Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Na wstępie muszę powiedzieć, że książka mi się podobała, ale oczekiwałam od niej czegoś zupełnie innego. Najpierw może zacznę od plusów. Największą, moim zdaniem, zaletą jest humor, który występuje na prawie każdej stronie. Główny bohater – Victor ma niezwykłe problemy z pamięcią i jego częste pomyłki są niekiedy rozbrajające. Kolejnym plusem jest pokazanie przez autora różnorodności, np. najlepszy przyjaciel Victora – Hajsam, ma imię egipskie, a jego ojciec pochodzi z Turcji. Natomiast Marie, czyli późniejsza bardzo dobra koleżanka głównego bohatera też się wyróżnia, ale w zupełnie inny sposób. Nie chcę nic zdradzać, ale tytuł i tak już to robi. Sama historia nastolatków, czyli Victora i Marie jest troszkę przewidywalna, ale nie jest to jakiś minus. Co do moich oczekiwań, to chciałam, żeby wątek dotyczący dziewczyny grał tutaj pierwsze skrzypce (Marie gra na wiolonczeli) i był rozwinięty lepiej. Został on pokazany w bardzo okrojonej wersji. Samo zakończenie, czyli ostatnia scena była bardzo pozytywna dla bohaterów, ale dla mnie zbyt przewidywalna. Po prostu liczyłam na coś bardziej emocjonalnego. Podsumowując, książka „Miłość pisana brajlem” jest dobrą powieścią pełną humoru, punktu widzenia francuskiego nastolatka, przedstawienia różnych różnorodności oraz relacji, jaka nawiązuje się między nastolatkami. Polecam, chociaż radzę nie nastawiać się na bardzo emocjonalne przeżycie.