aż szkoda że kolejnych tomów nie będzie, z każdym kolejnym tomem było coraz lepiej i ciekawiej.

aż szkoda że kolejnych tomów nie będzie, z każdym kolejnym tomem było coraz lepiej i ciekawiej.

Montse zostaje uprowadzona przez frakcję trebizontczyków z pałacu świetlików. Porywaczom towarzyszą ludzie władający magią. Czy cesarz zdecyduje się odbić córkę siłą, czy jednak opanuje zapędy niektórych frakcji przed wojną?

Po krucjacie Raguela Melodia nie potrafi się odnaleźć w domu. Jej doświadczenia jako krótkowłosej kapitan jazdy ją przytłaczają. Przytłacza ją również niemoc, ponieważ jako księżniczka imperialna znacznie mniej może i ma znacznie mniejszą autonomię. Z pomocą przyjdzie jej babcia – ta która tak naprawdę rządzi tronem tyrana.

Do stolicy przybywa matka Falka – diuszesa wdowa von Honberg. Jest ona mistrzynią intryg i planuje owinąć sobie Filipa dookoła palca. Czy jej to wyjdzie i do jakiego stopnia?

Spiski się co raz bardziej zacieśniają, tajemnice się zagęszczają. Kto wygra w tej partii szachów, a kto okaże się tylko pionkiem?

Dużo lepiej niż w poprzednich tomach, ale wciąż słabiutko. Wiele scen rozpisanych na długie stronice mogłoby zostać spokojnie skrócone. Wprowadzenie do wątków głównych na stałe Szarych Aniołów i Fae działa na zdecydowany plus. Gdyby była kontynuacja to chyba dałbym jej szansę.

Montse zostaje uprowadzona przez frakcję trebizontczyków z pałacu świetlików. Porywaczom towarzyszą ludzie władający magią. Czy cesarz zdecyduje się odbić córkę siłą, czy jednak opanuje zapędy niektórych frakcji przed wojną?

Po krucjacie Raguela Melodia nie potrafi się odnaleźć w domu. Jej doświadczenia jako krótkowłosej kapitan jazdy ją przytłaczają. Przytłacza ją również...

Książki Victora Milána to kolejny punkt na mojej liście pechowych cykli książkowych, których rozpoczęcie i polubienie nie skończyło się dla mnie zbyt pozytywnie, bo nie doczekam się kontynuacji i zakończenia. Autor odszedł z tego świata w roku 2018 i niestety Władcy dinozaurów nie będą mieli finału. Trzytomowy kawałek, który poznałam niestety nie domyka wielu wątków i bardzo przydałoby się, żeby ktokolwiek z pisarskiego otoczenia autora zechciał historię dopisać.

Koncept dinozaurów w fantastycznym świecie Cesarstwa Nuevaropy i jego otoczenia zostaje potraktowany przez Victora Milána z pasją. Od dziecka jestem miłośniczką tych prehistorycznych gadów i choć nie pielęgnuję tego hobby w jakiś aktywny sposób, to motyw ten przyciąga moją uwagę. Bardzo chwalę sobie rzetelne podejście autora do tematu i nieograniczenie się do najpopularniejszych i najbardziej znanych gatunków dinozaurów takich jak Tyranozaurus Rex czy Triceratops.

Książki Milána to konkretna fantastyka, która stoi intrygami, których korzenie sięgają pierwszego tomu. W związku z tym, że autor zawarł znajomość z Georgem R. R. Martinem podobieństwa między cyklem o dinozaurach i Pieśnią Lodu i Ognia poczytuję jako koleżeńska inspirację… ale widać kilka szablonów z wątków rozgrywających się w Westeros. I może ktoś zechce się nawet z lekka oburzyć, czytając o dwóch królewskich córkach rozdzielonych w wyniku knowań na dworze (ekhem, Sansa i Arya pozdrawiają) czy też pewnej hardej staruszce próbującej potajemnie pociągać za sznurki (ekhem, Olenna Tyrell) czy o przemianie z delikatnej, rozmarzonej kobietki w wojowniczą księżniczkę (o, ktoś z rodu Starków znowu pozdrawia…),ale ja takich odczuć nie żywiłam. Mam może na tyle silny sentyment do twórczości Martina, że namiastka klimatu jego książek obecna w Władcach dinozaurów wzbudziła we mnie zachwyt.

Milán pisze dość brutalnie i wydaje mi się, że to najważniejsze podobieństwo do cyklu o Westeros. To też coś, co doceniam w fantastyce, a co nie zawsze da się osiągnąć, bo pisarze czasem stawiają na krwawą sieczkę, która w okolicach połowy książki przestaje robić wrażenie na czytelniku. Na szczęście Milánowi udaje się uniknąć tego, a jednocześnie w fabule i tak przelewają się znaczne ilości krwi.

Narracja w książce prowadzona jest z różnych perspektyw, dzięki czemu obserwować można punkty widzenia, a co ważniejsze, również odczucia różnych bohaterów. Autor nie zapomina o warstwie emocjonalnej – większość postaci pierwszoplanowych ma swoje lęki, traumy, przeżycia. Nie siliłabym się na stwierdzenie, że to skomplikowane, wielowymiarowe charaktery, ale na pewno nie są to kartonowe ludziki, o których szybko można zapomnieć.

Warsztatowo również ciężko wytknąć większe niedociągnięcia. W ogóle odnoszę wrażenie (ale to tylko wrażenie),że Księżniczka dinozaurów została dobrze przetłumaczona – głównie poprzeć to stanowisko mogę tym, że czyta się dobrze, brak co bardziej topornych fragmentów, a język jest bogaty w określenia niebanalne, nie należące do tych najpospolitszych. Dopracowany został też świat ten w wymiarze fantastycznym – już przy okazji opinii o drugiej części pisałam, że połączenie motywów anielskich ze światem, w którym ludzie jeżdżą na prehistorycznych gadach to całkiem nowatorski pomysł. A całość bogata jest też w wiele szczegółów – przed każdym rozdziałem znajduje się fragment jakby wyjęty z "encyklopedii", który objaśnia jakiś element świata Nuevaropy – czy to wiarę, czy element militarny albo gatunek dinozaura.

Widziałam kilka opinii, w których narzekano na postać Melodii, ale mnie ona nie zirytowała niczym nowym i większość jej zachowań to typowe dla książęcej głowy zagrania. Moim faworytem został Rob Korrigan, którego sympatią darzę od początku, a którego postać odgrywa w tym tomie ważną rolę. Bomirsky za to prezentował ciekawy przypadek konfliktu wewnętrznego opartego na wierze, a i postrzegać można ten wątek jako jeden z poważniejszych w świecie wykreowanym przez Milána.

Koniec końców ze smutkiem spoglądam na niedokończoną opowieść stojącą na mojej półce – prawdopodobnie wrócę jeszcze kiedyś do tych trzech tomów, bo lubię ten typ historii. I fanom Pieśni lodu i ognia, których nie zrażają elementy prawie żywcem przepisane z sagi Martina polecam, bo to przyzwoita historia, w którą można się zaangażować.

Książki Victora Milána to kolejny punkt na mojej liście pechowych cykli książkowych, których rozpoczęcie i polubienie nie skończyło się dla mnie zbyt pozytywnie, bo nie doczekam się kontynuacji i zakończenia. Autor odszedł z tego świata w roku 2018 i niestety Władcy dinozaurów nie będą mieli finału. Trzytomowy kawałek, który poznałam niestety nie domyka wielu wątków i...

Przeczytałem jednym tchem, świetny rozwój akcji, bohaterowie, słownictwo - dopasowane perfekcyjnie do postaci - szczególnie publiczne pojawianie się prababki cesarza było przezabawne za każdym razem.

Ale chyba najciekawsze decyzje jakie bohaterowie muszą podjąć z całej powieści do tej porty, pozostaną bez odpowiedzi :(

Przeczytałem jednym tchem, świetny rozwój akcji, bohaterowie, słownictwo - dopasowane perfekcyjnie do postaci - szczególnie publiczne pojawianie się prababki cesarza było przezabawne za każdym razem.

Ale chyba najciekawsze decyzje jakie bohaterowie muszą podjąć z całej powieści do tej porty, pozostaną bez odpowiedzi :(

Świetny pomysł autora na świat wykreowany w książce, został zarżnięty przez jego brak umiejętności pisarskich (ot, choćby ciągłe traktowanie czytelnika jak ameby umysłowej, przez nieustanne przypominanie o wydarzeniach, postaciach i faktach, o których jednak trudno zapomnieć). Oraz oczywiście nadmierne epatowanie seksem, w usilnyn pragnieniu przypodobania się bardziej napalonym czytelnikom

Świetny pomysł autora na świat wykreowany w książce, został zarżnięty przez jego brak umiejętności pisarskich (ot, choćby ciągłe traktowanie czytelnika jak ameby umysłowej, przez nieustanne przypominanie o wydarzeniach, postaciach i faktach, o których jednak trudno zapomnieć). Oraz oczywiście nadmierne epatowanie seksem, w usilnyn pragnieniu przypodobania się bardziej...

Po pokonaniu hordziaków oraz zniszczeniu avatara Raguela czas na nagrody, ułaskawienia i świętowanie. Jednak Cesarz oraz księżniczka Melodia nie spodziewają się, że w tym czasie zostaje uknuty spisek wymierzony przeciwko nim oraz ich sąsiadowi.

Młodsza siostra Melodii, Montse zostaje porwana, a cała fabuła trzeciego tomu obraca się wokół tego oraz planowania ratunku, a także posunięć odnośnie Cesarstwu Turańskiemu. Gdzieś w tle przewija się wątek Karyla oraz Roba, a potem... no właśnie, co potem?

Cała opinia dostępna na blogu: http://recenzjezlegowiskaalphy.blogspot.com/2018/05/5-ksiezniczka-dinozaurow.html

Po pokonaniu hordziaków oraz zniszczeniu avatara Raguela czas na nagrody, ułaskawienia i świętowanie. Jednak Cesarz oraz księżniczka Melodia nie spodziewają się, że w tym czasie zostaje uknuty spisek wymierzony przeciwko nim oraz ich sąsiadowi.

Młodsza siostra Melodii, Montse zostaje porwana, a cała fabuła trzeciego tomu obraca się wokół tego oraz planowania ratunku, a...

"Nawet jeśli zwątpienie mnie zawodzi, sarkazm nadal pozostaje skuteczny. A przynajmniej odpowiada na moje wezwania."

Z wielkim rozmachem napisana powieść, rozległy świat z licznymi krainami, zróżnicowanym krajobrazem, bogatą historią, złożoną mitologią, wielowarstwowym społeczeństwem. Napotkamy liczne postaci, obdarzone zwykłymi talentami lub nadprzyrodzonymi mocami, niejednorodne osobowościowo, kierujące się rozmaitymi hierarchiami wartości. Czarne charaktery, zarówno wśród kobiet, jak i mężczyzn, wzbudzające obawę i lęk, ale też pozytywne postaci, stojące po stronie dobra, uznające przyjaźń, wierność i oddanie, zdolne do braterskich i śmiałych heroicznych czynów.

Autor natychmiast przechodzi do szybkich rytmów przebiegu scenariusza zdarzeń, wiele się dzieje, mnóstwo fascynujących przygód z udziałem bogów, aniołów, nieśmiertelnych, demonów, ludzi i oczywiście dinozaurów. Mamy przedstawicieli gadów żyjących na lądzie, w wodzie i powietrzu, dzikie i przysposobione do służenia człowiekowi, niebezpieczne i przyjazne, kilkucentymetrowe i przerażające rozmiarami, siłą i potęgą. Każdy z nich świetnie opisany i doskonale komponujący się z powierzoną mu fabularną funkcją, prawdziwy czytelniczy smaczek, nie tylko dla miłośników jaszczurów.

Militarne i szpiegowskie klimaty przeplatają się z sensacyjnymi akcentami, romantycznymi nutami i mistycznymi wątkami. Nie mogło zabraknąć również zaszczytnych zakonów i artefaktów wyposażonych w siłę rażenia. Przekonujące opisy zdrad, konfliktów i bitw, oraz ich konsekwencji dla głównych bohaterów, miejscowej ludności, obywateli cesarstwa i politycznych relacji. Jednak kilka scen, w moim odczuciu, zostało niepotrzebnie przedstawionych w pewnej odsłonie, zwłaszcza, że pozostał po nich lekki niesmak, ale to już kwestia wrażliwości czytelnika.

Rozdziały rozpoczynają się od przytoczenia fragmentu zapisu z powieściowej księgi prawdziwych nazw i opisów dla doskonalenia umysłów, z przyjemnością zagłębiamy się w uszczegóławiające informacje, dające możliwość głębszego wniknięcia w przedstawiany świat Cesarstwa Nuevaropy, jego władców, sprzymierzeńców i wrogów. Bezwzględne polityczne intrygi, niebezpieczne knowania, ścierające się siły, ludzkie słabości, wygórowane ambicje, bezpardonowe walki o przywództwo. Książkę czyta się szybko, trzeba przeznaczyć na nią więcej czasu, ale w zamian dłuższe przebywanie w świecie fantasy.

bookendorfina.pl

"Nawet jeśli zwątpienie mnie zawodzi, sarkazm nadal pozostaje skuteczny. A przynajmniej odpowiada na moje wezwania."

Z wielkim rozmachem napisana powieść, rozległy świat z licznymi krainami, zróżnicowanym krajobrazem, bogatą historią, złożoną mitologią, wielowarstwowym społeczeństwem. Napotkamy liczne postaci, obdarzone zwykłymi talentami lub nadprzyrodzonymi mocami,...

Co tu pisać... Rycerze, dinozaury, magia. Melodia, Karyl Bogomirsky i Rob Korrigan (Oskar dla bohatera drugiego planu). Idealne połączenie na fantasy, prawda? No i tak powiedzmy jest. Właściwie książka utrzymuje poziom poprzednich tomów. Jako że autor niestety zmarł, kolejnych prawdopodobnie nie będzie. Szkoda.

Jedno zastrzeżenie - ogólne wrażenie strasznie mi popsuła scena gejowskiego seksu. Nie chodzi mi o fakt, że dotyczy relacji mężczyzna-mężczyzna ("dwaj mężczyzny w jednym łóżku", jakby powiedział jeden reżyser z Vabanku),ale użyte do tego paskudne wulgarne słownictwo, pasujące jak mysz do słonia do tej sytuacji.

Co tu pisać... Rycerze, dinozaury, magia. Melodia, Karyl Bogomirsky i Rob Korrigan (Oskar dla bohatera drugiego planu). Idealne połączenie na fantasy, prawda? No i tak powiedzmy jest. Właściwie książka utrzymuje poziom poprzednich tomów. Jako że autor niestety zmarł, kolejnych prawdopodobnie nie będzie. Szkoda.

Jedno zastrzeżenie - ogólne wrażenie strasznie mi popsuła...

Wspaniała seria! "Księżniczka Dinozaurów" świetnie kontynuuje przygody bohaterów z poprzednich tomów...
Bardzo ciekawa propozycja dla fanów klasycznej fantastyki, z tą różnicą, że rzecz dzieje się w świecie, gdzie żyją Dinozaury i ludzie :)

Gorąco polecam!!!

Wspaniała seria! "Księżniczka Dinozaurów" świetnie kontynuuje przygody bohaterów z poprzednich tomów...
Bardzo ciekawa propozycja dla fanów klasycznej fantastyki, z tą różnicą, że rzecz dzieje się w świecie, gdzie żyją Dinozaury i ludzie :)

Gorąco polecam!!!

„Księżniczka dinozaurów” od pierwszych stron przyciąga pięknie wykonaną okładką i niesztampowym pomysłem. Victor Milán spisał się świetnie, tworząc niezwykle barwny i różnorodny świat wypełniony dinozaurami i licznymi niezwykłościami. Świat przedstawiony podobny jest do czternastowiecznej Europy, gdzie wojny religijne, intrygi i spiski wstrząsają licznymi królestwami. Walki zostały opisane z rozmachem, sprawiając, że lekturę się wręcz pochłania. Cykl „Władcy Dinozaurów” to epicka seria fantasy rozgrywająca się w świecie, w którym rycerze ruszają w bój na zakutych w zbroje dinozaurach. Sam George R.R. Martin stwierdził, że opisana historia jest połączeniem „Gry o tron” z Parkiem Jurajskim. Świat Raju kryje wiele tajemnic, które czekają na odkrycie.

W świecie opanowanym przez dinozaury żyją również ludzie, którzy zostali sprowadzeni na ten świat przez potężnych bogów. Waleczni rycerze dosiadają tych wielkich stworzeń i ruszają w bój, a jednym z nich jest Karyl Bogomirsky. Jednak mężczyzna został perfidnie zdradzony przez osoby mu najbliższe. Gdy już myślał, że się nie pozbiera z dręczących go tarapatów, nadeszli Fae. Magiczne istoty postanowiły wykorzystać jego potencjał w walce przeciwko obcym bogom. Karyl Bogomirsky czy tego chce, czy nie staje się ostateczną nadzieją na uratowanie ludzkości.

Drugi tom z cyklu Władcy Dinozaurów jak najbardziej przypadł mi do gustu i sprawił, że nie mogłem się oderwać od lektury. Postać Karyla Bogomirskiego naszkicowana została niezwykle realistycznie, dlatego śledzenie jego przygód to prawdziwa przyjemność. Autor wątki fabularne stworzył niezwykle ciekawie, a dinozaury jak zwykle są głównym motorem napędowym powieści. Victor Milán opisuje je niezwykle wiarygodnie, choćby tyranozaury czy allozaury są opisane tak, że czytelnik od razu ma je przed swymi oczyma. Bitwy z ich udziałem potrafią zaperzać dech w piersi i choćby dlatego warto sięgnąć po tę książkę.

„Księżniczka dinozaurów” to bardzo interesująca pozycja, która przyciąga do lektury barwnym światem i niesztampowymi bohaterami. Cesarstwo Nuevaropy jest realistyczne, gdzie intrygi mieszają się z kruchymi sojuszami. Całość opowieści jest wyrazista i zaskakująca, dlatego nie powinniście się nudzić podczas czytania. Świat stworzony przez Ośmiu Stwórców jest wart poznania, szczerze Was do tego zachęcam. Polecam.

http://fantasy-bestiarium.blogspot.com/2018/03/ksiezniczka-dinozaurow-victor-milan.html

„Księżniczka dinozaurów” od pierwszych stron przyciąga pięknie wykonaną okładką i niesztampowym pomysłem. Victor Milán spisał się świetnie, tworząc niezwykle barwny i różnorodny świat wypełniony dinozaurami i licznymi niezwykłościami. Świat przedstawiony podobny jest do czternastowiecznej Europy, gdzie wojny religijne, intrygi i spiski wstrząsają licznymi królestwami. Walki...