Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Ciężka lektura o bardzo chaotycznej narracji, ale przy tym, o ile się w nią wczyta, jest poruszająca. Ciekawy pomysł, aż szkoda, że książka nie jest grubsza, uważam że wyszłoby to zdecydowanie na plus.
Co do zakończenia: oj, dawno mnie tak żadne nie zdenerwowało. Na koniec zostało się z niczym.

Ciężka lektura o bardzo chaotycznej narracji, ale przy tym, o ile się w nią wczyta, jest poruszająca. Ciekawy pomysł, aż szkoda, że książka nie jest grubsza, uważam że wyszłoby to zdecydowanie na plus.
Co do zakończenia: oj, dawno mnie tak żadne nie zdenerwowało. Na koniec zostało się z niczym.

Ani to nie jest kryminał, ani komedia, taka książka ni w pięć, ni w dziewięć. Trudno ją jakoś sklasyfikować.
Czytałam ją bardzo długo. Nie była wciągająca. Styl pisania przyjemny, piękny, ale przy tym jakoś niepasujący do opisywanych wydarzeń - było mi ciężko zatrzymać się na jakimś momencie, bo autor już płynął dalej z mało ważnymi opisami.
Bardzo ciekawy pomysł na książkę, ale wykonanie nudnawe. Biorąc pod uwagę jej grubość, to przeciętna lektura. Mając do dyspozycji 500 stron naprawdę można by poprowadzić akcję w bardziej interesujący sposób, lepiej rozłożyć wydarzenia, rozwinąć poboczne wątki... Nie było tragicznie, było nudno. Zakończenie łatwe do przewidzenia, autor dawał bardzo dużo wskazówek jak należy ugryźć sprawę Juliana Caraxa.

Ani to nie jest kryminał, ani komedia, taka książka ni w pięć, ni w dziewięć. Trudno ją jakoś sklasyfikować.
Czytałam ją bardzo długo. Nie była wciągająca. Styl pisania przyjemny, piękny, ale przy tym jakoś niepasujący do opisywanych wydarzeń - było mi ciężko zatrzymać się na jakimś momencie, bo autor już płynął dalej z mało ważnymi opisami.
Bardzo ciekawy pomysł na...

Pomysł nieco zbyt ambitny jak na dwadzieścia stron. Tragiczna sytuacja bohaterów powinna być opisana z większą dbałością o szczegóły, emocje i budowanie atmosfery. Samo przedstawienie postaci również było słabe. Minął zaledwie tydzień odkąd przeczytałam tę książkę, a już zapomniałam, jak nazywał się główny bohater.
Owszem, skłania do przemyśleń, ale raczej do niczego zaskakującego, przez co nie zapada w pamięć na długo.
Jest to szybka lektura, fakt faktem wymagająca trochę uwagi, ale przy tym niemęcząca.
Książka według mnie nie jest ani dobra, ani zła. Całkowicie przeciętna.

Pomysł nieco zbyt ambitny jak na dwadzieścia stron. Tragiczna sytuacja bohaterów powinna być opisana z większą dbałością o szczegóły, emocje i budowanie atmosfery. Samo przedstawienie postaci również było słabe. Minął zaledwie tydzień odkąd przeczytałam tę książkę, a już zapomniałam, jak nazywał się główny bohater.
Owszem, skłania do przemyśleń, ale raczej do niczego...