Nie ma tego Złego

Książka jak słabo napisany rpg, plus pseudointeligenctna narracja. Nie wiem, czemu narrator ma taki problem do kobiet.

Książka jak słabo napisany rpg, plus pseudointeligenctna narracja. Nie wiem, czemu narrator ma taki problem do kobiet.

Humoru w tej książce co nie miara. Bohaterowie znów różnorodnie, ale w tej zbieraninie ludzi, elfów, krasnoludow, smoków, czarów itd odnaleźć można przednią zabawę i intryge, za intrygą,zaraza 😉

Humoru w tej książce co nie miara. Bohaterowie znów różnorodnie, ale w tej zbieraninie ludzi, elfów, krasnoludow, smoków, czarów itd odnaleźć można przednią zabawę i intryge, za intrygą,zaraza 😉

Humorystyczna, prosta, lekka i przyjemna. Można się pokusić i stwierdzenie, że idealna na wakacje. Bohaterowie są prości i bardzo polscy. Wspominając o polskości, mówię tutaj o charakterystycznym sposobie bycia oraz charakterystycznym podejściu do niektórych spraw. Książka zawiera dużo akcji, na co ja akurat nie narzekam, bo przynajmniej nie ma się ochoty jej odkładać. Jest idealna dla osób które chciałyby trochę odpocząć od zawiłego i skomplikowanego fantasy.

Humorystyczna, prosta, lekka i przyjemna. Można się pokusić i stwierdzenie, że idealna na wakacje. Bohaterowie są prości i bardzo polscy. Wspominając o polskości, mówię tutaj o charakterystycznym sposobie bycia oraz charakterystycznym podejściu do niektórych spraw. Książka zawiera dużo akcji, na co ja akurat nie narzekam, bo przynajmniej nie ma się ochoty jej odkładać. Jest...

Humor dość prosty, czasami wręcz prostacki, ale potrafi rozbawić a przede wszystkim pasuje do kreowanych postaci. Bohaterowie nie są najwyższych lotów, jednak patrząc na całokształt raczej właśnie tacy mieli być, a pchająca ich motywacja czasami wydaje się nielogiczna. Jest to proste fantasy mające stanowić przede wszystkim rozrywkę a nie wysiłek intelektualny. Przez chwilę mogłam się poczuć, jakbym wróciła do gimnazjum i nastoletniego fantasy którym się wtedy zaczytywałam.
Bawiłam się z tą książką świetnie, na pewno sięgnę po kolejne dzieła Pana Marcina.

Humor dość prosty, czasami wręcz prostacki, ale potrafi rozbawić a przede wszystkim pasuje do kreowanych postaci. Bohaterowie nie są najwyższych lotów, jednak patrząc na całokształt raczej właśnie tacy mieli być, a pchająca ich motywacja czasami wydaje się nielogiczna. Jest to proste fantasy mające stanowić przede wszystkim rozrywkę a nie wysiłek intelektualny. Przez chwilę...

Chwilami dość śmieszna, infantylna, trochę naciągana, jak to może być w prostej, lekkiej fantasy w nie rozbudowanym świecie. Dająca trochę frajdy chyba szczególnie fanom RPG i klasycznego podejścia do przygody z drużyną, gdzie obowiązkowo jest elf, krasnolud, czarodziej i paladyn

Chwilami dość śmieszna, infantylna, trochę naciągana, jak to może być w prostej, lekkiej fantasy w nie rozbudowanym świecie. Dająca trochę frajdy chyba szczególnie fanom RPG i klasycznego podejścia do przygody z drużyną, gdzie obowiązkowo jest elf, krasnolud, czarodziej i paladyn

Jak jeszcze Przed wyruszeniem w drogę było lekkie i przyjemne, tak Nie ma tego złego trochę mnie przytłoczyło. Spodziewałem się zupełnie czegoś innego, dostałem połączenie Wiedźmina, Gry o tron i Władcy Pierścieni, ale niekoniecznie tak dobrze zrobionego, żebym nad tym wzdychał. Ilość akcji jest przytłaczająca. Szkoda!

Jak jeszcze Przed wyruszeniem w drogę było lekkie i przyjemne, tak Nie ma tego złego trochę mnie przytłoczyło. Spodziewałem się zupełnie czegoś innego, dostałem połączenie Wiedźmina, Gry o tron i Władcy Pierścieni, ale niekoniecznie tak dobrze zrobionego, żebym nad tym wzdychał. Ilość akcji jest przytłaczająca. Szkoda!

Porządna dawka humoru, przygody i zabawy. Ot lektura na wakacje jak znalazł.

Porządna dawka humoru, przygody i zabawy. Ot lektura na wakacje jak znalazł.

Całkiem przyjemna lekka lektura z sztampowymi ale dobrze napisanymi postaciami. Na początku trudno było mi się wczuć w klimat z względu na dość naciągane powody które pchały akcję do przodu ale musze zaznaczyć że jestem bardzo wyczulona na realizm i wiarygodność wydarzeń i jeżeli widzę że te elementy kuleją to książka bardzo traci w moich oczach

Całkiem przyjemna lekka lektura z sztampowymi ale dobrze napisanymi postaciami. Na początku trudno było mi się wczuć w klimat z względu na dość naciągane powody które pchały akcję do przodu ale musze zaznaczyć że jestem bardzo wyczulona na realizm i wiarygodność wydarzeń i jeżeli widzę że te elementy kuleją to książka bardzo traci w moich oczach

Cóż to była za historia! Ponownie przeniosłam się do Wichrowin, Edmunda oraz jego kompanów, którzy niezmiennie mu towarzyszyli. Tym razem misja jaką musieli wykonać trafiła im się niemalże przez czysty przypadek. Kiedy Drużyna Do Zadań Specjalnych - bo pod taką nazwą pracowali, wróciła do domu, każdy cieszył się z wykonanej misji, która przyniosła im niezłe dochody i satysfakcje z dobrze wykonanej roboty. Jak zwykle grupa towarzyszy usiadła przy stole z kuflem piwa, chcąc omówić przebieg powierzonego im zadania, gdy wtem do pomieszczenia weszła żona Edmunda - Sara i jak gdyby nigdy nic rozsiadła się wygodnie przy stole.

Sytuacja była o tyle dziwna, że kobieta nigdy nie brała udziału w tego typu rozmowach, dlatego Kociołek lekko zdezorientowany, chciał czy nie, musiał kontynuować swoje przemówienie o tym, jak to misja była trudna, niemalże niemożliwa do wykonania oraz, że dużo nie brakowało by z powodu tej misji zginęli. Jak można się domyśleć, reakcja Sary była oczywista.

"Nie miałem pojęcia, jak rozstrzygnąć dylemat, przed którym postawiła mnie żona, ale coś mi mówiło, że jeśli uszanuję jej obawy, nasza drużyna posypie się jak postanowienia natury moralnej na progu burdelu."
Musimy wziąć pod uwagę, że Edmund, pisząc listy do żony, zazwyczaj nieco "rozcieńczał" przebieg operacji, tak by Sara nie martwiła się o niego, ani o pozostałych towarzyszy broni. Jednak jako kobieta, matka i żona nie wyobrażała sobie życia w ciągłym strachu o najbliższych. Nie czuła się pewnie, wiedząc, że Kociołek pracując dla jednej osoby, robi sobie wrogów po drugiej stronie barykady. Ta sytuacja wydawała się dla niej być bardzo ryzykowna i nie warta zachodu, tylko po to by zarobić więcej niż byli w stanie zarobić na prowadzeniu karczmy Pod Kaprawym Gryfem.

Decyzja musiała zapaść szybko. Zrezygnować z kolejnych zleceń i rozwiązać Drużynę Do Zadań Specjalnych? Czy może wpaść na innowacyjny pomysł, który pozwoli Kociołkowi w dalszym ciągu robić to co robi? Mężczyzna próbował wyjść z tej opresji, aż w końcu przyszło mu do głowy, że może prosić o protekcję księcia Stefana. Nie namyślając się długo, razem z drużyną ruszył do księcia, mając nadzieję, że jego propozycja zostanie pozytywnie rozpatrzona. Co z tego wyszło? Jedno z najbardziej niebezpiecznych zdań, ale także perspektywa zgarnięcia ogromnej sumy pieniędzy.

Czy Drużyna Do Zadań Specjalnych podoła wyznaczonemu przez księcia Stefana zadaniowi? Co z tym wszystkim ma wspólnego jego siostra księżna Yanna? Po co mężczyźni wyruszą do Dymu oraz z kim tam się spotkają? Książka "Nie ma tego złego", którą napisał Marcin Mortka, jest fascynującą historią, w której dzieje się na prawdę sporo. Pełna humoru, dynamiczna akcja sprawi, że spędzicie z tą lekturą na prawdę kilka przyjemnych godzin!

KONTYNUACJA RECENZJI NA BLOGU:
https://oxfordka.blogspot.com/2024/06/marcin-mortka-nie-ma-tego-zego.html

Cóż to była za historia! Ponownie przeniosłam się do Wichrowin, Edmunda oraz jego kompanów, którzy niezmiennie mu towarzyszyli. Tym razem misja jaką musieli wykonać trafiła im się niemalże przez czysty przypadek. Kiedy Drużyna Do Zadań Specjalnych - bo pod taką nazwą pracowali, wróciła do domu, każdy cieszył się z wykonanej misji, która przyniosła im niezłe dochody i...

Przyjemna, lekka, zabawna z nieskomplikowaną fabułą i ciekawie zbudowanymi bohaterami. Warta przeczytania i świetnie sprawdza się jako przerywnik pomiędzy cięższymi lekturami.

Przyjemna, lekka, zabawna z nieskomplikowaną fabułą i ciekawie zbudowanymi bohaterami. Warta przeczytania i świetnie sprawdza się jako przerywnik pomiędzy cięższymi lekturami.