Być może Anna naprawdę myślała, że po przeprowadzce na szkocką wyspę będzie miała warunki, by skupić się na pisaniu swojej książki. Być może liczyła na to, że Giles nie będzie zostawiał jej z dziećmi na całe dnie, za pewnik biorąc, że ona się wszystkim zajmie. Być może on powinien widzieć więcej niż maskonury, których zmniejszającą się populację liczy, a może to ona przestała już próbować wymagać od niego większego wsparcia. Teraz Anna czuje tylko, że wszystko wymyka jej się z rąk, że nie wie już czego ma się złapać, aby nie upaść. Łapie się więc w pewnym sensie tajemniczej historii sprzed lat, którą przywołują znalezione w ogrodzie kości małego dziecka.

Dostrzegam w "Nocnym czuwaniu" siłę wynikającą ze zderzenia wyobrażeń o byciu rodzicem z rzeczywistością i ukazania jej w bardzo niepolukrowany, czasami wręcz budzący sprzeciw, sposób. Czy jednak prawdziwy? Tego ocenić nie potrafię, ale to był element, który potrafił mną na moment wstrząsnąć, wyzwolić różne emocje. Pewnie nie tak silne, jakie mógłby wzbudzić w kimś, kto ma podobne doświadczenia co bohaterka, ale jednak.

Jednocześnie całość sprawiła, że miałam trochę wrażenie przedzierania się przez kolejne rozdziały, przy co jakiś czas rozbudzanej nadziei, że teraz już rzeczywiście poczuję się w kolejnych wydarzeniach naprawdę zaczytana. I były takie momenty, były chwile, kiedy przez kilkadziesiąt kolejnych stron byłam przy bohaterach i obserwowałam ich z zaintrygowaniem. A później znowu balonik pękał i przychodziło znużenie tą powieścią. Dostrzegam jej wartość, ale nie mogę napisać, żeby trafiła mi do serca w jakiś szczególny sposób. Tym razem więc przeczucie, że to coś dla mnie, trochę mnie zawiodło.

Pełna opinia na K-czyta.pl: https://www.k-czyta.pl/2024/03/sarah-moss-nocne-czuwanie.html

Być może Anna naprawdę myślała, że po przeprowadzce na szkocką wyspę będzie miała warunki, by skupić się na pisaniu swojej książki. Być może liczyła na to, że Giles nie będzie zostawiał jej z dziećmi na całe dnie, za pewnik biorąc, że ona się wszystkim zajmie. Być może on powinien widzieć więcej niż maskonury, których zmniejszającą się populację liczy, a może to ona...

Wersja elektroniczna trochę niedbała - dość dużo literówek.

Wersja elektroniczna trochę niedbała - dość dużo literówek.

Książka wielofunkcyjna.
-bawi : dla mnie co rusz to petardy dowcipu, czarnego humoru i satyry na wiele współczesnych zachowań i lęków
-wzrusza : przejaskrawiony, ale autentyczny obraz wczesnego macierzyństwa, fizycznego zmęczenia, niepewności, zbytniej odpowiedzialności i monotonii codziennego dnia
-uczy : poznajemy fragmenty z historii pedagogiki i przede wszystkim historię małej szkockiej wyspy
-komentuje dowcipnie współczesne tendencje, trendy i lęki cywilizacyjne
-pobudza do refleksji nad istotą wychowywania dzieci
Udało się autorce połączyć kilka płaszczyzn w jedną spójna narrację, której centrum jest stosunek do dzieci. A moimi ulubionymi postaciami były dzieci głównej bohaterki bo choć nie całkiem realistyczne to uwielbiam ich błyskotliwe odpowiedzi i spontaniczne zachowania

Książka wielofunkcyjna.
-bawi : dla mnie co rusz to petardy dowcipu, czarnego humoru i satyry na wiele współczesnych zachowań i lęków
-wzrusza : przejaskrawiony, ale autentyczny obraz wczesnego macierzyństwa, fizycznego zmęczenia, niepewności, zbytniej odpowiedzialności i monotonii codziennego dnia
-uczy : poznajemy fragmenty z historii pedagogiki i przede wszystkim...

3 gwiazdki za ładną okładkę. Nie pamietam kiedy ostatnio tak się zmęczyłam czytając jakąś książkę.

3 gwiazdki za ładną okładkę. Nie pamietam kiedy ostatnio tak się zmęczyłam czytając jakąś książkę.

Akcja książki rozgrywa się na szkockiej wyspie Colsay. Para z dwójką dzieci postanawia spędzić tam lato w dawnej rodzinnej posiadłości. Surowy klimat skalistej wysepki oraz oddalenie od innych ludzi i cywilizacji, to tylko niektóre problemy, z którymi muszą się mierzyć. Główna bohaterka, Anna, z trudem próbuje łączyć rolę żony i matki małych dzieci z karierą naukową.

Zabiegane dni i nieprzespane noce. To właśnie w czasie długich godzin nocnych pobudek dzieci, Anna snuje swe rozważania. Zastanawia się nad swoim losem, dokonanymi wyborami i dalszymi możliwościami. To wtedy, gdy stoi nad łóżeczkiem dziecka i próbuje je ponownie uśpić, najbardziej nie znosi swojego męża, który spokojnie śpi w pokoju obok. To w tych chwilach wątpi, czy może być dobrą matką, ale też czy jej kariera naukowa jeszcze istnieje. Snuje rozważania o macierzyństwie, o tym że nie jest możliwe, by przewidzieć, czy będzie się lubiło bycie matką, zanim się nią zostanie.

Muszę przyznać, że ta książka do mnie trafiła. Sama mam obecnie małe dziecko i od 17 miesięcy nie przespałam żadnej nocy. Podczas tych godzin nocnego czuwania bardzo różne myśli przychodzą mi do głowy, więc część rozważań głównej bohaterki była mi bliska.

Ale nie tylko młodzi rodzice odnajdą się w tej książce, bo jest w niej również dosyć interesujący wątek znalezienia obok domu ludzkiego szkieletu czy perypetie letników, którzy również zjawiają się na wyspie. Jest też trochę historii życia na tamtej wyspie i sąsiednich, warto też ją poznać.

Generalnie na początku bohaterowie mnie irytowali, a akcja rozkręcała się powoli. Z czasem było coraz lepiej, przyzwyczaiłam się do stylu autorki i wciągnęłam w historię. Dlatego też ogólnie uważam książkę za bardzo dobrą, choć pewnie nie każdemu się spodoba.

Akcja książki rozgrywa się na szkockiej wyspie Colsay. Para z dwójką dzieci postanawia spędzić tam lato w dawnej rodzinnej posiadłości. Surowy klimat skalistej wysepki oraz oddalenie od innych ludzi i cywilizacji, to tylko niektóre problemy, z którymi muszą się mierzyć. Główna bohaterka, Anna, z trudem próbuje łączyć rolę żony i matki małych dzieci z karierą...

po 100 stronach nie zachęcona ani trochę dalszą fabułą odkładam bez żalu

po 100 stronach nie zachęcona ani trochę dalszą fabułą odkładam bez żalu

wyspa tajemnic
przeniknięta chłodem
poczucia winy

rodzicielstwo ze skazą
usypane z nadmorskiego piasku
miałkie i kruche

kobieta wsparta na łokciu
tuli do snu godziny
luli luli laj

nabrzmiałe piersi
nawoływanie ssaka
nocna poświata

Matka to wieczne czuwanie

a jeśli przestanie?

...

wyspa tajemnic
przeniknięta chłodem
poczucia winy

rodzicielstwo ze skazą
usypane z nadmorskiego piasku
miałkie i kruche

kobieta wsparta na łokciu
tuli do snu godziny
luli luli laj

nabrzmiałe piersi
nawoływanie ssaka
nocna poświata

Matka to wieczne czuwanie

a jeśli przestanie?

...

Cóż to jest za wspaniała powieść. Bardzo prawdziwie opisane życie młodych rodziców i świetna wielopłaszczyznowa intryga.

Cóż to jest za wspaniała powieść. Bardzo prawdziwie opisane życie młodych rodziców i świetna wielopłaszczyznowa intryga.

Narratorka wraz z dwójką małych dzieci i mężem mieszka na odciętej od świata wyspie u północno - zachodnich wybrzeży Szkocji. Oboje są naukowcami. Ona próbuje skończyć pisanie książki., on całymi dniami zajmuje się obserwacją ginącej populacji ptaków. Otwierają również hotel, którego pierwszymi gośćmi jest małżeństwo z nastoletnią córką, mającą symptomy anoreksji, co w połączeniu z apodyktyczną, upokarzającą ją emocjonalnie i psychicznie matką nie wróży niczego dobrego.

Całość przeplatana jest listami pielęgniarki, której pobyt na wyspie w końcu XIX wieku miał podnieść poziom wiedzy, higieny jej mieszkańców, a przede wszystkim ograniczyć śmiertelność dzieci sięgającą 90%.

Pewnego dnia odkopują w swoim ogrodzie szkielet dziecka. I od tego momentu wydawać, by się mogło, że mamy do czynienia z powieścią kryminalną,, jednak nie jest to jedyny i raczej nie najważniejszy wątek tej książki.

Narratorka to matka nieidealna - zmęczona, wątpiąca, pozostawiona sama sobie, sfrustrowana, marząca o karierze naukowej. Szamotająca się między opieką nad dziećmi, łapaniem chwil odpoczynku, próbami skończenia książki i niemożnością wyegzekwowania wsparcia od swojego męża.

Retrospekcje z XIX wieku, życie narratorki, problemy nastolatki pokazują, jaki wpływ na wychowanie dzieci mają ambicje i oczekiwania rodziców, ich wiedza i umiejętności; kultura, normy wychowania, oczekiwania społeczne.

“Nocne czuwanie” to sugestywny, bolesny, tragikomiczny obraz macierzyństwa opisany w niespieszny sposób, co może być nużące w trakcie czytania. Mimo to warta uwagi między innymi ze względu na refleksje, jakie wzbudza czy opisy realiów wiktoriańskiej Szkocji.

Narratorka wraz z dwójką małych dzieci i mężem mieszka na odciętej od świata wyspie u północno - zachodnich wybrzeży Szkocji. Oboje są naukowcami. Ona próbuje skończyć pisanie książki., on całymi dniami zajmuje się obserwacją ginącej populacji ptaków. Otwierają również hotel, którego pierwszymi gośćmi jest małżeństwo z nastoletnią córką, mającą symptomy anoreksji, co w...

Przeczytałam dość szybko, lektura mnie wciągnęła. Nie usatysfakcjonowało mnie zakończenie.

Przeczytałam dość szybko, lektura mnie wciągnęła. Nie usatysfakcjonowało mnie zakończenie.