Wojny Wikingów

Powiedziałem, że wiem, co chcę robić, choć nie było to do końca prawdą. Prawda bowiem była taka, że znajdowałem się na samym dnie rozpaczy, kompletnie zdruzgotany, z oczami pełnymi łez. Chciałem żyć swoim dawnym życiem, mieć za ojca Ragnara, ucztować i śmiać się. Jednak od przeznaczenia nie ma ucieczki. Następnego dżdżystego poranka pochowaliśmy zmarłych, srebrnymi monetami zapłaciliśmy Anglikom za pomoc w pochówku i ruszyliśmy na południe. My: chłopiec u progu dorosłości, dziewczyna i pies. Zmierzaliśmy donikąd.

Powiedziałem, że wiem, co chcę robić, choć nie było to do końca prawdą. Prawda bowiem była taka, że znajdowałem się na samym dnie rozpaczy, ...

(...) głoszenie prawdy nigdy nie było najmocniejszą stroną księży.

(...) głoszenie prawdy nigdy nie było najmocniejszą stroną księży.

Gdy jesteśmy młodzi i słabi, marzymy o tym, by posiadać tajemniczą moc. A gdy już dorośniemy i stajemy się silni, to samo marzenie potępiamy u młodszych.

Gdy jesteśmy młodzi i słabi, marzymy o tym, by posiadać tajemniczą moc. A gdy już dorośniemy i stajemy się silni, to samo marzenie potępiamy...