O epidemi napisano juz kilka grubych tomiszczy ot chocby Dzuma (niegdys lektura obowiázkowa w szkole sredniej). Znany dziennikarz z Krakowa wprowadza nas w futurystyczny swiat wirusa.
Pierwsze opowiadanie pt. Sztuka zycia: Piékne, nieco romantyczne. Josif I Mira dwoje mlodych ludzi wédruje przez zamkniéte miasto w poszukiwaniu miejsca gdzie mloda kobieta moglaby urodzic.
Schronienie znajdujá w klasztorze. Niestety nie na dlugo dane jest im sie cieszyc szczésciem, gdyz mlody malzonek umiera zarazony chorobá. Po latach kobieta pisze list do Junony swej doroslej córki wyjasniajac Jej trwogé tamtych czasów. Zapewniajac o milosci ojcowskiej. Tlumaczy równoczesnie na czym polegala utrata wolnosci, strata marzen. Cieszy sie jednak, iz dane Jej bylo przezyc, docenia zycie jako ogromná wartosc.
Sezon na werandowanie: To troche jakby krymianal z elementami humoru I szczyptá grozy. W domu opieki dziejá sie dziwne rzeczy. Siostry chodza w maskach, mlode studentki nie przychodzá na zajécia z emerytami. Co jakis czas karetka odwozi któregos z pensjonariuszy do szpitala. Nikt nie udziela informacji staruszkom ( o epidemi). Oddzialowa nie moze zdobyc sié na odwage I zmysla na poczekaniu jakás historié, rownoczesnie organizujác bal. Glówny bohater wraz z kolegá Szopinem obmyslajá plan ucieczki i jak ptaki wyfruwajá z klatki.
Dojrzale pióro literackie, swietne dialogi i oba teksty sklaniajáce do refleksji . Polecam i czekam na kolejne opowiadania.

O epidemi napisano juz kilka grubych tomiszczy ot chocby Dzuma (niegdys lektura obowiázkowa w szkole sredniej). Znany dziennikarz z Krakowa wprowadza nas w futurystyczny swiat wirusa.
Pierwsze opowiadanie pt. Sztuka zycia: Piékne, nieco romantyczne. Josif I Mira dwoje mlodych ludzi wédruje przez zamkniéte miasto w poszukiwaniu miejsca gdzie mloda kobieta moglaby urodzic....

Dziś miałam możliwość przeczytania dwóch opowiadań autorstwa Jacka Tarana
"Sztuka życia" i "Sezon na werandowanie".
Pierwsze z nich przedstawia wędrówkę ulicami Starego Miasta pary zakochanych brzemiennej Miry i Josifa w poszukiwaniu schronienia.
Ukazane jest przepiękne oblicze miłości, wsparcia, opiekuńczości w czasach pandemii.
W obliczu odebrania ludziom wolności, pozbawiając ich szczęścia i powodów do radości skazuje ich na marny los.
Po przeczytaniu rozmyślałam ile jesteśmy w stanie poświęcić w imię miłości, w poszukiwaniu bezpieczeństwa naszych bliskich?
W obecnej sytuacji opowiadanie ma ogromną moc i niesie przesłanie.

"Pamiętaj, że nie można się załamać. Nie można myśleć, że to jest jakieś piekło bez wyjścia.
To po prostu życie. Trudne i złe, ale to też jest życie."

Kolejne opowiadanie "Sezon na werandowanie" to słodko-gorzkie życie pensjonariuszy Domu Opieki, napisane jest w humorystyczny sposób, aczkolwiek traktujący o osobach starszych, wymagających opieki i zależnych od swoich opiekunów.
Czytając jedno pytanie kołatało mi się po głowie- gdzie jest Stefan, który pewnego dnia znika?
Zaczynają dziać się przeróżne nie wyjaśnione zmiany, znikają kolejne osoby.
Nikt z personelu nie informuje o powodach zmian, zostają tylko przypuszczenia.
Czy dowiemy się co stało się ze Stefanem?
Jak kończy się ta historia?
Na jaki krok zdecydują się dwóch łaknących wolności starszych Panów?

Serdecznie zachęcam do przeczytania opowiadań, które są do pobrania za darmo ze strony
http://jacektaran.com/blog/opowiadania/?fbclid=IwAR0f1ghC6WJ1d51ncArBV4W1UFG-iTdX0stEhu4LZyN0RnODcmTX5vN1xXk

Z przyjemnością będę wypatrywała kolejnych książek autora. Życzę powodzenia w dążeniu do realizacji swoich założeń panie Jacku.

Dziś miałam możliwość przeczytania dwóch opowiadań autorstwa Jacka Tarana
"Sztuka życia" i "Sezon na werandowanie".
Pierwsze z nich przedstawia wędrówkę ulicami Starego Miasta pary zakochanych brzemiennej Miry i Josifa w poszukiwaniu schronienia.
Ukazane jest przepiękne oblicze miłości, wsparcia, opiekuńczości w czasach pandemii.
W obliczu odebrania ludziom wolności,...