Wszystko jest fajnie, dopóki Tomasz Markiewka krytykuje kapitalizm. Co prawda nie robi tego w sposób odkrywczy, bo bazuje na skądinąd ciekawej książce amerykańskiej socjolog "Obcy we własnym kraju. Gniew i żal amerykańskiej prawicy", tym niemniej celnie punktuje ekonomiczne bzdury rozpowszechnione za pośrednictwem FOX News wśród wyborców Partii Republikańskiej. Pisze również celnie o tym, że politycy w Polsce od początku tzw. transformacji gospodarczej stali się... oazą apolityczności, co zawsze budzi we mnie uśmiech politowania.

Schody zaczynają się wtedy, gdy autor "Gniewu" zaczyna swoje ideologiczne tyrady. Lewicowo rozumiane prawa kobiet, ruch LGBT i tym podobne są dla niego istną świętością, której kwestionowanie niechybnie musi skończyć się zarzutami o "skrajną prawicowość". Już myślałem zaś, że nie dokończę tej książki, kiedy Markiewka zaczął wychwalać Gretę Thunberg...

Tym samym publikacja jest ciekawa w połowie, natomiast drugą połowę należałoby wywalić do kosza. Jednocześnie nie jest też specjalnie odkrywcza.

Wszystko jest fajnie, dopóki Tomasz Markiewka krytykuje kapitalizm. Co prawda nie robi tego w sposób odkrywczy, bo bazuje na skądinąd ciekawej książce amerykańskiej socjolog "Obcy we własnym kraju. Gniew i żal amerykańskiej prawicy", tym niemniej celnie punktuje ekonomiczne bzdury rozpowszechnione za pośrednictwem FOX News wśród wyborców Partii Republikańskiej. Pisze...

Przyznam, że myślałem, że będzie nieco lepsza. Brakowało mi trochę bardziej rozbudowanej faktografii, może jakiegoś genealogicznego/foucaultowskiego podejścia do zjawiska gniewu.
Markiewka ma lekkość pióra jeśli chodzi o pisanie felietonów, ale żeby napisać naprawdę dobrą książkę jednak potrzeba nieco więcej.

Przyznam, że myślałem, że będzie nieco lepsza. Brakowało mi trochę bardziej rozbudowanej faktografii, może jakiegoś genealogicznego/foucaultowskiego podejścia do zjawiska gniewu.
Markiewka ma lekkość pióra jeśli chodzi o pisanie felietonów, ale żeby napisać naprawdę dobrą książkę jednak potrzeba nieco więcej.

Tyleż lekko napisane, co nudne. Stopniowo jakby się zagęszcza, ale pierwszych kilkadziesiąt stron zdecydowanie nazbyt wodniste, jak na mój gust...
Nic odkrywczego, ani oryginalnego, momentami nudne mielenie tego samego mięcha...
Przeczytałem około 1/3 książki i zostawiam, bo mnie to nie ciekawi... Szkoda mi czasu.

Tyleż lekko napisane, co nudne. Stopniowo jakby się zagęszcza, ale pierwszych kilkadziesiąt stron zdecydowanie nazbyt wodniste, jak na mój gust...
Nic odkrywczego, ani oryginalnego, momentami nudne mielenie tego samego mięcha...
Przeczytałem około 1/3 książki i zostawiam, bo mnie to nie ciekawi... Szkoda mi czasu.

Treść książki pochłania się błyskawicznie, było to moje pierwsze spotkanie z lekturą autorstwa Tomasza Markiewki. Dobry tytuł dla kogoś, kto szuka lekkiego pióra o ważnych treściach. Wcześniej miałam szczęście poznać autora jako wykładowcę akademickiego - ta relacja stanowiła dla mnie rodzaj zapowiedzi tego, czego mogę się spodziewać stylistycznie w jego książkach. Nie zawiodłam się.

Treść książki pochłania się błyskawicznie, było to moje pierwsze spotkanie z lekturą autorstwa Tomasza Markiewki. Dobry tytuł dla kogoś, kto szuka lekkiego pióra o ważnych treściach. Wcześniej miałam szczęście poznać autora jako wykładowcę akademickiego - ta relacja stanowiła dla mnie rodzaj zapowiedzi tego, czego mogę się spodziewać stylistycznie w jego książkach. Nie...

Odkrywcze to to nie jest, ale jest to niezła lektura. Momentami Markiewka wydaje się za bardzo iść w tanią publicystykę, uderzając w popularne, ograne przykłady, a to wszystko polewa trudną do wytrzymania ironią.

Niezłe jest za to zestawienie kolejnych rodzajów gniewu - autor pokazuje całkiem szerokie spektrum różnych stron polityki. Co prawda "Gniew" momentami dość szybko się zestarzał - widać to choćby w ostatnim rozdziale, najbardziej optymistycznego wśród wszystkich (oprócz pełnego nadziei zakończenia książki) - albowiem wydarzyło się politycznie to, czego Markiewka nie przewidział.

Odkrywcze to to nie jest, ale jest to niezła lektura. Momentami Markiewka wydaje się za bardzo iść w tanią publicystykę, uderzając w popularne, ograne przykłady, a to wszystko polewa trudną do wytrzymania ironią.

Niezłe jest za to zestawienie kolejnych rodzajów gniewu - autor pokazuje całkiem szerokie spektrum różnych stron polityki. Co prawda "Gniew" momentami dość szybko...

Książka na temat gniewu społecznego i powodów, dla których ludzie głosują na populistów. Książka napisana w sposób bardzo, bardzo przystępny, bez używania politologicznych terminów.

Książka na temat gniewu społecznego i powodów, dla których ludzie głosują na populistów. Książka napisana w sposób bardzo, bardzo przystępny, bez używania politologicznych terminów.

Super. Lekkim piórem o ciężkich sprawach.
I dowód na to że można przystępnie przedstawić akademicki wywód

Super. Lekkim piórem o ciężkich sprawach.
I dowód na to że można przystępnie przedstawić akademicki wywód

Książka jest przystępnie napisana i stara się zgłębić "wielkie narracje" okresu polskiej transformacji oraz diagnozować kondycję systemu demokracji-liberalnej w dużej mierze na przykładzie polskiego społeczeństwa. Myślę, że byłby to bardzo dobry tekst źródłowy na zajęciach z wiedzy o społeczeństwie. Część czytelników może czuć się zawiedziona, bo treść często więcej ma wspólnego jedynie z pewną wizją autora o której warto rozmawiać, ale można też swobodnie równie serio formułować zupełnie inne pomysły by zrozumieć współczesność polityczną Polski. Warto jednak pochwalić autora za przedstawienie tytułowego "gniewu" i jego funkcjonowania w obszarze życia społecznego.

Książka jest przystępnie napisana i stara się zgłębić "wielkie narracje" okresu polskiej transformacji oraz diagnozować kondycję systemu demokracji-liberalnej w dużej mierze na przykładzie polskiego społeczeństwa. Myślę, że byłby to bardzo dobry tekst źródłowy na zajęciach z wiedzy o społeczeństwie. Część czytelników może czuć się zawiedziona, bo treść często więcej ma...

Gniew społeczny można przekształcić w siłę pozytywną lub negatywną, ale nie można się go pozbyć.
Nie można go ignorować, bo, wcześniej czy później, wróci. Ze zdwojoną siłą.
I wraca.
Wychodzi na ulice albo wprowadza do gabinetów polityków, którzy nie powinni się w nich znaleźć.
Bądźmy wyczuleni na gniew.
Takie jest przesłanie tej bardzo dobrej książki.

Gniew społeczny można przekształcić w siłę pozytywną lub negatywną, ale nie można się go pozbyć.
Nie można go ignorować, bo, wcześniej czy później, wróci. Ze zdwojoną siłą.
I wraca.
Wychodzi na ulice albo wprowadza do gabinetów polityków, którzy nie powinni się w nich znaleźć.
Bądźmy wyczuleni na gniew.
Takie jest przesłanie tej bardzo dobrej książki.

Jest to książka na temat gniewu jako zbiorowej emocji umieszczonej w kontekście politycznym. Autor wyróżnia dwa rodzaje gniewu, konstruktywny i destruktywny, i pokazuje ich przejawy we współczesnej historii Polski. Spojrzenie na gniew jako ważny czynnik mający realny wpływ na wybory polityczne wypada ciekawie, do tego autor ubiera to wszystko w dosyć luźny styl, występuje tu sporo nawiązań do popkultury. W głównej mierze to książka o tym, że gniew społeczeństwa można wykorzystać w dobry sposób, ale także o tym, że przez ponad 30 lat istnienia III RP rzadko kiedy (o ile w ogóle) to robiono. Czasami brakowało mi „mięsa”, to znaczy sytuacje, które przywołuje autor, są ciekawe, dobrze dobrane i dobrze wytłumaczone na wypadek, gdyby czytelnik się w nich nie orientował, natomiast niekiedy miałam wrażenie, że autor krąży wokół tematu, ale nie dochodzi do jego sedna. Niemniej myślę, że ta książka w szczególności nada się dla osób, które być może nie bardzo orientują się we współczesnej polityce, nie rozumieją pewnych mechanizmów, a chciałyby to wszystko zrozumieć. Autor np. zwraca uwagę na związki polskiej polityki z polityką amerykańską, odnosi się do polskiej sceny politycznej (bardzo podobał mi się fragment pokazujący, że Polska to kraj zdominowany przez poglądy prawicowe),ze szczególnym wskazaniem na komentarz dotyczący obecnej władzy (co oczywiste i zrozumiałe),przywołuje również postaci, które w III RP odniosły zadziwiająco duży sukces w polityce, jak np. Stanisław Tymiński czy Andrzej Lepper. Chętnie przeczytałabym tę książkę, gdyby była dwa razy grubsza i trochę wnikliwiej podeszła do problematyki, którą podejmuje, myślę, że wtedy oceniłabym ją lepiej. Na razie to jest dobry wstęp do ciekawych rozważań, ale uważam, że można byłoby go znacząco pogłębić. Tak czy inaczej – ciekawa pozycja, tak więc polecam.

Po więcej moich recenzji zapraszam na Instagram: https://www.instagram.com/niefikcyjna/

Jest to książka na temat gniewu jako zbiorowej emocji umieszczonej w kontekście politycznym. Autor wyróżnia dwa rodzaje gniewu, konstruktywny i destruktywny, i pokazuje ich przejawy we współczesnej historii Polski. Spojrzenie na gniew jako ważny czynnik mający realny wpływ na wybory polityczne wypada ciekawie, do tego autor ubiera to wszystko w dosyć luźny styl, występuje...