Mock

Kolejne spotkanie z Mockiem uznaję za nieco "sympatyczniejsze", bo sama lektura zdaje się być mniej perwersyjna od czytanej wcześniej przeze mnie "Dżumy w Breslau". Jednakże i w "Mocku" nie brakowało wyuzdanych fragmentów, przez co zaczynam się przekonywać, że to po prostu specyfika kryminału retro w wykonaniu Krajewskiego.

To w dalszym ciągu "brudna książka", gdzie wszelakich praktyk seksualnych jest od groma i można natknąć się na sporą dawkę wulgarności. To zdecydowanie książka dla dorosłego czytelnika, radzącego sobie ze zgorszeniem, które może wywołać ta lektura. Sama starałam się przymykać na to wszystko oko, chociaż momentami czułam się wręcz przytłoczona. Jednak najwidoczniej takich scen nie dało się w powieści uniknąć, w końcu kryminał, którego realia są osadzone tuż przed I wojną światową, nie może być ugrzeczniony.

Jednakże nie brakuje tu także walorów w postaci ciekawego tła historycznego, oczywiście nieco zmienionego przez autora. Do tego Krajewski wykazał się nie lada wiedzą, wprowadzając w kręgi masonów i Związku Wszechniemieckiego. Wszystkie tajne związki ukazane w tej książce to zdecydowanie najmocniejszy element.

Samo rozwiązanie sprawy było dla mnie szokujące, ale chociaż też nieco naciągane. Chyba po prostu nie mogłam w to wszystko uwierzyć. Cóż, zdecydowanie Krajewski ma mocno rozwiniętą wyobraźnię, ale także analityczny umysł.

Kolejne spotkanie z Mockiem uznaję za nieco "sympatyczniejsze", bo sama lektura zdaje się być mniej perwersyjna od czytanej wcześniej przeze mnie "Dżumy w Breslau". Jednakże i w "Mocku" nie brakowało wyuzdanych fragmentów, przez co zaczynam się przekonywać, że to po prostu specyfika kryminału retro w wykonaniu Krajewskiego.

To w dalszym ciągu "brudna książka", gdzie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Lekka lektura dla dorosłych. Lekka bo należy historię traktować w tym przypadku z przymrużeniem oka.

Lekka lektura dla dorosłych. Lekka bo należy historię traktować w tym przypadku z przymrużeniem oka.

Pokaż mimo to

Tym razem z premedytacją rozpoczęłam przygodę z książkowym cyklem od szóstego tomu. Raz, że książka po prostu wepchnęła mi się w ręce, dwa – w okładkowym opisie pada sformułowanie „młody wachmistrz kryminalny”. A że dzięki moim znajomym z LC orientuję się w prozie Krajewskiego, stwierdziłam, że to nie jest zły pomysł, by poznać młodszą wersję bohatera nim sięgnie się po tom pierwszy jego dokonań. I miałam rację.

Muszę przyznać, że Krajewski ma naprawdę lekkie pióro, choć troszkę irytował mnie nazbyt topograficzny charakter narracji. Uwielbiam, gdy pisarze zabierają czytelników na spacery nieistniejącymi już uliczkami, gdy opisują miejsca, których już zobaczyć nie można, gdy malują słowem portrety swoich miast. Ale potrzebuję do towarzystwa nieco sentymentalnego przewodnika, niekoniecznie rzetelnego kartografa. W „Mocku” właśnie planistyczny aspekt dawnego Wrocławia wysuwa się na pierwszy plan. I tak, podziwiam pisarza, za jego zaangażowanie, by zgłębić topografię miasta, a jednak czegoś mi w tych opisach zabrakło.

Sama fabułą powieści skręca trochę w kierunku Browna i teorii spiskowych, choć tutaj masoni działają na znacznie mniejszą skalę. Oto nowiutka, jeszcze nieotwarta Hala Stulecia staje się miejscem zbrodni – cztery nagie ciała gimnazjalistów, nad nimi zaś wiszący trup mężczyzny ze skrzydłami. Za chwilę sam cesarz może przybędzie na otwarcie Hali, a tutaj taka makabra? Sprawę trzeba wyjaśnić i to zadanie przypada Mockowi. Młody wachmistrz po uszy tkwi w bagnie i rozwikłanie sprawy Ikara jest jego ostania szansą, by pozostać w policji i może jeszcze awansować.

Krajewski doskonale pomotał różnorakie wątki i wyprowadził mnie na manowce. Zakończenie naprawdę mnie zaskoczyło. I choć Mock nie jest najsympatyczniejszym bohaterem literackim, jakiego znam, chętnie sięgnę po inne tomy z tego cyklu.

Tym razem z premedytacją rozpoczęłam przygodę z książkowym cyklem od szóstego tomu. Raz, że książka po prostu wepchnęła mi się w ręce, dwa – w okładkowym opisie pada sformułowanie „młody wachmistrz kryminalny”. A że dzięki moim znajomym z LC orientuję się w prozie Krajewskiego, stwierdziłam, że to nie jest zły pomysł, by poznać młodszą wersję bohatera nim sięgnie się po tom...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo przyzwoita powieść kryminalna retro z dobrym tłem historycznym i ciekawymi informacjami architektonicznymi, czyli tym co lubię. Trochę w stylu Borysa Akunina i z momentami kojarzącymi się z Danem Brownem (Początek) - co wcale nie deprecjonuje autorskich dokonań. Główny bohater ze swymi słabościami jakże dobrze nam z życia znanymi ( nadmierna ambicja, słabość do kobiet...). Cóż, żeby jeszcze Autor pamiętał, że nie warto brać nagród i odznaczeń z rąk niegodnych. Ale kto jest bez winy...

Bardzo przyzwoita powieść kryminalna retro z dobrym tłem historycznym i ciekawymi informacjami architektonicznymi, czyli tym co lubię. Trochę w stylu Borysa Akunina i z momentami kojarzącymi się z Danem Brownem (Początek) - co wcale nie deprecjonuje autorskich dokonań. Główny bohater ze swymi słabościami jakże dobrze nam z życia znanymi ( nadmierna ambicja, słabość do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Marek Krajewski - Mock - moje wrażenia

Czytam wg rozpiski chronologicznej. Retrokryminał pełną gębą... trochę mi przeszkadza to ciągłe palenie i chodzenie do burdelu, ale świat ten jest bardzo rzeczywisty są pewne uproszczenia, o

których autor pisze, że musiał to zrobić.
Jest pewien easter-egg. Mi się przyjemnie czytało mocne 7/10 chociaż pierwsze 50% to taka 6/10

Marek Krajewski - Mock - moje wrażenia

Czytam wg rozpiski chronologicznej. Retrokryminał pełną gębą... trochę mi przeszkadza to ciągłe palenie i chodzenie do burdelu, ale świat ten jest bardzo rzeczywisty są pewne uproszczenia, o

których autor pisze, że musiał to zrobić.
Jest pewien easter-egg. Mi się przyjemnie czytało mocne 7/10 chociaż pierwsze 50% to taka 6/10

Pokaż mimo to

Za każdym razem jak czytam powieść Marka Krajewskiego to ufam, że ta będzie wyborna. Również i tym razem Pan Krajewski nie zawiódł mnie w najmniejszym stopniu. Książkę czyta się bardzo przyjemnie, a realia roku 1913 bardzo dobrze opisane. Tak jak w przypadku innych powieści autora intryga goni intrygę i do końca nie wiadomo jak sprawa się rozwiąże. Eberharda Mocka po prostu nie sposób nie lubić. Inteligentny, szarmancki, bezkompromisowy i ze słabością do płci pięknej podobnie jak Edward Popielski. Gorąco polecam wszystkim lubującym się w kryminale retro :)

Za każdym razem jak czytam powieść Marka Krajewskiego to ufam, że ta będzie wyborna. Również i tym razem Pan Krajewski nie zawiódł mnie w najmniejszym stopniu. Książkę czyta się bardzo przyjemnie, a realia roku 1913 bardzo dobrze opisane. Tak jak w przypadku innych powieści autora intryga goni intrygę i do końca nie wiadomo jak sprawa się rozwiąże. Eberharda Mocka po prostu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie powiem, że czyta się powieść jednym tchem albo gryzie pazury nie mogąc się doczekać (doczytać), by dowiedzieć się - kto zabił. Ale czyta się przyjemnie, mimo, że razem z młodym Eberhardem Mockiem szlajamy się po najbardziej zakazanych i paskudnych zakątkach dużego miasta. Spotykamy też paskudnych ludzi. W zasadzie - wszyscy, bez wyjątku są paskudni.
Obserwujemy zaś przede wszystkim narodziny samego Mocka. Najpierw zdaje się się, to to przykład rasowego gliniarza, potem coś zalatuje Brudnym Harrym. A na koniec Mock okazuje się sprzedajnym karierowiczem.
Rozwiązanie zagadki zaś jest mocno, ale to mocno naciągane, niczym lina - jedna z bohaterek wydarzeń. Zawiodłam się bardzo.
Powieść kończy sceną mówiącą nam jasno - nic się nie zmienia, bez względu na epokę pewne sprawy wyglądają tak samo. Może dlatego autor umieszczając akcję w Breslau w 1913 cały czas pisze - Wrocław, wrocławianie, wrocławskie a jednocześnie podaje niemieckie nazwy topograficzne z każdorazowym tłumaczeniem, że obecnie to ulica tak, plac taki a taki... I jeśli jest jakiś obecny Mock - to także nazywa się np. Żartowniś lub Drwiączyk...

Nie powiem, że czyta się powieść jednym tchem albo gryzie pazury nie mogąc się doczekać (doczytać), by dowiedzieć się - kto zabił. Ale czyta się przyjemnie, mimo, że razem z młodym Eberhardem Mockiem szlajamy się po najbardziej zakazanych i paskudnych zakątkach dużego miasta. Spotykamy też paskudnych ludzi. W zasadzie - wszyscy, bez wyjątku są paskudni.
Obserwujemy zaś...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Marek Krajewski to pisarz, do którego lubię wracać. Jego niezwykle klimatyczne powieści wciągają, a mroczny półświatek z minionej epoki zawsze robi na mnie wrażenie. Pierwszą serię przygód Eberharda Mocka "w Breslau" skończyłam czytać kilka miesięcy temu. Nie były to równe powieści, jednak ich tło zawsze stało na wysokim poziomie. "Mock" to pierwszy tytuł z nowej serii, która liczy sobie już trzy części. Najnowsza- "Pojedynek" miała swą premierę w tym miesiącu. Nowa seria wyróżnia się już na pierwszy rzut oka komiksową, czarno-białą grafiką. W czytelniczym światku styl ten cieszy się bardzo skrajnymi opiniami. Mi osobiście bardzo się podoba, zatem wielkie brawa dla grafika. Przejdźmy jednak do treści, przecież to rzecz najważniejsza. Marek Krajewski postanowił zafundować nam wycieczkę do czasów pierwszych lat pracy Mocka w policyjnych murach. Muszę Wam powiedzieć, że jest to bardzo udany powrót. Całym sercem jestem fanką Popieskiego, jednak tym razem młody Eberhard także się do mojego serca dobija. Kreacja bohatera jest bardzo miłą odmianą od jego starszego, trochę wypalonego zawodowo wcielenia.
Tradycyjnie już u Krajewskiego, powieść ma konstrukcję klamrową. W tym przypadku doświadczony życiem Eberhard opowiada historię śledztwa z początków swojej kariery. A zdarzyło się ono w roku 1913, kiedy to Europa nie znała jeszcze grozy wielkich konfliktów zbrojnych. We wrocławskiej Hali Stulecia dokonano, jakżeby inaczej, tajemniczego mordu, który zdaje się mieć znaczenie symboliczne. Nasz młody bohater pali się do udziału w rozwiązywaniu kryminalnej zagadki, niestety nie będzie to proste, ponieważ poza śledztwem, Mock musi stawić czoła tajemniczemu wrogowi, któremu zależy na uciszeniu młodego policjanta. Autor stworzył tym sposobem dwa równorzędne wątki, które płynnie splatają się ze sobą. Intryga jest zawikłana po mistrzowsku, przez Krajewskiego przemawiają bowiem lata doświadczenia. Sam Eberhard jest o niebo sympatyczniejszy od swojej starszej wersji, brak w nim zgorzknienia i poczucia wyższości. Na szczęście autor nie zapomniał o jego charakterystycznych cechach, jak umiłowanie elegancji czy też niezwykłej pedanterii. Tradycyjnie już w powieści odnajdziemy nawiązania do klasycznych myślicieli, a także pobudzające wyobraźnię sekretne stowarzyszenia. Nie zabrakło również "starych znajomych", czyli dobrze nam znanych z pierwszej serii bohaterów, co bardzo mnie ucieszyło. Piękne kobiety, upadłe dziewczęta, naturalistyczne, szczegółowe opisy, niezwykły retroklimat i wciągająca zagadka do rozwikłania to gwarancja satysfakcjonującej lektury. Nie zawiodłam się na "nowym Mocku" i z przyjemnością sięgnę po kolejne dwa tomy jego przygód. Jeśli jeszcze nie znacie Marka Krajewskiego serdecznie zachęcam Was do lektury. Bez problemu możecie zacząć od nowych przygód, gdyż brak znajomości wcześniejszych nie ma żadnego wpływu na odbiór tekstu.

Marek Krajewski to pisarz, do którego lubię wracać. Jego niezwykle klimatyczne powieści wciągają, a mroczny półświatek z minionej epoki zawsze robi na mnie wrażenie. Pierwszą serię przygód Eberharda Mocka "w Breslau" skończyłam czytać kilka miesięcy temu. Nie były to równe powieści, jednak ich tło zawsze stało na wysokim poziomie. "Mock" to pierwszy tytuł z nowej serii,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jak zawsze w tej serii bardzo dobry klimat miasta i epoki w której dzieje się akcja oraz niezrównany tytułowy bohater. Mamy również kolejne stowarzyszenia, tym razem polityczne no i fabuła koncentrująca się na politycznym spisku.

Jak zawsze w tej serii bardzo dobry klimat miasta i epoki w której dzieje się akcja oraz niezrównany tytułowy bohater. Mamy również kolejne stowarzyszenia, tym razem polityczne no i fabuła koncentrująca się na politycznym spisku.

Pokaż mimo to

To kolejny (już szósty) kryminał autora który przeczytałam, opowiadający o funkcjonariuszu policji pracującym we Wrocławiu - Eberhardzie Mocku. Cykl o Mocku czytam z polecenia znajomej wrocławianki, zakochanej w twórczości rodzimego pisarza. Ja niestety do jego fanów nigdy nie należałam i nadal jego twórczość mnie nie przekonuje.

Książka NIE JEST ani pasjonująca, ani wciągająca. Można przerwać jej czytanie w dowolnym momencie, bez żadnego żalu. Proza Krajewskiego jest dla mnie bardzo nużąca, ze zbędnymi nic nie wnoszącymi do tekstu dygresjami i tak w wolno rozgrywającej się akcji. Fabuła bardzo przewidywalna, a sam Mock to bardzo przeciętny bohater. Jedyny plus w powieści, to ciekawy opis Hali Stulecia we Wrocławiu, miejsca wybranego na zbrodnię kryminalną. Autor zdradza nam historię jej powstania, jej architektów czy tajemnice architektoniczne, w taki sposób, że ma się ochotę natychmiast tam pojechać i ją zobaczyć.
Powieść należy do przeciętnych rozrywkowych czytadeł typu PZ. Mogę ją polecić fanom kryminałów RETRO i entuzjastom pisarza, ale nie spodziewajcie się „fajerwerków”.

To kolejny (już szósty) kryminał autora który przeczytałam, opowiadający o funkcjonariuszu policji pracującym we Wrocławiu - Eberhardzie Mocku. Cykl o Mocku czytam z polecenia znajomej wrocławianki, zakochanej w twórczości rodzimego pisarza. Ja niestety do jego fanów nigdy nie należałam i nadal jego twórczość mnie nie przekonuje.

Książka NIE JEST ani pasjonująca, ani...

więcej

mniej

Pokaż mimo to