Spodziewałam się horroru science fiction, a dostałam jakąś drętwą parafrazę Robinsona Crusoe. Niestety Wellsowi kompletnie nie udało się wykreować atmosfery grozy, a wątek sci-fi został tutaj sprowadzony do dwóch zdań. Jeśli ktoś oczekuje szokujących opisów, brutalności, obrzydliwości to raczej się zawiedzie. Ale ok, Wells wolał napisać powieść przygodową. Tyle że na tym polu książka wypada równie słabo. Aby stworzyć wciągającą przygodówkę trzeba wykreować ciekawe postacie, jakiekolwiek relacje między nimi i opisywać zdarzenia ciekawsze niż bezustanne włóczenie się po wyspie czy obserwację morza, gwiazd, polany, lasu i piasku. W efekcie dostajemy książkę drętwą, nużącą, z brakiem jakkolwiek ciekawie zarysowanych bohaterów (poza Moreau, sprowadzonym do szalonego naukowca).
Co trzeba przyznać, to że Wellsowi udało się poruszyć wiele wątków z pogranicza socjologii, etyki i psychologii. Jak ktoś chce to naprawdę można dostrzec tu wiele rozkmin, ale sprawia to takie wrażenie jakby autor miał niezłe pomysły, ale kompletnie nie wiedział jak skonstruować fabułę. A wystarczyło posadzić obok siebie bohaterów, stworzyć im charaktery i kazać ze sobą rozmawiać. Zamiast tego, z zupełnie niezrozumiałego powodu Wells wolał pisać o wszystkim tylko nie o tym co ciekawe.
Książka jest prekursorem sci-fi i ja nie zamierzam tego podważać, jednak czytana z dzisiejszej perspektywy oferuje całkiem niezłe rozkminy (niespecjalnie je jednak rozwijając),ale nic poza tym

Spodziewałam się horroru science fiction, a dostałam jakąś drętwą parafrazę Robinsona Crusoe. Niestety Wellsowi kompletnie nie udało się wykreować atmosfery grozy, a wątek sci-fi został tutaj sprowadzony do dwóch zdań. Jeśli ktoś oczekuje szokujących opisów, brutalności, obrzydliwości to raczej się zawiedzie. Ale ok, Wells wolał napisać powieść przygodową. Tyle że na tym...

Kolejna klasyczna książka którą czytam od H.G, zaskoczeń brak. Książka urokliwa ze względu na czasy wydania, ale czuć i widać kiedy została napisana. Warta przeczytania ciekawostka, historia ciekawa ale nie porywająca.

Kolejna klasyczna książka którą czytam od H.G, zaskoczeń brak. Książka urokliwa ze względu na czasy wydania, ale czuć i widać kiedy została napisana. Warta przeczytania ciekawostka, historia ciekawa ale nie porywająca.

To zdecydowanie moja ulubiona książka Wells'a. Uważam jednakże, iż autor ten ma niesamowite pomysły w innych. Nie czytam dużo scie-fie, ale H. G. Wells mnie przekonał.

To zdecydowanie moja ulubiona książka Wells'a. Uważam jednakże, iż autor ten ma niesamowite pomysły w innych. Nie czytam dużo scie-fie, ale H. G. Wells mnie przekonał.

Książka w bardzo ciekawy sposób pokazuje co może się stać, kiedy naukowiec nie będzie kierować się etyką. Jednocześnie samo zakończenie pokazuje jak wygląda zespół stresu pourazowego i jak ciężko jest pozbyć się lęku związanego z traumą.

Książka w bardzo ciekawy sposób pokazuje co może się stać, kiedy naukowiec nie będzie kierować się etyką. Jednocześnie samo zakończenie pokazuje jak wygląda zespół stresu pourazowego i jak ciężko jest pozbyć się lęku związanego z traumą.

Cześć

Przygotowałem dla Ciebie krótką recenzję książki, w której dziele się swoją opinią, a jednocześnie zachęcam Cię do spędzenia czasu z tą książką:
https://youtube.com/shorts/1GzP3NjbauY?si=VmDGD2S5QwDmHaC0

Miłego dnia!

Cześć

Przygotowałem dla Ciebie krótką recenzję książki, w której dziele się swoją opinią, a jednocześnie zachęcam Cię do spędzenia czasu z tą książką:
https://youtube.com/shorts/1GzP3NjbauY?si=VmDGD2S5QwDmHaC0

Miłego dnia!

To ponadczasowe dzieło Wellsa czyta się znakomicie mimo ponad wieku dzielącego jego publikację od czytelnika.
Książka ta jest melanżem powieści podróżniczo-przygodowej i ówcześnie raczkującej współczesnej fantastyki naukowej, który wyszedł autorowi świetnie. Mamy tutaj typowy motyw rozbitka i jego trudu przetrwania na tropikalnej wyspie, ale przede wszystkim nieetycznych badań szalonego naukowca i eksperymentu, który wymknął się spod kontroli. H.G. Wells pochyla się nad tym tematem z perspektywy człowieka końca XIX w., który w wyniku trzęsienia ziemi, jakim było opublikowanie i przebicie się do ogólnej społecznej świadomości "O powstawaniu gatunków" Charlesa Darwina, dostrzega niezaprzeczalne fizjologiczne podobieństwo między różnymi gatunkami zwierząt i człowiekiem. Jakie mogą być efekty ingerencji w integralność organizmów zwierzęcych i prób nadania im cech ludzkich? Jak mogłyby wyglądać relacje między człowiekiem a takimi hybrydami? Co kieruje badaczem dokonującym niemoralnych eksperymentów? Odpowiedzi na te pytania szuka autor kilka dekad przed rozwojem technik inżynierii molekularnej pozwalającej na klonowanie i wprowadzanie zmian w genomie - powieść tematyką wyprzedza swoją epokę.
Mamy tutaj także subtelne, lecz umiejętnie wprowadzone elementy grozy wynikające z kontaktu człowieka z istotami o cechach ludzkich, ale ludźmi niebędącymi i próbą ich pewnego skatalogowania, osadzenia w świecie i określenia ich rzeczywistego charakteru.
Końcówka powieści ukazuje bardzo dojrzały stosunek autora do nauki w ogóle - postęp naukowy, pomimo swoich wad i niesionych zagrożeń, powinien być głównym kierunkiem rozwoju ludzkości.

To ponadczasowe dzieło Wellsa czyta się znakomicie mimo ponad wieku dzielącego jego publikację od czytelnika.
Książka ta jest melanżem powieści podróżniczo-przygodowej i ówcześnie raczkującej współczesnej fantastyki naukowej, który wyszedł autorowi świetnie. Mamy tutaj typowy motyw rozbitka i jego trudu przetrwania na tropikalnej wyspie, ale przede wszystkim nieetycznych...

Bardzo dobrze się zestarzała, o wiele lepiej niż Wojna światów. Jest to makabryczna wariacja prozy przygodowej z tamtego okresu, mam wrażenie, że dźwięki tej historii wyczytałam w dziełach późniejszych jak Planeta Małp czy Władca Much a nawet nowelka Psie serce Bułhakowa. Wyraźnie wybrzmiewa tutaj klasyczne pytanie o naśladowanie Boga.

Bardzo dobrze się zestarzała, o wiele lepiej niż Wojna światów. Jest to makabryczna wariacja prozy przygodowej z tamtego okresu, mam wrażenie, że dźwięki tej historii wyczytałam w dziełach późniejszych jak Planeta Małp czy Władca Much a nawet nowelka Psie serce Bułhakowa. Wyraźnie wybrzmiewa tutaj klasyczne pytanie o naśladowanie Boga.

Książka zrobiła na mnie zaskakująco duże wrażenie. Pomimo tego że jest to już dzisiaj absolutna klasyka (pierwsze wydanie książki w roku 1896) to ciągle czyta się to bardzo dobrze - książka zestarzała się "w dobry sposób". Objętościowo pozycja niewielka (lektura na max 2-3 dni),w odbiorze jest to książka przygodowa / horror. Dla mnie sposób rozwijania się akcji nie był oczywisty i książka cały czas trzymała mnie w napięciu i rodzaju niepokoju. Chociaż przedstawione przez Wells'a pomysły nie są możliwe z medycznego, czy naukowego punktu widzenia i czytając miałem tego oczywiście pełną świadomość, to historia została przedstawiona w sposób tak realistyczny, że bardzo łatwo było mi w nią uwierzyć.. W końcowych rozdziałach, gdy akcja zmierza już do finału, uwidoczniony zostaje głęboki, filozoficzny wymiar książki - tzn. pojawia się pytanie o człowieczeństwo, co sprawia że człowiek jest tak naprawdę człowiekiem i czym się różni, jest lepszy od zwierzęcia? (jeśli w ogóle jest). Muszę też pochwalić piękne wydanie wydawnictwa Vesper - dobry przekład z jęz. angielskiego Krzysztofa Sokołowskiego, wspaniałe, idealnie korespondujące z treścią książki ilustracje (chyba XIX - wieczne),do tego zdobienia rozdziałów i przyjemna do czytania czcionka. Polecam, dla mnie nie był to na pewno stracony czas.

Książka zrobiła na mnie zaskakująco duże wrażenie. Pomimo tego że jest to już dzisiaj absolutna klasyka (pierwsze wydanie książki w roku 1896) to ciągle czyta się to bardzo dobrze - książka zestarzała się "w dobry sposób". Objętościowo pozycja niewielka (lektura na max 2-3 dni),w odbiorze jest to książka przygodowa / horror. Dla mnie sposób rozwijania się akcji nie był...

Co za niesamowita historia! Herbert George Wells zaskakuje mnie po raz kolejny. Gdyby współczesna fantastyka była tak dobra, to polubiłabym ten gatunek. Motyw szalonego naukowca to coś co uwielbiam w książkach. Doktor Moreau poddawał zwierzęta okrutnym eksperymentom aby nadać im ludzkie cechy. Okrutne i przerażające , zwłaszcza,że te stwory żyły w zawieszeniu pomiędzy światem ludzkim i zwierzęcym. Nie były w pełni ludźmi, ale przestały być zwierzętami, potwornie zdeformowane, odrażające potwory podporządkowane woli człowieka. Chciałoby się powiedzieć, że wizja Wellsa była prorocza, w końcu współcześni naukowcy podejmują próby klonowania, a genetyka czy transplantologia są od dawna praktykowanymi dziedzinami medycyny.
Przesłanie książki jak najbardziej aktualne, chociaż lękiem napawa morał z niej płynący- nie zawsze zabawa w Boga i ingerowanie w naturę kończy się dobrze. Świetna książka, polecam.

Co za niesamowita historia! Herbert George Wells zaskakuje mnie po raz kolejny. Gdyby współczesna fantastyka była tak dobra, to polubiłabym ten gatunek. Motyw szalonego naukowca to coś co uwielbiam w książkach. Doktor Moreau poddawał zwierzęta okrutnym eksperymentom aby nadać im ludzkie cechy. Okrutne i przerażające , zwłaszcza,że te stwory żyły w zawieszeniu pomiędzy...

Głęboko się zawiodłam. Miałam nadzieję na drugą Wojnę światów, a dostałam coś zupełnie niespełniającego moich oczekiwań. Mimo kwiecistego języka Wellsa, ciężko było mi przez to przebrnąć. Wells tak przedstawia stwory w swojej powieści, jakby w opisach głównie skupiał się na tym, że to osoby czarnoskóre. Nie wiem, czy tylko mi ten rasizm rzucił się w oczy. Poza tym, mam wrażenie, że absolutnie nic się nie dzieje w tej książce - dosłownie cały czas brniemy przez jedno i to samo. Jedynie końcówka się czymś wyróżnia i trochę bardziej mnie zainteresowała, dlatego ocenę podciągnęłam z dwójki na trójkę. Nie polecam.

Głęboko się zawiodłam. Miałam nadzieję na drugą Wojnę światów, a dostałam coś zupełnie niespełniającego moich oczekiwań. Mimo kwiecistego języka Wellsa, ciężko było mi przez to przebrnąć. Wells tak przedstawia stwory w swojej powieści, jakby w opisach głównie skupiał się na tym, że to osoby czarnoskóre. Nie wiem, czy tylko mi ten rasizm rzucił się w oczy. Poza tym, mam...