„Bracia krwi” przedstawiają dalsze zmagania dwóch legionistów, Macro i Katona, z plemionami celtyckimi w Brytanii. Jest to trzynasty tom cyklu.

Lektura „Orłów Imperium” jest satysfakcjonująca. Simon Scarrow dba o szczegóły tworzonej przez niego fabuły. Bardzo często można odnieść wrażenie, że opisywane wydarzenia naprawdę miały miejsce.
Fundamentem cyklu jest wojna. Jednocześnie nie brakuje w nim intryg, polityki, dyplomacji, spisków, manipulacji oraz ekonomii. Doświadczymy wszystkiego, co było integralną częścią Imperium Rzymskiego.
Nie zmienia to faktu, że zmęczenie „Orłami Imperium” nie ustępuje. Przez kilkanaście książek czytamy o przygodach tych samych bohaterów. Realizm historyczny, będący zaletą, posiada drugą stronę medalu. Mamy świadomość, że nie wydarzy się nic szokującego, jak np. najazd Brytów na kontynent. Właśnie, nieszczęśni Brytowie. Walka z nimi ma miejsce przez prawie połowę „Orłów Imperium”. Tomy „Gladiator” oraz „Pretorianin” znacząco urozmaicały cykl. Jest ich stanowczo za mało.
„Wojna jest przedłużeniem polityki”. Poniżej opiszę, jak bardzo „Bracia krwi” są zgodni z duchem tej sentencji.
SPOILERY:



Legiony rzymskie odnoszą zwycięstwo nad barbarzyńcami. W wyniku sukcesu zostaje pojmany celtycki wódz, Karatakus.
Tryumf jednak zostaje zaprzepaszczony, ponieważ zdrajca pomaga uciec groźnemu wodzowi. Przyczyną są zakulisowe rozgrywki w Rzymie, które dotykają nawet odległych prowincji. Jedna z frakcji chce kontynuować podbój Brytanii z powodów wizerunkowych. Druga pragnie wycofania wojsk z wyspy, aby podkopać reputację rywali. Każda ze stron ma swoich zauszników, doradców i agentów. Dopatrują się oni prominentnej przyszłości w cieniu popieranych przez nich członków rodziny cesarskiej.
Rzymianie spiskują nie tylko przeciwko sobie. Potrafią równie skutecznie skłócić ze sobą plemiona brytyjskie. Dzięki rzymskiemu złotu królowa Kartimandua, władczyni najpotężniejszego plemienia celtyckiego na wyspie, zawiązała z Rzymianami sojusz. Gdyby nie to posunięcie dyplomatyczne, supremacja Rzymu w Brytanii stanęłaby pod znakiem zapytania.
Bohaterowie zmieniają stronnictwa nie tylko skuszeni złotem. Niekiedy stwierdzają, że ich strona jest przegrana i przechodzą do obozu oponentów, chcąc po prostu przetrwać. Tak postąpił Septymiusz, syn Narcyza i jednocześnie jego zaufany agent. Dostrzegł, że jego ojciec traci wpływy na rzecz Pallasa, greckiego wyzwoleńca. Został podwójnym agentem, sabotując operację rodzica.



KONIEC SPOILERÓW:
Jeżeli chodzi o wydarzenia mające miejsce w Brytanii, jest to jedna z lepszych książek cyklu. Nie wyróżnia się na tyle, by otrzymała ode mnie wyższą ocenę. Nie odradzam jej lektury wiernym fanom. Ja sam nie mam zamiaru omijać żadnej książki „Orłów Imperium”, pomimo odczuwalnego zniechęcenia.

„Bracia krwi” przedstawiają dalsze zmagania dwóch legionistów, Macro i Katona, z plemionami celtyckimi w Brytanii. Jest to trzynasty tom cyklu.

Lektura „Orłów Imperium” jest satysfakcjonująca. Simon Scarrow dba o szczegóły tworzonej przez niego fabuły. Bardzo często można odnieść wrażenie, że opisywane wydarzenia naprawdę miały miejsce.
Fundamentem cyklu jest wojna....

Trzynasty już tom przygód Katona i Macro który się chyba nigdy nie znudzi. Po raz kolejny jesteśmy w Brytanii gdzie nasi dzielni Rzymianie próbują pojmać największego wroga Karatakusa któremu jednak pomaga agent w samym środku Rzymian. W tej części mamy więcej szpiegostwa niż walk lecz mimo wszystko jest to tak samo wciągające. Chciałoby by się powiedzieć Serio trwaj!! A ja napewno sięgnę po kolejne części tej wspaniałej serii.

Trzynasty już tom przygód Katona i Macro który się chyba nigdy nie znudzi. Po raz kolejny jesteśmy w Brytanii gdzie nasi dzielni Rzymianie próbują pojmać największego wroga Karatakusa któremu jednak pomaga agent w samym środku Rzymian. W tej części mamy więcej szpiegostwa niż walk lecz mimo wszystko jest to tak samo wciągające. Chciałoby by się powiedzieć Serio trwaj!! A ja...

To już trzynasty tom cyklu o legionistach Katonie i Macronie, i dalej czyta się rewelacyjnie. Tym razem zawitali do Brytanii by uwolnić się od polityki i spisków w Rzymie, ale wrogowie nawet w tak odległej prowincji zagrażają naszym bohaterom i muszą się spodziewać zamachu na swoje życie.
Jak zwykle dużo walk z dzikimi Brytami, plemionami które nie chcą się podporządkować panowaniu Rzymu. Krew leje się gęsto po obu stronach, i żeby przeżyć trzeba mieć dużo szczęścia.

To już trzynasty tom cyklu o legionistach Katonie i Macronie, i dalej czyta się rewelacyjnie. Tym razem zawitali do Brytanii by uwolnić się od polityki i spisków w Rzymie, ale wrogowie nawet w tak odległej prowincji zagrażają naszym bohaterom i muszą się spodziewać zamachu na swoje życie.
Jak zwykle dużo walk z dzikimi Brytami, plemionami które nie chcą się...

Scarrow mnie wciąż zadziwia w sposób bardzo pozytywny . Im dalej w las tym lepiej . Po tym cyklu widać jak rozwija się ten autor . Książka według mnie jest bardziej dojrzała od pozostałych części cyklu . Jest w niej wszystko co w tym gatunku literackim powinno być . Czyta się lekko i przyjemnie . Dla mnie czytanie ma na celu relaksowania się i taki jest Scarrow .

Scarrow mnie wciąż zadziwia w sposób bardzo pozytywny . Im dalej w las tym lepiej . Po tym cyklu widać jak rozwija się ten autor . Książka według mnie jest bardziej dojrzała od pozostałych części cyklu . Jest w niej wszystko co w tym gatunku literackim powinno być . Czyta się lekko i przyjemnie . Dla mnie czytanie ma na celu relaksowania się i taki jest Scarrow .

Już dwa poprzednie tomy Orłów Imperium "skręcały" wokół wątków szpiegowskich i tak samo było w "Braciach krwi". Muszę jednak przyznać, że autor bardzo ciekawie te wątki wplótł w akcje tych powieści, przez co stały się bardziej bogate i urozmaicone.
Znów jesteśmy w Brytanii, gdzie Rzymianie z ogromnym trudem utrzymują podbite tereny. Jednak ich najgorszy koszmar, Karatakus, ciągle nie daje zapomnieć o sobie. Ciągle nęka rzymskie legiony swymi wypadami, a trudny górski teren sprawia, że ciężko go wytropić.
Katon i Macro jak zwykle zostają uwikłani w wir wydarzeń, a do tego dowiadują się, że ich życie jest w niebezpieczeństwie z powodu spisku przeciw Cesarzowi Klaudiuszowi zawiązanego przez rzymskich oponentów cesarza. Muszą odkryć, kto za tym spiskiem stoi, a do tego walczyć do upadłego w różnych potyczkach. No i schwytać Karatakusa. Żywego...
"Bracia krwi", tak jak poprzednie powieści, dostarcza mnóstwo wartkiej akcji, sugestywnych opisów walk, a także ujawnia niezwykły przywódczy talent prefekta Katona, który ma zadatki na doskonałego dowódcę (legata) legionu. Czy kiedyś nim zostanie?...
Gorąco polecam cały cykl fanom powieści historyczno-przygodowych!

Już dwa poprzednie tomy Orłów Imperium "skręcały" wokół wątków szpiegowskich i tak samo było w "Braciach krwi". Muszę jednak przyznać, że autor bardzo ciekawie te wątki wplótł w akcje tych powieści, przez co stały się bardziej bogate i urozmaicone.
Znów jesteśmy w Brytanii, gdzie Rzymianie z ogromnym trudem utrzymują podbite tereny. Jednak ich najgorszy koszmar, Karatakus,...

Nie jest może jakoś specjalnie wybitna, ale czyta się na prawdę fajnie. Chociaż szczerze powiedziawszy mamy powtarzalność fabuły z książki na książkę, to chyba jedyny minus choć trzeba powiedzieć, że trzyma nadal w napięciu i zachęca do zakupu/wypożyczenia kolejnego tomu. Ma w sobie to coś ;)

Nie jest może jakoś specjalnie wybitna, ale czyta się na prawdę fajnie. Chociaż szczerze powiedziawszy mamy powtarzalność fabuły z książki na książkę, to chyba jedyny minus choć trzeba powiedzieć, że trzyma nadal w napięciu i zachęca do zakupu/wypożyczenia kolejnego tomu. Ma w sobie to coś ;)

Okładka
pilnuje
skąd
biblioteka
moja opinia
Uważam,że cykl jest doskonały.Choć,nie każda powieść udana./Nie umiem,tego wyjaśnić.Dlaczego tak napisałem.
Otóż mamy ,mój ostatnio ulubiony temat.Walk Brytów z Rzymem.Gdzie owszem,Rzym pokonał.Brytów ale jakim manewrem,jedziemy dalej.
Fabuła,tu moja wyobraźnia skakała. Czegoż to sobie człowiek,nie wyobrażał.
Walki,walki,oni go.Mieczem,a tamci toporem.
I rach i ciach,Brytowie leżą.A jak ładny był ogień po nocy.

Okładka
pilnuje
skąd
biblioteka
moja opinia
Uważam,że cykl jest doskonały.Choć,nie każda powieść udana./Nie umiem,tego wyjaśnić.Dlaczego tak napisałem.
Otóż mamy ,mój ostatnio ulubiony temat.Walk Brytów z Rzymem.Gdzie owszem,Rzym pokonał.Brytów ale jakim manewrem,jedziemy dalej.
Fabuła,tu moja wyobraźnia skakała. Czegoż to sobie człowiek,nie wyobrażał.
Walki,walki,oni...

Gdyby nie dość skromne dawkowanie, książkę przeczytałabym w max. trzy dni. Niestety, na półce mam jeszcze tylko dwie części serii, więc wspomniane dawkowanie jest koniecznością. Trzynasty tom mnie nie rozczarował, chociaż scen batalistycznych w nim mniej niż w poprzednich częściach. Zastąpił je bardziej rozbudowany wątek szpiegowski.

Karatakus po długiej ucieczce jest zmuszony wydać legionom bitwę, która ma szanse zakończyć podbój nowej prowincji. Nie będzie to jednak łatwe. Tymczasem w Rzymie Narcyz odkrywa, w jaki sposób jego rywal, Pallas, chce podkopać autorytet Klaudiusza.

Na pierwszy rzut oka schemat stosowany przez Autora jest bez zmian - wojna z intrygą w tle, czyli to, do czego można się już było przyzwyczaić. A jednak ta książka jest inna, ponieważ to intrygi wysuwają się na pierwszy plan. Jest tu zdecydowanie więcej knucia, ale opowieść nic na tym nie straciła. Przeciwnie, sprawdziło się to genialnie. Coraz wyraźniej zaznaczają się też zmiany w charakterze Katona. Jednak nie jestem pewna, czy podoba mi się kierunek, w którym ta postać zmierza. Spodziewałam się ich, jednak przekonana nie jestem.

Jest kilka literówek, parę innych błędów, ale w sumie książka jest świetna. Zdecydowanie polecam całą serię :)

Gdyby nie dość skromne dawkowanie, książkę przeczytałabym w max. trzy dni. Niestety, na półce mam jeszcze tylko dwie części serii, więc wspomniane dawkowanie jest koniecznością. Trzynasty tom mnie nie rozczarował, chociaż scen batalistycznych w nim mniej niż w poprzednich częściach. Zastąpił je bardziej rozbudowany wątek szpiegowski.

Karatakus po długiej ucieczce jest...

Muszę powiedzieć że wszystkie książki do tej pory o Macro i Katonie bardzo mi się podobały i nic się nie zmieniło :D Najbardziej martwi mnie że to już prawie koniec przygód naszych żołnierzy(Czasami jeżeli czytam cały cykl książek potrafię się znudzić, ale nie w tym przypadku) kolejne części będę musiał czytać po trochę a nie w dwa dni:P!!!

Muszę powiedzieć że wszystkie książki do tej pory o Macro i Katonie bardzo mi się podobały i nic się nie zmieniło :D Najbardziej martwi mnie że to już prawie koniec przygód naszych żołnierzy(Czasami jeżeli czytam cały cykl książek potrafię się znudzić, ale nie w tym przypadku) kolejne części będę musiał czytać po trochę a nie w dwa dni:P!!!

Zawsze doję 10 temu pisarzowi za ogrom dobrej pracy. Opisami działając na wyobraźnię ukazuje nam czasy Imperium Rzymskiego - nie było łatwo.

Zawsze doję 10 temu pisarzowi za ogrom dobrej pracy. Opisami działając na wyobraźnię ukazuje nam czasy Imperium Rzymskiego - nie było łatwo.