Ok, sięgnęłam po tą pozycję, bo zobaczyłam G.R.R. Martina wśród autorów. Uznałam, że może to być coś podobnego, w podobnym stylu do ,,Sagi Pieśni Ognia i Lodu" i choć okazuje się całkiem innym rodzajem fantastyki - nie zawiodłam się na powieści.
Na początku lekko mnie męczyła. Nie mogłam zaakceptować tego świata. Nie wiem, czy język był dla mnie oporny, czy po prostu to nie był dobry czas na czytanie. Jednak z czasem, im bardziej wyciągałam się w historię Maris (głównej bohaterki) tym lepiej mi się czytało.
Maris jest lotnikiem, do czasu, gdy jej młodszy, przyszywany brat nie osiągnie odpowiedniego wieku. Bo tym świecie lotnikiem może być w pierwszej kolejności prawowite, pierwsze dziecko lotnika przechodzącego na przymusową emeryturę, że tak powiem. Więc w sumie Maris miała szczęście, bo lotnik ją nauczył fachu, gdy myślał, że nie będzie miał swoich dzieci. Maris miała szczęście, bo poczuła, jak to jest. Ale gdy coś pokochasz i spróbujesz, tym bardziej ciężko z tego zrezygnować.
Najlepszym według mnie wątkiem była owa niesprawiedliwość, choć równocześnie niesprawiedliwość ta sprawiała, że lotnicy byli elitarną jednostką. Owa niesprawiedliwość systemu spotkała Maris, a ona postanowiła walczyć o zmiany...
Można powiedzieć, że książka składa się z kilku etapów, w zależności od tego, w którym etapie życia znajduje się Maris. Spotykamy wraz z nią różne osoby, do których rożnie podchodzimy. Główną bohaterką jest Maris, więc z jej punktu widzimy innych bohaterów. Choć czasem możemy zobaczyć coś więcej.
Książka mi się spodobała, choć wykreowany świat, w którym lotnicy mają skrzydła, nie do końca do mnie przemówił. Za dużo miałam niewidomych. Choćby — dlaczego nie mogli budować nowych skrzydeł. Kto je stworzył i dlatego nikt nie może powtórzyć tego procederu. Przecież w takim świecie prawnego dnia nikt nie będzie mógł latać, gdy wszystkie dostępne skrzydła ulegną całkowitemu zniszczeniu... co wtedy?

Ok, sięgnęłam po tą pozycję, bo zobaczyłam G.R.R. Martina wśród autorów. Uznałam, że może to być coś podobnego, w podobnym stylu do ,,Sagi Pieśni Ognia i Lodu" i choć okazuje się całkiem innym rodzajem fantastyki - nie zawiodłam się na powieści.
Na początku lekko mnie męczyła. Nie mogłam zaakceptować tego świata. Nie wiem, czy język był dla mnie oporny, czy po prostu to...

Próbowałam ją przeczytać, wielokrotnie do niej wracałam, jednak za każdym razem stwierdzałam że serio nie obchodzi mnie jak się kończy.

Próbowałam ją przeczytać, wielokrotnie do niej wracałam, jednak za każdym razem stwierdzałam że serio nie obchodzi mnie jak się kończy.

Książkę czytało mi się bardzo przyjemnie - jest dobrze napisana i przedstawia ciekawy świat przedstawiony. Fajnie, że cała historia jest w jednym tomie, bo dawno nie czytałam krótkiej opowieści fantastycznej, na którą nie trzeba poświecić dużo czasu. Bardzo polubiłam również główna bohaterkę. (less)

Książkę czytało mi się bardzo przyjemnie - jest dobrze napisana i przedstawia ciekawy świat przedstawiony. Fajnie, że cała historia jest w jednym tomie, bo dawno nie czytałam krótkiej opowieści fantastycznej, na którą nie trzeba poświecić dużo czasu. Bardzo polubiłam również główna bohaterkę. (less)

Przeczytałam w okresie, gdy sięgałam po wszystko z nazwiskiem George'a R. R. Martina na okładce. Niezła, choć w porównaniu do innych pozycji autora wydała mi się słaba.

Przeczytałam w okresie, gdy sięgałam po wszystko z nazwiskiem George'a R. R. Martina na okładce. Niezła, choć w porównaniu do innych pozycji autora wydała mi się słaba.

Dość ciężko mi się tę powieść czytało. Miałem kilka podejść do niej, ale w końcu się przemogłem. Pomysł ciekawy, było kilka fajnych momentów. Niestety częściej mnie nużyła niż ciekawiła.

Dość ciężko mi się tę powieść czytało. Miałem kilka podejść do niej, ale w końcu się przemogłem. Pomysł ciekawy, było kilka fajnych momentów. Niestety częściej mnie nużyła niż ciekawiła.

Dawno nie męczyłem tak długo książki. Historia nie za bardzo mnie porwała, poza kilkoma momentami. Może to wszystko też wina tego, że nie kręci mnie latanie :). W każdym razie"Przytsn wiatrów" to pozycja, która odłożę na półkę z radością i raczej nie będzie to powieść do której będę chciał wrócić. Daje 5/10, bo momentami było bardzo ciekawie, by później to zepsuć.

Dawno nie męczyłem tak długo książki. Historia nie za bardzo mnie porwała, poza kilkoma momentami. Może to wszystko też wina tego, że nie kręci mnie latanie :). W każdym razie"Przytsn wiatrów" to pozycja, która odłożę na półkę z radością i raczej nie będzie to powieść do której będę chciał wrócić. Daje 5/10, bo momentami było bardzo ciekawie, by później to zepsuć.

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

To nie jest opinia, ale nowa wersja portalu wymaga wpisania kilku słów, by dołączyć książkę do biblioteczki.
Pozdrawiam

Dla fana prozy George'a R.R. Martina, a takim jestem, to wielkie rozczarowanie. Zastanawiam się kto tu jest autorem i co nazwisko Martina robi na okładce. Czyżby tylko przynęta? Nuda, niemal usnąłem przy lekturze, sztuczne dialogi, płascy bohaterowie. Plusem skromna ale klimatyczna okładka.

Dla fana prozy George'a R.R. Martina, a takim jestem, to wielkie rozczarowanie. Zastanawiam się kto tu jest autorem i co nazwisko Martina robi na okładce. Czyżby tylko przynęta? Nuda, niemal usnąłem przy lekturze, sztuczne dialogi, płascy bohaterowie. Plusem skromna ale klimatyczna okładka.

Fantastycza powieść. Dziwią mnie te niskie oceny, bo czytało się fenomenalnie!

Fantastycza powieść. Dziwią mnie te niskie oceny, bo czytało się fenomenalnie!

Jedyna rzecz dobra w tej książce to przepiękna okładka i nazwisko MARTIN na niej. Nic więcej pozytywnego napisać niestety nie mogę.

"Przystań wiatru" opowiada o planecie, na której ludzie mają możliwość latania dzięki skrzydłom skonstruowanym z elementów rozbitego statku kosmicznego.
Brzmi ciekawie?
No ja też się nabrałam i nastawiłam się na niesamowitą (albo przynajmniej fajną) opowieść. Niestety książka w większości jest przegadana, nic się nie dzieje, a George R.R. Martin na okładce to chyba tylko chwyt marketingowy, bo w tym przypadku nie uraczymy w ogóle stylu ani pomysłowości autora. Nie wierzę, że człowiek, który wykreował świat Gry o Tron mógłby napisać takiego nudnego gniota. 
Nie polecam, szkoda marnować czas na 400 stron tej powieści.

Jedyna rzecz dobra w tej książce to przepiękna okładka i nazwisko MARTIN na niej. Nic więcej pozytywnego napisać niestety nie mogę.

"Przystań wiatru" opowiada o planecie, na której ludzie mają możliwość latania dzięki skrzydłom skonstruowanym z elementów rozbitego statku kosmicznego.
Brzmi ciekawie?
No ja też się nabrałam i nastawiłam się na niesamowitą (albo...