Bardzo wulgarna, ale też trudna do przejścia. Momentami, mam wrażenie, że cała fabuła jest oparta właśnie na tej wulgarności i brak jej głębszych wartości.

Bardzo wulgarna, ale też trudna do przejścia. Momentami, mam wrażenie, że cała fabuła jest oparta właśnie na tej wulgarności i brak jej głębszych wartości.

6,5 *

6,5 *

Mogłabym zacząć recenzję tej książki od słów: alkohol daje poczucie mocy i nadprzyrodzonej siły. Pijesz i czujesz się jakbyś spacerował po balustradzie najwyższego budynku świata. Rozpościerasz ręce, czujesz wiatr na całym sobie i to jest według ciebie raj. Raj podlany czterdziestoprocentową adrenaliną. Jest cudownie, dlatego Magda...

Albo mogłabym zacząć inaczej: kobieta pijąca kryje się z uzależnieniem, a skoro się kryje, to nigdy nie poprosi o pomoc. Kobieta pijąca bowiem narusza narzucony przez społeczeństwo wzorzec. Lepiej samej sobie z tym „nie-radzić”, nie zastanawiać się nad życiem, które już życiem w trzeźwości nie jest. Piekło, jakie sama sobie urządziła, i o które sama skrzętnie dba i pielęgnuje nie dopuszczając nikogo.
Ale powstaje pytanie, jak owe początki mają się do Magdy Synockiej, bohaterki powieści? Magda zasmakowała w życiu wszystkiego. Nieba, miłości, odrzucenia, depresji, samookaleczeń, uzależnień i tego, co ją ukorzeniła – permanentnego poczucia winy.

Magda sięga bruku i wstaje, by dryfując i kontrolując owo wznoszenie, zaraz stracić orientację i upaść ponownie. Aż dochodzi do punktu, gdy czerń pustki i czerwień krwi zaczynają dominować w jej życiu. Bezsens? Brak poczucia własnej wartości? Jałowość bycia? Magda próbuje się zabić. Nie pierwszy raz. Znowu pech i znowu ona staje się ofiarą. Tracąc możliwość racjonalnej oceny o wszystko obwinia siebie. Lecz zostaje odratowana. Zmuszona do leczenia. Nie ma drogi ucieczki. A tak bardzo chciała zasnąć i nie wrócić już więcej. Zasnąć i dać się przykryć ciężką pierzyną izolacji. Zasnąć i czuć ciepło, kojące ciepło... Jednak los znowu chciał inaczej, nie tak jak planowała. Tkwiąc dalej w rzeczywistości beznadziei, nie mogąc nic naprawić, czy zmienić, nie mogąc oddychać, Magda trafia na terapię do Pawła. I tu, mimo oporów, poznaje siebie. Jej umysł brutalnie poddany analizie okazuje się nie być umysłem, a życie – co za absurd – to bagno oblepiające skórę i nozdrza. Magda nie chce żyć. Życie dla niej to ciągła walka i szarpanina, a ona nie chce. Niczego nie chce, bo jak sama mówi, na nic i na nikogo nie zasługuje. Nie umie odpowiedzieć na pytanie, kim jest? Czego chce? Dokąd idzie? I początkowo ignoruje pomocną dłoń wyciągniętą przez psychiatrę. Bo po co? Przecież nie warto...
I tu muszę skończyć. Nadmienię tylko, że Magda żyje, żyje jako kobieta, którą utraciła w sobie w wieku czternastu lat.

Piotr Wilczyński – tego autora trzeba zapamiętać . „Próba samobójcza Magdaleny S.”, to powieść-poradnik, to powieść-drogowskaz dla uzależnionych i nie tylko. Styl, tematyka i fabuła nie należą do łatwych. Ksiązki nie sposób szybko czytać. Ona uzurpuje sobie wyłączność, narzuca własne tempo poddając analizie zarówno bohaterów, treść, jak i nas. Czytasz i – co nieuchronne – personalizujesz się z Magdą. Tniesz się, krwawisz, chcesz śmierci, ale wstajesz. Rzygasz na swój jasny dywan, na lakierowane buty i odwracasz się w inną stronę, by nie patrzeć. Czujesz się jak hybryda stworzona na potrzeby świata komiksów. Wchodzisz w buty Magdy, odurzają cię opary nieprzetrawionego alkoholu, smog z papierosów przesłania oczy, a ty brniesz dalej. Autor w perfekcyjny, literacki wręcz sposób prowadzi czytelnika po brudnym życiu, które już nie ma celu. Ale – jak się okazuje – ma resztki sensu. Ogromna wiedza psychologiczna, dobre pióro i historia zamknięta w okładkach sprawiły, że powstała BARDZO DOBRA POWIEŚĆ. Wszystko w niej śmierdzi. Fetor odrzuca od czytania, chcesz przestać, a jednak świadomie zostajesz. Dajesz sobie czas, trafiasz na kozetkę obwiniając się, po co? Po co włazisz w te wymioty, w to bagno, w ten cały egzystencjalny syf? Włazisz, tak, po to, by na końcu wyjść OCZYSZCZONY.

Piotr Wilczyński zaskakuje. Napisał bowiem książkę, która powinna być terapią dla każdego, która powinna trafić do kanonu obowiązkowych lektur dla uzależnionych. To książka, która prócz fabuły posiada drugie tło. Tło samozagłady. Ale by od tego tła się uwolnić, musisz odrzucić schematy, narzuconą na jałowe ciało kołdrę i stanąć przy otwartym oknie . Wiele zdań i porad, wiele słów w tej powieści odnosi się do leczenia wszelkich zaburzeń, a u zdrowych stanowi terapię wglądu w siebie samego

Mogłabym zacząć recenzję tej książki od słów: alkohol daje poczucie mocy i nadprzyrodzonej siły. Pijesz i czujesz się jakbyś spacerował po balustradzie najwyższego budynku świata. Rozpościerasz ręce, czujesz wiatr na całym sobie i to jest według ciebie raj. Raj podlany czterdziestoprocentową adrenaliną. Jest cudownie, dlatego Magda...

Albo mogłabym zacząć inaczej: kobieta...

Książka ocieka toksycznością. To nie jest miła lektura niewymagająca od czytelnika myślenia i wywołująca uśmiech na twarzy. Czytelnik dostaje wiele wątków, a każdy wydaje się jeszcze bardziej ciężki od poprzedniego.
Obserwujeny toksyczny związek dwóch kobiet, które trzymają się na siłę, z lęku przed samotnością. Toksyczne relacje między bohaterką, a jej rodzicami. Toksyczność wylewa się również z samej Magdy przez wszystko co przeżyła; każde złe wydarzenie odcisnęło na niej piętno, którego nie sposób się pozbyć i które podeptało jej wiarę zarówno w siebie samą jak i w otaczający ją świat.
Jest w książce jedna rzecz, która niesamowicie mnie wnerwiała. Wsadzone kompletnie od czapy sceny masturbowania się Magdy, łącznie z opisem stanu pochwy i śluzu bohaterki. Na litość boską... nie popycha to lektury do przodu, nie jest ważne dla reszty książki więc... PO CO? Czytelnik ma mnóstwo subtelnych oznak, że w związku Magdy brakuje namiętności i bez tego. Zapewniam wszelkich autorów książek, że nie interesuje mnie śluz ani suchość pochwy bohaterów literackich, także proszę te strony poświęcić na coś innego. Błagam :)

Książka ocieka toksycznością. To nie jest miła lektura niewymagająca od czytelnika myślenia i wywołująca uśmiech na twarzy. Czytelnik dostaje wiele wątków, a każdy wydaje się jeszcze bardziej ciężki od poprzedniego.
Obserwujeny toksyczny związek dwóch kobiet, które trzymają się na siłę, z lęku przed samotnością. Toksyczne relacje między bohaterką, a jej rodzicami....

Początek jak początek - trochę nudnawy ale z każdą stroną coraz ciekawiej. Książka powoli wciąga czytelnika na tyle, że ciężko się oderwać. I te skrywane tajemnice powoli wyłaniające się z mgły . Warto przeczytać. Polecam.

Początek jak początek - trochę nudnawy ale z każdą stroną coraz ciekawiej. Książka powoli wciąga czytelnika na tyle, że ciężko się oderwać. I te skrywane tajemnice powoli wyłaniające się z mgły . Warto przeczytać. Polecam.

Od pierwszych stron wciągnęłam się w losy Magdaleny. Kobieta mieszka ze swoją partnerką w Londynie, ale trudno powiedzieć, że jest szczęśliwa. Doświadcza ataków paniki, popędy agresywne mieszają się u niej z seksualnymi. Najpierw pojawia się lęk, a potem chęć zniszczenia wszystkiego dookoła. Jest bardzo samoświadoma, więc otrzymujemy wyczerpujący opis jej myśli i przeżyć. Nie czuć tu sztuczności, wszystkie emocje są świetnie oddane. Momentami wręcz zapis obsesyjnych myśli może zmęczyć. Jej odczucia względem ukochanej przechodzą od miłości do nienawiści. Tak bardzo boi się ją stracić, że jej umysł wyolbrzymia każdą sytuację, która mogłaby świadczyć o braku zaangażowania. Jednocześnie często sama prowokuje niepotrzebne kłótnie i przejawia nie do końca w porządku zachowania, jakby chciała zaatakować pierwsza obawiając się zranienia.
Na szczęście Magdalena postanawia skorzystać z pomocy psychologa, przepracować dawne traumy i zawalczyć o siebie. Póki nie jest za późno… Jeśli interesuje Was tematyka zaburzeń psychicznych i macie ochotę zajrzeć do głowy osoby walczącej ze swoimi demonami, koniecznie przeczytajcie. Nie będzie lekko i bezboleśnie, ale na pewno wartościowo. Jak dla mnie bardzo udany debiut, nie spodziewałam się, aż tak dobrej i emocjonalnej powieści.

Od pierwszych stron wciągnęłam się w losy Magdaleny. Kobieta mieszka ze swoją partnerką w Londynie, ale trudno powiedzieć, że jest szczęśliwa. Doświadcza ataków paniki, popędy agresywne mieszają się u niej z seksualnymi. Najpierw pojawia się lęk, a potem chęć zniszczenia wszystkiego dookoła. Jest bardzo samoświadoma, więc otrzymujemy wyczerpujący opis jej myśli i przeżyć....

Poruszająca historia. Początkowo nie rozumiałam zachowań Magdy lecz w miarę poznawania jej historii zaczęłam jej współczuć i rozumieć jej zagubienie.
Jak bardzo wydarzenia z naszego dzieciństwa mogą determinować nasze wybory w dorosłym życiu? Jaki wpływ na nasze dalsze życie mogą mieć decyzje podjęte pod wpływem silnych emocji?
Jak wiele krzywdy może wyrządzić człowiekowi nieodpowiedzialne zachowanie jego rodziców? Po lekturzer Proby samobójczej Magdaleny Synockiej wierzę, że bardzo dużo.
Okazuje się, że pod wpływem zdarzeń z przeszłości, próba samobójcza czasami może trwać wiele lat.

Poruszająca historia. Początkowo nie rozumiałam zachowań Magdy lecz w miarę poznawania jej historii zaczęłam jej współczuć i rozumieć jej zagubienie.
Jak bardzo wydarzenia z naszego dzieciństwa mogą determinować nasze wybory w dorosłym życiu? Jaki wpływ na nasze dalsze życie mogą mieć decyzje podjęte pod wpływem silnych emocji?
Jak wiele krzywdy może wyrządzić człowiekowi...

Pod koniec września ubiegłego roku swoją premierę miała debiutancka powieść autorstwa Piotra Wilczyńskiego, która ukazała się pod szyldem Wydawnictwa Novae Res, a nosi tytuł „Próba samobójcza Magdaleny Sanockiej”.

Główną bohaterką jest Magda Synocka, która zmaga się z ogromną depresją oraz wieloma traumami z dzieciństwa i młodości, które jak dowiadujemy się w toku lektury starała się przez bardzo długi czas wypierać, a stan ten zachodził z różnych względów. Młoda kobieta mieszka w Londynie wraz ze swoją partnerką Agatą próbując stworzyć z nią udany, stabilny związek niestety ciągłe wahania psychoemocjonalne Magdy oraz tendencja do częstego uciekania w alkohol kładą się coraz większym cieniem na związku kobiet.

„Próba samobójcza…” jest historią, gdzie uczucia, emocje i ludzka psychika odgrywają bardzo istotną rolę. Autor podjął w swojej powieści wiele trudnych, a często drażliwych dzisiaj tematów, takich jak chociażby związki partnerskie, zdrowie psychiczne jednostki, samookaleczenie się, czy myśli samobójcze.

Opowieść, której narratorką jest przede wszystkim Magda przybliża czytelnikom to, co dzieje się w jej umyśle właściwie w każdym momencie dnia. Jest to wręcz nieustająca gonitwa myśli, paranoicznych lęków i wywołanego nimi jak mówi bohaterka samowstrętu.

Oprócz aktualnego stanu bohaterki czytelnicy mają szansę przyjrzeć się również temu, co po dziś dzień ma wpływ na jej obecną egzystencję, chociaż miało miejsce wiele lat temu. Wraz z Magdą podczas odbywanej przez nią terapii stopniowo odkrywamy powody jej wielu skrajnych zachowań i zmieniających się niczym w kalejdoskopie odczuć względem samej siebie, otaczającego świata oraz innych osób.

Do jakich wniosków dojdzie ta młoda kobieta, a czytelnik wraz z nią? Czy ostatecznie krzyk tkwiący w jej wnętrzu zostanie jednak usłyszany? Tego dowiecie się z kart „Próby samobójczej…”. Mimo, iż zdecydowanie nie jest to łatwa pozycja to uważam, że jest ona warta przeczytania, gdyż jej lektura otwiera oczy na bardzo wiele nie zawsze jednoznacznych i oczywistych kwestii dotyczących zawiłości ludzkiej psychiki. A ponad to dzięki niniejszej powieści autor bardzo mocno sygnalizuje, że mimo wszechobecnego życiowego pędu powinniśmy być szczególnie wyczuleni na wewnętrzny krzyk drugiego człowieka, zwłaszcza, że takiego krzyku jest niestety coraz więcej.

* https://www.facebook.com/Ksiazkowoczyta *
https://ksiazkowoczyta.blogspot.com/2020/01/krzyku-wewnatrz-ciebie-nie-usyszy-nikt.html

Pod koniec września ubiegłego roku swoją premierę miała debiutancka powieść autorstwa Piotra Wilczyńskiego, która ukazała się pod szyldem Wydawnictwa Novae Res, a nosi tytuł „Próba samobójcza Magdaleny Sanockiej”.

Główną bohaterką jest Magda Synocka, która zmaga się z ogromną depresją oraz wieloma traumami z dzieciństwa i młodości, które jak dowiadujemy się w toku lektury...

„Krzyku wewnątrz ciebie nie usłyszy nikt” – choć brzmi to nieco pesymistycznie, takimi słowami wita nas autor w historii młodej kobiety żyjącej w Londynie wraz ze swą partnerką. Jest to zapowiedź do pełnej cierpienia, smutku, żalu, agresji, samookaleczania opowieści, w której na pierwszy rzut oka będzie przewidywalnie, lecz tutaj znajdziemy coś więcej. Autor sięga chociażby po kontrowersyjny temat, czyli opiera życie Magdy na relacji homoseksualnej – i o tyle o ile scenarzyści, filmowcy coraz częściej sięgają po ten wątek – w książkach (przynajmniej tych, które ja czytam) jest to stosunkowo świeży „chwyt”. Piotr wprowadza czytelnika w trudny świat młodej kobiety, której życie zbudowane na traumie z dzieciństwa jest pasmem klęski, destrukcyjnych zachowań, kompulsywnych czynów podyktowanych chwilowym impulsem. Magda jako niesztampowy bohater popada ze skrajności w skrajność, jest zaborcza, wściekła, by za chwilę zapewniać o miłości i oddaniu z uśmiechem na twarzy. Misternie otworzona dusza kobiety doświadczającej choroby psychicznej miota się między strachem przed opuszczeniem przez partnerkę, lękiem przed samotnością, nadmiernie rozbuchaną agresją, która może przerazić, z drugiej jednak strony chwiejność emocjonalna, brak stabilności każą nad doszukiwać się w Magdzie nie złego człowieka, ale kogoś, kto wymaga pomocy, wsparcia. Cała historia budzi wiele pytań. Przede wszystkim czy Agata ma cierpliwie znosić niestabilność partnerki, chorobliwą zazdrość? Czy ma pokornie i dzielnie trwać jednocześnie sama spychając się na dno życia z trudną partnerką? Jak może pomóc, skoro Magda sama często odrzuca jakąkolwiek pomoc lub upatruje w niej odmiennego celu i pobudek? Czy Magda będzie umiała przy pomocy innych, doświadczonych w pracy z ludźmi chorymi psychicznie wyjść jeszcze z ciemności swojego umysłu i wieść w miarę normalne życie?
Nie ma co spodziewać się tutaj łatwiej, przyjemnej lektury, bo temat zaburzeń psychicznych w dalszym ciągu jest tematem wstydu i marginalizacji społecznej, gdzie dość szybko przykleja się ludziom szkalującą etykietkę. „Próba samobójcza…” jest ważną lekturą, podnosi istotny temat, choć nie jest historią dla rąk każdego czytelnika, a raczej dla tych, którzy podejmują próby zrozumienia osób chorych.

„Krzyku wewnątrz ciebie nie usłyszy nikt” – choć brzmi to nieco pesymistycznie, takimi słowami wita nas autor w historii młodej kobiety żyjącej w Londynie wraz ze swą partnerką. Jest to zapowiedź do pełnej cierpienia, smutku, żalu, agresji, samookaleczania opowieści, w której na pierwszy rzut oka będzie przewidywalnie, lecz tutaj znajdziemy coś więcej. Autor sięga chociażby...

Próba samobójcza Magdaleny Synockiej

Książka „Próba samobójcza Magdaleny Synockiej” autorstwa Piotra Wilczyńskiego była dla mnie trudną lekturą. Główna bohaterka jednocześnie mnie irytowała i sprawiała, że było mi jej chwilami żal.

Magda to młoda kobieta, która zmaga się z depresją. Poznajemy ją w trudnym momencie jej życia, gdy jej stan jest wyjątkowo ciężki – depresja, myśli samobójcze i głosy w głowie, które wprowadzają kobietę w szał. Do tego trudności w związku, spowodowane brakiem zaufania do dziewczyny i chęcią kontroli na każdym kroku. Magda mieszka z Agatą w Londynie. Pracowała wcześniej jako psycholog, a od kilku tygodni jest na zwolnieniu lekarskim. Myśli atakujące w najmniej spodziewanym momencie nie pozwalały kobiecie normalnie funkcjonować. Magda chodzi na psychoterapię, ale sekret, który skrywa, skutecznie pozwala na omijanie trudnych tematów w gabinecie.

Kobieta regularnie miewa ataki paniki, a furia często bywa jej drugim imieniem. Coraz częściej okalecza się, a myśli samobójcze narastają. Każdy późniejszy powrót do domu przez partnerkę Magdy, Agatę, obarczony jest wieloma emocjami: strachem, złością, furią, paniką, rezygnacją. Przy takiej mieszance emocji Magdzie trudno jest zrozumieć, co nią kieruje i dlaczego. Autor bardzo dokładnie opisuje emocje przeżywane przez bohaterkę, możemy poczuć, jakbyśmy stali obok niej. Magda rani wszystkie bliskie i przyjazne jej osoby, nie potrafi odnaleźć się w większym gronie osób, a kilka razy dziennie prosi Agatę, by ta mówiła jej, że ją kocha i nigdy nie zostawi. Jak możemy domyślić się po tytule, Magda podejmuje próbę samobójczą. Jaki będzie jej efekt?

Książka jest bardzo trudna. Przede wszystkim mamy tu do czynienia z emocjami bohaterki, które równie silnie oddziałują na czytelnika – Piotr Wilczyński skutecznie zadbał o to, by opisy mocno działały na naszą wyobraźnię. Sam temat samobójstwa, poruszany w lekturze, wymaga od nas dużej empatii i zrozumienia, co dzieje się w głowie Magdy. Zapewne wśród naszych dalszych czy bliższych znajomych znajdą się osoby, które również borykają się z depresją. Często nie otrzymują żadnego wsparcia z zewnątrz, a same już dawno przestały być obiektywne w kwestii oceny ich samopoczucia. Czasem wystarczy rozmowa z taką osobą, by mogła ona spojrzeć na swoje życie z zupełnie innej strony. Problemy Magdy wynikały z traum przeżytych w dzieciństwie – prawdopodobnie gdyby wcześniej trafiła na terapię i odpowiedniego terapeutę, wszystkie sytuacje w książce nie wydarzyłyby się. „Próba samobójcza Magdaleny Synockiej”, pomimo ważnej tematyki, nie zainteresowała mnie na tyle mocno, bym chciała kiedyś do niej wrócić czy komuś ją polecić. Była po prostu przeciętna.

Próba samobójcza Magdaleny Synockiej

Książka „Próba samobójcza Magdaleny Synockiej” autorstwa Piotra Wilczyńskiego była dla mnie trudną lekturą. Główna bohaterka jednocześnie mnie irytowała i sprawiała, że było mi jej chwilami żal.

Magda to młoda kobieta, która zmaga się z depresją. Poznajemy ją w trudnym momencie jej życia, gdy jej stan jest wyjątkowo ciężki – depresja,...