Dziś recenzja książki, która kupiła mnie już na wstępie – swoim opisem. Kto choć trochę mnie zna, wie, że nie przeszłabym obojętnie obok młodzieżówki z wiedźmami, magią i reprezentacją LGBTQ+. Ale nie jest to wystraczający powód, żeby książka mi się spodobała. Od pierwszych stron „Extasia” zachwyca klimatem – mała, odizolowana społeczność; kult religijny; silnie zakorzeniony patriarchat; rytuały, zasady i zakazy; tajemnicze, krwawe zbrodnie, które zaburzają spokój Przystani. I wtedy na scenę wkracza nowa siła, która wywraca życie Amity, naszej głównej bohaterki, o 180 stopni. Od tamtego momentu obserwujemy wszystkie przemiany w zachowaniu dziewczyny, które mają, według mnie, doprowadzić ją do celu, który ma uratować Przystań, jej dom. Extasia, czyli owa moc, jest bardzo interesująca, a odkrywanie jej ograniczeń jeszcze bardziej angażuje. Kompletnie nie spodziewałam się strony, w jaką pójdzie historia, a tym bardziej, że zawiąże się taka relacja romantyczna – delikatna, subtelna. Ostrzegam, że są tu brutalne i obrazowe opisy! Niemniej ja, wiedźma, polecam serdecznie.

Dziś recenzja książki, która kupiła mnie już na wstępie – swoim opisem. Kto choć trochę mnie zna, wie, że nie przeszłabym obojętnie obok młodzieżówki z wiedźmami, magią i reprezentacją LGBTQ+. Ale nie jest to wystraczający powód, żeby książka mi się spodobała. Od pierwszych stron „Extasia”...

Rozwiń

Zwiń

„A kiedy zniknie pustynia” to dystopijna historia, która opowiada o świecie, w którym praktycznie nie ma wody, zwierząt, książek, a ludzie polują na ostatnie drzewa. Jest to wizja przerażająca, ale, niestety, jeśli świat dalej będzie szedł w tym kierunku, nie jest ona wcale wyssana z palca, a w przyszłości może stać się smutną, przygnębiającą rzeczywistością. Poznajemy ślad oczami Samai, która pewnego dnia postanawia wyruszyć razem z łowcami na wyprawę w poszukiwaniu drzew, które można wymienić na jedzenie. Dziewczynka nie wie jeszcze, że ta podróż zmieni nie tylko ją, ale przyszłość całego jej plemienia. Po napotkaniu ogromnych trudności Samaa zmuszona jest do przebywania w miejscu, które na zawsze odmieni jej spojrzenie na świat i zasady, którymi kierują się wszyscy znani jej ludzie (oprócz Pradawnej). I właśnie – jedynie Pradawna zna dawny świat pełen życia, jednak nikt jej nie wierzy. Czy ma rację? A może okropnie się myli? Samaa wierzy w to drugie stwierdzenie, dlatego lekceważy staruszkę. Na razie. Więcej Wam nie zdradzę, bo książka jest dość krótka, ma prostą i skompresowaną treść, za którą może kryć się dużo więcej. Ja po odłożeniu jej na półkę na nowo zachwyciłam się światem. Ważne jest, byśmy doceniali to, co daje nam planeta. Bo to może kiedyś zniknąć. Ja ze swojej strony polecam przeczytać, pomyśleć i spojrzeć na otaczający nas świat jak na cenny dar. Bo nic nie jest na zawsze.
.
.
.
(opinia zaraz po skończeniu)
.
Będzie krótko, bo muszę trochę o niej pomyśleć.
.
Ta książka sprawiła, że na nowo zakochałam się w świecie. W zwierzętach. W drzewach. W powietrzu. W wodzie.
.
Doceniajmy to, co daje nam planeta. Bo to może kiedyś zniknąć.
.
Prosta forma, skompresowana treść, ale niosąca duży spokój, pomimo poruszonej tematyki.

„A kiedy zniknie pustynia” to dystopijna historia, która opowiada o świecie, w którym praktycznie nie ma wody, zwierząt, książek, a ludzie polują na ostatnie drzewa. Jest to wizja przerażająca, ale, niestety, jeśli świat dalej będzie szedł w tym kierunku, nie jest ona wcale wyssana z palca...

Rozwiń

Zwiń

Bardzo się cieszę, że przeczytałam tę książkę! W ferworze przygotowań do olimpiady potrzebowałam czegoś, co mnie otuli niczym kocyk, zaangażuje mnie i zapewni wiele emocji. Tak też się stało. Jeśli ktoś zna mniej więcej mój gust, to wie, że uwielbiam tego typu młodzieżówki – z szeroką reprezentacją i ciekawym motywem przewodnim. W tym przypadku mamy temat lotu w kosmos, a konkretnie w celu skolonizowania Marsa. Ojciec naszego głównego bohatera zostaje zaangażowany przez NASA do programu Orfeusz V. Ten moment zmieni nie tylko jego życie, ale też jego rodziny. Czy przeprowadzka do Teksasu może okazać się choć trochę dobra dla Cala, naszego narratora? Tak, bo mieszka tam Leon, którego mama jest astronautką. Nie jest to żadna tajemnica, co będzie się działo między tym dwojgiem. Ja bawiłam się wspaniale. Polubiłam chyba wszystkich bohaterów, poczułam się niejako przytulona przez tę historię i mogłam z łatwością oderwać się od codzienności. „The Gravity of Us” zapewniło mi całe spektrum emocji – wzruszenie, szok, niedowierzanie, wybuchy śmiechu i wreszcie to, co powinien wywoływać dobry romans – fire! Było prawie tak gorąco jak w Teksasie. Oprócz pogłębiające się relacji między Calem i Leonem mamy wspomniany wcześniej temat misji NASA. Ja bardzo interesuję się ogólnie kosmosem, więc nie mogłam trafić lepiej. Oprócz tego dostajemy ciekawe spojrzenie „od kuchni” na sposób przekazywania i przedstawiania informacji w social mediach – Cal jest rozpoznawanym „internetowym dziennikarzem”. Ciekawie było obserwować rozwój wydarzeń, szczególnie, że dałam się kilka razy zaskoczyć. Serdecznie polecam Wam „The Gravity of Us” na jakiś długi wieczór z herbatą i kocykiem. Dajcie się otulić!
.
(opinia zaraz po skończeniu)
.
Zauroczyła mnie ta historia. Bardzo dobrze się bawiłam. Polubiłam bohaterów, zaangażowałam się i wsiadłam w pociąg, który zabrał mnie na wyprawę przez multum emocji i uczuć. Było prawie tak gorąco jak w Texasie. Polecam! 💕

Bardzo się cieszę, że przeczytałam tę książkę! W ferworze przygotowań do olimpiady potrzebowałam czegoś, co mnie otuli niczym kocyk, zaangażuje mnie i zapewni wiele emocji. Tak też się stało. Jeśli ktoś zna mniej więcej mój gust, to wie, że uwielbiam tego typu młodzieżówki – z szeroką repr...

Rozwiń

Zwiń

„Pefect on Paper” to młodzieżówka, którą wiele osób nazywa swoim comfort readem. Czy tak jest też w moim przypadku? Jeśli choć trochę znacie mój gust i wiece, jakie książki są w gronie moich ulubieńców, to na pewno znacie odpowiedź na to pytanie. Oczywiście, że tak! Odnalazłam kolejną wspaniałą reprezentantkę literatury młodzieżowej. Dlaczego? Przede wszystkim dlatego, że zawiera mnóstwo moich ulubionych elementów: bohaterowie LGBTQ+, akcja dziejąca się w szkole (i związane z tym sytuacje), dużo humoru i zabawnych scen, prawdziwi bohaterowie, z którymi można się związać (tak jak w moim przypadku), dużo rozmów (!), przyjaźnie i miłość (enemies to lovers). Zaangażowałam się bardzo mocno, co wiązało się z wieloma emocjami, moimi westchnieniami i piskami z radości. Jednak w tej recenzji chciałabym jeszcze zwrócić uwagę na bardzo ważny wątek poruszony w tej powieści – główna bohaterka – Darcy, jest biseksualna (tak jak ja) i na jednym ze spotkania Queer Klubu (cudowna inicjatywa) zaczyna rozmowę na temat wymazywania biseksualności. Chodzi o to, że gdy osoba biseksualna jest w związku z osobą innej płci (np. dziewczyna z chłopakiem), to patrzy się na tę osobę jak na osobę heteroseksualną, a ta osoba nie czuje się przez to częścią queerowej społeczności i ma wyrzuty sumienia. Cieszę się, że został tu poruszony ten problem. Bardzo to doceniam. Podsumowując, bardzo Wam polecam! Świetnie przetłumaczona, ciepła queerowa młodzieżówka, która porwie Was i zaangażuje jak mało która lektura. Ostrzegam przed bólem twarzy spowodowanym nieustannym uśmiechaniem się ;).
.
(wrażenia tuż po skończeniu)
.
Dołącza do grona moich ulubieńców.
Dawno tak często nie uśmiechałam się, czytając książkę.
Poruszone zostało wiele BARDZO ważnych wątków, obecny humor, bohaterowie rozmawiają (!) i są po prostu cudowni - kocham ich mocno, raz nawet pisnęłam z radości i zaangażowałam się tak, że porzuciłam dla niej naukę na olimpiadę.
Potrzebowałam jej w tym momencie mojego życia; cieszę się, że się znalazłyśmy <3.

„Pefect on Paper” to młodzieżówka, którą wiele osób nazywa swoim comfort readem. Czy tak jest też w moim przypadku? Jeśli choć trochę znacie mój gust i wiece, jakie książki są w gronie moich ulubieńców, to na pewno znacie odpowiedź na to pytanie. Oczywiście, że tak! Odnalazłam kolejną wspa...

Rozwiń

Zwiń

Książka ta opowiada o Tilly, której dziadek i babcia prowadzą księgarnię. Pewnego dnia dziewczynka spotyka swoich ulubionych bohaterów, a właściwie bohaterki, ze swoich ukochanych książek. O co w tym wszystkim chodzi? Czy ma to jakiś związek z tajemniczym zniknięciem mamy Tilly jedenaście lat temu? Musicie przeczytać, żeby się dowiedzieć.

Muszę powiedzieć, że coraz częściej mam ochotę na książki skierowane docelowo dla młodszych czytelników. Sprawiają one, że częściej się uśmiecham i wspaniale się bawię. Najczęściej czytam je bratu na głos każdego wieczoru, więc radość jest podwójna – jego i moja. Nie inaczej było w przypadku pierwszego tomu serii Pages i Spółka – Tilly i Książkowi Wędrowcy.

Świat ukochanych książek, pocieszenie, radość, spełnienie marzeń wielu z nas, wspaniali bohaterowie i wspaniałe bohaterki, tajemnice, zwroty akcji i pełno przygód. Mnóstwo humoru, wzruszające sceny, liczne nawiązania do innych powieści i język, który przypadnie do gustu tym młodszym i starszym. Zarówno ja, jak i mój brat byliśmy bardzo zaangażowani i nie mogliśmy się doczekać, co będzie dalej. Teraz czekamy niecierpliwie na drugi tom! Polecam wszystkim, którzy szukają książki na długi, przyjemny wieczór.

Książka ta opowiada o Tilly, której dziadek i babcia prowadzą księgarnię. Pewnego dnia dziewczynka spotyka swoich ulubionych bohaterów, a właściwie bohaterki, ze swoich ukochanych książek. O co w tym wszystkim chodzi? Czy ma to jakiś związek z tajemniczym zniknięciem mamy Tilly jedenaście ...

Rozwiń

Zwiń

Gdy tylko dowiedziałam się, że ta książka zostanie wydana w Polsce, wiedziałam, że ją przeczytam. Bardzo sie cieszę, że na naszym rynku jest wydawanych coraz więcej młodzieżówek (i nie tylko) z różnorodnymi bohaterami. W tej książce wiele osób znajdzie siebie, co, moim zdaniem, jest bardzo ważne. A teraz sama historia. Mamy do czynienia z transpłciowym Augustem, który postanawia walczyć o siebie i swoje marzenia – udaje się do Nowego Jorku, by spróbować swoich sił na przesłuchaniu do Szkoły Sztuk Performatywnych. Czy mu się uda? Czy postanowi być sobą mimo woli swoich nieakceptujących rodziców? Musicie przeczytać 😉Jeśli lubicie teatr, musicale, obserwowanie życia współczesnej młodzieży oraz pogłębiające się relacje między przyjaciółmi i członkami rodziny. Absolutnie uwielbiam ciocię Lil i jej ananasową obsesję, a także uczniów i uczennice SSP. Z niektórymi bardzo się związałam i kibicowałam im od początku do końca. Momentami humor bardzo do mnie trafiał i niejednokrotnie uśmiech pojawiała mi się na twarzy. Jednak ostrzegam, co robi też Wydawnictwo na samym początku książki, nie jest to książka dla wszystkich, pojawiają się tu TW: transfobiczne wypowiedzi i zachowania, a także myśli samobójcze. Myślę, że sam tytuł „Act Cool” mówi dość dużo na temat głównych myśli kłębiących się w głowie Augusta – nie warto udawać kogoś, kim się nie jest, bo życie jest zbyt krótkie, by nie być sobą. Niestety, w polskim wydaniu (nie czytałam oryginału) pojawiają się pewne błędy, np. źle użyte zaimki on/jego zamiast oni/ich. Nie powinno się to zdarzyć, dlatego mam nadzieję, że zostanie to poprawione. Podsumowując, książka ta nie trafi do moich ulubionych, ale na pewno będę ją miło wspominać.

Gdy tylko dowiedziałam się, że ta książka zostanie wydana w Polsce, wiedziałam, że ją przeczytam. Bardzo sie cieszę, że na naszym rynku jest wydawanych coraz więcej młodzieżówek (i nie tylko) z różnorodnymi bohaterami. W tej książce wiele osób znajdzie siebie, co, moim zdaniem, jest bardzo...

Rozwiń

Zwiń

Prawie tydzień po przeczytaniu nadal nie mogę w pełni wyrazić tego, co myślę na temat tej książki. Tahereh Mafi po raz kolejny w niezwykle poetycki sposób oddała emocje, czego po polsku możemy doświadczyć dzięki wspaniałemu tłumaczeniu @ . Shadi, główna bohaterka, przechodzi przez najgorszy okres w swoim życiu – jej brat nie żyje, matka pogrąża się w depresji, ojciec jest w krytycznym stanie w szpitalu, siostra nie odzywa się do niej, a najlepsza przyjaciółka się od niej odwróciła. Dodatkowo przez całą książkę patrzymy na relację Shadi z Alim, która niejednokrotnie przyprawia o ścisk żołądka, gęsią skórkę, a także wzbudza w was współczucie i sprawia, że w oczach zbierają się łzy. Dawno nie czułam fizycznego bólu podczas czytania. Czułam dosłownie wszystko. Przeżywałam. Wczułam się w tę powieść, przywiązałam się do bohaterów. Zakończenie było dla tej historii doskonałe. Długi czas będę nosiła tę książkę w głowie, Shadi również. Ta dziewczyna przeszła w życiu tak wiele, a sytuacja polityczna w kraju nie pomagała. W tej chwili nie napiszę już nic mądrego. Jeśli potrzebujecie potężnej dawki emocji, książki młodzieżowej obudowanej w piękny, poetycki styl i dającej mnóstwo pola do myślenia. Chyba nie muszę dodawać, że polecam. Ogromnie.
.
(zaraz po przeczytaniu)
.
Czuję wszystko. Były łzy, szybsze bicie serca, ból, złość, radość. Wszystko. Shadi <3
Dziękuję.

Prawie tydzień po przeczytaniu nadal nie mogę w pełni wyrazić tego, co myślę na temat tej książki. Tahereh Mafi po raz kolejny w niezwykle poetycki sposób oddała emocje, czego po polsku możemy doświadczyć dzięki wspaniałemu tłumaczeniu @ . Shadi, główna bohaterka, przechodzi przez najgorsz...

Rozwiń

Zwiń