolejny Gołkowski udowadnia mi jak świetne książki tworzy. Książka właściwie czytała się sama, a ja nawet nie widziałem jak leci wpierw 100 stron, potem 200, 300, 400... Kontynuacja właściwie idealna. Dalej Chudy walczy o to by nie utonąć w oceanie życia w nieprzyjaznym świecie, który pod wieloma względami jest podobny do naszego współczesnego. Jedyny mały problem miałem z tym jak Saszka pod koniec powieści zmienia się w bezwzględnego zabójcę. Tak to nie mam do czego się przyczepić. Gorąco polecam.

Po raz kolejny Gołkowski udowadnia mi jak świetne książki tworzy. Książka właściwie czytała się sama, a ja nawet nie widziałem jak leci wpierw 100 stron, potem 200, 300, 400... Kontynuacja właściwie idealna. Dalej Chudy walczy o to by nie utonąć w oceanie życia w nieprzyjaznym świecie, który pod wieloma względami jest podobny do naszego współczesnego. Jedyny mały problem...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie zamierzam się rozpisywać, bo najprawdopodobniej więcej napiszę po skończeniu trzeciego tomu. Na ten moment mogę tylko powiedzieć, że jest to bardzo poprawna kontynuacja. Jest więcej tego co było w tomie pierwszym, a stawka oczywiście rośnie, a nasz bohater ma pełne ręce roboty.

Nie zamierzam się rozpisywać, bo najprawdopodobniej więcej napiszę po skończeniu trzeciego tomu. Na ten moment mogę tylko powiedzieć, że jest to bardzo poprawna kontynuacja. Jest więcej tego co było w tomie pierwszym, a stawka oczywiście rośnie, a nasz bohater ma pełne ręce roboty.

Pokaż mimo to

Niesamowite, jak dobra może być książka o tak złym świecie ...

Niesamowite, jak dobra może być książka o tak złym świecie ...

Pokaż mimo to

Bardzo dobra jak i 1 tom. Od razu usiadłem do 3 części.

Bardzo dobra jak i 1 tom. Od razu usiadłem do 3 części.

Pokaż mimo to

Od bohatera do zera w sześćset pięćdziesiąt stron.

Chudy po rozgryzieniu sprawy Valenty zostaje zatrudniony na stałe u Daniłowa, swojego prywatnego oligarchy. Obejmuje stanowisko dowódcy ochrony. Jak sam przyznaje za niezłe pieniądze. Do jego obowiązków należy ochranianie niebieskiego tyłka pracodawcy oraz niańczenie jego córki Weroniki.
Dodatkowo na boku zostawia sobie zakład synty na Baryszewie. Chociaż trzeba przyznać, że głowy do interesów nie ma.
No i jest jeszcze Olga, jego ukochana, z którą związek mu służy.

Oczywiście do czasu.

Godna kontynuacja pierwszej części cyklu. Powraca lubiany bohater, mniej lubiany pracodawca, augmentowana konkurencja i Kusto, czyli wszystko co podobało mi się w pierwszej części :)

Polecam.

Od bohatera do zera w sześćset pięćdziesiąt stron.

Chudy po rozgryzieniu sprawy Valenty zostaje zatrudniony na stałe u Daniłowa, swojego prywatnego oligarchy. Obejmuje stanowisko dowódcy ochrony. Jak sam przyznaje za niezłe pieniądze. Do jego obowiązków należy ochranianie niebieskiego tyłka pracodawcy oraz niańczenie jego córki Weroniki.
Dodatkowo na boku zostawia sobie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sybirpunk 2 przedstawia dalsze losy Chudego, który na stałe zatrudniony u Daniłowa staje przed kolejnymi niełatwymi wyborami. Przygotowania do wesela oligarchy i jego ochrona podczas jednoczesnego zarządzania firmą i próbą jej rozkręcenia nie jest łatwym zadaniem, o czym Saszce przychodzi się boleśnie przekonać. Nie pomaga również Olga, która nie zawsze wyrozumiale podchodzi do obowiązków głównego bohatera.

Mam pewien problem z tą częścią. Po wspaniałym pierwszym tomie być może miałem zbyt wysokie wymagania, ale mam wrażenie, że Sybirpunk dosięgnęła sławna klątwa drugiego tomu. Pierwsza połowa książki szła mi jak krew z nosa. Nie mogę powiedzieć, że historia była źle napisana, ale główny wątek Baryszewa początkowo po prostu niezbyt mnie zainteresował, a mimo że w trakcie przewijały się również inne, jakoś ciężko było mi się ponownie zanurzyć w rzeczywistość NeoSybirska.

Całe szczęście nie poddałem się i druga połowa wciągnęła mnie na tyle, że dokończyłem książkę w jeden wieczór. Dzięki temu szczerze mogę napisać, że nie mogę doczekać się trzeciego tomu przygód Chudego. Wciąż uwielbiam Mykołę i Psa, którzy nieprzerwanie robią na mnie wrażenie. W historii również pojawia się kilka ciekawych zwrotów akcji, a samo zakończenie sprawiło, że mogłem w końcu potwierdzić swoje przypuszczenia, które snułem od pierwszego tomu. Brakowało mi trochę Kulasa, który tutaj pojawia się zdecydowanie mniej, ale liczę na to, że ostatnia część trylogii to zmieni.

Nieprzerwanie jednak doceniam wspaniały klimat tego uniwersum. NeoSybirsk i jego rzeczywistość jest tak realistyczna i tak wspaniale oddana, a postać Chudego jest na tyle przekonująca, że mimo tego, że początek mnie trochę przeczołgał, nie mogę napisać, że nie lubię tej książki. Podczas historii ten klimat się po prostu chłonie - klimat brudnych blokowisk, ekip pod nimi wystających, wyraźnego podziału społecznego na bogatych i biednych, wszechobecnych używek i szemranych biznesów. I w tym Sybirpunk zdecydowanie nie zawodzi, a wręcz przeciwnie.

Sybirpunk 2 przedstawia dalsze losy Chudego, który na stałe zatrudniony u Daniłowa staje przed kolejnymi niełatwymi wyborami. Przygotowania do wesela oligarchy i jego ochrona podczas jednoczesnego zarządzania firmą i próbą jej rozkręcenia nie jest łatwym zadaniem, o czym Saszce przychodzi się boleśnie przekonać. Nie pomaga również Olga, która nie zawsze wyrozumiale...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Opowieść o Saszce Khudovie rozkręca się, broni zakładu produkującego syntadrenalinę, jest zakochany w Oldze i wszystko mu się rozłazi. Dynamika książki powala na kolana.

Opowieść o Saszce Khudovie rozkręca się, broni zakładu produkującego syntadrenalinę, jest zakochany w Oldze i wszystko mu się rozłazi. Dynamika książki powala na kolana.

Pokaż mimo to

Produkt bardziej dopracowany niż w Cyberpunk 2077 ;)

W drugim tomie nadal jest bardzo dobrze, choć wydaje mi się, że autor trochę przegiął jeśli chodzi o nieśmiertelność głównego bohatera, którego w pewnym momencie próbuje zabić pół NeoSybirska, a on wciąż wychodzi obronną ręką. Jednak pominąwszy ten lekki surrealizm, to książka wciąga, śmieszy i bawi. A i zakończenie intrygi nie jest tak oczywiste, choć ten największy cliffhanger z ostatniej strony był do przewidzenia tak mniej więcej od połowy tomu. Polecam.

Produkt bardziej dopracowany niż w Cyberpunk 2077 ;)

W drugim tomie nadal jest bardzo dobrze, choć wydaje mi się, że autor trochę przegiął jeśli chodzi o nieśmiertelność głównego bohatera, którego w pewnym momencie próbuje zabić pół NeoSybirska, a on wciąż wychodzi obronną ręką. Jednak pominąwszy ten lekki surrealizm, to książka wciąga, śmieszy i bawi. A i zakończenie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to