Urodzony w 1975 roku w Hiszpanii uważany za jednego z najwybitniejszych pisarzy swojego pokolenia autor kilkunastu książek i laureat wielu nagród. Sławę zyskał już swoją wczesną powieścią La hermana de Katia (2001),która doczekała się ekranizacji. Jego ostatnią powieść Świetlista republika (2017) – uhonorowaną prestiżową Premio Herralde – Edmund White zaliczył do najlepszych książek, jakie kiedykolwiek czytał.
White zestawia pisarstwo Barby z alegorycznym stylem Schulza i Kafki, pisząc, iż należy on do tych pisarzy, którzy nie tyle odzwierciedlają świat, co tworzą nową rzeczywistość, która oświetla nasze najmroczniejsze uczucia.

W swoich książkach Barba analizuje ludzką skłonność do przemocy, lęk przed Innym, upodobanie do dręczenia i bycia dręczonym, pokazuje, jak cienka granica dzieli pożądanie od nienawiści. Częstym tematem jego książek są dzieci – myślące w sposób wyrafinowany, zagubione, okrutne, przeżywające sprzeczne uczucia, pragnące miłości, doświadczające pierwszych erotycznych uniesień i rytuałów przejścia. Barba lubi zmieniać narratorską perspektywę – raz pisząc jak reportażysta, raz jak autor gotyckiej powieści. Jedno pozostaje w jego książkach niezmienne: uroda języka i wielopoziomowość metafor, które otwierają się na liczne interpretacje. Autor, oprócz fikcji, pisze także eseje oraz literaturę dla dzieci; tłumaczy z języka angielskiego i zajmuje się fotografią.