Nareszcie, po wielu przygotowaniach i bitwie stoczonej ze swoim kuzynem Uhtred odzyskał swój dom, Bebbanburg, historia zatoczyła koło, wróciliśmy do miejsca w którym to wszystko się zaczęło, walka o wpływy trwa nadal.
Książka przeczytana w ramach czytelniczego wyzwania w 2023 roku, gorąco polecam lekturę całej sagi.

Nareszcie, po wielu przygotowaniach i bitwie stoczonej ze swoim kuzynem Uhtred odzyskał swój dom, Bebbanburg, historia zatoczyła koło, wróciliśmy do miejsca w którym to wszystko się zaczęło, walka o wpływy trwa nadal.
Książka przeczytana w ramach czytelniczego wyzwania w 2023 roku, gorąco polecam lekturę całej sagi.

Wracając do domu

Każdy czytelnik zna to uczucie, gdy po wielotomowej przygodzie z bohaterami dociera do momentu, w którym to co wydawało się tak odległe, niedługo ma się ziścić. Z jednej strony czujemy satysfakcję, że wreszcie poznamy zakończenie wiodącego wątku całej serii, natomiast z drugiej strony mamy obawy czy sprosta ono naszym oczekiwaniom. Wówczas cały ten tom podporządkujemy tej jednej wiadomej chwili, czasem nie bacząc na wcześniejsze mankamenty, zmęczenie materiału czy powtarzalność. Bez względu na rezultat zawsze pojawia się uczucie spełnienia i pustki, czyli cieszymy się, że poznaliśmy zakończenie tak długiej wspólnej przygody, ale jednocześnie odczuwamy świadomy brak , wynikający z tego, że dalej nie ma już nic. Jednak czasem zdarza się, że koniec jednej przygody może stanowić początek dla następnej.

O samym autorze i jego twórczości napisano wiele, więc powinien być znany szerszemu gronu czytelników. Jeśli ktoś do tej pory nie słyszał o Bernardzie Cornwellu to można w skrócie napisać, że jest jednym z najlepszych autorów beletryzowanej historii o wczesnośredniowiecznej Anglii a raczej trudnych początkach jej powstawania. Głównym bohaterem serii „Wojny Wikingów” jest Uhtred, rozdarty wewnętrznie między byciem Sasem a Duńczykiem wojownik, który jako cel obrał odzyskanie ojcowizny. Przez kolejne tomy poznajemy dekady jego życia, które upłynęło mu wojaczce, przerywanej krótkimi okresami pokoju. Po wielu latach służby interesom innych ludzi, Uhtred wreszcie postanawia zawalczyć o własne marzenia i dopiąć tego, czego oczekiwał począwszy od pierwszego tomu, czyli odzyskanie rodzinnych włości a wraz z nimi sławetnego Bebbanburga.

Mercja i Northumbria zawarły rozejm. Uhtred wyrusza na północ. Zamierza odzyskać Bebbanburg i ziemie, które zagrabił przed laty jego zdradziecki wuj i które przywłaszczył sobie jego kuzyn. Gdy stoi pod zamkiem, zjawia się posłaniec Sigtryggra, króla Eoferwicu, prywatnie zięcia Uhtreda. Władca domaga się powrotu Uhtreda, gdyż Sasi Zachodni zaatakowali Northumbrię.

Po przebrnięciu iluś tomów danej serii, zaczynamy traktować bohaterów jak starych znajomych, z którymi zawsze lubimy się spotkać i posłuchać, co u nich słychać. Uhtred dał nam się poznać jako nieustępliwy i dążący do celu wojownik, któremu nie obce było popełnianie błędów. W dziesiątym tomie nasz odważny wojownik jest doświadczonym i starszym człowiekiem, który nad gwałtowność zaczyna cenić planowanie i strategię. Jednak wewnątrz nadal tli się ogień, który w każdej chwili może wybuchnąć. Niewątpliwie „Strażnik ognia” do takiego momentu nas prowadzi.

Nim Uhtred wyruszy na odzyskanie rodowej twierdzy, na drodze stanie mu wypełnienie danego słowa i lojalności względem swego zięcia Sigtryggra. Połowa „Strażnika ognia” przebiega pod znakiem planowania i częstych przemyśleń, natomiast sam Uhtred jawi się jako ten, który za wszelką cenę chce zachować pokój, niczym strażnik pokoju. Owszem w „Strażniku Ognia” cały czas coś się dzieje, lecz spokojniejsza część powieści studzi czytelnicze emocje przed najważniejszym elementem nie tylko tego tomu, ale całej serii. Możemy odczuwać swego rodzaju zmęczenie ciągłymi fortelami, potyczkami a przede wszystkim niebywałym szczęściem, które pozwala Uhtredowi wyjść obronną ręką z każdej opresji. Jednak możemy na to przymknąć oko z powodu wyjątkowości dziesiątego tomu. Po pierwsze jest to pierwszy tom, w którym wszystkie opisywane wydarzenia są całkowicie fikcyjne, lecz kunszt i styl autora sprawiają, że gdyby nie notka na końcu książki, to byśmy się w ogóle nie zorientowali. Po drugie Uhtred wreszcie wyrusza na odbicie Bebbanburga, a na ten moment musieliśmy czekać całe dziesięć tomów.

Rozdziały poświęcone walce o Bebbanburg swą dynamiką, napięciem i emocjonalnością dorównują tym, które opisywały spektakularne bitwy, zwłaszcza w pierwszych tomach. Pod koniec dzieje się tak dużo, że nie wiedząc kiedy docieramy do końca. Jednym słowem, zakończenie głównej osi „Wojen Wikingów” wypadło satysfakcjonująco. Początkowo tom dziesiąty miał być zakończeniem całej serii i gdyby w istocie tak było, to finał całej sagi odzwierciedlałby nasze oczekiwania. Wiedząc, że tak nie jest, że przed nami na chwilą obecną jeszcze trzy tomy, to nieodparcie podczas lektury dziesiątego tomu towarzyszy nam uczucie, że historia Uhtreda konsekwentnie zmierza do końca.

Podsumowując, „Strażnik Ognia” jest kolejnym dobrze napisanym tomem, co może dziwić, że przy tak dużej ilości tomów, cała seria trzyma tak dobry, wysoki poziom. Owszem możemy odczuć pewne zmęczenie materiału, gdyż pod względem historycznym to co najważniejsze zostało już opisane, więc autor tym razem skorzystał z całkowitej fikcji. Do połowy powieści może zbyt spokojnej i opanowanej , lecz z chwilą ujrzenia murów Bebbanburga pełnej krwi i szczęku oręża. Dziesiąty tom dostarcza wreszcie to co z chwilą przeczytania pierwszego tomu wydawało się tak odległe, czyli bitwy o odzyskanie rodzinnej posiadłości.

Wracając do domu

Każdy czytelnik zna to uczucie, gdy po wielotomowej przygodzie z bohaterami dociera do momentu, w którym to co wydawało się tak odległe, niedługo ma się ziścić. Z jednej strony czujemy satysfakcję, że wreszcie poznamy zakończenie wiodącego wątku całej serii, natomiast z drugiej strony mamy obawy czy sprosta ono naszym oczekiwaniom. Wówczas cały ten tom...

Cornwell jest świetny, trzeba miec nie lada talent, aby wypuścić tyle domów o jednym bohaterze i aby wszystkie były zajebiste. "Strażnik ognia" to tom 10 i bardzo ważny dla całego cyklu. Nie będę zdradzać dlaczego, ale dodam tylko, że świetnie się czyta, dużo tu akcji i walk, mniej polityki ze średniowiecznej Anglii. Bardzo, bardzo dobra historia. I pomyśleć, że Uhtred ma już ok 60-tki w tym tomie!

Cornwell jest świetny, trzeba miec nie lada talent, aby wypuścić tyle domów o jednym bohaterze i aby wszystkie były zajebiste. "Strażnik ognia" to tom 10 i bardzo ważny dla całego cyklu. Nie będę zdradzać dlaczego, ale dodam tylko, że świetnie się czyta, dużo tu akcji i walk, mniej polityki ze średniowiecznej Anglii. Bardzo, bardzo dobra historia. I pomyśleć, że Uhtred ma...

Uthred z Bebbanburga czuje, że nadchodzi czas by odzyskać to, co do niego należy. Dobrze rozumie na czym polega siła wojny informacyjnej i choć w X wieku nikt nie słyszał o Internecie, równie ważną bronią w walce z przeciwnikiem okazywała się... plotka.

Uthred z Bebbanburga czuje, że nadchodzi czas by odzyskać to, co do niego należy. Dobrze rozumie na czym polega siła wojny informacyjnej i choć w X wieku nikt nie słyszał o Internecie, równie ważną bronią w walce z przeciwnikiem okazywała się... plotka.

Uhtred wiecznie żywy, waleczny, żądny zemsty skubaniec, któremu wszystko się udaje, ale co mi tam, lubię gościa i jego kompanów i zawsze dobrze się bawię, czytając jego kolejne przygody. Miażdży wrogów, rozkochuje w sobie niewiasty, jest niczym James Bond średniowiecza. Troszkę historii, dużo fantazji i masa świetnej zabawy. Rozkoszna historia. Polecam.

Uhtred wiecznie żywy, waleczny, żądny zemsty skubaniec, któremu wszystko się udaje, ale co mi tam, lubię gościa i jego kompanów i zawsze dobrze się bawię, czytając jego kolejne przygody. Miażdży wrogów, rozkochuje w sobie niewiasty, jest niczym James Bond średniowiecza. Troszkę historii, dużo fantazji i masa świetnej zabawy. Rozkoszna historia. Polecam.

Kolejny tom, historii o Uhtredzie. Więcej retrospekcji i odniesień do poprzednich tomów czyni akcję mniej żwawą. Nadal bardzo ciekawie i sięgam po kolejny tom,

Kolejny tom, historii o Uhtredzie. Więcej retrospekcji i odniesień do poprzednich tomów czyni akcję mniej żwawą. Nadal bardzo ciekawie i sięgam po kolejny tom,

Kolejne przygody lorda Uthreda z Bebbanburga. Nieustraszony wojownik podejmuje kolejne wyzwania a wszystko w tle historii Anglii opowiedzianej przez Cornwela w sposób niezwykle barwny...

Kolejne przygody lorda Uthreda z Bebbanburga. Nieustraszony wojownik podejmuje kolejne wyzwania a wszystko w tle historii Anglii opowiedzianej przez Cornwela w sposób niezwykle barwny...

Nie można się oderwać. Jest moc. Polecam całą serię. Słucham kolejnej.

Nie można się oderwać. Jest moc. Polecam całą serię. Słucham kolejnej.

To co zwykle. Jednak dziś ogromny minus za note historyczną, a właściwie poradnik,, Jak napisać jeden tom więcej, zgarnąć więcej kasy i mięc w nosie historie i czytelnika "

To co zwykle. Jednak dziś ogromny minus za note historyczną, a właściwie poradnik,, Jak napisać jeden tom więcej, zgarnąć więcej kasy i mięc w nosie historie i czytelnika "

Uff, w końcu Uhtred odbija Bebbanburg.
4 zwalczające strony leją się nawzajem, ale zwycięzca może być tylko jeden ...
Autor wzniósł się na wyżyny swojej wyobraźni, wymyślając ten "kogel-mogel", a to jeszcze nie koniec - wow.

Uff, w końcu Uhtred odbija Bebbanburg.
4 zwalczające strony leją się nawzajem, ale zwycięzca może być tylko jeden ...
Autor wzniósł się na wyżyny swojej wyobraźni, wymyślając ten "kogel-mogel", a to jeszcze nie koniec - wow.