Amy Reed

Ludzie wiedzą, jacy są chłopcy z Aspergerem albo przynajmniej wydaje się im, że wiedzą. Chłopcy mają ataki złości, rzucają się na ziemię, wrzeszczą. Walczą, miotają się. Karzą świat za to, że ich krzywdzi. Dziewczynki-aspiki są inne. Niewidzialne. Niezdiagnozowane. A to dlatego, że w odróżnieniu od chłopców, dziewczynki zamykają się w sobie. Ukrywają się. Dostosowują, nawet jeśli to boli. Ponieważ nie krzyczą, ludzie zakładają, że nie cierpią. Dziewczynka, która co noc zasypia z płaczem, nie sprawia kłopotów. Dopóki dziewczynka nie przemówi. Dopóki jej ból nie stanie się tak wielki, że rozlewa się i przerywa tamy. Aż już nie ma wyboru (…). s. 31-32.

Ludzie wiedzą, jacy są chłopcy z Aspergerem albo przynajmniej wydaje się im, że wiedzą. Chłopcy mają ataki złości, rzucają się na ziemię, wrzeszczą. Walczą, miotają się. Karzą świat za to, ż...

Rozwiń Zwiń Zobacz więcej

I’m still an asshole. Just because I did one semi-nice thing doesn’t mean I’m not an asshole anymore. It doesn’t make all the fucked-up shit I’ve done disappear. It doesn’t un-hurt everyone I’ve hurt or make time go backward.

I’m still an asshole. Just because I did one semi-nice thing doesn’t mean I’m not an asshole anymore. It doesn’t make all the fucked-up shit I’ve done disappear. It doesn’t un-hurt everyone ...

Rozwiń Zwiń Zobacz więcej

- I think that’s what finally makes us adults, you know? - he says. - It’s when we stop blaming our parents for everything and realize we’re making our own choices.

- I think that’s what finally makes us adults, you know? - he says. - It’s when we stop blaming our parents for everything and realize we’re making our own choices.

Zobacz więcej