Ostra jazda

Bardzo fajnie było poznać dalsze losy Teosia i innych bohaterów "neomilicyjnej" sagi :) Akcja dzieje się w 2015 roku, a dzieje się dużo - trup ściele się gęsto. Mamy tu handel ludźmi, przekręty finansowe, granie teczkami, usiłowanie zamachu. Po raz kolejny dowiedzieć się można, gdzie w nowych czasach wylądowali esbecy. Dla mnie trochę za dużo było odniesień do współczesnej polityki, ale można to wybaczyć, bo książka naprawdę świetna!

Bardzo fajnie było poznać dalsze losy Teosia i innych bohaterów "neomilicyjnej" sagi :) Akcja dzieje się w 2015 roku, a dzieje się dużo - trup ściele się gęsto. Mamy tu handel ludźmi, przekręty finansowe, granie teczkami, usiłowanie zamachu. Po raz kolejny dowiedzieć się można, gdzie w nowych czasach wylądowali esbecy. Dla mnie trochę za dużo było odniesień do współczesnej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo lubiłem czytać książki Ćwirleja, ale niestety "Ostra jazda" zawiodła mnie silnym zaangażowaniem politycznym autora w bieżące sprawy. Jak dla mnie polityczne aluzje i wtrącenia na każdym kroku w dużej mierze dyskwalifikują tą skądinąd interesującą pozycję.

Bardzo lubiłem czytać książki Ćwirleja, ale niestety "Ostra jazda" zawiodła mnie silnym zaangażowaniem politycznym autora w bieżące sprawy. Jak dla mnie polityczne aluzje i wtrącenia na każdym kroku w dużej mierze dyskwalifikują tą skądinąd interesującą pozycję.

Pokaż mimo to

Czekałem cierpliwie na kolejną książkę Ryszarda Ćwirleja i się doczekałem. Miałem jednak dość duże obawy, ponieważ autor przenosi nas w swojej najnowszej książce z roku 1985 do 2015 czyli w czasy obecne. Ten chwyt udał się Ćwirlejowi to trzeba mu przyznać, bo ileż można czytać o milicjantach z Poznania ? Czasami mam wrażenie, że można w nieskończoność……ale jest to moje skromne i osobiste zdanie. I tylko moje. Książka jest dobra, nawet powiedział bym można by było ją określić jako bardzo dobrą, ale ja ciągle tęsknie za tamtymi milicjantami. Właśnie zabrakło mi tego klimatu, także moja opinia jest na pewno krzywdząca w jakiś sposób.
Nie mogę powiedzieć, że Ćwirlej nie miał dobrego pomysłu na książkę, bo miał. Opisał nie tylko dalsze losy naszych bohaterów, którzy fani pisarza znają na wylot, opisał nie tylko najnowszą politykę, która bardzo szumnie weszła w nasze życie, z buciorami i rozpycha się łokciami. Dał tło dalszym częściom o policjantach z Poznania. Tylko mam trochę do niego żal, że tak szybko przeskoczył te kilka ładnych lat…ponad 30. Trochę szkoda, mógł przecież ciągnąć to trochę dalej. Czuję się zawiedziony, ale tylko z tego powodu.
Ćwirlej jako dobry obserwator życia zwykłych ludzi, obserwator polityczny, opisuje w bardzo wyraźny i charakterystyczny dla siebie sposób wszystkie grzechy Polaków. Była SB kręci lody. Drogie garnitury, luksusowe restauracje, jak mieli dobrze tak maja nadal. Na tym poesbesowskim podwórku , na tym poPRL-owskim śmietniku każdy się wybielił i próbuje udawać patriotę, porządnego obywatela. Ze słowami na ustach ,, Bóg, Honor i Ojczyzna ‘’ wyłażą czerwone pająki nie zza starego obrazu, ale ze swoich jam i zmieniając kolory w partiach znowu chcą rządzić Polską. Dawny układ odszedł w niepamięć, ale jego żołnierze i dawne demony nie dają o sobie zapomnieć. O nie ! I Ćwirlej doskonale to pokazuje jak dawni wysoko postawione komuszki świetnie się odnalazły w nowej rzeczywistości. Brutalny kapitalizm. Wybielanie się i wypieranie się swojej przeszłości. Niepamięć. Narodowa amnezja. Nowe siły też nic nie są lepsze. Pseudoprawica majaca również dużo za uszami idzie szturmem po władze odnosząc się do tradycji, rozliczenia komuchów i Bóg wie czego jeszcze aby tylko zdobyć władzę. Ale to tylko obietnice. Owi patrioci często przesiadują w burdelach trwoniąc publiczne pieniądze lub też chodzą na wystawne kolacje z byłymi komuchami. Nic się nie zmieniło. Człowiek który się nie sprzedał niczego tak naprawdę się nie dorobił w swoim życiu. Był zbyt uczciwy. Najważniejsza była dla nich Polska. Ojczyzna. Tacy nie mają nic po dziś dzień. Wszystko muszą wydzierać łapami. Inni byli w partii , tatuś, mamusia dzisiaj zapisują się do różnych partii , ale wszyscy tam są tacy sami. Ćwirlej ma najwidoczniej takie samo zdanie jak ja.
Teczki, szafy Bieleckiego ( Lesiaka, Kiszczaka ? ) układ pozostaje. Strach. Terror. Szantaż. Seryjny samobójca. Porozumienia Okrągłego stołu. I szaleniec ? szaleniec ? który pruje karetką pogotowania z ładunkiem wybuchowym aby wysadzić pół miasta w powietrze. Tak się przejmuję władzę. Nie sposób odnieść się do podpalenia Reichstagu. Historia lubi się powtarzać.
Społeczeństwo przypomina mi pacynki którymi kierują politycy. Ubabrani we wszystkie świństwa i szarlataństwa. Odświętnie ubrani , wypachnieni drogimi perfumami. Smrodu jednak nie zabijesz perfumą. Szambo to nie perfumeria czy jakoś tak to brzmiało. Smutny obraz naszego kraju, naszej rzeczywistości. Wciąż nie możemy się uwolnić od swoich demonów. Rosyjskich demonów przeszłości, które to demony kreują naszą przyszłość. Smutne, ale prawdziwe.

Wartka akcja. Ciekawi bohaterowie ( szczególnie ruda ! pyskata i wygadana , momentami za bardzo przytłoczona swoimi kompleksami. Małe cycki to nie koniec świata ! Najlepiej się pieści to co się w rękach mieści…..) Ale dobra do rzeczy, bo też odleciałem za bardzo. Już wracam. Pomysł super. Wykonanie również. Codzienny obraz rzeczywistości nie w krzywym, ale w prawdziwym zwierciadle. Kocham ten kraj. Mój kraj, ale nie znoszę polityków wszelkiej maści Dawidów Koperfilców .
Tylko no właśnie książkę inaczej bym odebrał, żeby to nie była nowoczesna kontynuacja losów lubianych przezemnie bohaterów. Żeby była odrębna. Mogę narzekać, ale zdaję sobie z tego sprawę, że Ćwirlej nie może się zatrzymać na pewnym tylko okresie , w tym przypadku okresie PRL i wiecznie to wałkować, ponieważ skończą się pomysły i będzie tyłek blady. Nastąpi samo zaoranie. Wiem i zdają sobie z tego sprawę. Przeszkadza mi w tej książce tak naprawdę ( teraz na to wpadłem ) mój sentymentalizm. I dlatego też mam dylemat jak naprawdę ocenić tą książkę. No cóż, coś się kończy coś się zaczyna. Nowe nie znaczy złe. Nowe jest po prostu inne. Muszę się z tym wszystkim oswoić. I przyzwyczaić. Przyzwyczajenie drugą naturą człowieka.

No dobra Ćwirlej . Lubię Twoje pisanie nawet bardzo, ale żeś przegiął pałę ! Za mało humoru sytuacyjnego. Stanowczo za mało. To ma się poprawić, żeby było tak jak dawniej, chociaż to ! :D

Czekałem cierpliwie na kolejną książkę Ryszarda Ćwirleja i się doczekałem. Miałem jednak dość duże obawy, ponieważ autor przenosi nas w swojej najnowszej książce z roku 1985 do 2015 czyli w czasy obecne. Ten chwyt udał się Ćwirlejowi to trzeba mu przyznać, bo ileż można czytać o milicjantach z Poznania ? Czasami mam wrażenie, że można w nieskończoność……ale jest to moje...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

No i bęc. Wreszcie Ryszard Ćwirlej wpadł w moje ręce. Słysząc te wszystkie ochy i achy, zastanawiałam się, czy pójdę za tłumem, czy też z właściwą w podobnych momentach konsternacją skończę ostatnią stronę jego książki i zapytam „ale o co chodzi?”. Z charakterystyczną dla mnie konsekwencją unikałam cyklu „Milicjanci z Poznania”, bowiem nadrobienie całej serii było dla mnie niemożliwe. Uznałam, że moment, w którym pisarz rozpoczyna coś nowego, jest idealny, by poznać jego – tak bardzo zachwalaną – twórczość. Dlatego też moja przygoda z tym autorem rozpoczęła się od „Ostrej jazdy”.

Gdy w pobliskim lesie znalezione zostają zwłoki żołnierza, a z magazynu szkoły oficerskiej znikają skrzynki z trotylem, robi się naprawdę gorąco. W tym samym czasie policjanci trafiają na ślad mafii i kobiet, które stały się ofiarami handlu żywym towarem. To nie wszystko. Postaci i wątków w „Ostrej jeździe”’ mamy „jak mrówków”. Czytelnikowi, który dopiero nieśmiało wyciąga dłoń na powitanie autora, trudno jest rozeznać się co, kto, z kim i dlaczego. Przyznam, że liczyłam na to, że wraz z nową serią nie będę musiała łatać luk, których pojawiło się całkiem sporo.

Podczas czytania zastanawiałam się, który wątek jest dla autora najważniejszy. Dla mnie najciekawszym okazał się wątek wypłynięcia na światło dzienne tajnych dokumentów dotyczących współpracy jednego z policjantów z SB. Bardzo lubię odnajdywać w książkach aluzje do aktualnej sytuacji społeczno-politycznej naszego kraju, a Ćwirlej gwarantuje w tym zakresie niezłą zabawę. Jednak muszę przyznać, że o ile wiele w „Ostrej jeździe” mi się podobało, o tyle czar nie utrzymał się za sprawą wyzwolonej, pyskatej policjantki oraz studentki prawa w jednej osobie, która jest główną postacią kryminału. Być może to moja wina i dał znać o sobie zakotwiczony we mnie brak zaufania do młodych, średnio doświadczonych życiowo ludzi, którzy nagle wyrastają na głównych śledczych o wybitnych umiejętnościach. Nie wznoszę peanów na rzecz ciętego języka i mocno feministycznej postawy bohaterek książek, choć wiem, że jest na takowe popyt. Chyba bardziej oczekiwałam kogoś takiego jak komisarz Bernard Gross z powieści Roberta Małeckiego niż dziewczynki, która na każdym kroku musi udowadniać, że jest już dojrzałą kobietą. Przyznam, że robiła to sprytnie i inteligentnie, ale ja nie mogłam zapomnieć, że „stoi za nią” nie młody debiutant, a doświadczony pisarz.

Trzeba jednak oddać Ćwirlejowi, że mnogość wątków i postaci nie wytrąca go z równowagi nawet na chwilę. Świetnie balansuje fabułą, powodując, że sprawy, które na pozór są ze sobą niepowiązane, mają wspólne elementy, gdy spojrzymy na nie nieco szerzej. Trudno mi oceniać warsztat autora po przeczytaniu jednej książki, ale jestem skłonna przyznać, że sposób, w jaki pisze Ryszard Ćwirlej, wymaga niezwykłej precyzji, bardzo dobrze rozpisanego planu i sporej dawki wiedzy. W tej prozie czuć doświadczenie, co nie jest wcale takie oczywiste.

Czy zatem nasze spotkanie było udane? Myślę, że na tyle, by dać się zaprosić na jeszcze jedno i wtedy podjąć decyzję, co dalej.

No i bęc. Wreszcie Ryszard Ćwirlej wpadł w moje ręce. Słysząc te wszystkie ochy i achy, zastanawiałam się, czy pójdę za tłumem, czy też z właściwą w podobnych momentach konsternacją skończę ostatnią stronę jego książki i zapytam „ale o co chodzi?”. Z charakterystyczną dla mnie konsekwencją unikałam cyklu „Milicjanci z Poznania”, bowiem nadrobienie całej serii było dla mnie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobra bajeczka o wydźwięku sensacyjnym z modnymi ostatnio w rolach głównych urokliwymi bohaterkami, w miejsce styranych czasem i życiem bohaterów. Chociaż tu akurat Ćwirlej kombinuje jak może odwołując się, jak do zaplecza, do postaci „rodzimych brudnych Harry” rodem z wcześniejszych cyklów.
Całość nie jest ani skomplikowana, ani wymagająca. Czytelnik, pozostawiony sam na sam z lekturą, nie doświadczy rozterek egzystencjalnych. W zasadzie nie doświadczy też przyśpieszonych impulsów w sieci neuronalnej, próbując rozwiązać zagadkę. Ba! Przynajmniej doświadczy dynamicznej fabuły i lekkiego czytadła. Na leniwe wieczory.
Autorowi udało się mnie rozbawić ironicznym stosunkiem do pewnego rodzaju światopoglądu. I, przyznam, ma rację. Piszę szczególnie po fakcie, gdy wczoraj padła wieść o przyznaniu literackiego Nobla Oldze Tokarczuk i pewnym nurcie „patriotycznych” komentarzy w tej kwestii oraz natychmiastowym wykorzystaniu zdarzenia w walce przedwyborczej.
Po przeczytaniu mam tylko jedno pytanie. Dlaczego „Ostra jazda” nie jest połączona w serię z „Jedynym wyjściem”?

Dobra bajeczka o wydźwięku sensacyjnym z modnymi ostatnio w rolach głównych urokliwymi bohaterkami, w miejsce styranych czasem i życiem bohaterów. Chociaż tu akurat Ćwirlej kombinuje jak może odwołując się, jak do zaplecza, do postaci „rodzimych brudnych Harry” rodem z wcześniejszych cyklów.
Całość nie jest ani skomplikowana, ani wymagająca. Czytelnik, pozostawiony sam na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ogromnie ucieszyła mnie wiadomość, że powstała nowa powieść z cyklu o Teofilu Olkiewiczu, gdyż przeczytana przeze mnie cała dotychczasowa seria bardzo mi się podobała. Odczekałam swoje w bibliotece i oto jest. Ryszard Ćwirlej nie obniżył literackich lotów, ale niestety "Ostra jazda" to bardziej opowieść o kolejnym pokoleniu stróżów prawa, niż o pełnym pijackiego wdzięku Teosiu i jego kolegach milicjantach. Owszem, są tu wszyscy: obok Olkiewicza jest i Mirek Brodziak, i Alfred Marcinkowski, i Blacha, wreszcie Gruby Rychu, ale to nie oni wybijają się na pierwszy plan. Bohaterką jest Aneta Nowak, młoda policjantka, która z zawziętością typową dla siebie samej tropi handlarzy żywym towarem. A że ma duszę feministki, więc mężczyźni, którzy zmuszają młode kobiety ze Wschodu do prostytucji budzą w niej furię i obrzydzenie. Działa więc bezkompromisowo, nie zawsze w zgodzie z przepisami, ale skutecznie jak mało kto. Obok toczy się wątek polityczny- oto szef wydziału Marcinkowski zostaje publicznie oskarżony o donoszenie na swoich kolegów do SB. Stoi za tym polityk partii, która przygotowuje się do wygrania wyborów (jest rok 2015) i czyści
stanowiska, aby po dojściu do władzy obsadzić je swoimi ludźmi. Obie sprawy zostają rozwiązane dzięki znajomościom i sprytowi wzmiankowanego wcześniej Olkiewicza, który na panienkach i dawnych ubekach zna się jak mało kto. Jednak, według mnie, za mało Olkiewicza w książce z serii o Olkiewiczu, sceneria też już nie ta. Przeniesienie akcji we współczesne realia pozbawiło tę powieść części humoru i przaśności ubiegłej epoki, co stanowiło o jej wyjątkowości. Jest to jednak dobre świadectwo współczesności i zmian, jakie zaszły w Polsce i Polakach od czasu, gdy na półkach był tylko ocet, a po papier toaletowy stało się w kilometrowych kolejkach.

Ogromnie ucieszyła mnie wiadomość, że powstała nowa powieść z cyklu o Teofilu Olkiewiczu, gdyż przeczytana przeze mnie cała dotychczasowa seria bardzo mi się podobała. Odczekałam swoje w bibliotece i oto jest. Ryszard Ćwirlej nie obniżył literackich lotów, ale niestety "Ostra jazda" to bardziej opowieść o kolejnym pokoleniu stróżów prawa, niż o pełnym pijackiego wdzięku...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Twórczość autora poznałam dzięki serii o Antonim Fischerze, która utrzymana była w klimatach kryminału retro. Tym razem autor opisuje współczesną Polskę z 2015 roku. To kontynuacja przygód bohaterów, nie czytałam poprzednich części, ale nie musiałam, bo i bez tego rozgrywające się tu wydarzenia są zrozumiałe. Byłam ciekawa czy kolejna książka autora przypadnie mi do gustu.

Niedaleko szkoły oficerskiej w Poznaniu znalezione zostają zwłoki żołnierza, okazuje się też, że magazynu znikają skrzynki z trotylem. Wojsko prowadzi nieudolne śledztwo, zacierając przy tym ślady, które mogłyby pomóc. Jakiś czas później w lesie grzybiarz odnajduje zwłoki młodej kobiety. Śledztwo prowadzą policjanci z Szamotuł, a pomagać im będzie przysłana z Poznania Aneta Nowak. Czy uda się jej odkryć prawdę? Czy te sprawy mogą się ze sobą łączyć?

Tak jak w innych książkach autora tak i tutaj jest sporo różnych wątków. Za główny z nich można uznać zabójstwo żołnierza i młodej kobiety, która jak się okazuje, była prostytutką. Śledztwo wykazuje, że powiązani są z tym handlarze żywym towarem. Mamy tutaj również inne wątki, które również mają duże znaczenie. Jeden z policjantów zostaje oskarżony o współpracę ze Służbą Bezpieczeństwa, a w tle mamy kraj szykujący się do wyborów parlamentarnych i kryzys uchodźczy. Wszystkie te poruszane tematy sprawiają, że sporo się tutaj dzieje, nie zabraknie emocji i wrażeń. Dla mnie trochę trudny był początek, nie mogłam się bardziej wciągnąć, a duża ilość bohaterów sprawiała, że nie wiedziałam kto jest kim. Może to wynikać z tego, że nie czytałam poprzednich części, ale już po kilkunastu stronach było o wiele lepiej, nie miałam już żadnych problemów i wszystko układało się w sensowną i dopracowaną całość. Książka zaczęła wciągać mnie coraz bardziej i z zainteresowaniem czytałam o bohaterach i śledztwach. Owszem, czasem pojawiały się rozdziały, które były dla mnie mniej ciekawe, ale całość jednak mnie wciągnęła. Spodobało mi się to w jaki sposób autor poruszył współczesne problemy, które połączył z ciekawą intrygą i polityką. Pan Ryszard Ćwirlej niczego nie koloryzuje i nie ubarwia, pisze wprost używając przy tym specyficznego języka. Niektóre opisywane sceny są dość mocne, ale taka właśnie jest tematyka tej powieści. Osoby, które nie znają jeszcze twórczości autora mogą pomyśleć, że fabuła jest trochę skomplikowana, ale z każdą kolejną stroną wszystko będzie coraz bardziej zrozumiałe. Wielowątkowość w tej książce jest dla mnie plusem, a na końcu okazuje, że wszystkie te wątki w jakiś sposób się ze sobą łączą. Rozwiązanie tej zagadki było dla mnie zaskoczeniem, nie spodziewałam się takich powiązań i akurat takiego finału, w którym rozgrywa się prawdziwy wyścig z czasem. Zauważyłam też, że autor w swoich książkach skupia się również na różnych detalach. Gdy pojawia się nowy wątek to często też pojawia się wtedy nowy bohater i chociaż jest tylko przez chwilę to i on ma swoje pięć minut, bo i o jego życiu trochę możemy się dowiedzieć. Moim zdaniem takie szczegóły są ciekawym dodatkiem do fabuły. Według mnie książka była ciekawa i dopracowana, polecam osobom lubiącym takie niebanalne historie.

W tej książce pojawia się tak wielu bohaterów, że trudno jest wybrać tych najważniejszych. Dla mnie jedną z takich osób jest na pewno młoda policjantka Aneta Nowak. Ta kobieta wie czego chce, jest odważna i dąży do wyznaczonego celu. Jest policjantką, ale też studentką prawa, która uwielbia jeździć na swoim motocyklu. Polubiłam tę dziewczynę za jej postawę i chęć niesienia pomocy. Pomagać jej będą postacie, które pojawiły się w poprzednich częściach - Brodziak, Grubiński, Blaszkowki, Marcinkowski i Olkiewicz. Każdy z nich został ciekawie wykreowany. Autor stworzył barwnych i wyrazistych bohaterów, o których chce się czytać. Tutaj nawet ci źli są dobrze wykreowani, wzbudzają zainteresowanie. Tak naprawdę nie każdemu można ufać, sama czasem nie wiedziałam kto jest tym dobrym, a kto nie. Nawet ci bohaterowie wprowadzani na krótko do fabuły okazywali się ciekawi i czasem szkoda było, że pojawiali się tylko na chwilę. Podoba mi się relacja pomiędzy tymi bohaterami, którzy znają się od wielu lat. Rozumieją się niemal bez słów, często stoją za sobą murem. Nie wszyscy jednak tacy są, bo są też tacy, dla których bardziej liczy się chęć posiadania władzy, wyższego stanowiska.

Wspominałam już, że styl pisania autora jest specyficzny. To nie jest lekka książka, czasem trzeba się trochę bardziej przy niej skupić. Nie jest też napisana bardzo ciężkim językiem, bo jednak wszystko jest tu zrozumiałe. Akcja jest wartka, ale nie jest też bardzo dynamiczna, wszystko jest tutaj wyważone. Autor porusza poważne współczesne tematy, które mogą wzbudzać różne emocje. Dla mnie wątek dotyczący handlu żywym towarem był najbardziej wstrząsający, aż strach pomyśleć, że takie rzeczy dzieją się naprawdę.

"Ostra jazda" to wielowątkowa powieść kryminalna, która porusza wiele ważnych tematów. Niektóre rozdziały były dla mnie mniej ciekawe, ale całość potrafi wciągnąć i zainteresować. Autor na koniec w interesujący sposób połączył wszystkie wątki, fabuła jest dopracowana i intrygująca. Chciałabym poznać również poprzednie części i poznać wcześniejsze losy bohaterów.

"Że to wszystko ma jakiś głębszy sens. Że tylko nam się wydaje, że kierujemy własnym losem, a tak naprawdę jesteśmy tylko częścią planu, który realizuje się niezależnie od nas. Że ten plan nadzoruje ktoś z góry, a my, nieważne, co byśmy zrobili, i tak w końcu musimy odegrać swoje role, które wyznaczył nam ten, kto to wszystko zaplanował."

https://czytam-wszystko.blogspot.com

Twórczość autora poznałam dzięki serii o Antonim Fischerze, która utrzymana była w klimatach kryminału retro. Tym razem autor opisuje współczesną Polskę z 2015 roku. To kontynuacja przygód bohaterów, nie czytałam poprzednich części, ale nie musiałam, bo i bez tego rozgrywające się tu wydarzenia są zrozumiałe. Byłam ciekawa czy kolejna książka autora przypadnie mi do...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Całkiem fajna kontynuacja przygód poznańskich "szkiełów", w której nie grają już głównych ról, ale "robią powieść" jako postaci drugoplanowe.

Całkiem fajna kontynuacja przygód poznańskich "szkiełów", w której nie grają już głównych ról, ale "robią powieść" jako postaci drugoplanowe.

Pokaż mimo to

"Pierwsze spotkanie z Ryszardem Ćwirlejem zaczyna się od mocnego uderzenia. W drodze na poligon wojskowy w Biedrusku zostaje zastrzelony sierżant Sławomir Matejuk, a z magazynów armii ginie dziesięć skrzyń trotylu. Drugim wątkiem, który poznajemy dosyć szybko jest śledztwo w sprawie zwłok młodej kobiety, które znaleziono w Puszczy Noteckiej. Sprawę prowadzą policjanci z Szamotuł, a pomaga im sierżant Aneta Nowak z Komendy Wojewódzkiej w Poznaniu, która podejrzewa, że zamordowana padła ofiarą ludzi powiązanych z handlem żywym towarem.

Trzeci wątek dotyczy zaś poznańskich milicjantów, znanych z wcześniejszych powieści autora. Tym razem grupa złożona z Alfreda Marcinkowskiego, Teofila Olkiewicza, Mirosława Brodziaka i Mariusza Blaszkowskiego musi zmierzyć się z wyciekiem esbeckich papierów sugerujących współpracę tego pierwszego ze Służbą Bezpieczeństwa.

Sporo tych wątków, a w tle jest jeszcze kampania wyborcza z 2015 roku, która również ma wpływ na wydarzenia z książki. Przy tak dużej liczbie historii bardzo ważne jest umiejętne ich poprowadzenie oraz ich atrakcyjność. Ćwirlej wywiązał się z tego bardzo dobrze i za to należą mu się pochwały. Zagadka kryminalna jest ciekawa i wciągająca, historia jest prowadzona na tyle umiejętnie, że z każdym kolejnym rozdziałem wciągamy się w nią bardziej i dajemy się autorowi prowadzić jak po sznurku. Intrydze kolorytu dodaje polityka i historia, które są jakby w tle, ale jednak należy je uznać za bohaterów drugoplanowych. Podobnie jak i poznański język oraz tamtejszy klimat, chociaż moim zdaniem tych akcentów mogło być jeszcze więcej".

Więcej na http://przeczytane.net/ostra-jazda/

"Pierwsze spotkanie z Ryszardem Ćwirlejem zaczyna się od mocnego uderzenia. W drodze na poligon wojskowy w Biedrusku zostaje zastrzelony sierżant Sławomir Matejuk, a z magazynów armii ginie dziesięć skrzyń trotylu. Drugim wątkiem, który poznajemy dosyć szybko jest śledztwo w sprawie zwłok młodej kobiety, które znaleziono w Puszczy Noteckiej. Sprawę prowadzą policjanci z...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dla mnie rewelacja. Pan Ćwirlej porusza bardzo ważne problemy współczesnej Polski. Typowe problemy kryminalne: handel "żywym towarem", powiązania dawnych służb PRL z obecną polityką i biznesem oraz panującym zakłamaniem w społeczeństwie - wszystkich tych obrońców moralności, karierowiczów, dziwnie rozumianego patriotyzmu. No i oczywiście wielki plus za specyficzny język.

Dla mnie rewelacja. Pan Ćwirlej porusza bardzo ważne problemy współczesnej Polski. Typowe problemy kryminalne: handel "żywym towarem", powiązania dawnych służb PRL z obecną polityką i biznesem oraz panującym zakłamaniem w społeczeństwie - wszystkich tych obrońców moralności, karierowiczów, dziwnie rozumianego patriotyzmu. No i oczywiście wielki plus za specyficzny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to