Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Prosta i sztampowa historyka przygodowa wrzucona w świat Gwiezdnych Wojen. Na plus że jednak jest w tym uniwersum poprawnie osadzona, a nawet je troszeczkę rozwija. Na drugi odwaga za próbę zmierzenia się z legendą. Na minus (ale mały) Han Solo, który trochę nie do końca jest Hanem Solo.

Prosta i sztampowa historyka przygodowa wrzucona w świat Gwiezdnych Wojen. Na plus że jednak jest w tym uniwersum poprawnie osadzona, a nawet je troszeczkę rozwija. Na drugi odwaga za próbę zmierzenia się z legendą. Na minus (ale mały) Han Solo, który trochę nie do końca jest Hanem Solo.

Wielkie użalanie się nad sobą mistrza walki gladiatorskiej pod koniec udanej zawodowo (i tylko zawodowo) kariery. Jest wszystko w tej historii co być powinno, sponiewierane dzieciństwo, niezrozumienie z rodzicem, ślepe pragnienie zemsty, spóźniona miłość, zaprzedanie duszy i powolne dojrzewanie moralne z oczywistym od początku katharsis. Warto przeczytać jak się dotąd takich historii nie czytało, są inspirujące, ale w takim razie od m/w trzydziestu lat nie jestem już w grupie docelowej, ja też już to przeżyłem i wzruszam się odtwarzając te "moje" historie z przeszłosci, lecz ta mnie tylko drażniła. Dlatego odradzam czytelnikom od 15 lat max wzwyż, ale szczerze polecam tym co jeszcze się zmagają z dojrzewaniem i okrutnym światem (bez ironii). Rysunki są w porządku, choć jak większość obecnej masowej produkcji, są rzetelne i czyste ale mało artystyczne, dobre, nawet bardzo dobre jako ilustracja, ale niewiele ponadto.

Wielkie użalanie się nad sobą mistrza walki gladiatorskiej pod koniec udanej zawodowo (i tylko zawodowo) kariery. Jest wszystko w tej historii co być powinno, sponiewierane dzieciństwo, niezrozumienie z rodzicem, ślepe pragnienie zemsty, spóźniona miłość, zaprzedanie duszy i powolne dojrzewanie moralne z oczywistym od początku katharsis. Warto przeczytać jak się dotąd...

Były dyplomata amerykański (ur. 1930) o artystach francuskich okresu okupacji niemieckiej. Rzecz o kolaboracji i oporze. Dużo nazwisk, ale i tak odnoszę wrażenie, że wybrane te z najbardziej charakterystycznymi postawami (np. Colette wymieniona tylko marginalnie). Wiele, dla mnie, życiorysów zaskakujących (np. Edith Piaff, czy dzisiaj wysoko ceniony Céline, lub mnie szczególnie chwytający za serce Jean Gabin, lub wstrząsający Matisse czy Guehenno). Rzecz o organizatorach, ofiarach, beneficjentach, rozliczeniu lub bardziej może jego braku. Nie brak też komentarzy, prób oceny. Za to brak przypisów, mimo bogatej bazy źródłowej (autor jest badaczem, ale nie historykiem). Pierwszy rozdział był ciężki, ale potrzebny do finałowej konkluzji. To co pomiędzy czyta się świetnie, nie tylko jeśli kogoś interesuje świat sztuki (choć na pewno się przydaje, ja spędziłem sporo czasu odkrywając, niekiedy na nowo, artystów tamtych czasów - choć nie tylko artystów, o Pani Guggenheim i jej córce przeczytałem po raz pierwszy i pewnie nie ostatni). Ciekawe życiorysy, czasem zjadliwe, acz celne komentarze, dobra konstrukcja, wartka akcja. Ale uwaga, książka swym formatem zdradliwa, bo druk mały i gęsty. Za to jak się już wciągnąłem to poczułem, że było warto, także, a może głównie po to, by zrewidować własne postawy i przekonania. Bardzo uczciwa książka, choć tylko dla tych którzy mają czas i są ciekawi.

Były dyplomata amerykański (ur. 1930) o artystach francuskich okresu okupacji niemieckiej. Rzecz o kolaboracji i oporze. Dużo nazwisk, ale i tak odnoszę wrażenie, że wybrane te z najbardziej charakterystycznymi postawami (np. Colette wymieniona tylko marginalnie). Wiele, dla mnie, życiorysów zaskakujących (np. Edith Piaff, czy dzisiaj wysoko ceniony Céline, lub mnie...