Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Roger Lancelyn Green to brytyjski pisarz, który tworzył w tych samych czasach co C. S. Lewis i J. R. R. Tolkien. Obu tych panów zresztą znał, studiował pod oboma i należał do tego samego stowarzyszenia literackiego co oni. Z Lewisem był szczególnie blisko, mówi się, że to właśnie pod wpływem Lancelyn Greena autor “opowieści z narnii” opublikował swoją kultową sagę. Lancelyn Green choć napisał kilka powieści, przede wszystkim zajmował się biografiami oraz przepisywaniem dawnych mitów i wierzeń na bardziej przystępne, przeznaczone głównie dla młodszego czytelnika, “nowoczesne” wersje. Właśnie taką książką jest “Król Artur i Rycerze Okrągłego Stołu”. Już w przedmowie dowiadujemy się, że inspiracją i wzorem dla tej pozycji były “Pieśni o Arturze” autorstwa Thomasa Malory’ego. Dwa opasłe, spisane w piętnastym wieku tomiszcza, zostały zgrabnie zamienione w nadającą się do czytania przez współczesnego człowieka książkę, w której wszystkie legendy i mity arturiańskie połączone zostały w jednej ciągłej fabule. Oczywiście w takim zbiorze mitów nie ma co oczekiwać nie wiadomo jakiej spójności świata, czy też złożonych psychologicznie postaci. Tak więc czas akcji jest niedopowiedziany, czasem mamy wrażenie, że wydarzenia niekoniecznie są chronologiczne, a rozmiar królestwa Artura zdaje się mieć płynne granice i zmieniających się sąsiadów. Ale to nic, bo nie to jest tu ważne i szczerze mówiąc w czasie lektury nawet nie przykuwa to za bardzo uwagi. Jeżeli chodzi o głównych bohaterów, są to, a jakże, tytułowi rycerze, jako osoby zbyt wiele sobą nie reprezentują, definiują ich bardziej ich działania. Każdy z nich przechodzi różnorakie próby, mające pokazać że niezależnie od sytuacji, zachowa on się zgodnie z wyznawanymi cnotami i kodeksem rycerskim. Poddawanie cnót próbom jest tu w ogóle motywem przewodnim. Najważniejsze są testy, wykazujące czy dany rycerz potrafi oprzeć się pokusom świata doczesnego. Złamanie kodeksu rycerskiego i zachowanie się niezgodnie z cnotami, jest zbrodnią najwyższego rzędu, za którą zazwyczaj wymierzana jest szybka i ostateczna kara. W ogóle jak na powieść przeznaczoną dla dzieci i młodzieży, trup ściele się tu gęsto, najczęściej poprzez odłączenie głowy od reszty ciała :) Książka napisana jest lekko, ale nie infantylnie. Czuć, że jest to baśń i mit, zarazem czuć też, że autor faktycznie doskonalił rzemiosło przy Lewisie czy Tolkienie. Polecam tę wersję legend arturiańskich nie tylko młodemu czytelnikowi. Wersji tych mitów obecnie mamy od groma, ale jeśli kogoś ciekawi ta “bazowa”, to dzieło Lancelyn Greena jest dobrym wyborem. “Król Artur i Rycerze Okrągłego Stołu” dostaje ode mnie siedem Świętych Granatów Ręcznych na dziesięć!