Po książkę "Miłość pisana brajlem" Pascala Rutera sięgnęłam, bo chciałam przeczytać coś lżejszego. Lektura dla młodszego czytelnika powinna być w końcu taka, prawda? Opowieść nie okazała się jednak banalną historyjką dla nastolatków. Co oczywiście jest dużym plusem. Książka opowiada o losach trzynastoletniego Victora, który nie lubi szkoły, a jeszcze bardziej nie znosi matematyki. Jest to jego najgorsza zmora i gdy tylko nadchodzi ta lekcja chłopak dostaje białej gorączki. Bolączką Victora jest również fakt, że jest nieco mniej inteligenty i błyskotliwy niż jego rówieśnicy. Chłopak jednak zbytnio się tym nie przejmuje i przyjmuje ten fakt jak coś normalnego. Pewnego dnia nastawienie chłopaka do wszystkiego co go otacza diametralnie się zmienia. A to za sprawą Marie - dziewczyny, która jest najinteligentniejsza w całej szkole. Oprócz tego ma ona niebywały talent muzyczny, a prezentuje go wszem i wobec grając na wiolonczeli. Marie zaczyna pomagać Victorowi w nauce matematyki, przedstawia mu również świat muzyki i sztuki. W zamian chłopak obiecuje trzymać w tajemnicy sekret, który skrywa Marie, a który poznał tylko Victor. Historia dwojga nastolatków jest piękna i urocza, ale tak jak napisałam na początku, autor zawarł w niej również głębsze przesłanie. Jest tu przestawiony problem, z którym trzeba się zmierzyć i stawić mu czoła, jest też pokazana siła przyjaźni i miłości oraz zawarty przekaz, że należy szanować drugiego człowieka i pomagać sobie nawzajem. Ta opowieść pokazuje, że przeciwności losu nie powinny być dla nikogo przeszkodą w dążeniu do wyznaczonego sobie celu. Uważam, że książka jest bardzo wartościową i wspaniałą powieścią, którą na pewno warto przeczytać. Polecam gorąco!

Po książkę "Miłość pisana brajlem" Pascala Rutera sięgnęłam, bo chciałam przeczytać coś lżejszego. Lektura dla młodszego czytelnika powinna być w końcu taka, prawda? Opowieść nie okazała się jednak banalną historyjką dla nastolatków. Co oczywiście jest dużym plusem. Książka opowiada o losach trzynastoletniego Victora, który nie lubi szkoły, a jeszcze bardziej nie znosi...

Dni z życia Victora wyglądały tak samo – zdobywanie niezbyt dobrych ocen w szkole, rozmowy ze swoim kolegą i dyskusje z tatą o mechanice samochodów. Zmienia się to, gdy zaczyna przyjaźnić się z Marie, koleżanką z klasy. Chociaż dzieli ich wszystko to bardzo siebie wzajemnie potrzebują. Co takiego ukrywa młoda wiolonczelistka? Czy zdołają ukryć przed światem jej tajemnicę wystarczająco długo?
Liczyłam na to, że będzie to kolejna dobra książka, ale niestety tym razem się zawiodłam.
Po pierwsze, bohaterowie. Brakowało mi w nich głębi. Niby nie było ich wielu, ale żaden się nie wyróżniał. Miałam wrażenie, że wszyscy mieli tylko jedną cechę, ale i tak nie była ona wyraźna, po prostu była. Wszyscy byli nijacy.
Po drugie, styl pisania autora. Nie przypadł mi on do gustu. Miałam wrażenie, że autor chciał uchwycić tok myślowy bohatera. Chciał pokazać, że każdy myśli o jednym, potem o drugim, o trzecim i tak dalej, że nie myślimy zbyt długo o jednej rzeczy. Jednak wyszło to tak, że zdania wydawały się urwane w połowie. Przez to często się gubiłam w trakcie czytania.
Kolejna rzecz – sama historia. Była ona dość ciekawa. No ale jest jedno ale. A nawet dwa. Pierwszym jest sposób jej poprowadzenia pozostawia wiele do życzenia. Momentami działo się tyle, co nic. Innym razem miałam wrażenie, że brakuje kilku kartek, bo akcja przeskoczyła od razu do przodu. Brakowało rozwinięcia niektórych wątków, przez co były dziury w fabule. A drugie „ale” to małe prawdopodobieństwo przedstawionej historii. Wiem, że książka jest kierowana dla osób w wieku około 12 lat, ale wciąż historia jest mało prawdopodobna.
No i jeszcze na zakończenie zakończenie. No także nie przypadło mi do gustu. Wydawało mi się ono najmniej prawdopodobne z całej historii. Po prostu tego nie kupiłam.
Podsumowując – historia ciekawa, ale zawiodło wykonanie. Przez to niestety nie mogę Wam polecić tej książki.

Dni z życia Victora wyglądały tak samo – zdobywanie niezbyt dobrych ocen w szkole, rozmowy ze swoim kolegą i dyskusje z tatą o mechanice samochodów. Zmienia się to, gdy zaczyna przyjaźnić się z Marie, koleżanką z klasy. Chociaż dzieli ich wszystko to bardzo siebie wzajemnie potrzebują. Co takiego ukrywa młoda wiolonczelistka? Czy zdołają ukryć przed światem jej tajemnicę...

To nie pierwsza moja młodzieżówka, ale pierwsza z tych słabszych.

Akcja nie dzieje się szybko, można spokojnie zapoznać się z bohaterami. Fabuła jest fajna, jednak całość wyszła słabo.
Nie wiem czy to wina tłumacza, czy autor ma taki styl, że zdania nie kleją się ze sobą, a czasem nawet i w środku. Miałam cały czas wrażenie, że brakowało tam słów.
To sprawiło, że nie mogłam się wciągnąć i skupić...

(Miałam dać 5/10, ale główny bohater nie jest głupi i zaznaczyłam kilka fajnych cytatów.)

To nie pierwsza moja młodzieżówka, ale pierwsza z tych słabszych.

Akcja nie dzieje się szybko, można spokojnie zapoznać się z bohaterami. Fabuła jest fajna, jednak całość wyszła słabo.
Nie wiem czy to wina tłumacza, czy autor ma taki styl, że zdania nie kleją się ze sobą, a czasem nawet i w środku. Miałam cały czas wrażenie, że brakowało tam słów.
To sprawiło, że nie...

Trzynastoletni Victor jest uczniem, który nie przepada za szkołą, najbardziej za lekcjami matematyki. Jest sceptycznie nastawiony do zmian. To ulega zmianie, gdy nauczyciel przed sprawdzianem sadza go w ławce z Marie. Dziewczyna niepostrzeżenie podsuwa mu odpowiedzi. Nasz bohater dostaje dobrą ocenę, ojciec jest z niego dumny i dostaje masę pochwał. Podoba mu się nowa sytuacja, nie chce nikogo zawieźć. Dlatego potrzebuje pomocy, udzieli mu jej Marie. Korzyści są obustronne. Dziewczyna skrywa sekret, który pozna tylko Victor.
Nastolatek ma problemy z nauką, uczy się, a gdy przychodzi czas na sprawdzian ośmiesza się. Jego pomyłki prowadzą do wielu komicznych sytuacji. Wpadając w tarapaty potrafi z nich wyjść obronną ręką. W tych momentach udowadnia, że jest sprytny, a jego pamięć nie zawsze go zawodzi. Gdy w jego życie wkracza Marie wywraca jego życie do góry nogami.
Dziewczyna ma ogromny talent muzyczny- gra na wiolonczeli oraz jest najinteligentniejszą uczennica w szkole. Ma ambitne plany, które mogą lec w gruzach, przez sekret, o którym wie jedynie Victor.
To urocza historia o dorastaniu i stawianiu czoła przeciwnościom losu. Chociaż bokaterowie są młodzi zachowują się dojrzale. Polubiłam wszystkim bohaterom książki, chciałam poznać zakończenie i jednoczenie nie chciałam rozstawać się z tą opowieścią. Mam nadzieję, że w Polsce zostaną wydane inne książki autorstwa Pascala Rutera.

Trzynastoletni Victor jest uczniem, który nie przepada za szkołą, najbardziej za lekcjami matematyki. Jest sceptycznie nastawiony do zmian. To ulega zmianie, gdy nauczyciel przed sprawdzianem sadza go w ławce z Marie. Dziewczyna niepostrzeżenie podsuwa mu odpowiedzi. Nasz bohater dostaje dobrą ocenę, ojciec jest z niego dumny i dostaje masę pochwał. Podoba mu się nowa...

Na wstępie muszę powiedzieć, że książka mi się podobała, ale oczekiwałam od niej czegoś zupełnie innego. Najpierw może zacznę od plusów. Największą, moim zdaniem, zaletą jest humor, który występuje na prawie każdej stronie. Główny bohater – Victor ma niezwykłe problemy z pamięcią i jego częste pomyłki są niekiedy rozbrajające. Kolejnym plusem jest pokazanie przez autora różnorodności, np. najlepszy przyjaciel Victora – Hajsam, ma imię egipskie, a jego ojciec pochodzi z Turcji. Natomiast Marie, czyli późniejsza bardzo dobra koleżanka głównego bohatera też się wyróżnia, ale w zupełnie inny sposób. Nie chcę nic zdradzać, ale tytuł i tak już to robi. Sama historia nastolatków, czyli Victora i Marie jest troszkę przewidywalna, ale nie jest to jakiś minus. Co do moich oczekiwań, to chciałam, żeby wątek dotyczący dziewczyny grał tutaj pierwsze skrzypce (Marie gra na wiolonczeli) i był rozwinięty lepiej. Został on pokazany w bardzo okrojonej wersji. Samo zakończenie, czyli ostatnia scena była bardzo pozytywna dla bohaterów, ale dla mnie zbyt przewidywalna. Po prostu liczyłam na coś bardziej emocjonalnego. Podsumowując, książka „Miłość pisana brajlem” jest dobrą powieścią pełną humoru, punktu widzenia francuskiego nastolatka, przedstawienia różnych różnorodności oraz relacji, jaka nawiązuje się między nastolatkami. Polecam, chociaż radzę nie nastawiać się na bardzo emocjonalne przeżycie.

Na wstępie muszę powiedzieć, że książka mi się podobała, ale oczekiwałam od niej czegoś zupełnie innego. Najpierw może zacznę od plusów. Największą, moim zdaniem, zaletą jest humor, który występuje na prawie każdej stronie. Główny bohater – Victor ma niezwykłe problemy z pamięcią i jego częste pomyłki są niekiedy rozbrajające. Kolejnym plusem jest pokazanie przez autora...

Jest to moje pierwsze spotkanie z pisarzem i wypadło całkiem nieźle. Czytało mi się płynnie i szybko, nie miałam jakichkolwiek oporów. Mogłabym nawet stwierdzić, że zbyt szybko się czytało, ponieważ w bardzo krótkim czasie ją pochłonęłam. I tutaj jest to niewątpliwym plusem. Lektura nie jest szczególnie wybitna, aczkolwiek zapada w pamięć.

Pomysł na fabułę tej książki na prawdę przypadł mi do gustu. Autor pokusił się na niezbyt łatwy w przekazie temat, który w jego piórze wydał się całkiem nieźle poprowadzony. Nie chcę Wam zdradzać zbyt wiele, bo nie o to chodzi. Jednak przyznać muszę się teraz, że jest to powieść dla młodzieży. Ktoś w starszym wieku, niekoniecznie może być z niej zadowolony. Nie jest zła, ponieważ ma dobrą fabułę, tematykę, ale kierowałabym ją do młodszego grona czytelników. I oczywiście, do wszystkich zainteresowanych.

Bohaterzy jakoś szczególnie to nie wywarli na mnie wrażenia, aczkolwiek w każdym z nich, było coś nie tak. Marie ma swoją tajemnicę, która może wywołać u nas, czytelników, pewien szok. Kolejno Victor ma trudności z nauką, co dotyczyć może części uczniów w dzisiejszych czasach, tym bardziej, kiedy mamy czas epidemii i nauczyciele prowadzą lekcje jak prowadzą, zostawiając dziecko samo z rodzicami lub bez do pomocy. I przyznam szczerze, że mam niecały rok przerwy od skończenia kolejnej szkoły i aż dziwnie, kiedy muszę zacząć pilnować kogoś nad zadaniami...

Cała recenzja dostępna na blogu :)

Jest to moje pierwsze spotkanie z pisarzem i wypadło całkiem nieźle. Czytało mi się płynnie i szybko, nie miałam jakichkolwiek oporów. Mogłabym nawet stwierdzić, że zbyt szybko się czytało, ponieważ w bardzo krótkim czasie ją pochłonęłam. I tutaj jest to niewątpliwym plusem. Lektura nie jest szczególnie wybitna, aczkolwiek zapada w pamięć.

Pomysł na fabułę tej książki na...

Victorowi nigdy nie było po drodze z nauką, a już zwłaszcza z matematyką. Mimo usilnych starań jego kumpla szacownego „Egipcjanina”, mistrza w zagrywkach szachowych, nie potrafił nadal sobie z nią poradzić. Przy rozwiązaniu trudnego testu nieoczekiwanie pomaga mu Marie i jak się okazało, ta sytuacja stała się dla chłopaka początkiem czegoś nowego…

Jest to świetna opowieść, w której dwójce młodocianych, przyszło się zmierzyć z niecodziennym problemem, mogące przerosnąć o wiele starsze do nich osoby. Jednak nie składa się jedynie ona z trudności z którymi muszą się oni zmagać, ale posiada w sobie również elementy humorystyczne, te pokazujące znaczenie przyjaźni dla dzieci w tym wieku czy refleksyjne. Z wielką ciekawością obserwowałam zachodzące zmiany w chłopaku, jego podejściu do życia, otwarcia się na nowe doświadczenia, wiedzę, oraz troskę o najbliższe mu osoby. Natomiast w stosunku do Marie odczuwam ogromny podziw, że mimo wszystko stara się sięgać po marzenia, które mogą być dla niej wkrótce trudniejsze bądź zupełnie nieosiągalne. Styl w jakim została napisana książka jest dopasowany pod wiek głównego bohatera, co daje też poczucie realności postaci, a co rusz z biegiem historii można zaobserwować zmianę w narracji wraz nabywającą się dojrzałością chłopaka. Śmiało mogę polecić książkę dla młodszych czytelników, ale myślę że i starsi znajdą w niej coś dla siebie.

Victorowi nigdy nie było po drodze z nauką, a już zwłaszcza z matematyką. Mimo usilnych starań jego kumpla szacownego „Egipcjanina”, mistrza w zagrywkach szachowych, nie potrafił nadal sobie z nią poradzić. Przy rozwiązaniu trudnego testu nieoczekiwanie pomaga mu Marie i jak się okazało, ta sytuacja stała się dla chłopaka początkiem czegoś nowego…

Jest to świetna opowieść,...

Ta słodko - gorzka historia zaczyna się od kłopotów z matematyką. Victor jest typowym młodym nastolatkiem z problemamy w szkole i jednym przyjacielem, genialnym szacownym Egipcjaninem. Chłopiec czuje, że jest głupszy od kolegów w klasie i przyjmuje to z dużą pokorą i nawet zrozumieniem. Wszystko się zmienia gdy w matematyce nauczycielka prosi by dosiadł się do Marie, dziewczynka postanawia mu pomóc zrozumieć algebrę, ale również świat muzyki i sztuki.

Na początku napisałam, że to słodko - gorzka historia. Trochę naiwna, urocza, a z drugiej strony pokazująca problem, który nawet wśród dużo dojrzalszych bohaterów mógł zmienić wszystko. W sumie już tytuł spojleruje nam z czym muszą zmierzyć się Victor i Marie, ale to nie jest książka o tylko o chorobie. Jest to powieść pełna przyjaźni, humoru, poświęcenia i empatii. Nie jest to dramat, bo autor skupił się na pokazaniu, że mimo przeciwności warto dążyć do celu, bo sama droga do marzeń jest czymś wartościowym.

Jest to książka, którą mogę polecić każdemu. Począwszy od równolatków bohaterów, 13-latków, po starszą młodzież i dorosłych. Język jest prosty, ale bardzo prawdziwy, realny i adekwatny do wieku. Ale wraz z dorastaniem bohaterów, zmienia się i dojrzewa. Jest to bardzo wartościowa pozycja, która uczy, że pomaganie jest ważne i satysfakcjonujące, a nagrodą jest szczęście drugiej osoby.

Ta słodko - gorzka historia zaczyna się od kłopotów z matematyką. Victor jest typowym młodym nastolatkiem z problemamy w szkole i jednym przyjacielem, genialnym szacownym Egipcjaninem. Chłopiec czuje, że jest głupszy od kolegów w klasie i przyjmuje to z dużą pokorą i nawet zrozumieniem. Wszystko się zmienia gdy w matematyce nauczycielka prosi by dosiadł się do Marie,...

Naprawdę ciekawa, szczególnie dla nastoletnich czytelników. Z całego serca polecam :)

Naprawdę ciekawa, szczególnie dla nastoletnich czytelników. Z całego serca polecam :)

Cudowna,wspaniała i interesująca książka, pochłonęłam ją całkowicie, sympatyczni,fajni bohaterowie.Bardzo dobrze się czyta książkę.Spedzilam przy lekturze miło czas.

Cudowna,wspaniała i interesująca książka, pochłonęłam ją całkowicie, sympatyczni,fajni bohaterowie.Bardzo dobrze się czyta książkę.Spedzilam przy lekturze miło czas.